Baby Bag

,,ვებრძვი უმძიმეს დიაგნოზსს ძვლის სარკომას. ამავდროულად უსახსრობის გამო არსებობს კითხვა - გადავრჩები?''

,,ვებრძვი უმძიმეს დიაგნოზსს ძვლის სარკომას. ამავდროულად უსახსრობის გამო არსებობს კითხვა - გადავრჩები?''

27 წლის ლიკა ჩაკვეტაძე უმძიმეს სენს - ძვლის სარკომას ებრძვის. ლიკას საზოგადოების გვერდში დგომა სჭირდება:

,,მოგესალმებით ყველას. მე ვარ ლიკა ჩაკვეტაძე 27 წლის, პატარა ანამარიას დედა. ვებრძვი უმძიმეს დიაგნოზსს ძვლის სარკომას, ძვლის დაშლას. ყოველდღე გაუსაძლის ტკივილებს ვუძლებ. მეშინია ყოველი ნაბიჯის გადადგმის. მეშინია რომ ერთ დღესაც ჩემი ძალა გამოცლილი ფეხები ვეღარ გაუძლებს ამდენ ტკივილს და დაიშლება ერთი ნაბიჯით.! ძნელია ამ შიშით ცხოვრება. ძნელია იმაზე ფიქრი რომ კიბო მაქვს. ამავდროულად უსახსრობის გამო არსებობს კითხვები გადავრჩები? თუ ვერა? ჩემს შვილს დედობას გავუწევ? თუ ვერა? ეს ფიქრები მანადგურებს. გთხოვთ ნუ დამტოვებთ მაარტო ამხელა განსაცდელში. მე თქვენ მჭირდებით. #კიბო#განაჩენი#არ#არის
🙏🙏 გთხოვთ 🙏🙏🙏 დამიდექით გვერდში დამეხმარეთ. რომ შევძლო და დროულად დავამარცხო კიბო. რეკვიზეტები 👉 საქართველოს ბანკი პირადი ნომერი 33-00-106-2845 GE60GB0000000131319494 #მიმღები #თამთა#ფასიეშვილი👉 თიბისი ბანკი პირადი ნომერი 👉 25001018109 GE28TB7911645061100098 #მიმღები#დარეჯანი#სურმანიძე. 🙏🙏🙏 მადლობა ყველას თითეული ჩარიცხული ლარისთვის. თქვენი თანადგომით მე გადავრჩები. ამის მჯერა და მწამს...'' - აღნიშავს ლიკა. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,აცრილები და აუცრელები - არის თუ არა ჩემი სხეული ჩემი?''

,,აცრილები და აუცრელები - არის თუ არა ჩემი სხეული ჩემი?''

აცრილები და აუცრელები - არის თუ არა ჩემი სხეული ჩემი? - ასეთი სათაურით პოსტს სოციალურ ქსელში ექიმი ზურაბ გურული აქვეყნებს. მის ნათქვემს ​MomsEdu.ge სიტყვა-სიტყვით გთავაზობთ:

,,დარწმუნებული ვარ, არავის წაუკითხავს ამერიკაში მანქანის უსაფრთხოების ღვედების განვითარების ისტორია. დღეს, მთელ ცივილიზებულ მსოფლიოში ელემენტარულ კულტურად ითვლება მანქანაში ჩაჯდომისთანავე ღვედის გადაკვრა და რაოდენ საკვირველადაც არ უნდა მოგეჩვენოთ, ამერიკელებმა ზუსტად ისეთივე გააფთრებით იბრძოლეს ამ კანონის წინააღმდეგ, როგორც ქართველებმა ვარდების რევოლუციის ეპოქაში.

და მაინც, რატომ უნდა გავიკეთო ღვედი? სიცოცხლე ჩემია და როგორც მინდა ისე მოვექცევი, ხომ ასეა? ვინმეს ვკლავ ან ვაზიანებ ღვედის არგაკეთებით საკუთარი თავის გარდა? რატომ არის ეს უკულტურობა, კანონის დარღვევა და რატომ უნდა დავჯარიმდე?

რატომ გახადა ვაქცინაცია ამერიკამ სავალდებულო და რატომ ცდილობს სახელმწიფო, რომ მაქსიმალურად ბევრი ადამიანი აცრას?

პასუხი ძალიან მარტივია. აუცრელი ადამიანები ტვირთავენ ჯანდაცვის სისტემას, იწვევენ კოლოსალურ დანახარჯებს და პრაქტიკულად მიაქვთ იმ ადამიანების ადგილი კლინიკებში, რომლებმაც აიცრეს და სხვა მიზეზების გამო სჭირდებათ დახმარება.

ასე რომ, აუცრელი მარტო საკუთარ თავს არ ვნებს. აუცრელი ვნებს სოციუმს. შესაბამისად, სოციუმსაც სრული უფლება აქვს გარიყოს ისინი, ვინც შეგნებულად უარს ამბობს კოლექტიურ უსაფრთხოებაში საკუთარი წვლილის შეტანაზე. ეს არის სულ.

ვაქცინა ექსპერიმენტულია და არ გავიკეთებ. შეგიძლია არ გაიკეთო, მაგრამ იმ ადამიანებს, რომლებმაც გარისკეს კოლექტიური უსაფრთხოებისათვის და გაიკეთეს ეს ვაქცინა, ეკუთვნით რომ პრივილეგირებულები იყვნენ სოციუმში აუცრელებთან შედარებით. მარტივი სამართლიანობაა.

გასული საუკუნის 80-იან წლებში ამერიკა სავსე იყო ტიპებით, რომლებიც ღვედების კანონის შემოღებისათვის ამერიკას საბჭოთა კავშირს უწოდებდნენ; გუბერნატორებს რომლებმაც სავალდებულო გახადეს მანქანაში ღვედის გაკეთება, ჰიტლერს ადარებდნენ და გულამოსკვნილები ქადაგებდნენ ადამიანის ბაზისური უფლებების დარღვევაზე.

ასე რომ, ეს ყველაფერი არახალია, ძველია. გადახედეთ ისტორიას, ცოტა იფიქრეთ, პარალელები გაატარეთ და მიხვდებით ...'' - აღნიშნავს ზურაბ გურული. 



წაიკითხეთ სრულად