Baby Bag

„თუ შფოთვა გაქვთ, მუცელზე დაწექით. მოდუნდით, ცხვირით ისუნთქეთ, ჰაერი 2-3 წამით გააჩერეთ და ამოისუნთქეთ,“- მარინა კაჭარავას რჩევები შფოთვისგან გასათავისუფლებლად

„თუ შფოთვა გაქვთ, მუცელზე დაწექით. მოდუნდით, ცხვირით ისუნთქეთ, ჰაერი 2-3 წამით გააჩერეთ და ამოისუნთქეთ,“- მარინა კაჭარავას რჩევები შფოთვისგან გასათავისუფლებლად

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ შფოთვისა და პანიკისგან გათავისუფლების ერთ-ერთი საინტერესო მეთოდის შესახებ ისაუბრა:

„პანიკის შემთხვევაში ადამიანის სრული დეზორიენტაცია ხდება. ამ დროს სასურველია მუცელზე დაწვეს ადამიანი და ეცადოს, რომ მოდუნდეს, რამდენადაც ეს შეუძლია და ისუნთქოს ცხვირით. ამას ზრდასრულების შესახებ ვამბობ. ზრდასრულმა თუ არ დაიმშვიდა თავი, ბავშვი ვერ დამშვიდდება. წარმოგიდგენიათ, ვის იმედზეც ხართ, ის რომ შფოთავს?! მაშინ მე ვის დავეყრდნო?! ბავშვს რომ პრობლემა აქვს, ჯერ მშობელმა თავის თავს უნდა ჰკითხოს: „რაშია საქმე?“ ეს მთლიანად ოჯახის, სისტემის პრობლემაა.“

„მუცელზე წოლისას აუცილებლად ცხვირით უნდა ისუნთქოთ. ცხვირის ჩასუნთქვის შემთხვევაში საჭიროა 2-3 წამით ჰაერის გაჩერება და ნელი ამოსუნთქვა. აქ შეიძლება ამოისუნთქოს პირითაც და ცხვირითაც. პირველ ჯერზე სჯობს ეს სამჯერ გაკეთდეს და დაისვენოს, მერე ისევ სამჯერ. შეგიძლიათ გამოსცადოთ. ამას აქვს მსუბუქი ტრანსის ეფექტი, აკეთებს ვენტილაციას. თუ თქვენ ამ დროს იფიქრებთ ჰაერზე, მიწა არის ჩვენი სხეული, წყალი სისხლი, რომელიც ჩვენშია, ჰაერს ვსუნთქავთ და ხდება ჩვენი გაცოცხლება და ცეცხლი არის ენერგეტიკა. ადამიანმა უნდა უსმინოს სუნთქვას, ჰაერს შეყვეს თვითონ, დააცადოს 2-3 წამი და შემდეგ ნელ ამოსუნთქვაზე გამოაყოლოს შფოთვა და დაძაბულობა,“- აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ბავშვმა დაარტყა სხვას, როგორც წესი, ჩვენთან იწყება მისი დასჯა,“ - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

„თუ ბავშვმა დაარტყა სხვას, როგორც წესი, ჩვენთან იწყება მისი დასჯა,“ - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

ნეიროფსიქოლოგმა მარიამ ხვადაგიანმა ბავშვის აგრესიული ქცევის გამოვლენის შემთხვევაში, მშობლებს ურჩია, რომ მისი დასჯისგან თავი შეიკავონ და ბავშვს აუხსნან, თუ რატომ მოიქცა ის არასწორად:

„თუ ჩემმა შვილმა დაარტყა სხვას, როგორც წესი, ჩვენთან იწყება მისი დასჯა. თავზე ხელი არ უნდა გადავუსვა არავითარ შემთხვევაში, მაგრამ უნდა გავარკვიო, რატომ არ შეუძლია მას კონფლიქტის მოგვარება დარტყმის გარეშე და მე როგორ დავეხმარო ამაში. რა თქმა უნდა, უნდა განვიხილო, რომ ეს ქცევა არის მიუღებელი. შენ, როგორც ჩემს შვილს გაქვს უფლება ნებისმიერ ასაკში მოხვიდე ჩემთან და მოგისმენ, რომ ამიხსნა, რატომ გააკეთე ეს, სანამ მორალს წავიკითხავ, სანამ ვიტყვი, რომ „შენ მე შემარცხვინე.“

მარიამ ხვადაგიანის თქმით, ყველა ადამიანი ბრაზდება, თუმცა ბავშვს ქცევის მართვა უფრო მეტად უჭირს, ვიდრე ზრდასრულს:

„ყველანი გავბრაზებულვართ. ყველას გვქონია სურვილი, რომ ვიღაცას დავარტყათ გაბრაზებულზე, მაგრამ ამას არ ვაკეთებთ. ​რაღაც ასაკში, სანამ ამას გააცნობიერებს, გააკეთა ბავშვმა, შეეშალა. ბავშვს მშობლისგან სჭირდება უპირობო სიყვარული და მხარდაჭერა, რომ ასწავლოს. ისიც თუ მეჩხუბება, მე კიდევ უფრო გარიყული ვარ.“

„როდესაც მშობელი უყვირის ამ დროს ბავშვს, ის იმავე ქცევას ახორციელებს. ისეც არ უნდა გავიგოთ, რომ ჩვენ არ ვრეაგირებთ. არ ვეუბნებით, რომ „მერე რა მოხდა.“ ვუხსნით ბავშვს, რატომ არ შეიძლება ამის გაკეთება. თანაგანცდაში შესვლა 5 წლამდე ბავშვებს უჭირთ. ესეც უნდა ვასწავლოთ,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარიამ ხვადაგიანმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ამ შაბათ-კვირას“

წაიკითხეთ სრულად