Baby Bag

„თუ ომიკრონი გახდება დომინანტური, ჩნდება რისკი, რომ დროის ერთ მონაკვეთში დაგროვდეს 100 000-ზე მეტი პაციენტი,“ - ბიძინა კულუმბეგოვი

„თუ ომიკრონი გახდება დომინანტური, ჩნდება რისკი, რომ დროის ერთ მონაკვეთში დაგროვდეს 100 000-ზე მეტი პაციენტი,“ - ბიძინა კულუმბეგოვი

ალერგოლოგ-იმუნოლოგმა ბიძინა კულუმბეგოვმა საქართველოში ომიკრონის შტამის გავრცელების შემთხვევაში მოსალოდნელ შედეგებზე ისაუბრა:

„გავრცელების სისწრაფის გამო დროის მოკლე მონაკვეთში, თუ ჩვენ დიდი რაოდენობით ადამიანი ავად გაგვიხდება, მაინც დიდი რისკი გვიდგება ჰოსპიტალური სექტორის გადატვირთვის და სიკვდილობის დროის მოკლე მონაკვეთში გაზრდის. მაგალითად, დღეს ქვეყანაში დელტა ვარიანტია მთავარი, 25 000 ადამიანია ინფიცირებული, რომელიც ჯერ არ გამოჯანმრთელებულა. დაგროვდა ეს რაოდენობა. დაახლოებით, 5 770 ადამიანი არის კლინიკაში მოთავსებული.“

ბიძინა კულუმბეგოვის თქმით, ომიკრონის გავრცელების შემთხვევაში ომიკრონის გავრცელება ინფიცირების შემთხვევებს გაზრდის:

„თუ ომიკრონი იანვრის მეორე ნახევრიდან გახდება დომინანტური, ჩნდება რისკი, რომ დროის ერთ მონაკვეთში დაგროვდეს 100 000-ზე მეტი პაციენტი. მიუხედავად ჰოსპიტალიზაციის შემცირებული რისკებისა, ამ პროცენტიდან გამომდინარე ბევრი ადამიანი მოხვდება კლინიკაში.“

„ვაქცინების ეფექტიანობა, სამწუხაროდ, მკვეთრად შემცირებულია. ფაიზერის ორი დოზით აცრის შემთხვევაში ომიკრონის მანეიტრალიზებელი ძალის ეფექტიანობა ლაბორატორიულად ამ ეტაპზე არის მხოლოდ 33%. ბუსტერის დამატების შემთხვევაში 75%-მდე ადის ინფიცირებისგან თავის დაცვის შესაძლებლობა,“ - აღნიშნულ საკითხზე ბიძინა კულუმბეგოვმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად