Baby Bag

„რა გახდა პატარების კანონით დაცვა ისევე, როგორც ეს ამერიკაშია.... თვე არ გავა მსგავსი ისტორია არ მოვისმინოთ,“- ნანა გეგეჭკორი

„რა გახდა პატარების კანონით დაცვა ისევე, როგორც ეს ამერიკაშია.... თვე არ გავა მსგავსი ისტორია არ მოვისმინოთ,“- ნანა გეგეჭკორი

ამერიკაში მოღვაწე ქართველი ექიმი ნანა გეგეჭკორი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელშიც საქართველოში ბავშვების უბედური შემთხვევებით გარდაცვალების მაღალ სტატისტიკას ეხმაურება:

„წარმოუდგენელია ამდენი ტრაგედიის ატანა... სადაც არ უნდა გაიხედო უბედურება ტრიალებს.

შემძრა პატარას ამბავმა.

რა გახდა პატარების კანონით დაცვა ისევე,როგორც ეს ამერიკაშია. თვე არ გავა მსგავსი ისტორია არ მოვისმინოთ.

ნიუ-იორკში სავალდებულოა ფანჯრების და აივნების გისოსებით დაცვა იქ სადაც ბავშვები ცხოვრობენ. ერთი დღის ბავშვი რომ მოვიყვანე სახლში, სუპერი (კორპუსის მომლელი)" დაგვადგა შესამოწმებლად,იყო თუ არა გისოსები სწორად დამონტაჟებული. კანონის დარღვევა ამ მხრივ შესაბამისად ისჯება. გაგვეცინა ერთი დღის ბავშვს ფანჯარასთან რა კავშირი უნდა ჰქონოდა. აგვიხსნეს რომ კანონია ასეთი და მისი დაცვა სავალდებულოა.

იქნებ სახელმწიფომ იზრუნოს, ვისაც ხმა მიგიწვდებათ, ასე დავიცვათ ცნობისმოყვარე პატარები.

შავი გისოსებით ჩვენი ფანჯრებია. ასე ვხვდები ხოლმე სად ცხოვრობენ ბავშვები ნიუ-იორკულ სახლებში. ამ სადარბაზოში მხოლოდ ჩვენ გვყავს პატარები, შესაბამისად შავი გისოსებიც ჩვენს ფანჯრებს გამოარჩევს,“- აღნიშნა ნანა გეგეჭკორმა.

ექიმი ნანა გეგეჭკორი ტელეწამყვანისა და თეატრმცოდნის ნიკოლოზ წულუკიძის ოჯახში მომხდარ ტრაგედიას გამოეხმაურა. ნიკოლოზ წულუკიძის მცირეწლოვანი შვილი კიტა წულუკიძე შენობის მაღალი სართულიდან გადმოვარდა და დაიღუპა. 

როგორ დავიცვათ ბავშვი ფანჯრიდან გადმოვარდნისგან?
​​მშობლები სახლში უსაფრთხოების წესებს განსაკუთრებით იცავენ. ისინი ყველა კუთხეს და ოთახს მაქსიმალურად უსაფრთხოს ხდიან. მიუხედავად ამისა, ბევრ მათგანს ავიწყდება, რომ პატარებისთვის ყველაზე სახიფათო...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სკოლამ სული გაუშვა ხელიდან. სამწუხაროდ, მშობლებიც ამ დონეზე გაჩერდით...“

„სკოლამ სული გაუშვა ხელიდან. სამწუხაროდ, მშობლებიც ამ დონეზე გაჩერდით...“
 „სკოლამ სული გაუშვა ხელიდან. სამწუხაროდ, მშობლებიც ამ დონეზე გაჩერდით. ღმერთს სანთელს დაუნთებთ, სულიერებაზე ილაპარაკებთ, სკოლაში მიხვალთ და იკითხავთ - „ჩემს შვილს რა ნიშნები აქვს?“ - რა მნიშვნელობა აქვს, რა ნიშნები აქვს? ორიანი აქვს ან ხუთიანი, ერთმა გაგაუბედურათ ან მეორემ გაგაბედნიერათ? ორიანებით ვიყავი გაჭედილი მეექვსე კლასამდე, სულ ორიანები მყავდა. პირობითად ვიყავი გადასული კლასიდან - კლასში, მაგრამ აი, ახლა თქვენ წინაშე ვდგავარ...

ორიანები და ხუთიანები არაფერს ნიშნავს. ნიშნები არ ქმნიან ადამიანს. პირიქით, აუბედურებენ კიდეც - თუ ბავშვი ხუთიანებზეა შეყვარებული და მერე მამის ხუთ ლარზე, რომელსაც მამა აჩუქებს თუ კი ხუთიანს მიიღებს, - რა ბავშვი გაგვეზრდება ჩვენ? რისკენ მისწრაფული?

ჩვენ იმდენად ვართ ადამიანები, რამდენადაც მაღალი მისწრაფებები გვაქვს. თუ ეს მისწრაფებები მაღალია, სხვანაირია თვალები, მეტყველება, ურთიერთობა და თუ მიზნები დაბალი გაქვს ისეთივეა - ჩვენში და ჩვენ გარშემო ყველაფერი.

ბავშვი მოვლენაა და მას მოაქვს თავისი მისია, თქვენს ბავშვებს თავისი მისიები აქვთ. ამიტომ დედა რომ ხარ ჩააწვეთე შენს შვილს წვეთ-წვეთად: „შვილო, შენ არც კი იცი, რითი მოხვედი, რაღაცა დიდი გაქვს შენს გულში. მე არ ვიცი და ვერავინ გვეტყვის, მაგრამ თუ შენ ხანდახან ჩაიხედავ შენს გულში და იტყვი, რატომ დავიბადე? რა უნდა გავაკეთო? ვის რა უნდა მოვუტანო და სხვა ამგვარი, შენ იპოვი ამას“. თუ ჩვენ ამას ვასწავლით ბავშვს და ამაში მასწავლებელი და სკოლაც დაგვეხმარება, მაშინ ბავშვები გაბედნიერდებიან.

ვინც თავის ბილიკს დაადგება - იქ იწყება ბედნიერება და ეს არასოდეს გვიანი არ არის! თუნდაც ჩემს ასაკში. კაცმა რომ იპოვოს ეს ბილიკი, თუნდაც იმ ერთწლიან, ხუთწლიან ცხოვრებას მაინც ხომ გაივლის ამ მისიაში, ბედნიერებას გემოს გაუგებს და სულის რაღაც ნაწილსაც სრულყოფს...


აკადემიკოსი შალვა ამონაშვილი

წაიკითხეთ სრულად