Baby Bag

„მედარდებიან ჩვენი ბავშვები, მოზარდები, მათი ფსიქოსომატური მდგომარეობა... სახლებში გამოკეტილები, კოშმარული სიზმრის დასასრულის მოლოდინით ცხოვრობენ და ენატრებათ სილაღე“

„მედარდებიან ჩვენი ბავშვები, მოზარდები, მათი ფსიქოსომატური მდგომარეობა... სახლებში გამოკეტილები, კოშმარული სიზმრის დასასრულის მოლოდინით ცხოვრობენ და ენატრებათ სილაღე“
სიტყვა-სიტყვით

ამის შესახებ სოციალურ ქსელში პედიატრი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი ინგა მამუჩიშვილი წერს.

მედარდებიან ჩვენი ბავშვები, მოზარდები, მათი ფსიქოსომატური მდგომარეობა... ძალიან ბევრი მირეკავს სხვადასხვა პრობლემით: ფობიები, აგზნებადობა, უძილობა, ისტერიები, ეკრანმიჯაჭვულობა ნომერ პირველი პრობლემა, რაც იწვევს ინფორმაციულ, ემოციურ სტრესს და საბოლოოდ ოქსდაციური სტრესის განვითარებას!!! აღარც სიყვარული, აბა საიდან კომუნიკაციები მხოლოდ ვირტუალური, არც სხვა გრძნობები, რომელთა ატროფიაც ხდება დროთა განმავლობაში... გახსოვთ???? დაჭერობანა, დამალობანა, წრეში ბურთი. ამ თამაშების დროს რაღაცნაირად ხდებოდა გრძნობათა რეალიზება, იმას იჭერდნენ, ვინც მოწონდათ, ბურთს ესროდნენ, დასდევდნენ დაჭერობანას დროს, თმებს აწიწკნიდნენ, გმირობის ჩადენას ლამობდნენ ბიჭები, კლასში შეყვარებული გოგონას ჩადენილ დანაშაულს (მაგალითად, ყვავილის ქოთნის გატეხვა) თვითონ იბრალებდნენ, ამ გრძნობების გამოხატვის უამრავი საშუალება იყო... ახლა... ვირტუალური სამყარო... ენატრებათ მეგობრები, თვალების შემოცეცება, ნაზი შეხება... ქურთუკის საყელოს გასწორება, შოკოლადის ან წიგნის მიწოდების დროს ხელის ხელთან შეხება, რვეულის ან წიგნის წასართმევად გამოკიდება, დაჭერა და თვალებში გრძნობით ჩახედვა, სუფთა და სპეტაკი... დიახ, ეს ყველაფერი ენატრებათ ბავშვებს, ნიღაბში იმალება გრძნობები, ქვეცნობიერში ილექება ნატვრა და ოცნება... მეშინია, გრძნობათა ატროფია არ დაეწყოთ... როდესაც მშობლებს მათი ნერვული აშლილობის ამ მიზეზებს განვუმარტავ, არ უნდათ აღიარება (მშობლიური ეგოიზმი), მაგრამ დამიჯერეთ ასეა... ნუ გაგიკვირდებათ მათი აფექტურობა, წუწუნი, უხასიათობა... იგიჟეთ თქვენც ხშირად მათთან ერთად, მოუსმინეთ იმ მუსიკას, რასაც უსმენენ, გაუტოლეთ თავი, მოუყევით თქვენი თავგადასავლები, მეტად მოეფერეთ, ოღონდ თანაგრძნობის გარეშე! არასოდეს არ დაამციროთ მოზარდი, არ დაუწუნოთ არჩევანი, „არ აშაყიროთ“ (ეს მათ ყველაზე მეტად არ ესმით და აღიზიანებთ) ნუ აავსებთ შენიშვნებით! მეტი ოპტიმიზმი ხმის ტონში! მეტი იმედი! მეტი დამაჯერებლობა!!! ის, რომ მალე დამთავრდება ეს კოშმარი და ჩვეული რუტინული ყოფა დაიწყება, რომელიც მათია და ენატრებათ, მაგრამ თქვენიც მესმის ჩემო ძვირფასებო, თქვენს ნერვებსაც მოფრთხილება უნდა... თუმცა თქვენს მეხსიერებაში კარგი მომენტებიც ხომ არის, ტკბილად გასახსენებელი, ამათ ცნობიერებას კი ძალიან უჭირს, ძალიან!!! ჯერ პატარები არიან, მათ ახლა უნდათ აწყვეტა, თავისუფლება, გრძნობებთან თამაში, სპორტი, სიმღერა, სწავლა... სამწუხაროდ, სახლებში გამოკეტილები, კოშმარული სიზმრის დასასრულის მოლოდინით ცხოვრობენ და ენატრებათ სილაღე. კიდევ ერთხელ გილოცავთ, განსაკუთრებით ჩემს ბავშვებს და მოზარდებს. ჩვენ დავამარცხებთ ვირუსს და თქვენ გაგათავისუფლებთ სულიერი ტყვეობიდან, დაგიბრუნებთ ბედნიერ ბავშვობას, გპირდებით.

#ბავშვი #ინგამამუჩიშვილი #კორონავირუსი

შეიძლება დაინტერესდეთ

ჯანმრთელობა

„ამას თუ ცხოვრება ჰქვია და ამისთვის თუ გინდათ სიცოცხლე, რომ ლოქდაუნში გაატაროთ, არაა პრობლემა, თავდაცვა ყველას შეუძლია“ - ექიმი იაგო ფრანგიშვილი

„ამას თუ ცხოვრება ჰქვია და ამისთვის თუ გინდათ სიცოცხლე, რომ ლოქდაუნში გაატაროთ, არაა პრობლემა, თავდაცვა ყველას შეუძლია“ - ექიმი იაგო ფრანგიშვილი
გერმანიაში მო­მუ­შა­ვე ქარ­თვე­ლი ექი­მი იაგო ფრან­გიშ­ვი­ლი კორონავირუსთან დაკავშირებულ შიშზე, პანიკაზე, ლოქდაუნზე წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს:
​
„დამონების უძლიერესი და უმთავრესი იარაღია, შიში, დაპანიკება, გააზრებაზე უარის თქმა, ლოგიკის წესებზე უარის თქმა. მორჩილი ძალიან ბევრს უყვარს - ევროპაშიც და ამერიკაშიც, დემოკრატიაშიც და დიქტატურაშიც.

​მე ვიფიქრებ თქვენ მაგიერო - ზუსტად ასეთი სიტყვებით მიმართა ხალხს ბავარიის პრეზიდენტმა და ხელუსუფალმა წინასააღდგომოდ. თქვენ მარტოებმა სახლში ლოქდაუნში იყავით და ჩვენ ვიფიქრებთ ყველაფერზეო. მენდე, რომ ასე აუცილებელიაო.
​
​ის, რომ ინტესიური საწოლების მხოლოდ 8% არის დაკავებული მართვითი სუნთქვის კორონიანი პაციენტებით და მაინც კოლაფსზე ვსაუბრობო, ამაზე ანგელა მერკელიც და სხვანიც არაფერს ამბობენ და განსჯის უნარდაპაუზებული ადამიანებიც არ აანალიზებენ ფაქტებს. გერმანიის ინტენსიური ადგილების 20% დალუქულია გადაუდებლობისათვის. დარჩენილი 28.000 საწოლიდან 12.000 ელექტიური მსუბუქი პაციენტია. 4.000-მდე კორონიანია და მათ შორის მხოლოდ ნახევარია მართვით სუნთქვაზე. დაახლოებით ამდენივე სხვა დაავადებიანი მძიმე ავადმყოფია. ოფიციალური ცარიელი ადგილია დაახლოებით ასევე 4.000-მდე.

​და მაინც კოლაფსის სუგერირება მიდის.
​
​საქართველოში 5.500-მდეა ინტენსიური საწოლი და იქაც სტატისტიკურად მსგავსი სიტუაციაა. კორონათი გარდაცვლილია საქართველოში 3.877 ადამიანი 14 თვეში და ამ პერიოდის საერთო და ბუნებრივი სიკვდილიანობა რამდენია, იანგარიშეთ - წლიური ბუნებრივი სიკვდილიანობა არის საუკეთესო შემთხვევაში 1% ანუ, 12 თვეშია 40.000-მდე და 14 თვეში კი 47 ათასამდეა.

​რამდენი კორონიანი დაიღუპა საქართველოში იზოლაციის და უმოძრაობის თრომბოემბოლიით, რამდენი დაიღუპა და დამძიმდა არასწორი ნაადრევი ინტუბაციით? - ამაზე დისკუსია ბევრი დაპაუზებული ადამიანისათვის ნიშნავს უკვე „შეთქმულების თეორიას“ და „ანტივაქსერობას“.
​
​აქ, დიდ და დემოკრატიულ გერმანიაშიც.
​
​სწორედ აი, ამ დასავლეთის ქვეყანაში ჩემი კლინიკის მთავარი უროლოგი, რომელიც 22 წელია განყოფილების თავკაცია, გაუშვეს „იძულებით შვებულებაში“ და სუსპენდირებული იყო რამდენიმე კვირა, ვიდრე სასამართლოს გადაწყვეტილებით არ დააბრუნეს უკან.


​გერმანიაში, ავსტრიაში, ბელგიაში და საერთოდ დასავლეთში ჯერჯერობით შეგიძლია საკუთარი აზროვნების და სიტყვის უფლების დაცვა სასამართლოთი. ათიათასობით უკან დაბრუნებული თავისუფალი გადაადგილების თუ სხვა უფლებების აღდგენაა სასამართლოების ანგარიშზე.
​
​საქართველოში ეს შეუძლებელია.
​
​დასავლეთს თუ არადემოკრატიულ ქვეყნებს არ აწყობთ იმაზე დისკუსია, თუ რატომ ეტაკა დიდ ქალაქებს და კონგლომერატებს ასე მკაცრად კორონა.
​
  • ესაა ამბულატორიის სისტემის უქონლობა,
  • ესაა დამპინგური გროშები ავადმყოფის და მოხუცის მომვლელებზე,
  • ესაა ტერიტორიულად არგაშლილი და გათავკომბალებური ჯანდაცვის სისტემა,
  • ესაა მეგაკლინიკების მიერ მცირე კლინიკების გადაყლაპვა.

​ამის მაგივრად მილიარდები მიდის დიდ და რელევანტურ ბიგ ბიზნესში.

​ევროგაერთიანების მიერ კორონაზე გამოყოფილი 1000 მილიარდი ევროდან რომ 10% წასულიყო ავადმყოფისა და მოხუცის მოვლაში, არ იქნებოდა ამგვარი სიტუაცია და მეორეც: დაფიქრებული ნაკლებად მინახავს, ვისაც უკითხავს, რაო აფრიკას არა აცრა, არა ამბულატორიული მედიცინა, არა ფართო საცხოვრებელი, მილიონიანი სლამები და ერთ ოთახში 5 ადამიანი, ნაკლები ლოქდაუნი და რა ხდება?

​არ გამოაცხადეს ჯერ კიდევ ნოემბერში აფრიკის „გარდაცვალება“ ან ინდოეთის? სად არის თქვენ მიერ ნანოსტრადამული „კუბოები“ და „დაუკრძალავი“ გვამები? მალავენ? აი, აქაა მეორე პრობლემა, როცა ძაღლი თავის კუდს დასდევს და კბენს.

​აი, ესაა პრობლემა და აი, ეს არაა იქ. იქ არაა პანიკა. იქ ხალხმა უბრალოდ 2% ალბათობაზე პანიკური კანკალი კი არ დაიწყო და კი არ გამოიკეტა, იქ ხალხმა 100%-იანი შიმშილის წინააღმდეგ ბრძოლა ამჯობინა. გარეთ და შეძლებისდაგვარი ჰიგიენით, პირბადით.

​ჩაპაუზებულებმა უძახეთ ახლა ხან, ვის და ხან, ვის ანტივაქსერები. ფაქტია, რომ 70%-ით ნაკლებმა მიიღო 2020 წელს ქიმიოთერაპია და შესაბამისად, მეტი გარდაიცვალა, 50%-ით ნაკლებმა მიიღო გულზე ჩარევა და შესაბამისად, მეტი გარდაიცვალა.

​ასობით მსგავსი სამედიცინო ნონსენსის მაგალითია, 100%-იანი ფაქტია და თქვენ ახლა მიაჩერდით მოჯადოებულნი ამ „კორონას ინციდენცის რიცხვს“, რომელიც საერთოდ არ ასახავს ავადმყოფობის არცერთ ასპექტს და უძახეთ ხალხს წაღმა-უკუღმა ანტივაქსერი. არაუშავს, ყოველთვის ასე იყო, რომ ცოტანი იცავდნენ ბევრის უფლებას და თავისუფლებას. მე და ჩემნაერები არ დავყრით ფარხმალს და მოგაწოდებთ ცოტათი მაინც გამოსაფხიზლებელ საინფორმაციო აბებს.

​ადამიანისთვის იმის დაბრალება, რაც არაა, ეს ძველისძველი და აპრობირებული მეთოდია. ამიტომაც, არაუშავს და ავიტანთ და რაც მთავარია, არ გინდათ ახლა დიდი ფიქრი ამ ყველაფერზე, ჩვენ ვიფიქრებთ თქვენს თავისუფლებაზეც და უფლებებზეც. შედით ბუტკაში. ამას თუ ცხოვრება ჰქვია და ამისთვის თუ გინდათ სიცოცხლე, რომ ლოქდაუნში გაატაროთ, არაა პრობლემა, თავდაცვა ყველას შეუძლია. ოღონდაც, ის მედიასივრცე თქვენ რომ ლოქდაუნით ტვინებს გიბრუჟებთ, არაა ლოქდაუნში, არც პოლიტიკაა ლოქდაუნში, არც თქვენს თავზე მჯდომი ელიტაა ლოქდაუნში. ლოქდაუნში ყოფნა სოციალური კიბეა - ხარ მაღლა და ხარ „კაი ტიპი“, არ ხარ ლოქდაუნში. მთავარია, სხვა უნდა იყოს ლოქდაუნში. 47 ტელევიზია მისი ათასობით თანამშრომლით საჭიროა და ერთი თეატრი ლოქდაუნში უნდა იყოს. ამაზეც თუ არ გეხსნებათ ლოგიკის კვანძი, მეტს ვერაფერს გეტყვით ვერავის. როგორაა იმ კაცის ამბავი „სულ კარგად მეყოლეთ და მე ქუდი დამიხურიაო“, თქვა ერთი ფილმის არასერიოზულმა სერიოზულმა,“ - წერს იაგო ფრანგიშვილი.

​

წაიკითხეთ სრულად
გასათიშად დააჭირეთ ESC.