Baby Bag

„იმისათვის, რომ წარმატებული მასწავლებლები გვყავდეს, მათი სოციო-ეკონომიკური სტატუსი უნდა ავწიოთ“ - ბერიკა შუკაკიძე

„იმისათვის, რომ წარმატებული მასწავლებლები გვყავდეს, მათი სოციო-ეკონომიკური სტატუსი უნდა ავწიოთ“ - ბერიკა შუკაკიძე
„ყველანი ვთანხმდებით განათლების მნიშვნელობაზე, მაგრამ ასევე უნდა შევთანხმდეთ იმაზე, რომ თუ გვინდა წარმატებული განათლების სისტემა გვქონდეს, აუცილებელია მასწავლებელი. ჩვენ რომ გვყავდეს წარმატებული მასწავლებლები, უნდა ავწიოთ მათი სოციო-ეკონომიკური სტატუსი… ის აქტივობები, რასაც კოალიცია „განათლება ყველასათვის“ ახორციელებს უკვე მესამე წელია, ნამდვილად მისასალმებელია. ეს არის ძალიან კარგი კამპანია მასწავლებლის პროფესიის პრესტიჟულობის ასამაღლებლად. როგორც განათლების მინისტრმა პრემიერ-მინისტრთან ერთად დააანონსა, ამას მოყვება მასწავლებლის ხელფასის ზრდა, რაც უფრო მეტ ახალგაზრდას მოიზიდავს ჩვენს სფეროში. მსოფლიოს ყველა ქვეყანაში სახელმწიფო პოლიტიკა მიმართულია იქითკენ, რომ კონკრეტული პუპულაციის ტოპ 10%-დან, რაც შეიძლება მეტი ადამიანი მოიზიდონ მასწავლებლის პროფესიაში. ამას წარმატებით ახორციელებენ წამყვანი ქვეყნები - ფინეთი, სინგაპური, ნორვეგია და ა.შ. მასწავლებელი ხდება საზოგადოებრივი ლიდერი და მას არა მხოლოდ ერთ საკლასო ოთახში აქვს გავლენა. თუ გვინდა, რომ ჩვენს ქვეყანას კარგი მომავალი ჰქონდეს, ეს მომავალი გადის მასწავლებლებზე.“


იხილეთ ასევე:

​ბერიკა შუკაკიძე მომავალი წლიდან სიახლეებს აანონსებს​

​საქართველო გახდება მსოფლიოს მეოთხე ქვეყანა, რომლის უმთავრესი პრიორიტეტი განათლებაა​


შეიძლება დაინტერესდეთ

​„რთულია, როცა აბიტურიენტობა COVID-19-ის ფონზე გიწევს“

​„რთულია, როცა აბიტურიენტობა COVID-19-ის ფონზე გიწევს“

კორონავირუსის პანდემიამ აბიტურიენტთა მომზადების პროცესი კიდევ უფრო შრომატევადი და რთული გახადა. ზოგისთვის ეს პერიოდი სერიოზულ გამოწვევად და პრობლემადაც იქცა. განსაკუთრებით, მათთვის, ვისაც მოსამზადებლად ერთი ქალაქიდან მეორეში უწევდა სიარული. ერთ-ერთი მათგანია მარიამ გრიგალაშვილი. იგი ხარაგაულის რაიონის სოფელ ხევიდან ქალაქ ხაშურში დადიოდა რეპერიტორებთან, თუმცა პანდემიამ მარიამის ყოველდღიური ცხოვრება შეცვალა. 

„რას წარმოვიდგენდი, ისედაც რთული აბიტურიენტობა, კიდევ უფრო თუ გართულდებოდა და ყოველდღიურად 30-35 კილომეტრიანი გზის გავლა მომენატრებოდა. პანდემიის დაწყებამდე ჩემი სოფლიდან ხაშურში დავდიოდი მოსამზადებლად, სამ საგანში ვემზადები. ეს ძალიან რთულია, მუდმივად გზაში გიწევს ყოფნა, იძულებული ხარ, საათობით ელოდო ტრანსპორტს, სახლში გვიან ბრუნდები, შემდეგ კი გადაღლილი მეცადინეობ. მდგომარეობა კიდევ უფრო გართულდა პანდემიის დროს. საზოგადოებრივი ტრანსპორტის აკრძალვის შემდეგ რეპეტიტორებთან ვეღარ დავდივარ“, - გვიყვება მარიამი.

ტექნიკური რესურსების არქონის გამო იგი ვერც ონლაინ ახერხებს რეპეტიტორებთან მეცადინეობას, საკუთარი ძალებით ცდილობს პროგრამის დაძლევას და იმედი აქვს, რომ წელს აუცილებლად ჩააბარებს: 

„ჩემმა მეგობრებმა ონლაინ მომზადება გააგრძელეს, ტექნიკური რესურსების არქონის გამო იძულებული გავხდი, თავი დამენენებია. რეპეტიტორებთან მომზადების გარეშე ეროვნულ გამოცდებს უფრო შიშით ვუყურებ. ვცდილობ, ჩემით ვიმეცადინო. ვფიქრობ, ეს არც ისე კარგად გამომდის, მჭირდება ვინმე, ვინც შეცდომებს გამისწორებს და ამიხსნის, მაგრამ სხვა ალტერნატივა არ მაქვს და უქმად ყოფნას, ნამდვილად სჯობს. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემს ყოველდღიურ ცხოვრებაში ბევრი რამ შეიცვალა, არ ვაპირებ დასახულ მიზნებზე უარის თქმას. იმედი მაქვს, შრომა დამიფასდება და წელს აუცილებლად ჩავაბარებ.“

მარიამი პანდემიის გამო ჩაშლილი სასკოლო გეგმების შესახებაც გვესაუბრა.

„ჩაგვეშალა ბანკეტისა და ბოლო ზარის გეგმები. ვის რა უნდა გაგვეკეთებინა, ეგეც კი გადანაწილებული გვქონდა. ჩემი სკოლის მეგობრებთან დამშვიდობებაც კი ვერ მოვასწარი. ეს ცოტა არ იყოს დამთრგუნველიცაა.“

მიუხედავად ყველაფრისა, მარიამი გვეუბნება, რომ: „ეს პერიოდი ყველასთვის გამოწვევაა, არ უნდა დავნებდეთ, ახალი შემართებით უნდა შევუდგეთ ჩვენი გეგმების განხორციელებას. თუ გულით მოვინდომებთ, ყველაფერს მივაღწევთ“.
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე
წაიკითხეთ სრულად