Baby Bag

„შულავერა,“ „გურულა“ თუ „ბათუმელა“ - ცნობილი შეფ-მზარეული მანუელი ლობიოს შერჩევისა და მომზადების წესზე საუბრობს

„შულავერა,“ „გურულა“ თუ „ბათუმელა“ - ცნობილი შეფ-მზარეული მანუელი ლობიოს შერჩევისა და მომზადების წესზე საუბრობს

ცნობილმა შეფ-მზარეულმა მანუელ ფაუნდეს ბარანდამ საქართველოში პოპულარული ლობიოს სახეობებისა და მათი თავისებურებების შესახებ ისაუბრა:

„აქ ლობიოს სამი სახეობაა წარმოდგენილი. ესენია: „შულავერა,“ „გურულა“ და „ბათუმელა.“ როგორც ჩანს, „ბათუმელა“ ყველაზე ძვირია ჩვენს ბაზარზე. ამ სამ სახეობას შორის სხვაობა უფრო შეინიშნება ტექსტურაში. მაგალითად, „შულავერას,“ რომელიც არის ყველაზე იაფი, აქვს ოდნავ უფრო უხეში ტექსტურა. რომ გითხრათ, რომ მკვეთრი და გამოკვეთილი გემოვნური სხვაობებაა, მაინცდამაინც არა.“

ცნობილი მზარეულის თქმით, წითელი ლობიო უფრო ხანგრძლივი დანაყრების შეგრძნებას აჩენს:

„კულინარული კუთხით რომ მივუდგეთ, ​თუ ჩვენ მივირთვით თეთრი ლობიო, მისი დანაყრების პერიოდი არის ბევრად უფრო ხანმოკლე, ვიდრე წითელი ლობიოსი.“

„წამოდუღების მერე პირველი წყალი აუცილებლად უნდა გადავაქციოთ, დავამატოთ ადუღებული წყალი და მხოლოდ მერე დავამატოთ სოდა მოხარშვის პროცესის დაჩქარებისთვის,“ - აღნიშნულ საკითხზე ცნობილმა მზარეულმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

მოდელმა თიკო ჩხეიძემ შვილის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილის გადასატანად წიგნი დაწერა. თიკო ჩხეიძის თქმით, „აღსარება დედისა“ მშობლის შვილთან დიალოგია და მასში ყველაფერია ნათქვამი, რისი თქმაც დედას ტატასთვის სურდა:

„წიგნის წერის პროცესში ერთგვარი ურთიერთობა იყო ტატასთან. მე და ტატა ვსაუბრობდით და თან რაღაც იწერებოდა. წერის გამოცდილება არ მქონდა. რომ დაიწყო ეს დიალოგი, დამთავრდა იქ, სადაც დამთავრდა წიგნი. როდესაც კითხულობს მკითხველი, მეც იმავე ემოციებს განვიცდიდი, როგორ ემოციებშიც არის მკითხველი. რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, მე ეს დავწერე ამ წიგნში. მინდა სხვა დედამ, სხვა ადამიანმა წაიკითხოს და თვითონ გადაწყვიტოს შვილთან ასე სჯობს ურთიერთობა, თუ თვითონ როგორც ურთიერთობს ისე...

წიგნში არაფერი არ არის ფანტაზიით. ყველაფერი არის სიმართლე. ვიჯექი, ვფიქრობდი, როგორ იტყოდა ამას ტატა, მე რა პასუხს გავცემდი და მერე მართლა თვითონ მოდიოდა ყველაფერი. ცოცხალია წიგნი, როდესაც კითხულობ. წიგნში ტატას ნახატებია. ტატასთან სიახლოვეს ისედაც ყოველთვის ვგრძნობ.

არ ვიცი რჩევას რამდენად მივცემ სხვა მშობლებს ან რამდენად მიიღებს მსგავს სიტუაციაში ადამიანი, ძალიან რთულია... ღმერთთან ურთიერთობა არ უნდა დაკარგოს. ღმერთის სიყვარული არის ყველაზე ძლიერი, რაც შეიძლება ადამიანმა იგრძნოს და იმის ძალით მერე ყველაფერი შეძლოს. იყო რთული პერიოდები, იყო შედარებით მსუბუქი დღეები. ალბათ, ყველაზე დიდი როლი პატარებმა შეასრულეს, იმიტომ, რომ ახლა მათზე ვართ გადაწყობილები. წიგნის ბოლოში მათთვის მაქვს პატარა წერილი, რომელიც ვფიქრობ, ცხოვრებისეულ გზას უჩვენებს,“- თიკო ჩხეიძემ წიგნის შესახებ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

წაიკითხეთ სრულად