Baby Bag

„ვეხმაურები პოპულარულ ფრაზას: „რა ვერ დამთავრდა ამათი დევნილობა; არ გამიგია თაობებით დევნილები...“- ეკა წივწივაძე სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

„ვეხმაურები პოპულარულ ფრაზას: „რა ვერ დამთავრდა ამათი დევნილობა; არ გამიგია თაობებით დევნილები...“- ეკა წივწივაძე სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

TV პალიტრანიუსის საინფორმაციო სამსახურის ხელმძღვანელმა ეკა წივწივაძემ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ბოლო დროს საზოგადოებაში დევნილების მიმართ გაკეთებულ ნეგატიურ კომენტარებს გამოეხმაურა:

„ვეხმაურები ბოლო დღეებში ძალიან პოპულარულ ფრაზას „რა ვერ დამთავრდა ამათი დევნილობა; არ გამიგია თაობებით დევნილები.“

ბებიაჩემი გარდაიცვალა, მამაჩემი გარდაიცვალა, მე რომ გარდავიცვლები თუ ჩემ შვილს დევნილის სტატუსი არ ექნება ჩემი გვარიდან აფხაზეთიდან დევნილი არავინ იქნება.

ასე იქნება ყველა აფხაზეთიდან დევნილის შემთხვევაში. აფხაზეთში რომ გვეცხოვრა ჩვენი შვილებიც იქ დაიბადებოდნენ და რა გასაკვირია დევნილების შვილებს დევნილის სტატუსი ჰქონდეთ?!

და თუ დევნილები არ ეყოლება სახელმწიფოს - შესაბამისად ოკუპირებულ ტერიტორიაზე დასაბრუნებელიც არავინ ეყოლება მთავრობას, რომელიც თავის ნომერ პირველ პრობლემად ოკუპაციას ასახელებს !!!

წლებია სახელმწიფოსგან „იმ 45 ლარიან" დახმარებასაც არ ვიღებ, არც დევნილების კორპუსში ვცხოვრობ,რაც გავთხოვდი, მაგრამ ამ სტატუსს არასდროს მოვიხსნი,მიუხედვად იმისა, რომ ჩემთვის ხშირად დამცირების მომტანია საკუთარ სამშობლოში მისი ტარება. იმიტომ ,რომ ეს ერთადერთია,რაც აფხაზეთიდან დამრჩა, ეს ერთადერთია, რაც სოხუმიდან წამოვიღე.

და კიდევ მავან ჭკუისდამრიგებელთა საყურადღებოდ - 30 წელია ვერ გაგირჩევიათ ლტოლვილი თუ დევნილი!!!

ლტოლვილი ჰქვია ერთი ქვეყნიდან მეორეში გადმოსახლებულ პირს.

ჩვენ იძულებით ადგილნაცვალი პირები ვართ.

ი ძ უ ლ ე ბ ი თ !!! ამ სიტყვას კარგად გაგება უნდა.

ძალიან მიყვარს თბილისი. ხუთი წლიდან აქ ვცხოვრობ, მთელი ჩემი სამყარო ახლა აქ არის, მაგრამ ხვალ რომ იყოს დაბრუნება არცერთი წუთი არ დავრჩები. ჩემ ბევრი თაობით თბილისელ შვილებთან ერთად დავბრუნდები, ჩემთან, სოხუმში, ჭავჭავაძის 48 ნომერში, ჩემს სახლში.

და კიდევ ერთი დეტალი - ხშირად დევნილებს „ეტენებათ" ყველა მანკიერი ქმედება, ბინების გასხვისება, შენობებში შეჭრა და ა.შ...

აქვე ცნობისთვის ყველა სოციალურად დაუცველი დევნილი არ არის, ისევე როგორც ყველა დევნილი არ არის სოციალურად დაუცველი.

და თუ ვინმე დევნილს ზედმეტი ბინა მისცა ხელისუფლებამ, მიზეზები გაურკვეველ კომისიებში მოიკითხეთ და დასვით კითხვა რატომ!!!

აფხაზეთში ღარიბი არ არსებობდა!!! ყველამ იცის რომ აფხაზეთი უმდიდრესი მხარე იყო და ძალიან დიდი ბოდიში ყველა ადგილობრივთან თუ ახლა, სამ სართულიანი სახლების მაგივრად 36 კვადრატულს გვაძლევს სახელმწიფო (აი ვისაც ეს გშურთ მთელი გულით გისურვებთ,რომ თქვენც დაგჭირდეთ სახელმწიფოსგან 36 კვადრატული).

პ.ს მე ეგეც არ მინდა, ჩემი და ჩემი ქმრის შრომით ვიყიდე უკვე!!!“- აღნიშნავს ეკა წივწივაძე. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„გადაჭარბებული ქება ბავშვის განვითარებაზე პოზიტიურად არ მოქმედებს,“- ფსიქოლოგი ანა მიქიაშვილი

„გადაჭარბებული ქება ბავშვის განვითარებაზე პოზიტიურად არ მოქმედებს,“- ფსიქოლოგი ანა მიქიაშვილი

ფსიქოლოგმა ანა მიქიაშვილმა ბავშვის შექების ფსიქოლოგიურ მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„შექებას ფსიქოლოგიური თვალსაზრისით აქვს ორი მიზანი. ერთია, რომ ბავშვმა იგრძნოს, რომ ჩვენთვის მნიშვნელოვანია ბავშვის ყოფითი ქმედებები და ამჩნევს ამას. შექებით ბავშვი იღებს უკუკავშირს, რომ მშობელმა შეამჩნია მისი ქმედება. მეორე ნაწილი არის, რომ შექებით მშობელი დაეხმაროს ბავშვს, რათა მან შეამჩნიოს თავისი განვითარების რაღაც ნაბიჯები. შექების დანიშნულება არის, რომ გარეგანი შეფასება, რომელსაც ბავშვი ადრეულ ასაკში მშობლისგან იღებს, გადაიქცეს შინაგან ხმად.“

ანა მიქიაშვილის თქმით, ბავშვზე გადაჭარბებული ქება დადებითად არ მოქმედებს:

​გადაჭარბებული ქება არ მოქმედებს პოზიტიურად ბავშვის განვითარებაზე. ყველა ბავშვი ამჩნევს, რომ ქება გადაჭარბებულია. მათ პროტესტი უჩნდებათ: „რატომ მეუბნებიან ამას? მე ხომ ეს ასე კარგად არ გამიკეთებია?“ ბავშვს კიდევ უფრო უძლიერდება შფოთვა, რომ რაღაცას გულწრფელად არ ეუბნებიან.“

„რასაც არ უნდა ვეუბნებოდეთ ბავშვს, მნიშვნელოვანია, რომ იგრძნობოდეს გულწრფელობა. ბავშვებს ემოციური ინტელექტი კარგად აქვთ განვითარებული და გრძნობენ, როდესაც რაღაც ისეთი გულწრფელი არ არის. ჯანსაღი შექებისა და უკუკავშირისთვის მნიშვნელოვანია ის, რომ ჩვენ ამ უკუკავშირს მხოლოდ ბავშვის მიმართ კი არ გავცემდეთ, არამედ ოჯახის წევრებიც ერთმანეთს აქებდნენ, ან საკუთარ თავსაც აქებდნენ. მშობლები ერთმანეთთან აღნიშნავდნენ და ულოცავდნენ ერთმანეთს და საკუთარ თავს. ზოგჯერ სიტყვებზე უფრო მნიშვნელოვანია ის, რომ გავუღიმოთ ბავშვს, ჩავეხუტოთ, ხელი გადავუსვათ. გამოვხატოთ, რომ ჩვენ გვსიამოვნებს ის, რასაც ვუყურებთ. ბავშვები ამას აღიქვამენ და კარგად იჭერენ,“ - აღნიშნა ანა მიქიაშვილმა.

წყარო:​ „აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად