Baby Bag

„ორივე ბავშვი იუთუბმა დააინვალიდა და ორივე მკურნალობს“

„ორივე ბავშვი იუთუბმა დააინვალიდა და ორივე მკურნალობს“

„თუ იცნობთ ვინმეს, ვინც რვა წლამდე ბავშვს დღეში საათზე მეტს ატარებინებს ეკრანთან, განსაკუთრებით ეტლით მგზავრობისას, ჭამისას, ბანაობისას, ა.შ., შეაჩვენეთ და გააგებინეთ.

დღეს ჩემი ორი მეგობარი მოვიდა ვორქშოფში, ბავშვებთან ერთად. ოთხი წლის გოგო და ხუთი წლის ბიჭი. ხუთი წლის - დეპრესიაშია, ოთხის - ჰიპერაქტიურია. გოგომ ათ წუთში სამი ნივთი დაამტვრია და სამი ტანტრუმი დააგდო. არც ერთმა არ იცის წესიერად თამაში, არ ესმით იუმორი, არ აინტერესებთ ურთიერთობა.

ისინი დამოკიდებულები არიან მდგომარეობაზე, სადაც სხეული უმოძრაოდ დევს და ტვინი მუდმივად სტიმულირებულია. ორივე ბავშვი იუთუბმა დააინვალიდა და ორივე მკურნალობს.

ბიჭს საშინელი კოშმარები აწუხებს. სამის რომ იყო, აიპედთან დაუტოვებიათ მარტო, ერთი საათით, ჩართული აუტოფლეით. მულტფილმებიდან ავტომატურად გადასულა ძალადობის ვიდეოებზე (მერე გაარკვიეს). იმ დღიდან მოყოლებული დღემდე იფსამს და ებმის ენა.

იმ მომენტში, როცა თქვენი შვილი მათვალყურეობის გარეშე ხსნის ბრაუზერს, აბიჯებს ველურ ჯუნგლებში, სრულიად დაუცველი.“

პოსტი მუსიკოსმა კოკა ნიკოლაძემ სოციალურ ქსელში 5 იანვარს გამოაქვეყნა. როგორც თავად აღნიშნავს, პოსტს პერიოდულად აზიარებს. ამჯერად მან პოსტს გაზიარებისას ახალი ტექსტი დაურთო:

„მამებისთვის და დედებისთვის:

ამ პოსტს პერიოდულად გავაზიარებ და ახალ დეტალებს დავამატებ. ამ თემაზე ვკითხულობ ლიტერატურას და ვცდილობ მოვემზადო, ვაკეთებ ჩანაწერებს, ჩემთვის, მაინტერესებს საპირისპირო აზრი:

1. მიმაჩნია, რომ თექვსმეტ წლამდე მოზარდს არ უნდა ჰქონდეს ინტერნეტთან თავისუფალი წვდომა, სასურველია არ ჰქონდეს სმარტფონი, არ უნდა ხმარობდეს ფეისბუქს, ინსტაგტამს, ტვიტერს, ა.შ. გუგლი, იუთუბი, ა.შ. მოსულა, ოღონდ ღიად, ისე რომ მშობელს ხელი მიუწვდებოდეს ისტორიაზე (პირადი სივრცის თემა ამ ასაკში იდიოტობა მგონია).

შეუძლია ულიმიტოდ იხმაროს კომპიუტერი, მაგრამ ინტერნეტი უნდა იყოს კურირებული მშობლის მიერ.

კვლევებს თუ დავუჯერებთ, მოზარდი ბიჭების მთავარი ინტერესი თამაში და პორნოგრაფიაა, გოგოების - ერთმანეთის მეთვალყურეობა.

2. პორნოგრაფია უნდა იყოს კურირებული მშობლების მიერ. ტაბუ უნდა მოიხსნას. ანუ რაღაც მომენტში მოზარდს შეუძლია იპოვოს გადამალული ფოლდერი 10gb offline პორნოგრაფიით, ოღონდ არანაირი გაუპატიურება, bdsm, ა.შ.

3. მშობელს პირდაპირ თუ ირიბად უნდა მიუწვდებოდეს ხელი ყველა მიმოწერაზე. უნდა იცნობდეს ონლაინ მეგობრებს, აკვირდებოდეს დინამიკას.

იდეა რაშია: მშობელი ერევა მხოლოდ მაშინ, როცა თემა ეხება ძალადობას, ბულინგს ან/და მანიპულაციას. დანარჩენი ყველაფერი მოსულა.“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რა უნდა ჰქონდეთ ჩვენს შვილებს იმისთვის, რომ ბედნიერები იყვნენ?“ - შალვა ამონაშვილის პასუხი

„რა უნდა ჰქონდეთ ჩვენს შვილებს იმისთვის, რომ ბედნიერები იყვნენ?“ - შალვა ამონაშვილის პასუხი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ბედნიერების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს შვილების გასაბედნიერებლად საინტერესო რჩევები მისცა:

„მე არ მინდა ბედნიერებას გამოვთიშო სიტყვა „ბედი.“ ეს ორი ერთად შეერთებული ცნებაა. მე ხშირად მიკითხავს მშობლებისთვის, რას ისურვებდით თქვენი შვილებისთვის-მეთქი. მიპასუხებენ ხოლმე, ბედნიერები რომ იყვნენო. გვინდა ჩვენი შვილები ბედნიერები იყვნენ. რა უნდა ჰქონდეთ მათ?! ბევრი ქონება ჰქონდეთ, უზრუნველყოფილი იყვნენ, არაფერზე იფიქრონ?! ამას დავარქვათ ბედნიერება, თუ მუდმივ ბრძოლაში, შემოქმედებაში იყვნენ ჩართული, რაღაცას ეძებდნენ, პოულობდნენ, კარგავდნენ, მაგრამ წინ მიიწევდნენ?!“

„თუ ბედნიერებას იმას დავარქმევთ, რომ ყველაფერი გვაქვს და არაფერი არ გვინდა, ეს გაჩერებული ცხოვრებაა. ილიასი არ იყოს, არაგვს რომ ეუბნება, აბა, ერთი წუთით დადექი და ნახე თუ გველ-ბაყაყებით არ გაივსოო. ასეთი ამბავი შეიძლება მოხდეს ჩვენს ცხოვრებაში. ცუდი აზრები შემოგვესევა, ცუდ საქმეებს წამოვიწყებთ. თათქარიძის არ იყოს წამოვწვებით და ბუზების თვლას დავიწყებთ. ჩავთვალოთ „კაცია-ადამიანის“ გმირი ბედნიერ კაცად?! იმას თუ ვკითხავდით, გვეტყოდა ბედნიერი ვარ, დარეჯანი მყავს, თავადი ვარო. ბედი და ბედნიერება გასარკვევი ცნებებია. ხანდახან გვგონია, რომ ბედი გამოწერილი გვაქვს. ბედი არ მიწერიაო, ვიტყვით ხოლმე, ან ბედი გქონიაო. ბედი დაკავშირებულია მხოლოდ კარგ ამბავთან. თუ ბედი გვეწვია, ე.ი. რაღაც კარგი მოხდა ჩვენს ცხოვრებაში. რასაკვირველია, მომავალში თითოეულ ჩვენგანს ბედი უწერია. ეს იმიტომ კი არა, რომ ვიღაცამ ჩვენი წიგნი აიღო და ჩაგვიწერა, რა უნდა დაგვემართოს. ჩვენი გვერდების მწერლები ჩვენ ვართ. თითოეული ჩვენი ქცევა მიზეზია მომავალი შედეგების. გვინდა, რომ მომავლის წიგნში ჩვენი კარგი ბედი ჩაიწეროს? ეს რომ მოიახლოვო, უნდა იმოქმედო. უნდა შევქმნა მიზეზთა მთელი ჯგუფი, რომ რაღაც მოხდეს. ხომ უნდა გავიგოთ ცხოვრების კანონები, ხომ უნდა ურთიერთობა დავამყაროთ ადამიანებთან, ხომ უნდა გემოვნება და კულტურა გვქონდეს?! თუ ყველა ეს სიკეთე შევაგროვეთ, სად გაექცევა ამას ის სიკეთე, რომელიც კარს მოგვადგება,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად