Baby Bag

„ვილოცოთ, რომ არ დაიღვაროს არცერთი წვეთი სისხლი, ვისიც არ უნდა იყოს, არ დაზარალდეს არცერთი ბავშვი, სადაურიც არ უნდა იყოს,“- შალვა ამონაშვილი

„ვილოცოთ, რომ არ დაიღვაროს არცერთი წვეთი სისხლი, ვისიც არ უნდა იყოს, არ დაზარალდეს არცერთი ბავშვი, სადაურიც არ უნდა იყოს,“- შალვა ამონაშვილი

„ამონაშვილის აკადემია“ სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელშიც აკადემიკოსი შალვა ამონაშვილი უკრაინაში მიმდინარე მოვლენებს ეხმიანება:

„ძვირფასო მეგობრებო, ის, რაც ახლა ხდება, თანაბრად ეხება ყველას და ყოველი ადამიანის ტკივილია. ეს მთელი მსოფლიოს პრობლემაა. მინდა ვუსურვო ყველა ჩვენს უკრაინელ მეგობარს მშვიდობა და ერთიანობა. ჩვენ სიკეთისა და კეთილდღეობის შემქმნელი საზოგადოება ვართ და ნათლად ვაცნობიერებთ, რომ მეგობარი გაჭირვებაში იცნობა. დავეხმაროთ ყველას, ვისაც ჩვენი დახმარება სჭირდება. ვუთანაგრძნოთ ყველას, ვისაც ეს ძალებს შეჰმატებს. გავუგზავნოთ სიყვარული ყველას, რადგან ჩვენს გულს უსაზღვრო სიყვარული შეუძლია.

ვილოცოთ, რომ არ დაიღვაროს არცერთი წვეთი სისხლი, ვისიც არ უნდა იყოს. ვილოცოთ, რომ არ დაზარალდეს არცერთი ბავშვი, სადაურიც არ უნდა იყოს.

ნებისმიერი ომი კლავს და ანადგურებს სინათლეს, სამყაროს ჰფენს მტრობასა და სიძულვილს. ომს არ აქვს გამართლება, ის ბოროტებაა, ის უგუნურებაა, მაგრამ დღეს ომი მოვიდა და უმოწყალოდ პარპაშებს. ხელისუფლებებს არ ეყოთ გონიერება გადაეწყვიტათ გაუგებრობა ტყვიებზე უფრო ძლიერი იარაღით - ღვთის უდიდესი საჩუქრით - სიტყვით და გონებით.

დადგება დრო, როდესაც ყველაფერი ცუდ სიზმარს დაემსგავსება, მაგრამ ახლა აუცილებელია გადარჩენა, ბავშვების მოფრთხილება, ერთმანეთის მხარდაჭერა. არ მივცეთ მიმდინარე მოვლენებს უფლება დაბომბოს ჩვენი ადამიანურობის საყრდენები - რწმენა, იმედი და სიყვარული.

მხოლოდ ამ სამშია მომავლის გამარჯვება.

ძვირფასო მეგობრებო, მიყვარხართ ყველა, გითანაგრძნობთ ყველას, მესმის ყოველი თქვენგანის ტკივილის. შევეცადოთ ამ არეულ, გაურკვეველ, რთულ დღეებში ჩავაბაროთ ადამიანობის გამოცდა, რისკენაც მოგვიწოდებენ წმინდა წერილები. დავეხმაროთ ერთმანეთს, დავიცვათ ბავშვები. ამ ბნელ დროში დავრჩეთ სინათლის ადამიანებად და არ დავნებდეთ წყვდიადის ძალებს.

ჩემი გული ტირის. უყვარხართ თქვენ და ლოცულობს თქვენთვის,“- წერს შალვა ამონაშვილი.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მოზარდების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა:

„გარდატეხის ასაკის ადამიანს უხარია საზრისის ძიება, კომუნიკაცია, ურთიერთობა. დღეს რა არის? სრულიად სერი სკოლა, ძალიან მოსაწყენი გაკვეთილები, კომუნიკაცია ნული. საწყალი მშობლები დარბიან სამსახურებში, რომ შვილებს კარგი მომავალი მისცენ, თანხები იშოვონ. რა ქნას მშობელმა? ურთიერთობის თავი აღარ აქვს. საინტერესო სკოლას ვერ ვთავაზობთ ბავშვს, სადაც სიხარულით გაიქცევა, რომ ექსპერიმენტი ჩაატაროს. ეზოს რაც შეეხება, ჩემს ეზოში, ჩემი ბავშვობისგან განსხვავებით, ახლა დიდი ამბავია-მეთქი რომ გითხრათ, მოგატყუებთ. ზოგ სახლს საერთოდ ეზო არ აქვს. თანამედროვე ურბანულ გარემოში გამოდიხარ პირდაპირ ქუჩაზე, შეიძლება მანქანა დაგეტაკოს.

მე რა გავაკეთო მოზარდი რომ ვარ და საინტერესო ცხოვრება მინდა. სად შეიძლება რეალიზაცია გავუკეთო ამ ჩემს გაქანებას? ცხადია, მე ამას ვაკეთებ ინტერნეტში. ისმის კითხვა: ეს კარგია თუ ცუდია? გააჩნია, ამას საიდან შევხედავთ. ცუდია იმ კონტექსტში, რა კონტექსტშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, იმიტომ, რომ ეს არის ერთადერთი საშუალება. „ლურჯი ვეშაპი“ ახსენეს აქ და მსგავსი ტიპის რაღაცები რა ფენომენია? საკუთარი თავის გამოცდა გინდა, სარისკო თავგადასავლები გინდა, გამოწვევაა ეს შენთვის. ადრენალინის აწევა მოზარდობის ასაკში არის სასიამოვნო. ეს არის ანკესი. არის ახალი ურთიერთობები, რომელიც არ არის რეალური ურთიერთობები. ყველა ჩვენგანს ახსოვს თავისი თავი მეათე კლასში, ყველას რომ იცნობ შენ გარშემო. ახლა ამის საშუალება არ ვიცი რატომ არ არის. შენ კოლექციას აგროვებ, გამოცდილებას იღებ. დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ, ვისთან ურთიერთობენ. ჩვენ ეს არ ვიცით. ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად თავიანთი ოჯახებით. ჩვენ ერთმანეთთან დავდიოდით ოჯახებში. ახლა ვინ ვისთან მიდის, აღარ ვიცი უკვე როგორ არის ახალ ცხოვრებაში, ეს სჭირდებათ ამ ბავშვებს,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „პულსი“ 

წაიკითხეთ სრულად