Baby Bag

„მავნე ჩვევა შეგვიძლია დავარქვათ, როდესაც ბავშვი სასიცოცხლო დროის დიდ ნაწილს დღის გამავლობაში უთმობს კომპიუტერს,“- ნათია ფანჯიკიძე

„მავნე ჩვევა შეგვიძლია დავარქვათ, როდესაც ბავშვი სასიცოცხლო დროის დიდ ნაწილს დღის გამავლობაში უთმობს კომპიუტერს,“- ნათია ფანჯიკიძე

ფსიქოლოგმა ნათია ფანჯიკიძემ ბავშვების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ თანამედროვე ბავშვს კომპიუტერთან ურთიერთობას ვერ აუკრძალავ:

„სიტყვას „მავნე ჩვევა“ მე საერთოდ არ ვიყენებ. როგორ შეიძლება 21-ე საუკუნის ბავშვს ავუკრძალოთ ტექნოლოგიასთან ურთიერთობა?! ბავშვს არ უნდა ავუკრძალოთ! ჩვენთვის რომ სარეცხ მანქანასთან ურთიერთობა აეკრძალა ვინმეს და ბებიაჩემს რომ ეთქვა გაკრახმალებული თეთრეული სჯობსო, იგივეა. ვერაფრით ვერ ავუკრძალავთ ბავშვს. ჯერ ერთი უამრავ ინფორმაციას იძიებს. დღეისთვის მას შეიძლება არ ჰქონდეს მოთმინება, რომ ენციკლოპედია გადმოიღოს და მისთვის საინტერესო რამე ტომეულებში ეძებოს.“

„მავნე ჩვევა შეგვიძლია დავარქვათ, როდესაც ბავშვი სასიცოცხლო დროის დიდ ნაწილს დღის გამავლობაში უთმობს კომპიუტერს. ასეთ შემთხვევაში ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვის ინდივიდუალური მდგომარეობა. ყოველი ვირტუალური რეალობა არის გაქცევა, ისევე როგორც გაქცევა ნარკოტიკით, ალკოჰოლით. საინტერესოა, რა ხდება ამ ოჯახში: ხომ არ არის ღრიანცელი? ხომ არ არის ჩხუბი? ხომ არ არის ზედმეტი ზეწოლა ბავშვზე, რომლისგანაც მას სჭირდება გაქცევა. ეს ერთგვარი აუტისტური პოზიციაა. შესაძლებელია, ბავშვი დაყრუვდეს ყველაფრისთვის და წავიდეს იქ, სადაც მისთვის უფრო დაცული სივრცეა. ის გრძნობს ერთგვარ ფსევდოთავისუფლებას ამ დანადგართან ურთიერთობისას,“- აღნიშნულ საკითხზე ნათია ფანჯიკიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დილა პირველზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა პირველზე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ ჰგონია ხალხს, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის ამოწყვეტაა დაგეგმილი? - საკითხის ფსიქოლოგიური ასპექტები

რატომ ჰგონია ხალხს, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის ამოწყვეტაა დაგეგმილი? - საკითხის ფსიქოლოგიური ასპექტები
როგორ აიხსნება ფსიქოლოგიურად ხალხის შიში იმის შესახებ, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის განადგურებაა შესაძლებელი? - ამ საკითხზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოთერაპევტი, ტრენერი ნინო ვერხვიაშვილი.

- რატომ ჰგონია ხალხს, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის ამოწყვეტაა დაგეგმილი, ფსიქოლოგიურად რა ფენომენია ეს?

- არა მარტო ჩვენთან, არამედ სხვა ქვეყნებშიც არის ტენდენცია, როდესაც ხალხი უარს ამბობს ვაქცინაციაზე, რადგან ვაქცინა ახალი შექმნილია და შესაბამისად, მოსახლეობა სიფრთხილით უდგება ამ საკითხს. 

კიდევ ერთი მიზეზი, რომელიც თქვენს კითხვაში გაჟღერდა, არის შიშის და ნდობის მომენტი, ეს ორი ფაქტორი წყვეტს, რამდენად წავა და აიცრება ადამიანი, გააჩნია, ვის ან რას უფრო ვენდობით.

ზოგადად, სოციუმის დაყოფა „ვაქსერებად“ და „ანტივაქსერებად“ ცოტა არ იყოს გადაჭარბებულია. „ანტივაქსერებში“ ძირითადად მოიაზრება ხოლმე ის ხალხი, რომელიც კატეგორიულად ეწინააღმდეგება ვაქცინაციას. თითქოს ზუსტად ისინი შეადგენენ მოსახლეობის იმ ნაწილს, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ ცივილიზაციას ვაქცინაციით საფრთხე ემუქრება. მთლად ასე არ არის, იმ ადამიანებშიც, რომლებიც არ არიან მომხრეები, რამდენიმე ჯგუფი გამოიყოფა. 

კვლავ ნდობის საკითხი მინდა შემოვიტანო იმიტომ, რომ არსებობენ ადამიანები, რომლებიც, როგორც უკვე ვთქვი, არ ენდობიან ვაქცინას და ჯანდაცვის სისტემას საკუთარი გამოცდილების ხარჯზე, ან იმ ინფორმაციის ხარჯზე, რაც ყოველდღიურად ვრცელდება, სადაც დიდი დოზით არის ასახული ვაქცინაციის უარყოფითი მხარეები. 

ასევე, არსებობს ჯგუფი საზოგადოებისა, რომლებიც განსაკუთრებით ზრუნავენ ფსიქიკურ, სულიერ ჯანმრთელობაზე და ენდობიან საკუთარ სხეულს, სიჯანსაღეს, რის გამოც ამბობენ უარს. ისინი, ძირითადად, ვაქცინის წინააღმდეგ არ მიდიან, უბრალოდ თვითონ არ თვლიან საჭიროდ, რომ აიცრან. 

აქვე გამოვყოთ კატეგორია, რომლებიც, პირიქით, არ ენდობიან საკუთარ სხეულს და მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება სრულად იყვნენ ვაქცინირებულები, მაინც შიშით უყურებენ ამ საკითხს, ასე ვთქვათ „დაპანიკებული“ ხალხის ჯგუფი.

კიდევ ერთი ჯგუფი, რომელსაც ხშირ შემთხვევაში რელიგიასთან აქვს მჭიდრო კავშირი და რომლებიც ჩიპების მოლოდინში არიან, ეს ყველაფერი კი ანტიქრისტესთან ასოცირდება, ზუსტად ამიტომ ენდობიან იმ ინფორმაციას, რომელსაც იღებენ მათთვის პატივცემული ადამიანებისგან. ანუ გააჩნია, ვის ენდობა ამ შემთხვევაში ადამიანი.

- როგორ შეიძლება ამ კუთხით ხალხის ნდობის მოპოვება და ეჭვებთან შებრძოლება?

- სიმართლე გითხრათ, მე დაგვიანებულად მეჩვენება ეს ყველაფერი, რადგან ადამიანებს გვახასიათებს ასეთი თავისებურება, რომ როდესაც მივიღებთ გადაწყვეტილებას, ისე განვეწყობით ხოლმე, რომ შემდეგ რითიც შეგვიძლია მხარს ვუჭერთ უკვე ჩამოყალიბებულ აზრს ამა თუ იმ საკითხზე, გვიყვარს, როდესაც მართლები ვართ. შესაბამისად, კარგი იქნებოდა, აქამდე მიღებულიყო ზომები, რათა სხვანაირად მიეღო მოსახლეობას ინფორმაცია. ვაქცინაციის პროცესის დაწყებიდან თვეები გავიდა და ჩვენ უკვე იმ ეტაპზე ვართ, როდესაც თითქმის ყველა ადამიანმა იცის, უნდა თუ არ უნდა აცრა. შესაბამისად, ვთვლი, ნდობის მოპოვებასთან დაკავშირებით ზომების მიღება დაგვიანებულია ან ძალიან რთული იქნება.

- სამედიცინო კუთხით ვიცით, რომ ინფორმირებაა საჭირო, თუმცა ფსიქოლოგიურად როგორ შეიძლება მივუდგეთ ამ საკითხს? ფაქტია, ძადატანება უკუშედეგს იძლევა.

- ერთადერთი ვერსია იქნებოდა ძალდატანებითი ვაქცინაცია, რა შემთხვევაშიც აიცრებოდნენ ადამიანები, რასაც პირადად მე ვერანაირად ვერ მივესალმები. 

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად