Baby Bag

„ბავშვებს ვეღარ ვცნობ, ვეღარ ვხედავ მათში სიხარულს, ყველა მოწყენილია, თითქოს ჩაკლეს მათში ბავშვობა,“ - პედიატრ ინგა მამუჩიშვილის ემოციური პოსტი

„ბავშვებს ვეღარ ვცნობ, ვეღარ ვხედავ მათში სიხარულს, ყველა მოწყენილია, თითქოს ჩაკლეს მათში ბავშვობა,“ - პედიატრ ინგა მამუჩიშვილის ემოციური პოსტი

​​პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს,რომელშიც თანამედროვე ყოფის სირთულეებზე საუბრობს და კოვიდ-19-ის პანდემიის შემდეგ ადამიანების დამძიმებულ ყოფას აღწერს:

„ცხოვრება მშვენიერიაო? ვერ ვგრძნობ მე ამას,რადგან ის მხოლოდ ერთეულებისთვის არის მშვენიერი... აბა დააკვირდით ადამიანთა სახეებს, ნაღვლიანი, ჩამქრალი, ტრაგიკული,უსიცოცხლო თვალებით მომზირალნი დადიან (სამწუხაროდ, ბოლო დროს მხოლოდ თვალებს ვხედავთ ნიღბების გამო). ყოველდღიურ რუტინაზე ფიქრით, შიშით ათენებენ და აღამებენ... ბავშვებს ვუყურებ 12 საათი დღეში და ვეღარ ვცნობ, ვეღარ ვხედავ მათში ხალას ბუნებას,სიხარულს. ყველა მოწყენილია, თითქოს ჩაკლეს მათში ბავშვობა. მენტალური პრობლემები პირველ ადგილს იკავებს ნოზოლოგიათა შორის, კატასტროფაა... ენატრებათ მეგობრები, ნიღაბაფარებულებს ემოციის აღქმაც უჭირთ. სათამაშოების ნაცვლად სადიზინფექციო ხსნარებისკენ იწევენ და იმუშავებენ იმ პაწაწუნა ხელებს ჩემთან შემოსულები.

როგორ იქნება მშვენიერი ეს ცხოვრება, როცა მშვენიერების აღქმის უნარი დავკარგეთ. ​ჩვენი ვიზიტების უხშირესი ადგილები კლინიკები,აფთიაქები, ბანკები და მარკეტებია. აღარც თეატრი, აღარც კონცერტი, აღარც სპორტული დარბაზი, არც ჭიქა ყავაზე ბაასი და ერთმანეთის მოფერება... კრიმინალი, უსამართლობა, არაკომპეტენტურობა, კოვიდით გამოწვეული სიკვდილის შიში, უამრავი გარდაცვალების შემთხვევა (ხშირად საეჭვო), ნგრევა და სხვა მრავალი უბედურება, ნეგატივი და მხოლოდ ნეგატივი. ეს არის "მშვენიერი ცხოვრება" მოსახლეობის 80%-თვის.

თბილ სავარძლებში მოკალათებულთ ფეშენებელურ კაბინეტებში ულხინთ და სულაც არ ადარდებთ მშიერი, ნაგავში ლუკმა-პურის საშოვნელად გამოსული ხალხი, ბავშვები, რომელთაც ხორცი და ნუგბარი ენატრებათ! რეანიმაციებში მყოფი მძიმე პაციენტები, ხშირად მხოლოდ ღმერთის ანაბარად დარჩენილები, ჩვენი გაუმართავი ჯანდაცვის სისტემის წყალობით. განათლების გარეშე დარჩენილი მომავალი თაობა, ორი აბი კაპტოპრილის, ერთი კვერცხის და პურის ძლივს შემძენი მოხუცები, ხურდას რომ ითვლიან დანაოჭებულ ხელისგულებზე, მთელი ცხოვრების განმავლობაში რომ შრომობდნენ და ახლა თვიდან თვემდე სამარცხვინო პენსიის გაწილვადებაზე ფიქრობენ.

​რამდენს დავეხმარებით,რამდენს შევუგროვებთ სამკურნალო თანხას ჩვენ - ადამიანები,ის ადამიანები, რომლებიც თანდათან თვითონაც ფსკერისკენ მივდივართ... თავს ვიტყუებთ, რომ ცხოვრება მშვენიერიაო. მე თქვენ ყველას გისურვებთ მშვენიერ ცხოვრებას, აი ისეთს, როგორიც თქვენ წარმოგიდგენიათ. ეს დღეც დადგებაუბრალოდ რეალურად შევხედოთ ამ „მშვენიერ ცხოვრებას"და ვეცადოთ, გავხადოთ მართლაც მშვენიერი,“ - აღნიშნავს ინგა მამუჩიშვილი.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„მედარდებიან ჩვენი ბავშვები, მოზარდები, მათი ფსიქოსომატური მდგომარეობა... სახლებში გამოკეტ...
ამის შესახებ სოციალურ ქსელში პედიატრი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი ინგა მამუჩიშვილი წერს.

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,სკოლა ანგრევს კრეატიულობას...განათლებად წოდებული ეს პროცესი არის დროის გაცდენა, 12 წლიანი რუტინის პროგრამა, რომელიც რეალური ცხოვრებისთვის ვერ ამზადებს მოსწავლეებს''

,,სკოლა ანგრევს კრეატიულობას...განათლებად წოდებული ეს პროცესი არის დროის გაცდენა, 12 წლიანი რუტინის პროგრამა, რომელიც რეალური ცხოვრებისთვის ვერ ამზადებს მოსწავლეებს''

,,კიდევ ერთი სემესტრი მთავრდება და გამახსენდა, რომ სკოლა ანგრევს კრეატიულობას,'' - აღნიშნულის შესახებ საბავშვო წიგნების ავტორმა, ტრენერმა კრეატივისა და იდეების გენერირების ტექნიკაში, კოტე იანტბელიძემ პოსტი სიციალურ ქსელში გამოაქვეყნა:

,,დიდი სიფრთხილით შევარჩიე სიტყვები: იქნებ აფუჭებს ან აზიანებს, მაგრამ არა, - ანგრევს.

განათლებად წოდებული ეს პროცესი არის დროის გაცდენა, 12 წლიანი რუტინის პროგრამა, რომელიც რეალური ცხოვრებისთვის ვერ ამზადებს მოსწავლეებს. სკოლა ვერ აძლევს მათ რეალურ უნარებს, რომელიც თანამედროვე სამყაროში გამოადგებათ.

როგორია თანამედროვე სამყარო? სწრაფად ცვალებადი, არაპროგნოზირებადი, სადაც ისეთი არაორდინარული პრობლემები მატულობს, რომელსაც ძველი გამოცდილებით ვერ გადაჭრი. რა გჭირდება თანამედროვე სამყაროში? - ინოვაციურობა, კრეატიულობა, გამჭრიახობა, მოქნილობა და არაორდინარული მიდგომა. და რომელს ასწავლიან სკოლაში?

როცა პირველკურსელები უნივერსიტეტებში მოდიან, ზოგი მათგანის ქცევაში ჯერ კიდევ მძაფრად იგრძნობა სკოლის საშინელი სისტემა. იგრძნობა რა უქნეს ამ უნიჭიერეს თაობას 12 წლის განმავლობაში: დიდ ნაწილს ეშინია შეცდომის დაშვების, რაიმეს არასწორად თქმის, საკუთარი აზრის ჩამოყალიბების, დასაბუთების, მსჯელობის, წარდგენის, გუნდურად მუშაობის, კრეატიულობის.

და ამისთვის იხარჯება ცხოვრების 12 წელი.

ბევრ განვითარებულ ქვეყანაში საგანმანათლებლო პროგრამების გადაწყობა დაიწყო, რომ სკოლებში კრეატივის და ინოვაციის როლი გაიზარდოს. უბრალოდ ცოდნას კი არ აძლევენ, არამედ ამ ცოდნის გამოყენების უნარებს ასწავლიან. აყვარებენ ცოდნის მიღების პროცესს და თვითგანვითარებას. მოკლედ, სწავლას ასწავლიან.

კარგია, რომ ონლაინ სწავლება იმაზე ადრე დაიტესტა, ვიდრე ვვარაუდობდით. ფორსმაჟორის გამო ხარვეზებიც იყო, თუმცა, მგონია, რომ ბევრი სკოლა ახლებურად იფიქრებს ამის შემდეგ, ისევე ახლებურად, კრეატიულად და არაორდინარულად, როგორიც თაობა გვყავს და როგორიც ჩვენს ეპოქას შეეფერება.

არსებობენ გამონაკლისი სკოლები. არსებობენ გამონაკლისი მასწავლებლები, რომლებიც ბავშვებში კრეატიულობის ნაპერწკალს არ აქრობენ, მაგრამ ეს ღმერთივით ხალხი იძულებულია უაზრო პროგრამის და კიდევ უფრო უაზრო ხელფასის ამარა დარჩეს,'' - აღნიშნავს მწერალი. 

წაიკითხეთ სრულად