Baby Bag

„ჩემი კლასელები არაფრად მაგდებენ, არავის ესმის ჩემი,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები ბავშვებს, რომლებსაც სკოლაში მეგობრების შეძენა უჭირთ

„ჩემი კლასელები არაფრად მაგდებენ, არავის ესმის ჩემი,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები ბავშვებს, რომლებსაც სკოლაში მეგობრების შეძენა უჭირთ

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა 12 წლის გოგოს შეკითხვას უპასუხა, რომელსაც კლასში ბავშვებთან დამეგობრების პრობლემა აქვს:

„ვარ 12 წლის გოგო. არავის ესმის ჩემი. ასე გამოდის, რომ ჩემი კლასელები არაფრად მაგდებენ. ერთი კვირა რომ არ მივიდე კლასში, ვერავინ შეამჩნევს. ნუ გწყინსო, რომ მეუბნებიან, ესეც მწყინს. არ მინდა, რომ მწყინდეს. როგორ დავიმეგობრო ბავშვები?“

შალვა ამონაშვილმა 12 წლის მოსწავლეს ურჩია, რომ კლასელებთან ინიციატივა მან თავად გამოიჩინოს და მათ მეგობრობა დაუმტკიცოს:

„ჩემო ძვირფასო, შეუძლებელია, რომ არავინ არ გამჩნევდეს. ვიღაც კიდეც გამჩნევს, თვალს გადევნებს, მოსწონხარ. ხანდახან ასეა, რომ გამჩნევენ, უნდათ, რომ მოვიდნენ, მაგრამ თავმოყვარეობა ხელს უშლით. ეს გულში არ ჩაიდო, რომ ვერ გამჩნევენ, პატივს არ გცემენ. თუ ამას გულში ჩაიდებ, შენვე ჩაკეტავ გზას მეგობრობისკენ. შენს თავს უთხარი: „ყველა მიცნობს, ყველას ვუყვარვარ, მეც მიყვარს ყველა, ყველასთან უნდა ვიმეგობრო.“ ​არ შეიძლება, რომ შენს კლასში ერთი ვიღაც მაინც შენთან არ მეგობრობდეს. დაუმტკიცე იმას შენი კარგი მეგობრობა.“

„არ უცადო, როდის დაგიმტკიცებს სხვა მეგობრობას. შენ დაუმტკიცე ერთგულებით, იმით, რომ არაფერი გშურს მისი, შეეშველო, მოუსმინო, მისი საიდუმლო შეინახო. იმ ერთის მეშვეობით მეორე გაგიჩნდება, მესამე, მეხუთე და მთელი კლასი შენი მეგობარი გახდება. მოთმინება იქონიე. მოუთმენლობას თუ გამოვიჩენთ, შეიძლება მომავალი შეგვეზღუდოს და რაც კარგი უნდა მომხდარიყო, არ მოხდეს. შენი სიყვარული, შენი კეთილი დამოკიდებულება არავის არ მოაკლო კლასში. არ ელოდო, რომ შენ მოგექცნენ კარგად, რომ მერე შენ მოექცე. ეს არის, რაც შენ გაგხდის მაგნიტს და თანდათანობით უფრო მოგიზიდავს მეგობრებს. აბა შენ იცი, როგორ გამოიყენებ ამ რჩევებს,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„თუ მასწავლებელს რწმენა არ აქვს, მას ყოველთვის შეეშლება ბავშვთან ურთიერთობაში და გადავა ძა...
​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის ქრისტიანული საფუძვლების შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, კლასიკური პედაგოგიკა მთლიანად ქრისტიანობას ეფუძნება:„ჰუმანური პედაგოგიკა ქრისტიანობიდან გამოდი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ემოციურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, ფიზიკურადაც ძალიან ცუდ შედეგს იძლევა ყვირილი" - მზიკო დალაქიშვილი

,,ემოციურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, ფიზიკურადაც ძალიან ცუდ შედეგს იძლევა ყვირილი" -  მზიკო დალაქიშვილი

ფსიქოთერაპევტმა, მზიკო დალაქიშვილმა გადაცემაში ,,იმედის დღე" ერთ-ერთ პრობლემურ საკითხზე ისაუბრა - რას განიცდის ბავშვი, როდესაც მას მშობელი უყვირის და როგორ უნდა მოიქცეს დედა თუ მამა, რომ ბავშვს აარიდოს ის ტრავმები, რაც ყვირილს, მძაფრს აგრესიას ახლავს.

,,ერთი წამით რომ გავიხსენოთ, როგორი შეგრძნებაა ყვირილი, თუნდაც არ იყოს ის შენკენ მიმართული - ეს ნამდვილად საშინელებაა. ემოციურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, ფიზიკურადაც კი ძალიან ცუდ შედეგს იძლევა ყვირილი. ეს აისახება არა მხოლოდ აწმყოზე, არამედ - მომავალზეც, ანუ ტოვებს კვალს და შესაძლოა, ძალიან ცუდ შედეგებამდე მიგვიყვანოს. ეს თემა უკავშირდება ტრავმას, ტრავმულ გამოცდილებას და შესაძლოა, ბავშვისთვის გადაიზარდოს მუდმივ დეპრესიაში, ანუ ბავშვი აღარ იყოს ადეკვატური სხვადასხვა მოვლენის მიმართ - ჩაიკეტოს, გამოავლინოს დაბალი თვითშეფასება, აღარ იყოს აქტიური, მეგობრებთან აღარ იყოს თამამი და მუდმივად ელოდებოდეს საფრთხეს.

როდესაც ბავშვს ვეუბნებით ერთხელ და მას არ ესმის, ყოველთვის დავსვათ შეკითხვა - იქნებ, ვერ ვეუბნები ისე, რომ მისთვის იყოს გასაგები? მაგალითი რომ მოვიყვანოთ, თუ ბავშვი უყურებს ტელევიზორს, მას არ აქვს უნარი, ერთდროულად ორი რამ აკეთოს - თან უყუროს და თან უსმინოს. მას უბრალოდ არ შეუძლია, ორად გახლიჩოს ყურადღება. რას ვაკეთებთ ამ დროს - მივდივართ მასთან ახლოს და ვამყარებთ ჯანსაღ კონტაქტს. ვუახლოვდებით, მივდივართ მის სამყაროსთან  და ვცდილობთ, რომ მოვნახოთ შესაბამისი მდგომარეობა. ჯერ უნდა აღგვიქვას, რომ იქ ვართ და შემდგომ დავიწყოთ საუბარი. უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვი კონტაქტზეა გამოსული. რაც მთავარია, დარწმუნებული ვარ, ბევრი ბავშვი იმიტომ უყურებს ტელევიზორს დიდხანს, რომ მას არ აქვს კონტაქტი უფროსებთან, მშობლებთან.

ბავშვებს სიჯიუტე ახასიათებთ. ესეც ბუნებრივი მოვლენაა, მაგრამ - არა ყვირილს. თქვენ შეგიძლიათ, თქვენი მძიმე ტონი შეცვალოთ ასე -

ძალიან არ მინდა, მაგრამ მგონი ვბრაზდები. ძალიან დიდი სხვაობა არ უნდა იყოს მშვიდ ტონსა და შეყვირებას შორის. უნდა დაფიქსირდეს, რომ მშობელთან მიდის ემოცია და ნელ-ნელა მდგომარეობა მძაფრდება, ყვირილის გარეშე", - ამბობს მზიკო დალაქიშვილი.


წყარო: ,​,იმედის დღე"

წაიკითხეთ სრულად