Baby Bag

საჯარო დისკუსია ქალთა ფონდ „სოხუმში“

საჯარო დისკუსია ქალთა ფონდ „სოხუმში“

„ყველა ფემიციდის წინააღმდეგ“ კამპანიის ფარგლებში, ქალთა ფონდ „სოხუმის“ ორგანიზებით, საჯარო დისკუსია/კონფერენცია გაიმართა, რომელსაც 180-მდე მონაწილე ესწრებოდა, მათ შორის დასავლეთ საქართველოს 16 მუნიციპალიტეტის თვითმმართველობის, სოციალური სააგენტოების, იურიდიული სამსახურების, ქალთა საკითხებზე მომუშავე ორგანიზაციების წევრები, მეცნიერებისა და განათლების სამინისტროს, მანდატურის სამსახურის, რესურს ცენტრების და სკოლის ადმინისტრაციის წარმომადგენლები, ასევე ფონდ "სოხუმის" სხვადასხვა პროექტების ქალთა/ახალგაზრდული ჯგუფები და ჟურნალისტები.

რა ინსტრუმენტები და პერსპექტივები აქვს სახელმწიფოს ქალთა მიმართ ძალადობის და ფემიციდის წინააღმდეგ - ამ თემაზე მოხსენებები გააკეთეს პარლამენტის გენდერული თანასწორობის საბჭოდან ანა ნაცვლიშვილმა, ადამიანის უფლებათა დაცვის სამმართველოს უფროსმა ანა ფაჩუაშვილმა, სახალხო დამცველის აპარატის გენდერის დეპარტამენტის წარმომადგენელმა ანა ლობჟანიძემ, სახელმწიფო ზრუნვისა და ტრეფიკინგის მსხვერპლთა, დაზარალებულთა დახმარების სააგენტოდან ინდირა რობაქიძემ და საქართველოს ადგილობრივ თვითმმართველობათა ეროვნული ასოციაციის სახელით (NALAG) ნათია ღვინაშვილმა.

ფემიციდის შემაშფოთებელი სტატისტიკიდან გამომდინარე, გამოსვლების ძირითად ნაწილში, მთავარი აქცენტი საერთო განათლების პოლიტიკაზე გაკეთდა, რაც მოზარდისთვის მცირე ასაკიდან „თანასწორობის შესახებ“ მეტი ინფორმაციის სწორად და ინტენსიურად მიწოდებას გულისხმობს. ასევე, გულისხმობს ღია საუბრებს თაობებს შორის გენდერული კულტურის დამკვიდრებაში.

ონლაინკონფერენციის მეორე პანელით შეხვედრის ორგანიზატორებმა, ფემიციდის პრევენციაზე ღია დისკუსიაში დამოუკიდებელი ექსპერტების და სამოქალაქო სექტორის ხედვა და ინიციატივები წარმოადგინეს.

ქალთა მიმართ ძალადობის თემაზე პროფესიული ანალიზით გოგა ხატიაშვილმა, თამარ ლუკავამ, ნანა თოდუამ, ნათია კიკვაძემ და ლინდა ჩიხლაძემ ისაუბრეს, რომელთა სპეციალიზაციაც სწორედ ფემიციდის გამომწვევ მიზეზებზე სკურპულოზური მუშაობაა. დამოუკიდებელი ექსპერტის, გოგა ხატიაშვილის მოსაზრებით - „გამოსავალი ერთია, მოვუსმონით ყველას!“

საჯარო დისკუსიის/კონფერენციის მონაწილეებმა ისაუბრეს ყველა იმ ინსტიტუციურ ნაკლზე, რომელსაც ქვეყანა და საზოგადოება სავალალო შედეგამდე მიყავს და სახელმწიფო ინსტრუმენტების გაუმჯობესებაზეც გამოთქვეს კონკრეტული წინადადებები, რომლებიც ქალთა ფონდ „სოხუმის“ მიერ, რეკომენდაციების ფორმატით შესაბამის სტრუქტურებს მიეწოდება.

ქალთა ფონდ „სოხუმის“ მიერ ორგანიზებული საჯარო დისკუსია/კონფერენცია, კიდევ ერთი მცდელობაა, საერთო პრობლემის მოგვარების გზებზე, ერთ დემოკრატიულ სივრცეში და ერთ ენაზე ილაპარაკოს საკანონმდებლო, აღმასრულებელი და სამოქალაქო სექტორის წარმომადგენლებმა.

R. 


WFS: ჩვენ ვაძლიერებთ ქალებს
„ჩვენ ვაძლიერებთ ქალებს“ - ეს იმ აქციის სახელწოდებაა, რომლის ფარგლებშიც კონფლიქტის გამყოფ ხაზთან მცხოვრები ქალებისთვის ფონდ „სოხუმის“ მიერ კიდევ ერთი ახალი სასწავლო კურსი დაიგეგმა. „Brot für die Welt...

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად