Baby Bag

„მშობლები უფრო მეტ დროს ატარებენ გაჯეტებთან, ვიდრე შვილები და ბავშვი ამას უყურებს,“- ფსიქოლოგი ზაზა ვარდიაშვილი

„მშობლები უფრო მეტ დროს ატარებენ გაჯეტებთან, ვიდრე შვილები და ბავშვი ამას უყურებს,“- ფსიქოლოგი ზაზა ვარდიაშვილი

ფსიქოლოგმა ზაზა ვარდიაშვილმა ბავშვების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ თითოეულ ასაკში პრობლემის დასაძლევად განსხვავებული მიდგომაა საჭირო:

„ბავშვები დიდ დროს ატარებენ არა პირდაპირ კომუნიკაციაში, არამედ გაჯეტებთან. გაჯეტებზე მიჯაჭვულობის დასაძლევად გააჩნია ასაკს და მიდგომას. მშობლები თვითონ არიან არათანმიმდევრულები. ბევრი მშობელი მეუბნება ოთხი წლის ბავშვზე: „იცით, რა კარგად ფლობს კომპიუტერს?!“ შვიდი წლის ასაკში ამბობენ: „ვერ ვწყვეტთ ამ თამაშებს.“ ბავშვში ჯერ ჩადეს მექანიზმი, რომ ის ამაყობდა ამით და მერე უკვე უშლიან.“

„ბავშვი სწავლობს მშობლების მაგალითით. მშობლები უფრო მეტ დროს ატარებენ გაჯეტებთან, ვიდრე შვილები. ბავშვი ამას უყურებს. ეს დადასტურებულია უკვე: 10 წლამდე ბავშვებს, როდესაც მშობელი ეუბნებოდა: „წამოდი, გავისეირნოთ,“ ბავშვების 97% დიდი სიხარულით ტოვებდა თამაშებს და მიჰყვებოდა მშობელს. მათთვის უფრო მეტად სასიამოვნო ეს იყო. შემდგომ ასაკში უკვე გაჯეტები და ინტერნეტი ასრულებს კომუნიკაციის როლს. ამ ასაკში უკვე თანატოლებთან კომუნიკაცია ნომერ პირველი პრიორიტეტია. გარდატეხის ასაკში მშობელს შეუძლია იმის ორგანიზება, რომ მისცეს ბავშვს საშუალება მეგობრები მოიყვანოს სახლში. ბევრად უკეთ მოხდება კომუნიკაცია და ბევრად ნაკლები დრო ექნება ბავშვს ამ გარემოში,“- აღნიშნულ საკითხზე ზაზა ვარდიაშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არიან ბავშვები, რომლებიც ისეთ სასათბურე პირობებში იზრდებიან, რომ არ წაქცეულან არასდროს,“- ფსიქოლოგი ანა მიქიაშვილი

„არიან ბავშვები, რომლებიც ისეთ სასათბურე პირობებში იზრდებიან, რომ არ წაქცეულან არასდროს,“- ფსიქოლოგი ანა მიქიაშვილი

ფსიქოლოგმა ანა მიქიაშვილმა ბავშვისთვის დამოუკიდებელი უნარ-ჩვევების ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„დიდ ასაკში, როდესაც ადამიანები არიან სრულწლოვანები, დამოუკიდებლები, მათ ბევრი ფსიქოლოგიური სირთულე აქვთ იმის გამო, რომ ზედმეტად დამოკიდებულები არიან მშობლებზე. დამოუკიდებლობა შეიძლება იყოს ფინანსური, სოციალური, გადაწყვეტილებებში დამოუკიდებლობა, ფსიქოლოგიური დამოუკიდებლობა, მშობლებისგან გამოცალკევება. დამოუკიდებლობასთან დაკავშირებით ზუსტ ზღვარს ვერ გავავლებთ. 18 წელი არ არის ის საზღვარი, რომლის გადაბიჯების შემდეგ მეორე დღეს ფინანსურად დამოუკიდებელი უნდა იყოს ადამიანი.

დამოუკიდებელი ცხოვრებისთვის მომზადება იწყება სრულიად პატარა ასაკიდან. ფსიქოლოგიაში სხვადასხვა მიდგომა ითვალისწინებს იმას, რომ თუნდაც საკუთარი საწოლიდან დამოუკიდებლად ჩამოსვლა ვასწავლოთ ბავშვს, მას ისეთი საწოლი ან სათამაშო კუთხე მოვუწყოთ, სადაც მაქსიმალურად დამოუკიდებელი იქნება. დამოუკიდებლობის ხელშეწყობა ძალიან პატარა ასაკიდან იწყება, თუნდაც წარუმატებლობის შიშთან გამკლავება. ბავშვს პატარა ასაკიდანვე უნდა ჰქონდეს გამოცდილებაში ის, რომ დაეცა და ადგა თავისით. არიან ბავშვები, რომლებიც ისეთ სასათბურე პირობებში იზრდებიან, რომ არ წაქცეულან არასდროს, არ გაფუჭებიათ არაფერი, არ გახევიათ არაფერი, იმდენად ჰიპერმზრუნველები არიან მის მიმართ ოჯახში. „ოღონდ შენ არაფერი დაგემართოს,“ „ოღონდ შენ პირში არ ჩაიდო,“ „ცუდად არ გახდე,“ - როდესაც ზედმეტ მზრუნველობას იჩენენ მშობლები ბავშვის მიმართ, მოზრდილ ასაკში პატარ-პატარა წარუმატებლობისთვის მზად არ არის ადამიანი.

შეიძლება ასეთ ადამიანს გაუჭირდეს ისეთ რისკზე წასვლა, როგორიც არის სამსახურის შეცვლა, პროფესიის შეცვლა, ახალი რამის მოსინჯვა. ისინი არ არიან მიჩვეული დამოუკიდებლად გადაწყვეტილების მიღებას. მშობლებისთვის ძალიან კომფორტულია როდესაც თვითონ იღებენ ბავშვებისთვის გადაწყვეტილებას. ბავშვი როდესაც ძალიან დამჯერია, ითვლება, რომ ის არის საოცრად კარგი შვილი. სამწუხაროდ, თავად ამ ბავშვისთვის მოზრდილ ასაკში მეტი სირთულეა ხოლმე. მან არ იცის საკუთარი აზრი როგორ დაიცვას, როგორ გამოხატოს. ზოგ შემთხვევაში მას აღარც აქვს საკუთარი აზრი, იმიტომ, რომ მშობლები წყვეტენ მის ნაცვლად ცურვაზე იაროს თუ კალათბურთზე, როგორი შარვალი მოსწონს და ა.შ.“- მოცემულ საკითხზე ანა მიქიაშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად