Baby Bag

„ფრაზები: „რა გატირებს? ვინ არ ყოფილა ორსულად? რა არის ეს ტირილი?“ ძალიან გულსატკენია იმ მდომარეობაში,“ - მზიკო დალაქიშვილი

„ფრაზები: „რა გატირებს? ვინ არ ყოფილა ორსულად? რა არის ეს ტირილი?“  ძალიან გულსატკენია იმ მდომარეობაში,“ - მზიკო დალაქიშვილი

ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგმა მზიკო დალაქიშვილმა მშობიარობის შემდგომი დეპრესიისა და შფოთვის შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მშობიარობის შემდეგ სევდიანობა ბუნებრივი მდგომარეობაა:

„ეს ბუნებრივი მდგომარეობაა, როდესაც ქალბატონი მშობიარობის შემდგომ თავს დაძაბულად, დაღლილად, არასასურველად გრძნობს. თვლის, რომ მის გარშემო ყველაფერი ისე არ არის, როგორც საჭიროა. დავიწყოთ იქიდან, რომ ფიგურა იცვლება, განწყობა იცვლება. ეს ყველაფერი ერთად ქმნის ემოციურ ფონს, რომელსაც ბევრი არქმევს დეპრესიას, თუმცა მე მაინც გავმიჯნავდი დეპრესიას იმ მდგომარეობისგან, რომელზეც მე ახლა ვისაუბრე.“

მზიკო დალაქიშვილის თქმით, ორსულობისას ჰორმონალური ცვლილებები გარდაუვალია, რისთვისაც ყველა ქალი მზად უნდა იყოს:

„ჰორმონალური ცვლილებები გარდაუვალია. ეს ყველასთან ხდება, რომლის შედეგადაც რაღაც ცვლილებები არის. ჭრილობა რომ გაქვს გახსნილი და ყველაფერი მტკივნეულია, ასეთები ვხდებით ბუნებრივად. გარემო ფაქტორებს დიდი მნიშვნელობა აქვს. თუ გარემო ამას გაგებით მოეკიდება და თითოეულ ცრემლს მიიღებს ნორმალურად, არ მოხდება ამაზე გამახვილება ყურადღების, ეს დადებითად იმოქმედებს. „რა გატირებს? ვინ არ ყოფილა ორსულად? რა არის ეს ტირილი?“- ეს ყველაფერი ძალიან გულსატკენია იმ მდომარეობაში. შეიძლება ამას დაემატოს რაღაც წყენა, რომელიც გაგახსენდება და მიდიხარ რაღაც მდგომარეობამდე.“

„დეპრესიაში მყოფი ადამიანი იმ მდგომარეობამდე მიდის, რომ შვილი საერთოდ არ უნდა, აღარც ქმარი უნდა, აღარც თავისი თავი მოსწონს. ამ სამყაროში ამოვარდნილად გრძნობს თავს, ვერ ხედავს მომავლის პერსპექტივას. გარემოც ძალიან წუხდება მუდმივად შეწუხებული ადამიანით. ყველაზე მთავარი მაინც ბავშვია. რაც უნდა მგრძნობიარე იყო, ეს ცრემლები იყოს სიყვარულის და ნუ იქნება დარდის, რომ რა გავაკეთე ეს?! ამასაც გაგებით მოვეკიდები. შეიძლება ყველაფერი დაემართოს ადამიანს, მაგრამ მივმართოთ პროფესიონალს და ვაღიაროთ ეს მდგომარეობა. დავიწყოთ ცხოვრება თავიდან,“- აღნიშნულ საკითხზე მზიკო დალაქიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

ფსიქოლოგმა თინათინ ჭინჭარაულმა ბავშვისთვის კონკრეტული ქცევის დასწავლის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, უფროსებს თუ სურთ, რომ ბავშვისგან რაღაც ქცევა დაინახონ, მათ ეს ქცევა ბავშვს თავად უნდა ასწავლონ:

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ბავშვისგან დავინახოთ რაღაც ტიპის ქცევა, გამოდის, რომ ეს ქცევა უნდა ვასწავლოთ. ვასწავლოთ რა თვალსაზრისით? ყვირილზე როდის გადადიხართ ხოლმე? როდესაც ბავშვი რაღაცას ვერ აკეთებს, ​წყნარად ვერ ვაგებინებთ, ძალა არ გვაქვს და ვყვირივართ. შეიძლება ბავშვი მოვიდა, მოგქაჩა, შენ სხვა რაღაცით ხარ დაკავებული. მერე ძლიერად მოგქაჩა, უცებ „ბახ“ რაღაც გატყდა. მომენტალურად იქ ხარ. ყვირილი ხშირ შემთხვევაში ასრულებს კომუნიკაციის ფუნქციას.“

თინათინ ჭინჭარაულმა აღნიშნა, რომ ყვირილი კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგია არ არის და მის ნაცვლად ურთიერთობის სხვა ფორმა უნდა გამოვნახოთ:

„დიდები ვიწყებთ გარკვევას, გვინდა აღმოვაჩინოთ კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგიები. ​თვითონ ვაცნობიერებთ, რომ ყვირილი არ არის ის ფორმა, რომლითაც გარესამყაროსთან უნდა ვურთიერთობდე. ჩვენ თვითონ ვიწყებთ მოძებნას რაღაც ახალი ეფექტიანი სტრატეგიების. ბავშვების შემთხვევაში ყვირილი არის ჩვენთან კომუნიკაციის ფორმა. უფროსების პასუხისმგებლობაა ვასწავლოთ მათ ჩვენთვის უფრო გასაგები ენით გაგებინება.“

თინათინ ჭინჭარაულის თქმით, ბავშვს ყურადღება მაშინ უნდა მივაქციოთ, როდესაც ის მოსაწონ ქცევას ავლენს და არაფერს აშავებს:

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა. დაშავების პროცესი ხმამაღალია ხოლმე. სრული სიჩუმე ნიშნავს, რომ ბავშვი რაღაცით ერთობა. ​სიჩუმე უნდა იყოს უფრო მნიშვნელოვანი ინდიკატორი ჩემ მიერ ყურადღების ბავშვისკენ წარმართვის, ვიდრე ყვირილი. ამ შემთხვევაში ბავშვი სწავლობს, რომ ყვირილი კი არ იპყრობს ადამიანების ყურადღებას, არამედ სხვა რაღაც. მე ვასწავლი ბავშვს იმ კანონზომიერებას, რომ როდესაც რაღაცას კარგად აკეთებს, მე ამას ვხედავ. როდესაც ბავშვი ხატავს, უნდა ვიპოვო რა არის იქ ლამაზი და ეს წავახალისო.“

„როდესაც ვხედავ, რომ ბავშვს პირველად აქვს მცდელობა და თვითონ იწყებს დამოუკიდებლად კოვზით ჭამას, პირველად გამობაჯბაჯდება თავისი საძინებლიდან უცნაურად, მაგრამ დამოუკიდებლად ჩაცმული, უნდა წავახალისო. მას უნდა ჰქონდეს ჩვენი მხარდაჭერა, რომ ახალი ნაბიჯები გადადგას. ​ეს გაცილებით მეტ ძალისხმევად მოითხოვს ხოლმე ოჯახის წევრებისგან, მაგრამ საბოლოო შედეგი არის ჩვენთვის ბევრად უფრო სასიხარულო. მშობლები 12-14 წლის ასაკში არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად არ ჭამს ბავშვი. ისინი არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად ჩაცმა არ შეუძლია ბავშვს,“ - აღნიშნა თინათინ ჭინჭარაულმა.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად