„მეგობრებო!!! დაიკარგა მარიუპოლში მცხოვრები ქართველი კაცის ოჯახი. მისი სახელია ბაკური ქეცბაია. უკრაინელი მეუღლე ჰყავს და ორი შვილი, გოგო და ბიჭი. თუ ვინმეს გეცნობათ ეს ხალხი და ან იცით რამე მათ შესახებ, ძალიან გთხოვთ მოგვწერეთ ან პირადში, ან კომენტარებში. დავეხმაროთ ახლობლებს მათ პოვნაში. გააზიარეთ მაქსიმალურად, რომ იქნებ ვინმემ მოგვაწოდოს ინფორმაცია ...ძალიან გთხოვთ,“- წერს ელზა გელაშვილი.
„როდესაც ფაქტობრივად გამოვლინდება, მერე დავუძახებთ ჩვენ მძიმე შემთხვევას, მაგრამ მის გონებაში რა აზრები ტრიალებს, ამაზეა საუბარი. ჩვენი პაციენტების უშვილობის წლოვანება 2-დან 25 წლამდეა. ელოდება ხალხი შვილს 5 წელი, 7 წელი, გაჩნდა ბავშვი. ბედნიერება თითქოს ზეზღვრულია. ამ დროს ბავშვი ტირის, აქვს შფოთვა. დედა ამბობს: როგორ, მთელი ცხოვრება ამას ველოდი და მისი ტირილისგან როგორ შეიძლება გონება მემღვრეოდეს, არ მინდოდეს და უძილობას ვერ ვუძლებდე?! მერე არის სირცხვილის შეგრძნება, რომ ეს როგორ ვუთხრა ვინმეს, ქმარს, ნათესავს, მეზობელს, დედამთილს?!“
არსენ გვენეტაძის თქმით, ახალბედა დედას ყველა ყველაფერს ასწავლის, თუ რა როგორ გააკეთოს:
„ყველა ყველაფერს ასწავლის ახალბედა დედას, ეს ასე უნდა გააკეთო, ისე უნდა გააკეთო. ოჯახში, მით უმეტეს ახალბედა დედის მძიმე, რთულ მდგომარეობაში ყოფნა კატასტროფაა ყველასთვის და პირველ რიგში, მისი მეუღლისთვის. მოვიდნენ შენი ნათესავები, მოვიდნენ ჩემი ნათესავები, დღეს ცოტანი მოდიან, მაგრამ მაინც ხომ არის, არა?! უახლოეს ბებიას და ბაბუას ამას ვერ დაუშლი. ამის შემდეგ რჩება მეუღლე, რომელიც ვერანაირად ვერ ერკვევა, ვერც ბავშვს ჰკიდებს ხელს. მე მინახავს ჩემი მეგობრები, ამბობენ: „ვერ ვკიდებ პატარა ბავშვს ხელს.“ ვერ ეხმარება დედას ამაში. პირველი და უმნიშვნელოვანესი არის, რომ გაერკვე საკუთარ ემოციებში."
„ფერიტინის განსაზღვრაც, უმარტივესი ანალიზის, თუ ის არის ნორმაზე დაბლა ერთი აბი რკინის მიცემა სულ 3-6 კვირაში მოიყვანს ნორმაში და 42-დან 60%-მდე მოხსნის ამ პრობლემას,“- აღნიშნულ საკითხზე არსენ გვენეტაძემ ტელეკომპანია „POSTV”-ის ეთერში ისაუბრა.
წყარო: „დღის პოსტი“
წაიკითხეთ სრულად
