Baby Bag

ლოს-ანჯელესში თვითმფრინავიდან საწვავი გადმოიღვარა, რის შედეგადაც სკოლის მოსწავლეები დაზიანდნენ

ლოს-ანჯელესში თვითმფრინავიდან საწვავი გადმოიღვარა, რის შედეგადაც სკოლის მოსწავლეები დაზიანდნენ
ლოს-ანჯელესში თვითმფრინავის ავარიული დაშვების დროს სკოლის სათამაშო მოედანზე საწვავი გამოიღვარა, რის შედეგადაც სკოლის ოცი მოსწავლე და 11 ზრდასრული ადამიანი დაზიანდა. Delta Airlines-ის თვითმფრინავს, რომელიც ლოს-ანჯელესის საერთაშორისო აეროპორტიდან აფრინდა, მოულოდნელად ტექნიკური პრობლემები შეექმნა, რის გამოც მას სასწრაფოდ მოუხდა აეროპორტში დაბრუნება. ერთ-ერთი სკოლის მოედანზე საწვავი სწორედ ამ დროს გადმოიღვარა.

სკოლის სათამაშო მოედანზე ორი კლასი იმყოფებოდა. ბავშვების უმეტესობამ კანის დაზიანება მიიღო, მათ ნაწილს კი სუნთქვის პრობლემები შეექმნა. გავრცელებული ინფორმაციით, ინციდენტს მსხვერპლი არ მოჰყოლია. დაზიანებები უმეტესად მსუბუქ ხასიათს ატარებდა, რის გამოც ბავშვების ჰოსპიტალიზაცია საჭირო არ გახდა.

ფედერალური საავიაციო ადმინისტრაციის ცნობით, მომხდარ ფაქტზე გამოძიება უკვე დაწყებულია. აუცილებლად უნდა გაირკვეს, თუ რა გახდა საბავშვო მოედანზე საწვავის გადმოღვრის მიზეზი. ადმინისტრაციაში ვარაუდობენ, რომ, შესაძლოა, ინციდენტის მიზეზი ავიაკომპანიის მხრიდან გარკვეული წესების დარღვევაც გამხდარიყო.

ფედერალური საავიაციო ადმინისტრაციის ინფორმაციით, თვითმფრინავიდან საწვავის გადმოღვრას თავისი წესები აქვს, რომელთა დაცვა აუცილებელია, რათა საფრთხე თავიდან ავიცილოთ. როგორც წესი, საწვავის გადმოღვრა მხოლოდ გარკვეული სიმაღლიდან არის დასაშვები, რათა მან დედამიწაზე მოხვედრამდე მცირე ატომებად დაშლა მოასწროს. ასევე დაუშვებელია საწვავის გადმოღვრა დასახლებული პუნქტის მახლობლად.

მომხდარ ფაქტთან დაკავშირებით ინფორმაციას ავრცელებს Delta AirLines-ის წარმომადგენლობაც. მათი თქმით თვითმფრინავიდან საწვავის გადმოღვრა წესების სრული დაცვით მოხდა. კომპანიის წარმომადგენლების ინფორმაციით, აფრენიდან რამდენიმე წუთში თვითმფრინავს ტექნიკური პრობლემები შეექმნა, რის გამოც ავარიული დაშვება აუცილებელი გახდა. დაშვებამდე საწვავის გადმოღვრა კი უსაფრთხოების მიზნებიდან გამომდინარე აუცილებელი იყო.

ლოს-ანჯელესის სახანძრო დეპარტამენტში ადასტურებენ, რომ ბავშვებმა დაზიანებები ნამდვილად თვითმფრინავიდან გადმოღვრილი საწვავის გამო მიიღეს. მომხდარი ინციდენტის შემდეგ სკოლიდან მოსწავლეების სასწრაფო ევაკუაცია მოხდა. აღნიშნულ ფაქტთან დაკავშირებით მოქალაქეები შეშფოთებას გამოთქვამენ და კომპანიას ბავშვების სიცოცხლის გაუფრთხილებლობაში ადანაშაულებენ.

ინციდენტის შემდეგ სკოლიდან ევაკუირებული ბავშვები მშობლებმა სახლებში წაიყვანეს. მომხდარი შემთხვევის გამო პოლიციამ ლოს-ანჯელესის ორი ქუჩა გადაკეტა.



მომზადებულია telegraph.co.uk-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

ექიმი დათო კობერიძე საქართველოში არსებულ ეპიდვითარებას აღწერს:

,,შემოდის პაციენტი ცხელებით და რესპირატორული ჩივილებით, რა თქმა უნდა დიდი ალბათობით კოვიდი აქვს და ეს თვითონაც კარგად იცის გულის სიღრმეში მაგრამ არ უნდა დაიჯეროს, იმედს ებღაუჭება, "ოფლიანმა დავიძინე", "გავცივდი ალბათ", "დაბანილი გავედი გარეთ", "კონდენციონერის ბრალი იქნება", ყველაფერს აბრალებს ოღონდ კოვიდი არ იყოს, ოღონდ კოვიდი არ იყოს... 

უკეთებ ტესტს და ავად სახსენებელი მეორე ხაზი წითლდება, და ეუბნები ფრაზას რომლის გაგონებაც ყველაეზე ნაკლებად უნდა: "-ბებო/ბაბუ/ბატონო/ქალბატონო/უფროსო... დაგიდასტურდათ პირველი რეაქცია ყველას თითქოს განსხვავებული მაგრამ საბოლოო ჯამში ერთნაირი აქვს: "-უეჭველი დადებითია?", "პისიარი ხო არ გავიკეთოთ?" "-ღმერთო დავიღუპე" "-ვიცოდი..."... 

მერე იწყება პანიკა და ქრონიკული დაავადებების გახსენება და იმის გააზრება რომ რისკ ჯგუფშია, მერე ახსენდებათ ახლობლები რომლებთანაც კონტაქტი ჰქონდათ, რომელზე ინერვოულონ აღარ იციან. იწყება რეკვა მთელს სანათესაოსთან და იმის "მიხარება" რომ დაუდასტურდა. უზომავ სატურაციას და სახეზე გატყობენ რომ რაღაც ვერ არის კარგად. -  როგორია? გეკითხება. ცოოტა დაბალია, ნორმის ქვედა ზღვარზე მაგრამ არ ინერვოულოთ, დაბალი წნევით კანულით მოგაწვდით ჟანგბადს და ყველაფერი კარგად იქნება. 

-ხომ არ მოვკვდები? - არა (პასუხობ შენც, მიხედავად იმისა რომ უკვე ათასჯერ გაქვს ეს სცენარი ნანახი, იმედს მაინც არ უკლავ), რამოდენიმე დღის მერე ისევ ხვდები ამ პაციენტს და ხედავ რომ უკცე.ნიღბით მიეწოდება ჟანგბადი და უფრო უჭირს სუნთქვა, რამოდენიმე დღეში ხედავ რო მუცელზე წევს და ძლივსღა იჭერს სატურაციას, გადაგყავს არაინვაზიურ მართვით სუნთქვაზე ე.წ. CPAP-ზე (რაც საშინელებაა, ნიღაბი ჰერმეტულად მჭირდოდ გეკვრის სახეზე და მაღალი წნევით გამუდმებით გაწვდის ჟანგბადს), ნატრულობ რომ რეანიმაციაში ადგილი განთავისუფლდეს (რაც ძირითადში ვიღაცის გარდაცვალების შედეგად ხდება), 

წარმოიდგინეთ რა საშინელი გრძნობაა ექიმი რომ ფიქრობ იქნებ ვინმე ტერმინალური (უიმედო პაციენტი რომელსაც შანსი საერთოდ არ აქვს დარჩენილი) პაციენტი "გაეწეროს", რომ ეს ადამიანი რომელსაც ჯერ ისევ აქვს შანსი რეანიმაციაში დააწვინო. პერიოდულად შედიხარ რეანიმაციაში და ხედავ ამ შენთვის ნაცნობი პაციენტის შეშინებულ, მშიერ, მწყურვალ და სიცოცხლე ჩამქრალ თვალებს, ხედავ რომ ყოველდღე უყურებს როგორ მძიმდებიან მისივე სიმძიმის პაცოენტები, როგორ გადადიან მართვით სუნთქვაზე, როგორ აჩერებენ გულს, როგორ იბრძვიან ექიმები გულის აღსადგენად, და როგორც წესი წარუმატებლად,ლ და როგორ გაჰყავთ შავ ბრეზენტის ჩანთაში შეფუთული, ადგილი კი გაციებასაც ვერ ასწრებს ისე მალე შემოდის ახალი მძიმე პაცოენტი. ამ ყველაფერს უყურებენ, თავიანთ მომავალს ხედავენ და აცნობიერებენ რომ ეს დასასრულია, და დგება მომენტი როცა მათაც იმდენად უჭირთ სუნთქვა რომ აპარატზე გადადიან და სამუდამოდ ხუჭავენ თვალებს, იმიტომ რომ ამ ნაკადზე აპარატიდან კოვიდ პაციენტი არ მოხსნილა (მაქსიმუმ 1-2 ალბათ, ისიც მეეჭვება, არ გამიგია ყოველ შემთხვევაში)....

თქვენ რავიცი... თუ გინდათ არ აიცრათ, არ დაიცვათ რეგულაციები, უბრალოდ მინდა იცოდეთ რისთვის წირავთ თქვენთვის საყვარელ ადამიანებს და როგორ ჯოჯოხეთად უქცევთ სიცოცხლის ბოლო დღეებს.

ეს არის ჩემი და ჩემი კოლეგების ყოველდღიური რუტინა, ამას ვუყურებთ 24/7-ზე, ამათ ტკივილს და ამათ თვალებს ვუყურებთ, და ხელში გვაკვდებიან პაციენტები რომლებსაც ვპირდებოდით რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს???''

წაიკითხეთ სრულად