Baby Bag

„ქალის როლი არის, რომ იყოს მშვიდობისმყოფელი... ომის დროს უნდა გაიზარდოს მშვიდობა ისე, როგორც არასდროს,“ - ფსიქოლოგი ნინო გოგიჩაძე

„ქალის როლი არის, რომ იყოს მშვიდობისმყოფელი... ომის დროს უნდა გაიზარდოს მშვიდობა ისე, როგორც არასდროს,“ - ფსიქოლოგი ნინო გოგიჩაძე

ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგმა ნინო გოგიჩაძემ ომის დროს ქალის, როგორც მშვიდობისმყოფელის როლზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მდედრობით სქესს აქვს გარკვეული ბიოლოგიური უპირატესობა, რომლის დახმარებითაც ის მეორე ადამიანის შინაგან მდგომარეობას უკეთ აღიქვამს:

„ომის დროს უნდა გაიზარდოს მშვიდობა. არასდროს სხვა დროს ისე, როგორც ომის დროს. ქალის როლი არის, რომ იყოს მშვიდობისმყოფელი. ქალის ბიოლოგიური უპირატესობაა, რომ კარგად შეუძლია მეორე ადამიანის შინაგანი მდგომარეობის აღქმა. ეს მეცნიერულად დადასტურებულია. ქალის მიკერძოებულობა იწყობა ჩვილობიდან. ექსპერიმენტები არის, რას უყურებს მდედრობითი სქესის და მამრობითი სქესის ჩვილი. მდედრობითი სქესის შემთხვევაში ეს არის სახე, მამრობითი სქესის შემთხვევაში მოძრავი ნივთი, მანქანა ან რამე რაც მოძრაობს და მექანიკურია. სამყაროს აღქმა ქალისა და მამაკაცის შემთხვევაში განსხვავებულია.“

„კაცი თუ ხედავს, როგორ მიდის საომარი მოქმედებები, ქალი ხედავს რა ტკივილია ამ მოქმედებების მიღმა. ომი მისთვის უფრო დანაკარგი და ტკივილთან ასოცირებული მდგომარეობაა, ვიდრე გამარჯვება ან თავის დაცვა. როლი, რომელსაც ქალი იტვირთავს, არის ის, რომ ზიანი შეამციროს. სადაც უნდა იყო, იცი, რომ საომარი მოქმედებები მიმდინარეობს და ეს შენზე გავლენას ახდენს. ქალის ამოცანაა, რომ მიეხმაროს ბავშვებს, აუხსნას მათ, რა არის ომი, რა უნდა გააკეთონ, რომ გადარჩნენ, სიცოცხლის ხარისხი შეინარჩუნონ. ეს ყველაფერი თავის თავში უნდა მოამწიფოს ქალმა, დაარქვას სახელი, სხვას უთხრას. ის, რაც სხვისთვის მტკივნეულია, მიიღოს,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნინო გოგიჩაძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“


შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად