Baby Bag

„ზედმეტი იყო ის ყველაფერი, რაც გუშინ მოხდა... პროდუქტები, რომლებიც დახლებზე დაცარიელდა, დღეს ისევ აივსება,“- ვახტანგ ჭარაია

„ზედმეტი იყო ის ყველაფერი, რაც გუშინ მოხდა... პროდუქტები, რომლებიც დახლებზე დაცარიელდა, დღეს ისევ აივსება,“- ვახტანგ ჭარაია

თსუ-ს სახელმწიფო უნივერსიტეტის ანალიზისა და პროგნოზირების ცენტრის დირექტორმა ვახტანგ ჭარაიამ გუშინ მაღაზიებში დაცარიელებული დახლების გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა:

„გუშინდელი პანიკა ნამდვილად უსაფუძვლო იყო, მით უმეტეს, ცალკეულ პროდუქტებზე, რომლებიც საერთოდ არ არის დამოკიდებული არც რუსეთზე, არც ბელორუსზე, არც უკრაინაზე. ზედმეტი იყო ის ყველაფერი, რაც გუშინ მოხდა. იმედია, საზოგადოება შემდეგ ჯერზე უფრო ყურადღებით იქნება. შაქარი საერთოდ არ არის ჩრდილოელ მეზობელთან კავშირში. ამას შეიძლება პროდუქტებზე ფასის ხელოვნური ზრდა მოჰყვეს. ამ პროდუქტების იმპორტიორი არის ლამის ყველა ქვეყანა, გარდა ჩვენი მეზობლებისა. რუსეთს, რომელზეც დიდი აქცენტი კეთდება, შაქრის იმპორტში 1%-ზე დაბალი წილი აქვს. ძირითადი იმპორტიური ბრაზილიაა. არანაირი საჭიროება არ არსებობდა იმისა, რომ შაქრის მარაგები გაეკთებინა საზოგადოებას.“

ვახტანგ ჭარაიას თქმით, საქართველოს პროდუქტების მარაგები საკმარისად აქვს და ამ მხრივ სირთულეები არ არსებობს:

„შეიძლება ცოტა სხვა მდგომარეობა იყოს ზეთთან და გარკვეულ რძის პროდუქტებთან მიმართებაში. აქაც არაფერი საგანგაშო არ ხდება. საქართველოს აქვს მარაგები, მოწოდების გზები და ალტერნატივები. არ გვაქვს არავითარი სირთულე მომარაგების კუთხით. პროდუქტები, რომელიც დახლებზე გუშინ დაცარიელდა, დღეს ისევ აივსება. ის მომხმარებელი, რომელმაც 3 ლარის მაგივრად 5 ლარი გადაიხადა შაქარში, დღეს დაინახავს, რომ ისევ 3 ლარი ღირს. ის მოტყუებული დარჩება, თავის თავს მოატყუებს.“

„ათეულობით ბოთლი ზეთის ყიდვა, რომელიც შეიძლება რამოდენიმე წელი გეყოს, არ არის საჭირო. ისეთებსაც ვიცნობ, პანდემიის დასაწყისში რომ მარაგები გაიკეთეს, დღესაც არ დაუმთავრებიათ. არ არის საჭირო მსგავსი აჟიოტაჟი, 2008 წელსაც კი არ იყო მსგავსი აჟიოტაჟი. არ არის ასე მარტივი, რომ მოშალო ეს ყველაფერი,“- აღნიშნულ საკითხზე ვახტანგ ჭარაიამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯის მეთოდებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა. ჰუმანური პედაგოგიკა არ გულისხმობს, რომ თავდაყირა იარე და მე მოგეფერები. ჰუმანურ პედაგოგიკაში, რა თქმა უნდა, არის დასჯა, მაგრამ ის ძირეულად განსხვავდება ავტორიტარული პედაგოგიკის დასჯისგან. მბრძანებლურ პედაგოგიკაში დასჯაში აქვს გარეგნული სახე, მაგალითად, „წადი კუთხეში,“- თავისუფლება მოვაკელით. თუ წამოარტყამს ვინმე ბავშვს, მაშინ ფიზიკური შეურაცხყოფაც მიაყენეს. ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯას აქვს სინდისის გახსნის ხასიათი. აქ ისეთი ფორმაა დასჯის, როდესაც ბავშვში იხსნება სინდისი. ის თვითონ გრძნობს ხოლმე თავის დანაშაულს. ის თვითონ წუხს ჩადენილის გამო. გარეგნულად შეიძლება საყვედური არავინ არ უთხრას.

ერთხელ მე სახლიდან დაუკითხავად რაღაც ფული ავიღე, იმიტომ, რომ შატალოზე მივდიოდით. 5 მანეთი მოვიპარე. იმ ფულით ნახევარმა კლასმა ვისეირნეთ. ყველა დავპატიჟე კარუსელებზე, ნაყინებზე. სახლში რომ მოვედი, რა თქმა უნდა, დაინახეს, რომ ჩემი აღებული იყო ეს ფული, მაგრამ არც შემარცხვინეს, არც თავში ჩამარტყეს. უბრალოდ საღამოს დედაჩემმა თქვა, დილით რძეზე ვარ წასასვლელი და შენ ხომ არ წახვალო? მე ვუთხარი, წავალ-თქო. მან მითხრა, მაშინ იქ გუშინ დადებული 5 მანეთი დევს და ის აიღეო. აქ დაიწყო ჩემი ტანჯვა. ის 5 მანეთი უკვე დახარჯული მქონდა. მე ვუთხარი, რომ აღარ იდო იქ ფული, მაგრამ არ ვთქვი, რომ მე ავიღე. არავინ არ შემარცხვინა მაინც. ყველამ ერთხმად დაიწყო იმ 5 მანეთის ძებნა. ეძებდნენ უჯრებში და ყველგან. უსინდისოდ მეც ვეძებდი მათთან ერთად, ვითომც არაფერი. ძებნისას შინაგანად ძალიან ვიტანჯებოდი. მოგვიანებით ამ ვითარებას რომ ვაანალიზებდი, ვფიქრობდი, რა იქნებოდა, რომ დავესაჯე სიტყვიერად, გაველანძღე. ბავშვი როდესაც ასე ისჯება, ცხადია, იწყებს თავის მართლებას. არავინ არაფერი მითხრა და ვის შევეწინააღმდეგებოდი? ერთადერთი სინდისი იღვიძებს და სინდისს ხომ ვერ დაემალები? ბოლოს დედაჩემმა თქვა, არაუშავს, მეორე 5 მანეთიც მაქვს, დაანებეთ თავი, ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს, ქვიშაა ეგ ფული, სხვა არაფერიო და დადო მეორე 5 მანეთი, ეს აიღეო. იმის მერე ფული რომ დევს, ხელი აღარ გამირბის. ეს არის დასჯის ფორმა. საუკეთესო დასჯა არის დასჯა ბრჭყალებში. დასჯის საუკეთესო ფორმა არის, როდესაც ბრძენი აღმზრდელი კარგ განსჯას ჩაუდებს თავის აღსაზრდელს."

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად