Baby Bag

„დედაჩემი ცუდი მასწავლებელი იყო. განა ცოდნა ან გადმოცემა არ უვარგოდა, უბრალოდ, დაბალი ნიშნის დაწერა არ შეეძლო“

„დედაჩემი ცუდი მასწავლებელი იყო. განა ცოდნა ან გადმოცემა არ უვარგოდა, უბრალოდ, დაბალი ნიშნის დაწერა არ შეეძლო“
„დედაჩემი ცუდი მასწავლებელი იყო. განა ცოდნა ან გადმოცემა არ უვარგოდა, უბრალოდ, დაბალი ნიშნის დაწერა არ შეეძლო. ყველას, ოროსანს, ხუთოსანს, სპორტსმენს, ძველ ბიჭს, მოცეკვავეს, რუსულში მაღალი ნიშანი ჰყავდა.
- გაგაგდებენ - ვეტყოდი ხოლმე.
- კარგი ერთი...
- მაშინ დაგიჭერენ.
- კიბატონო, მაგრამ ჯერ ისინი დაიჭირონ, ზევით - ამბობდა და თვალს მიკრავდა. მთავრობას გულისხმობდა, ცხადია.
- რუსულად “დედა” როგორაა, იცის?
- არა, მაგრამ კარგი ბავშვია. მომეშვი დათუნა.
მანანასთვის არ არსებობდა ცუდი ბავშვი. ყველა კარგი იყო, რაღაცნაირად.
დღეს ყველაზე ცუდი მასწავლებლის და ყველაზე კეთილშობილი ადამიანის დაბადების დღეა. არ მიყვარს, რომ ამბობენ ამდენი და ამდენი წლის გახდებოდაო. ვერ გახდა, ფაქტია. დედაჩემი სულ 42 წლისაა. ამდენის იყო, როცა პირველად ვკითხე და ამდენის იქნება სულ - ცივ სამარეშიც და ჩემს მეხსიერებაშიც.
ხანდახან, როცა მისი არყოფნა განსაკუთრებით აუტანელი ხდება, ვაზისუბანში მივდივარ და მისი ზარდახშის მუსიკას ვუსმენ - ეს უფრო ცუდად მხდის. სუსტი კაცი ვარ, რომ იცოდეთ.
ზოგჯერ იმ ადგილებში ვსეირნობ, ერთად რომ დავდიოდით. ამასწინათ, ბაზრობაზე მისი საყვარელი დახლის მეპატრონემ მკითხა, დედა როგორ არის, სად დაიკარგაო. კარგადაა, ვეღარ იცლის, საქმეები და რამე, ხომ ხვდებით-მეთქი. გამოვბრუნდი და გავსკდი ჯღავილით.
სიტყვა-სიტყვით მახსოვს ჩვენი უკანასკნელი დიალოგი. ასეთივე სიცხადით წარმოვიდგენ ჩვენს სამომავლო შეხვედრას. არ ვიცი, მე რამდენის ვიქნები, მაგრამ დედა... დედაჩემი, როგორც გითხარით, 42 წლისაა. მორცხვად გამიღიმებს, აქ სად მოსულხარ შე მაიმუნოო, მეტყვის და ბევრს მაკოცებს. მერე ამ მთისასაც მოვყვებით და იმ ბარისასაც.
დაბადების დღეს გილოცავ ყველაზე მაგარო გოგო.
დღეს გინახულებ.“

წყარო: ტელეწამყვან და ბლოგერ დათო გორგილაძის ​ფეისბუქი.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ხომ შეიძლება ადამიანები დავფიქრდეთ, რას ვუტოვებთ შვილებს?! ხომ შეიძლება შევეცადოთ, რომ დადებითი დავუტოვოთ,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

„ხომ შეიძლება ადამიანები დავფიქრდეთ, რას ვუტოვებთ შვილებს?! ხომ შეიძლება შევეცადოთ, რომ დადებითი დავუტოვოთ,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ იმ პასუხისმგებლობის შესახებ ისაუბრა, რომელიც მშობლებს შვილების წინაშე ეკისრებათ:

„სიკეთეს მარტო შენთვის არ აკეთებ. როდესაც შენ სიკეთეს აკეთებ, შენი სიკეთე არის გადამდები. როდესაც ბოროტებას აკეთებ, ეს ბოროტებაც არის გადამდები. მარტო შენ არ ზიანდები! ერთ-ერთ ქადაგებაში ვისაუბრე, ჩვენი ცოდვები გადადის ჩვენს შვილებზე-მეთქი და სხვანაირად გაიგეს. ცოდვა კი არ გადადის ჩვენს შვილებზე, ჩვენი დამოკიდებულება გადადის. გენეტიკა იმახსოვრებს შენს ურთიერთობებს, შენს დამოკიდებულებებს. ყველა ერს აქვს თავისი გენეტიკური კოდი. გენეტიკა ყალიბდება ერში. წინაპრები აყალიბებენ ჩემს გენეტიკას და მე ამ გენეტიკას ვაგრძელებ. მე შეიძლება შევცვალო ეს გენეტიკა, მერე ჩემმა შვილმაც, თუ ცუდი იყო რამე, უფრო კარგისკენ წავიდე.

თითოეულ ჩვენგანზეა დამოკიდებული, რას როგორ წარვმართავთ. შენ მარტო შენს თავზე არ ხარ პასუხისმგებელი. შენ რომ დღეს მწეველი ხარ, შენ რომ დღეს ლოთი ხარ, შენ რომ დღეს აზარტულ თამაშებზე დამოკიდებული ხარ, ამით შენს შვილებს აზიანებ. შენს გენეტიკაში ამ კოდს ტოვებ, რაც მერე შენმა შვილმა უნდა იწვალოს, რომ ეს ყველაფერი გამოასწოროს. როდესაც შენ კეთილი ხარ, შენს შვილებს მარტივ გზას აძლევ. ხომ შეიძლება ადამიანები დავფიქრდეთ ამაზე, რას უტოვებ შენს შვილს, რას აგრძელებ. ხომ შეიძლება შევეცადოთ, რომ დადებითი დავუტოვოთ და ნარკომანია, თამაში და ეს საშინელებები არ გადავცეთ ჩვენს შთამომავლობას?!“- აღნიშნულ საკითხზე მამა შალვა კეკელიამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“

წაიკითხეთ სრულად