Baby Bag

რა აქვთ საერთო ამ მასწავლებლებს საქართველოდან, დიდი ბრიტანეთიდან, აშშ-დან, კენიიდან, ნიდერლანდებიდან, იაპონიიდან, არგენტინიდან, ბრაზილიიდან, ინდოეთიდან და ავსტრალიიდან?

რა აქვთ საერთო ამ მასწავლებლებს საქართველოდან, დიდი ბრიტანეთიდან, აშშ-დან, კენიიდან, ნიდერლანდებიდან, იაპონიიდან, არგენტინიდან, ბრაზილიიდან, ინდოეთიდან და ავსტრალიიდან?
„რა აქვთ საერთო ამ მასწავლებლებს საქართველოდან, დიდი ბრიტანეთიდან, აშშ-დან, კენიიდან, ნიდერლანდებიდან, იაპონიიდან, არგენტინიდან, ბრაზილიიდან, ინდოეთიდან და ავსტრალიიდან? მათ ღირებულებები აერთიანებთ, გამოსდით მოსწავლეების ცხოვრების უკეთესობისკენ შეცვლა. ათმა ფინალისტმა თავისი გასაკეთებელი უკვე გააკეთა და სათქმელი უკვე თქვა. ლადო კი დღევანდელი შედეგის მიუხედავად გამარჯვებულია. მან გააცნო ჩიბათი საქართველოს და საქართველო - მსოფლიოს. გააკეთა ის, რაც აქამდე არავის მოუხერხებია, ყველა აალაპარაკა მასწავლებლის პროფესიაზე. მიზანი მიღწეულია. ლადოს მადლობა ამ საოცარი ერთიანობისთვის, ამაღლებული განწყობისთვის, რასაც ამ დღეებში გარშემო ვუყურებ. ჩვენ კიდევ ბევრი გვაქვს საკეთებელი პროფესიის პოპულარიზაციისთვის!“

ამის შესახებ მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის დირექტორის მოადგილემ მანანა რატიანმა ფეისბუქგვერდზე ​დაწერა.​


ასევე დაგაინტერესებთ: 

​ლადო აფხაზავამ დუბაიში სახალისო პრეზენტაცია მოაწყო (ვიდეო)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დავიჯერო მართლა ნორმალური გგონიათ მოსწავლემ დღეში 7-ჯერ მოახერხოს გადაწყობა ერთი საგნის ლოგიკიდან მეორეზე ისე, რომ არ დაკარგოს მოტივაცია?“

„დავიჯერო მართლა ნორმალური გგონიათ მოსწავლემ დღეში 7-ჯერ მოახერხოს გადაწყობა ერთი საგნის ლოგიკიდან მეორეზე ისე, რომ არ დაკარგოს მოტივაცია?“

მასწავლებლის სახლის დირექტორის მოადგილე მანანა რატიანი სოციალურ ქსელში საგნებად და ინტეგრირებულად სწავლებაზე პოსტს აქვეყნებს, რომელსაც ​Momsedu.ge უცვლელად გთავაზობთ:

„ამ ბოლო დღეებში მასწავლებლების ნაწილი ბევრს წერს საგნებად და ინტეგრირებულად სწავლებაზე. დავიჯერო მართლა ნორმალური გგონიათ მოსწავლემ დღეში 7-ჯერ მოახერხოს გადაწყობა ერთი საგნის ლოგიკიდან მეორეზე ისე, რომ არ დაკარგოს მოტივაცია? მართლაც ძველი მოწყობაა ამგვარი დღის დატვირთვა, რასაც კენ რობინსონი ინდუსტრიული ხანის განათლებას უწოდებდა, რომელიც შემოღებული იყო მასობრივი განათლებისთვის, იმისთვის, რომ წერა-კითხვა და არითმეტიკა ესწავლათ. დღეს კი ასეთი მექანიკური დასწავლა აღარ არის საკმარისი. განსხვავებულ მოთხოვნებს უწესებს განათლებას თანამედროვეობა.

დანიელ პენაკმა კი ასე აღწერა საგნებად დანაწევრების ყოვლად მანკიერი პრაქტიკა:

„- ორმოცდათხუთმეტი წუთი ფრანგული ენისა, - ვუხსნი ჩემს მოსწავლეებს, - ეს მთელი საათია თავისი დასაწყისით, შუა ნაწილითა და დასასრულით. სინამდვილეში, ეს თამამად შეიძლება, ერთ პატარა ცხოვრებას შევადაროთ. ჰო, როგორ არა, დაგიჯერეთ, რახან შენ იტყვი! მერე - ამ პატარა ცხოვრებას კიდევ უფრო საყვარელი მეორე ცხოვრება - ლიტერატურა - მოჰყვება, მეორეს - მესამე, მთლად საამური - მათემატიკა, მესამეს - სულ გასაგიჟებელი - ისტორია, რომელიც სრულიად გაუგებარი მიზეზების გამო, სხვა ცხოვრებაში გადაგისვრით, შემდეგ - ინგლისური ან გერმანული, მაგრამ ამით ვინ კმაყოფილდება: ახლა ქიმიაო, მერე კიდევ მუსიკაო... ერთ დღეში ხუთი თუ ექვსი რეინკარნაცია! თანაც, სრულიად გაუგებარი ლოგიკური თანმიმდევრობით. ვერ გამიგია, ეს განრიგია თუ "ელისი საოცრებათა ქვეყანაში"? ეს-ეს არის, ჩაი მივირთვით მარტის კურდღელთან და ჰოპ, - ყოველგვარი გადასვლის გარეშე, კარტის გულის დედოფალს კროკეტს ვეთამაშებით. ერთი დღე მსგავს შეიკერში - ა ლა ლუის ქეროლ, ოღონდ სასწაულების უფრო მოკრძალებული რაოდენობით, - და ფიზკულტურა საერთოდ შეგიძლიათ ცხრილიდან ამოიღოთ. თანაც, ამ ყველაფერს დაკანონებულის იერი დაჰკრავს, რომელსაც ვერაფრისდიდებით ვერ აუვლი გვერდს; სრული გაუგებრობა - ფრანგული სიმეტრიული ბაღის მანერაზე შეკრეჭილ-დავარცხნილი: ერთიმეორის მიყოლებით ორმოცდათხუთმეტწუთიანიმონაკვეთები. ასე თანაბარ ნაწილებად ფსიქოანალიტიკოსი თუ დაყოფდა თავის სამუშაო დღეს, ან ძეხვეულით მოვაჭრე დაჭრიდა სალიამის! და ასე ყოველ კვირას, მთელი წლის განმავლობაში. სიურპრიზები შეგიძლია გამორიცხო. გამოქლიავდება ადამიანი, აბა, რა!“ - აღნიშნავს მანანა რატიანი. 

წაიკითხეთ სრულად