Baby Bag

​კრიტიკული ესეები კაპიტალიზმის შესახებ

​კრიტიკული ესეები კაპიტალიზმის შესახებ

წინამდებარე ესეების კრებული კაპიტალიზმზე კრიტიკულ რეფლექსიას ასახავს. მასში მოცემული ტექსტების ავტორები პოლიტიკურ, კულტურულსა და სოციალურ განზომილებაში კაპიტალიზმის მამოძრავებელი ლოგიკის ამოცნობასა და მისი თანმდევი მანკიერი გავლენების მოხელთებას ცდილობენ. ამასთანავე, კრებულის შექმნის იდეა თეორიულსა და პრაქტიკულ მიზნებს აერთიანებს: უახლოეს წარსულში ქართულ ენაზე დაწერილი არცთუ ბევრი ბეჭდური ტექსტი გვახსენდება, რომელიც კაპიტალიზმს რამდენამდე კრიტიკულად გააშუქებდა. ამასთან, მნიშვნელოვანია, რომ კრებულში დაბეჭდილი ტექსტების ავტორები ახალგაზრდა მკვლევრები არიან, რომლებიც აკადემიური სივრცის სხვადასხვა სფეროებში სწავლობენ და მოღვაწეობენ.

ავტორები გვევლინებიან ფილოსოფიის, კინომცოდნეობისა და რელიგიის კვლევების დისციპლინებიდან, რაც ვფიქრობთ, კრებულს დამატებით მომხიბვლელობას სძენს და მკითხველიც მეტი ინტერესით აღივსება, როდესაც კაპიტალიზმის ინტერდისციპლინურ კრიტიკას გაეცნობა. მაგალითად, ტექსტში ვხვდებით კაპიტალიზმთან დაკავშირებულ კინოკრიტიკას, ასევე მის კავშირს კულტურასთან, რელიგიურ პრაქტიკებსა თუ კონკრეტულ სოციალურ მოვლენებთან. მკითხველი კრებულში იხილავს კულტურის სხვადასხვა საკითხებსა თუ კონცეპტზე ფილოსოფიურ რეფლექსიებს.

ამავდროულად, ტექსტი არ ივიწყებს კრიტიკული პერსპექტივის საფუძველმდებარე თეზისს, რომ ყოველი თეორიული მოხაზულობის მამოძრავებელი მიზანი თეორიიდან პრაქტიკაში გარდამავალი პროცესი უნდა იყოს. შესაბამისად, გარდა კაპიტალიზმის ყოვლისმომცველი ბუნების მხილებისა, - ბუნებისა, რომელიც ყოფიერების ყველა ფორმაში შეღწევას მიელტვის და სურს, სამომხმარებლო ეთოსს დაუქვემდებაროს სულიერი თუ უსულო ფორმები, - ამავდროულად, ხსენებულის მხილება მის გარდაქმნასა და მისგან საპირისპირო პოლიტიკური მზაობის სურვილსაც გამოთქვამს“. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენი სასკოლო სისტემა ათასობით მსგავს მასწავლებელს მალავს... და რა დააშავა? ის თქვა ხმამაღლა, რასაც ასობით მასწავლებელი ჩუმად ფიქრობს და ეს „ჩუმად ნაფიქრი“ უფრო საშიშია, ვიდრე საჯარო პოსტი“

„ჩვენი სასკოლო სისტემა ათასობით მსგავს მასწავლებელს მალავს... და რა დააშავა? ის თქვა ხმამაღლა, რასაც ასობით მასწავლებელი ჩუმად ფიქრობს და ეს „ჩუმად ნაფიქრი“ უფრო საშიშია, ვიდრე საჯარო პოსტი“

იცით, იმ ერთი მასწავლებლის ამბავი საიდან იღებს სათავეს? აი, იმ მცდარი აზრიდან, ქალს რომ ყველაზე მეტად მასწავლებლობა გამოუვა. განა რამე, უბრალოდ ეს პროფესია უფრო უხდება, ეს პროფესია უფრო შეეფერება. ნუთუ კაცს არ შეჰფერის მასწავლებლობა? როგორ არა, მაგრამ მაინც უფრო ქალურია. არადა, ოდესღაც ითქვა და ვამბობთ, რომ პროფესიებს სქესი არ აქვთ, მაგრამ მასწავლებლობა მაინც ქალის საქმეა.

მასწავლებლობა მარტივი არაა. მით უმეტეს, ეს ის საქმე არაა, ამ მცდარი აზრების გარემოცვაში გაზრდილმა ადამიანებმა რომ უნდა შეასრულონ, მხოლოდ იმიტომ, რომ მათ ბავშვობაში ასე ჩააგონეს. ეს პროფესია ჩვენს არჩევანსა და შესაძლებლობებს შორის დგას, ჩვენს სიყვარულის უნარსა და მოთმინებას შორის დგას და აქ ყველას ადგილი ნამდვილად არაა.

ამ პროფესიაში ძალიან მამაცი ადამიანების ადგილია. ადამიანების, რომლებსაც ბოლომდე ესმით მასწავლებლობის და განიცდიან მას. ადამიანების, რომლებსაც შეუძლიათ აიღონ პასუხისმგებლობა და შეეჭიდონ ურთულეს საქმეს. ადამიანების, რომლებსაც არ ეშინიათ საკუთარი მოსწავლეების, არ ეზიზღებათ ისინი და სულმოუთქმელად არ ელიან დროს, როდესაც მათგან თავისუფლები იქნებიან.

იქნებ, მას საერთოდ არ უნდოდა მასწავლებლობა? იქნებ, კოსმოსში გაფრენაზე ოცნებობდა ბავშვობაში, მაგრამ შემდეგ ის საქმე არჩია, რომელიც ერთი შეხედვით ძალიან მარტივად ჩანდა - შედიხარ კლასში, გამოკითხავ მოსწავლეებს, შემდეგ გაკვეთილს ახსნი და ისევ უკან გამოდიხარ. და ყოველდღე ასე გრძელდება.

მისი არსებობა არ გამკვირვებია. ჩვენი სასკოლო სისტემა ათასობით მსგავს მასწავლებელს მალავს და დამალავს მომავალშიც. და რა დააშავა? ის თქვა ხმამაღლა, რასაც ასობით მასწავლებელი ჩუმად ფიქრობს. და ეს „ჩუმად ნაფიქრი“ უფრო საშიშია, ვიდრე საჯარო პოსტი.

მისი დასჯით არაფერი შეიცვლება - მას ხომ ისინი დასჯიან, ვინც თავად სისტემა შექმნა.

ავტორი: მარიამ გვარამია

წაიკითხეთ სრულად