Baby Bag

„ჩემი გამარჯვება შენ გეძღვნება, დე! შენ მშვიდად იყავი და მალე დაბრუნდი!“ - წლის საუკეთესო მასწავლებელი

„ჩემი გამარჯვება შენ გეძღვნება, დე! შენ მშვიდად იყავი და მალე დაბრუნდი!“ - წლის საუკეთესო მასწავლებელი
„ემოციებისგან ვიცლები და ვივსები. ყოველ დღეს რაღაც ახალი მოაქვს. ვდარდობ, რომ ჯერ კიდევ ვერ მოვახერხე, ყველას გადავუხადო მადლობა, თან ეს ფიქრი მაბედნიერებს, რამდენ ადამიანს უხარია ჩემი გამარჯვება. მადლობის გადახდა არ მღლის. პირიქით. მადლიერების გრძნობით ვარ სავსე.
წინასწარ გაფრთხილებთ, შეგიძლიათ, არ წაიკითხოთ, რასაც ახლა დავწერ 🙂
სულ რამდენიმე წუთში 51 წლის დედაჩემი ემიგრანტი გახდება. სულ რამდენიმე წუთში დაადგამს ფეხს უცხო ქვეყნის მიწაზე. 
დედაჩემი, რომელიც 28 წლის დაქვრივდა. გოგო, რომელმაც ძალიან ახალგაზრდამ ბავშვობის სიყვარული დაკარგა. და მხოლოდ მას შემდეგ, რაც მე ამ ასაკს გადავაბიჯე, მივხვდი, რა პატარა ყოფილა მაშინ.
არასოდეს ხმამაღლა არ მილაპარაკია მასზე. და ახლა ისე, როგორც არასდროს, მინდა ვუთხრა მას, რომ ყველაზე ძლიერი და ჭკვიანი ქალია მათ შორის, ვისაც ვიცნობ. და ჩემი გამარჯვება მას ეძღვნება.
საკონკურსო აპლიკაცია ბოლო დღეს შევავსე. ვიდეოც ბოლო დღეს გადავიღე. და მაშინ, როცა ბავშვების მიყრილ-მოყრილ სათამაშოებში სკამი ჩავდგი, ბალიშებზე წამოვსკუპდი და ჩემს მასწავლებლობაზე ლაპარაკი დავიწყე, დედაჩემმა ჩემი ორი ქალიშვილი ეზოში სათამაშოდ ჩაიყვანა, რომ ხელი არ შემშლოდა. არ აღმოჩნდა მარტივი ვიდეოს გადაღება. მხოლოდ 2 საათის გასვლის შემდეგ დამირეკა, ბავშვებს ხელები გაეყინათ, თორემ მე კიდევ დიდხანს ვივლი ეზოშიო.
ძალიან ბევრ ადამიანს უკითხავს - როგორ ასწრებ ამდენს? ეს მე არ ვყოფილვარ, ის ასწრებდა და მე საქმეს მიადვილებდა. მაშინ, როცა მე ტრენინგებზე, კონფერენციებზე, ლექციებზე დავდიოდი, როცა მოსწავლეებს ვხვდებოდი, როცა საჯარო ბიბლიოთეკაში წიგნს ვკითხულობდი, დედა იყო ჩემს შვილებთან. მაშინ, როცა ელენეს ან კატოს სიცხე ჰქონდათ, ის აცდენდა სამსახურს, მე - არასოდეს. და მე ყველაზე მშვიდად ვიყავი იმ დროს, რადგან შვილები მასთან მეგულებოდა.
ძალიან, ძალიან მინდა, ჩემი შვილების და მოსწავლეების თაობა საზღვარგარეთ მხოლოდ იმიტომ წავიდეს, რომ განათლება მიიღოს, მერე კი უკან დაბრუნდეს და ამ ქვეყანას მოახმაროს ცოდნა.
ძალიან მინდა, რომ უცხო ქვეყნებში სამოგზაუროდ მიდიოდნენ ადამიანები და არა იმიტომ, რომ აქ საკუთარი შესაძლებლობების რეალიზება ვერ მოახერხეს.
მჯერა, რომ ასე იქნება. ის ვიცი, რომ ყველაფერს გავაკეთებ ამისთვის.
ჩემი წარმატების მიღმა უამრავი ადამიანი დგას. ყველაფერი მახსოვს, არაფერს არ ვივიწყებ. დიდი მადლობა, ადამიანებო!
და მაინც, ჩემი გამარჯვება შენ გეძღვნება, დე! შენ რომ არა, არ ვიქნებოდი ის, ვინც ვარ ❤️
ახლა ყველაფერს მოვასწრებ, ყველაფერს შევძლებ! შენ მშვიდად იყავი და მალე დაბრუნდი!“

ღნიშნულის შესახებ 2019 წლის ქართული ენისა და ლიტერატურის საუკეთესო მასწავლებელმა, ნათია ფურცელაძემ საკუთარ ფეისბუქში ​დაწერა.

შეიძლება დაინტერესდეთ

ვის უნდა ეკეთოს პირბადე, მოსწავლეს თუ მასწავლებელს?

ექთანი თამარ დაუსი გადაცემაში „პირადი ექიმი“ პედაგოგებისთვის ნიღბის ტარების აუცილებლობის საკითხზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ მასწავლებელი რისკ-ჯგუფს ეკუთვნის, რის გამოც მან თავი აუცილებლად უნდა დაიცვას:

„პედაგოგი, შესაძლოა, რისკ ჯგუფიც იყოს ვირუსთან დაკავშირებით. ასაკი მეტია და შესაძლებელია, თანმდევი დაავადებებიც აღინიშნებოდეს, რის გამოც რისკი მეტია. პირველ რიგში, კლასში მთელი დღის განმავლობაში სანამ ამინდები კარგია ვენტილაცია უნდა იყოს გამოყენებული. კარი, ფანჯარა ღია უნდა იყოს, რომ მუდმივად ნიავდებოდეს. პედაგოგს ძალიან დიდი რაოდენობით სტუდენტთან, მოსწავლესთან აქვს ურთიერთობა, ასევე სამასწავლებლოში კოლეგებთან, ამიტომ მისთვის აუცილებელია ნიღბის გაკეთება. რა თქმა უნდა, მასწავლებელმა ნიღაბი იმ შემთხვევაში უნდა გაიკეთოს, თუ თანმხლები დაავადებები მას ამის შესაძლებლობას აძლევს.“

თამარ დაუსის თქმით, პედაგოგებმა, მოსწავლეების მსგავსად, ყველა რეკომენდაცია ზედმიწევნით უნდა დაიცვან:

„პედაგოგს ეხება ყველა ის რეკომენდაცია, რომელსაც ვაძლევთ ბავშვებს. აუცილებელია თვითკონტროლი, სახლში ტემპერატურის გაზომვა, სამსახურში არ გამოცხადება, თუ რაიმე სიმპტომი აღენიშნება ( არ აქვს მნიშვნელობა ეს იქნება ტემპერატურა, ხველა, გემოს დაკარგვა), შეტყობინება მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობის შესახებ, ხელების მუდმივი დამუშავება და დისტანცირება.“

„მაგალითად, ესეც ძალიან რთული გასაკონტროლებელი იქნება, განსაკუთრებით დაბალ კლასებში, მოსწავლეებს უყვართ გაიქცევიან და თავიანთ მასწავლებელს შემოეხვევიან, ეხუტებიან, ყველას უხარია ეს პროცესი. უნდა გავაჩეროთ ეს რამენაირად. მშობელმაც უნდა იმუშაოს ბავშვზე, რომ ასეთი გულთბილი მისალმებისგან ამ წუთას თავი შევიკავოთ. ამაზე პედაგოგმაც უნდა იმუშაოს. არსებობს ფორმა, რომელიც შეგვიძლია გავუზიაროთ მოსწავლეებს და არ შევლახოთ მათი გრძნობები,“ - აღნიშნავს თამარ დაუსი.


წაიკითხეთ სრულად