Baby Bag

,,ამერიკულმა კვლევამ დაამტკიცა, რომ კოვიდგადატანილი 16 თვის მანძილზეა დაცული''

,,ამერიკულმა კვლევამ დაამტკიცა, რომ კოვიდგადატანილი 16 თვის მანძილზეა დაცული''

გერმანიაში მოღვაწე ქართველი ექიმი იაგო ფრანგიშვილი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელშიც კოვიდგადატანილებსა და მათ აცრაზე საუბრობს:

,,​ძალიან არ მინდოდა ამ პოსტის დადება, გავაჩერე და ეს შეცდომა აღმოჩნდა.

გავაჩერე იმიტიმ, რომ ადამიანს, რომელსაც რამდენიმე ათასი ადამიანი ყავს აცრილი, მოგაკერებენ რაღაცა იარლიყებს.
თანაც ის, რომელსაც ერთი პაციენტიც კიარ აუცრია.
და მაინც
მიუხედავად ამისა
ყოველდღე უნდა მეწერა ალბათ ამაზე.
მოეშვით კოვიდგადატანილებს.
იცით რა ამბავი ატყდა როცა ჰონგკონგში პირველი ადამიანი დაფიქსირდა, მოხუცი კაცი კოვიდით მეორე ინფექციით?
მთელი მოსოფლიო მოიარა ამ ამბავმა და მაშინ, გასული წლის აგვისტოში მსოფლიოში კოვიდი მილიონობით ადამიანს ჰქონდა.
გერმანიაში პირველი შემთხვევა დაფიქსირდა ამა წლის იანვარში და ამანაც მოიარა მთელი გერმანია.
მას შემდეგ მიდის დისკუსია იმაზე, თუ რაა ეს მეორედ კოვიდი...
მართლა მეორედ კოვიდია? ამას გენეტიკური მტკიცება უნდა. უიშვიათესია, მეათასედი პროცენტის ფარგლებშია. ნახავთ რობერტ კოხის ინსტიტუტის ვებგვერდზე, რომ, ყველა კვლევა, რაც ამ მხრივ ჩატარდა, ვერ აკმაყოფილებს უმთავრეს კრიტერიუმს და ესაა
მართლა ახალი ინფექციაა??
ან იქნება და ლონგ კოვიდია, ანუ დაბალსიმპტომიანი პერსისტირებაადი კოვიდია? ეს ხდება ხოლმე მაქსიმუმ სადღაც 0,12 დან 0,18% ში, როცა გენეტიკური მასალა იგივეა. ეს ფორმა ზოგადად სიცოცხლისათვის არასაშიშია.
ან იქნება და კოვიდის რეაქტივირებაა? ესეც არის ხოლმე და აქაც პროცენტულად 0,1% ზე დაბლა ვართ.
მოკლედ და კონკრეტულად
მეორედ კოვიდით ინფიცირება ხომ იშვიათია, რარიტეტია, უიშვიათესია
და მეორედ კოვიდინფექციით გარდაცვალება საერთოდ უიშვიათესი ფენომენია.
ყველანაერი ტიპის, იქნება ეს ლონგ კოვიდი თუ რეაქტივირება თუ რეინფექცია თუ სავარაუდო და ეჭვის შემთხვევები...
ყველა ამისი ჯამური პროცენტი არის 0,6%!
არა მოსახლეობის, არამედ კოვიდგადატანილის.
ანუ
1000 კოვიდგადატანილიდან 6 ადამიანს აქვს პრობლემა კოვიდის გამო.
და აი ახლა უმთავრესი.
ლონგ კოვიდ პაციენტის აცრა არ შეიძლება.
კოვიდრეაქტივირებულის, ანუ ძველი კოვიდის რექტივირებულის აცრა არ შეიძლება.
აქედან გამომდინარე, იმ ადამიანებს, ვისაც კოვიდის გადატანის მერე რაიმე პრევენციული დადებითი ეფექტი აქვს აცრისაგან, იმ 1000 კოვიდგადატანილშიც ვერ იპოვით და ვერც 10.000 კოვიდგადატანილშიც ვერ იპოვით და უფრო 100.000 კოვიდგადატანილებზე უნდა გადახვიდეთ რომ ერთი ახალი კოვიდის ახალი ინფექცია კიარა, არამედ ავადმყოფობა შეამციროთ.
და თუ მძიმე გართულებაზეა საუბარი, აქ ის 100.000 კოვიდგადატანილიც არ გეყოფა, უკვე მილიონზე უნდა გადახვიდე.
ამერიკულმა პროსპექტიულმა კვლევამ დაამტკიცა, რომ კოვიდგადატანილი 16 თვის მანძილზეაო დაცული.
ახლა გამოიცანით, როდის დაიწყო ეს დაკვირვება და რამდენი ხანიაა კოვიდი დედამიწაზე და როდის გამოქვეყნდა ეს რიცხვი 16 თვე.
მიხვდებით რომ მთელ პანდემიის ეპიზოდს მოიცავდა და წინასწარმეტყველებაზე უარი თქვეს მკვლევარებმა.
ეს ..კოვიდგადატანილების,, თემა უკვე მთელ მსოფლიოში უინტერესო გახდა, რადგან არაფერ ახალს და სპექტაკულურს არ ჰქონია ადგილი.
აქამდე კოვიდის დაახლოებიტ 70 მდე შტამი თუ მუტაცია გავიარეთ და არცერთ მუტაციას თუ კოვიდვარიაციას არ გამოუწვევია კოვიდგადატანილების რაიმე რელევანტური რეინფექცია.
სტატისტიკა დარჩა და რჩება იმ არსებულ ჩარჩოებში.
არ არსებობს აბსოლუტიზმი არსად, მითუმეტეს დედამიწაზე და ამიტომაც
მოეშვით ამ კოვიდ გადატანილებს
ვიცი რომ საქართველოში ასიათასი ადამიანი ამტკიცებს და ექიმიც დაგიდასტურებთ რომ მეორედ ჰქონდაო კოვიოდიო და აი ის მეორე იყო, რაც იყოო.....
მაგრამ ფეიკია
ან ახლა არაა კოვიდი და ან მაშინ არ ჰქონდა.
კოვიდ ტესტების სკანდალებს ყველა იცნობს უკვე
სხვათაშორის, გერმანიაში მეორედ კოვიდით გარდაცვლილი გარდაიცვალა ბაქტერიული სეფსისით, ორმხრივი ფილტვის ანთებით.
განსაკუთრებით ხშირია, აი იმ 0,06 დან 0,12% შემთხვევებში, სადაც თვლიან რომ ახალი კოვიდის ან სხვა რეინფექციის ვარაუდია, აი ასეთი შემთხვევები განსაკუთრებით ხშირია მძიმე ქრონიკულ პაციენტებში, განსაკუთრებით დიალიზის და ქიმიოთერაპიის კოვიდიან პაციენტებში.
ანუ, იმ 0,12% ის 99% მოდის მძიმე დაავადების პაციენტებზე.
ჯანმრთელ კოვიდგადატანილებში მეორედ კოვიდი არის სასწაული იშვიათობა,'' - აღნიშნავს იაგო ფრანგიშვილი. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

ექიმი დათო კობერიძე საქართველოში არსებულ ეპიდვითარებას აღწერს:

,,შემოდის პაციენტი ცხელებით და რესპირატორული ჩივილებით, რა თქმა უნდა დიდი ალბათობით კოვიდი აქვს და ეს თვითონაც კარგად იცის გულის სიღრმეში მაგრამ არ უნდა დაიჯეროს, იმედს ებღაუჭება, "ოფლიანმა დავიძინე", "გავცივდი ალბათ", "დაბანილი გავედი გარეთ", "კონდენციონერის ბრალი იქნება", ყველაფერს აბრალებს ოღონდ კოვიდი არ იყოს, ოღონდ კოვიდი არ იყოს... 

უკეთებ ტესტს და ავად სახსენებელი მეორე ხაზი წითლდება, და ეუბნები ფრაზას რომლის გაგონებაც ყველაეზე ნაკლებად უნდა: "-ბებო/ბაბუ/ბატონო/ქალბატონო/უფროსო... დაგიდასტურდათ პირველი რეაქცია ყველას თითქოს განსხვავებული მაგრამ საბოლოო ჯამში ერთნაირი აქვს: "-უეჭველი დადებითია?", "პისიარი ხო არ გავიკეთოთ?" "-ღმერთო დავიღუპე" "-ვიცოდი..."... 

მერე იწყება პანიკა და ქრონიკული დაავადებების გახსენება და იმის გააზრება რომ რისკ ჯგუფშია, მერე ახსენდებათ ახლობლები რომლებთანაც კონტაქტი ჰქონდათ, რომელზე ინერვოულონ აღარ იციან. იწყება რეკვა მთელს სანათესაოსთან და იმის "მიხარება" რომ დაუდასტურდა. უზომავ სატურაციას და სახეზე გატყობენ რომ რაღაც ვერ არის კარგად. -  როგორია? გეკითხება. ცოოტა დაბალია, ნორმის ქვედა ზღვარზე მაგრამ არ ინერვოულოთ, დაბალი წნევით კანულით მოგაწვდით ჟანგბადს და ყველაფერი კარგად იქნება. 

-ხომ არ მოვკვდები? - არა (პასუხობ შენც, მიხედავად იმისა რომ უკვე ათასჯერ გაქვს ეს სცენარი ნანახი, იმედს მაინც არ უკლავ), რამოდენიმე დღის მერე ისევ ხვდები ამ პაციენტს და ხედავ რომ უკცე.ნიღბით მიეწოდება ჟანგბადი და უფრო უჭირს სუნთქვა, რამოდენიმე დღეში ხედავ რო მუცელზე წევს და ძლივსღა იჭერს სატურაციას, გადაგყავს არაინვაზიურ მართვით სუნთქვაზე ე.წ. CPAP-ზე (რაც საშინელებაა, ნიღაბი ჰერმეტულად მჭირდოდ გეკვრის სახეზე და მაღალი წნევით გამუდმებით გაწვდის ჟანგბადს), ნატრულობ რომ რეანიმაციაში ადგილი განთავისუფლდეს (რაც ძირითადში ვიღაცის გარდაცვალების შედეგად ხდება), 

წარმოიდგინეთ რა საშინელი გრძნობაა ექიმი რომ ფიქრობ იქნებ ვინმე ტერმინალური (უიმედო პაციენტი რომელსაც შანსი საერთოდ არ აქვს დარჩენილი) პაციენტი "გაეწეროს", რომ ეს ადამიანი რომელსაც ჯერ ისევ აქვს შანსი რეანიმაციაში დააწვინო. პერიოდულად შედიხარ რეანიმაციაში და ხედავ ამ შენთვის ნაცნობი პაციენტის შეშინებულ, მშიერ, მწყურვალ და სიცოცხლე ჩამქრალ თვალებს, ხედავ რომ ყოველდღე უყურებს როგორ მძიმდებიან მისივე სიმძიმის პაცოენტები, როგორ გადადიან მართვით სუნთქვაზე, როგორ აჩერებენ გულს, როგორ იბრძვიან ექიმები გულის აღსადგენად, და როგორც წესი წარუმატებლად,ლ და როგორ გაჰყავთ შავ ბრეზენტის ჩანთაში შეფუთული, ადგილი კი გაციებასაც ვერ ასწრებს ისე მალე შემოდის ახალი მძიმე პაცოენტი. ამ ყველაფერს უყურებენ, თავიანთ მომავალს ხედავენ და აცნობიერებენ რომ ეს დასასრულია, და დგება მომენტი როცა მათაც იმდენად უჭირთ სუნთქვა რომ აპარატზე გადადიან და სამუდამოდ ხუჭავენ თვალებს, იმიტომ რომ ამ ნაკადზე აპარატიდან კოვიდ პაციენტი არ მოხსნილა (მაქსიმუმ 1-2 ალბათ, ისიც მეეჭვება, არ გამიგია ყოველ შემთხვევაში)....

თქვენ რავიცი... თუ გინდათ არ აიცრათ, არ დაიცვათ რეგულაციები, უბრალოდ მინდა იცოდეთ რისთვის წირავთ თქვენთვის საყვარელ ადამიანებს და როგორ ჯოჯოხეთად უქცევთ სიცოცხლის ბოლო დღეებს.

ეს არის ჩემი და ჩემი კოლეგების ყოველდღიური რუტინა, ამას ვუყურებთ 24/7-ზე, ამათ ტკივილს და ამათ თვალებს ვუყურებთ, და ხელში გვაკვდებიან პაციენტები რომლებსაც ვპირდებოდით რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს???''

წაიკითხეთ სრულად