Baby Bag

„ზედმეტი იყო ის ყველაფერი, რაც გუშინ მოხდა... პროდუქტები, რომლებიც დახლებზე დაცარიელდა, დღეს ისევ აივსება,“- ვახტანგ ჭარაია

„ზედმეტი იყო ის ყველაფერი, რაც გუშინ მოხდა... პროდუქტები, რომლებიც დახლებზე დაცარიელდა, დღეს ისევ აივსება,“- ვახტანგ ჭარაია

თსუ-ს სახელმწიფო უნივერსიტეტის ანალიზისა და პროგნოზირების ცენტრის დირექტორმა ვახტანგ ჭარაიამ გუშინ მაღაზიებში დაცარიელებული დახლების გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა:

„გუშინდელი პანიკა ნამდვილად უსაფუძვლო იყო, მით უმეტეს, ცალკეულ პროდუქტებზე, რომლებიც საერთოდ არ არის დამოკიდებული არც რუსეთზე, არც ბელორუსზე, არც უკრაინაზე. ზედმეტი იყო ის ყველაფერი, რაც გუშინ მოხდა. იმედია, საზოგადოება შემდეგ ჯერზე უფრო ყურადღებით იქნება. შაქარი საერთოდ არ არის ჩრდილოელ მეზობელთან კავშირში. ამას შეიძლება პროდუქტებზე ფასის ხელოვნური ზრდა მოჰყვეს. ამ პროდუქტების იმპორტიორი არის ლამის ყველა ქვეყანა, გარდა ჩვენი მეზობლებისა. რუსეთს, რომელზეც დიდი აქცენტი კეთდება, შაქრის იმპორტში 1%-ზე დაბალი წილი აქვს. ძირითადი იმპორტიური ბრაზილიაა. არანაირი საჭიროება არ არსებობდა იმისა, რომ შაქრის მარაგები გაეკთებინა საზოგადოებას.“

ვახტანგ ჭარაიას თქმით, საქართველოს პროდუქტების მარაგები საკმარისად აქვს და ამ მხრივ სირთულეები არ არსებობს:

„შეიძლება ცოტა სხვა მდგომარეობა იყოს ზეთთან და გარკვეულ რძის პროდუქტებთან მიმართებაში. აქაც არაფერი საგანგაშო არ ხდება. საქართველოს აქვს მარაგები, მოწოდების გზები და ალტერნატივები. არ გვაქვს არავითარი სირთულე მომარაგების კუთხით. პროდუქტები, რომელიც დახლებზე გუშინ დაცარიელდა, დღეს ისევ აივსება. ის მომხმარებელი, რომელმაც 3 ლარის მაგივრად 5 ლარი გადაიხადა შაქარში, დღეს დაინახავს, რომ ისევ 3 ლარი ღირს. ის მოტყუებული დარჩება, თავის თავს მოატყუებს.“

„ათეულობით ბოთლი ზეთის ყიდვა, რომელიც შეიძლება რამოდენიმე წელი გეყოს, არ არის საჭირო. ისეთებსაც ვიცნობ, პანდემიის დასაწყისში რომ მარაგები გაიკეთეს, დღესაც არ დაუმთავრებიათ. არ არის საჭირო მსგავსი აჟიოტაჟი, 2008 წელსაც კი არ იყო მსგავსი აჟიოტაჟი. არ არის ასე მარტივი, რომ მოშალო ეს ყველაფერი,“- აღნიშნულ საკითხზე ვახტანგ ჭარაიამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,აცრილები და აუცრელები - არის თუ არა ჩემი სხეული ჩემი?''

,,აცრილები და აუცრელები - არის თუ არა ჩემი სხეული ჩემი?''

აცრილები და აუცრელები - არის თუ არა ჩემი სხეული ჩემი? - ასეთი სათაურით პოსტს სოციალურ ქსელში ექიმი ზურაბ გურული აქვეყნებს. მის ნათქვემს ​MomsEdu.ge სიტყვა-სიტყვით გთავაზობთ:

,,დარწმუნებული ვარ, არავის წაუკითხავს ამერიკაში მანქანის უსაფრთხოების ღვედების განვითარების ისტორია. დღეს, მთელ ცივილიზებულ მსოფლიოში ელემენტარულ კულტურად ითვლება მანქანაში ჩაჯდომისთანავე ღვედის გადაკვრა და რაოდენ საკვირველადაც არ უნდა მოგეჩვენოთ, ამერიკელებმა ზუსტად ისეთივე გააფთრებით იბრძოლეს ამ კანონის წინააღმდეგ, როგორც ქართველებმა ვარდების რევოლუციის ეპოქაში.

და მაინც, რატომ უნდა გავიკეთო ღვედი? სიცოცხლე ჩემია და როგორც მინდა ისე მოვექცევი, ხომ ასეა? ვინმეს ვკლავ ან ვაზიანებ ღვედის არგაკეთებით საკუთარი თავის გარდა? რატომ არის ეს უკულტურობა, კანონის დარღვევა და რატომ უნდა დავჯარიმდე?

რატომ გახადა ვაქცინაცია ამერიკამ სავალდებულო და რატომ ცდილობს სახელმწიფო, რომ მაქსიმალურად ბევრი ადამიანი აცრას?

პასუხი ძალიან მარტივია. აუცრელი ადამიანები ტვირთავენ ჯანდაცვის სისტემას, იწვევენ კოლოსალურ დანახარჯებს და პრაქტიკულად მიაქვთ იმ ადამიანების ადგილი კლინიკებში, რომლებმაც აიცრეს და სხვა მიზეზების გამო სჭირდებათ დახმარება.

ასე რომ, აუცრელი მარტო საკუთარ თავს არ ვნებს. აუცრელი ვნებს სოციუმს. შესაბამისად, სოციუმსაც სრული უფლება აქვს გარიყოს ისინი, ვინც შეგნებულად უარს ამბობს კოლექტიურ უსაფრთხოებაში საკუთარი წვლილის შეტანაზე. ეს არის სულ.

ვაქცინა ექსპერიმენტულია და არ გავიკეთებ. შეგიძლია არ გაიკეთო, მაგრამ იმ ადამიანებს, რომლებმაც გარისკეს კოლექტიური უსაფრთხოებისათვის და გაიკეთეს ეს ვაქცინა, ეკუთვნით რომ პრივილეგირებულები იყვნენ სოციუმში აუცრელებთან შედარებით. მარტივი სამართლიანობაა.

გასული საუკუნის 80-იან წლებში ამერიკა სავსე იყო ტიპებით, რომლებიც ღვედების კანონის შემოღებისათვის ამერიკას საბჭოთა კავშირს უწოდებდნენ; გუბერნატორებს რომლებმაც სავალდებულო გახადეს მანქანაში ღვედის გაკეთება, ჰიტლერს ადარებდნენ და გულამოსკვნილები ქადაგებდნენ ადამიანის ბაზისური უფლებების დარღვევაზე.

ასე რომ, ეს ყველაფერი არახალია, ძველია. გადახედეთ ისტორიას, ცოტა იფიქრეთ, პარალელები გაატარეთ და მიხვდებით ...'' - აღნიშნავს ზურაბ გურული. 



წაიკითხეთ სრულად