Baby Bag

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

აღმოვაჩინე, რომ ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია. მახსენდება, ბავშვობაში როგორი ხმაურიანი ვიყავი და ბევრ კითხვას ვსვამდი, ჩემს უფროს დას მოსვენებას არ ვაძლევდი და ჩემთან თამაშს ვთხოვდი. მე სათამაშოებს ვამტვრევდი, ჩემს სახელს კედელზე ვწერდი და მოუსვენრად ვიქცეოდი. ოთხიდან ათ წლამდე ჩემს თავს მოლაყბე, მშფოთვარე, ხმაურიან და ქაოტურ ადამიანად დავახასიათებდი.

ჩემი აღზრდაც არათანმიმდევრული იყო, რამაც ქცევითი პრობლემები შემიქმნა. ჩემი და მშვიდი და მოწესრიგებული ბავშვი იყო, მე კი მისგან აბსოლუტურად განვსხვავდებოდი. ჩემი მშობლები ასაკოვნები იყვნენ, როდესაც გავჩნდი, ისინი ბევრს მუშაობდნენ და ჩემთან თამაშის ენერგია არ ჰქონდათ.

შესაძლოა, ჩემს შემთხვევაში კარმამ იმოქმედა, რადგან ჩემს შვილებში ჩემს ბავშვობას ვხედავ. ისინი ხმაურიანები და მოუსვენრები არიან. ჩემი შვილები გამუდმებით ერთმანეთს ეჯიბრებიან, თუ ვინ უფრო მეტად მიიქცევს ხმაურით სამეზობლოს ყურადღებას. საბედნიეროდ, ჩემი შვილები არ იზრდებიან გარემოში, სადაც მათი ენერგია უგულებელყოფილია. ჩვენ მათ ყოველთვის ვეთამაშებით და ვცდილობთ ჩვენი ენერგია გავუზიაროთ. თუმცა, აღმოვაჩინე, რომ ეს ენერგია არ მაქვს, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრად ახალგაზრდა ვარ, ვიდრე დედაჩემი ჩემი ბავშვობის პერიოდში იყო. ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ დედა უგულებელყოფდა ჩემს სურვილებს და ცუდად მექცეოდა, თუმცა ახლა კარგად მესმის მისი.

ცხრა წელია დიასახლისი დედა ვარ... ჩემი შვილებისთვის ხშირად მითხოვია აბაზანის კარს მოშორებოდნენ, როდესაც შიგნით ვიყავი. ტელეფონზე საუბრისას ისინი ყოველთვის მოდიან, თავიანთი ამბების მოსაყოლად. არ მაქვს არცერთი წამით მშვიდად დაჯდომის შესაძლებლობა, რადგან ჩემს შვილებს ყოველწამიერად ვჭირდები. დისტანციური სწავლების პირობებში ოთახიდან-ოთახში დავრბივარ, რათა შევამოწმო, რას აკეთებენ ჩემი შვილები და როგორ მიმდინარეობს სწავლის პროცესი.

ჩემი შვილი ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ თავიდან აიცილოს საშინაო დავალება. მეც ასეთი ვიყავი. ჩემი ქალიშვილი არასდროს წყვეტს საუბარს, მეც ასე ვიქცეოდი. ის ყურადღების მისაქცევად ტირის, მეც ასე ვტიროდი. იმის გათვალისწინებით, რომ ისინი ჩემნაირები არიან, წარმომიდგენია, რა რთული წლები მელის წინ, როდესაც თინეიჯერები გახდებიან. საბედნიეროდ, მათთან ურთიერთობის ყველა ხრიკი ვიცი და იმედი მაქვს, შეცდომებს არ დავუშვებ.

წყარო: ​Moms.com

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

აღზრდის ჩუმი ტრაგედია, რომელიც ჩვენს სახლებში იმალება
​ჩვენს სახლებში ჩუმი ტრაგედია მჟღავნდება, რომელიც ჩვენთვის ყველაზე ძვირფას საჩუქარს - შვილებს ეხება.ჩვენი შვილები შიშისმომგვრელ ემოციურ მდგომარეობაში არიან. მკველვარები ბავშვებში ფსიქიკური დაავადებებ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მე სულ თავზე ვაზივარ ბენს და ვურტყამ ხოლმე, იმიტომ, რომ ლიდერი ვარ ურთიერთობაში,“ - ნუკი კოშკელიშვილი

ნუკი კოშკელიშვილმა გადაცემა „იმედის დღეში“ ოჯახური იდილიის შესახებ ისაუბრა:

„ოჯახური იდილიის საიდუმლო არ არსებობს. ვინც გეტყვით, რომ არსებობს, ის აუცილებლად გატყუებთ. შემჩნეული მაქვს, რომ როგორც კი ვინმეს ავიჩემებ, ვიტყვი, ეს რა კარგი წყვილია, როგორ მშურს, რა კარგი ურთიერთობა აქვთ-მეთქი, მაშინვე შორდებიან. როგორც კი ვხედავ, რომ ადამიანი საჯაროდ ქადაგებს იდილიაზე და ყვება, რომ რაღაც საიდუმლო აქვს, ყველაფერი ცუდად მთავრდება.“

ნუკის თქმით, მას ოჯახური იდილიის საიდუმლო არ აქვს:

„მე არ მაქვს ოჯახური იდილიის საიდუმლო. ჩვენ ვჩხუბობთ, ერთმანეთს ვეუბნებით კიდეც: „აღარ დაგინახო!“ მე ვფიქრობ, რომ არ უნდა მოატყუოთ ერთმანეთს, თავიდანვე უნდა აჩვენოთ პარტნიორს, ვინ ხართ რეალურად, რომ მერე სიურპრიზები არ არსებობდეს. ვფიქრობ, რომ მეგობრობა და პარტნიორობა ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ერთად აკეთებდეთ ყველაფერს და არ იყოს გამოკვეთილი ლიდერი. ახლა ისეთ რაღაცებს ვამბობ, რაც ისედაც იცით. კი ვამბობ, რომ გამოკვეთილი ლიდერი არ უნდა იყოს-მეთქი, მაგრამ მე სულ თავზე ვაზივარ ბენს და ვურტყამ ხოლმე, იმიტომ, რომ ლიდერი ვარ ურთიერთობაში. დათმობებზე წასვლა ძალიან მიჭირს, მე და ბენს ორივეს ლიდერული ხასიათი გვაქვს. როდესაც გადაწყვეტილების მიღებაზე დგება საქმე, აუცილებლად ვჩხუბობთ. ბავშვის დაბადების დღეა, მე ვფიქრობ, რომ სადმე წავიყვანო და გავართო. ბენი მეუბნება, რომ ახლა რთული პერიოდია და არ უნდა წავიყვანო. მირჩევს, ისეთი რამ გავაკეთო, რაც ბავშვს დაამახსოვრდება. მე ვუწყებ ჩხუბს, რომ გაერკვეს რა უნდა, დაამახსოვრდეს ბავშვს დაბადების დღე, თუ არ დაამახსოვრდეს. ასეთ წვრილმან რაღაცებზე ყოველთვის ჩხუბი მოგვდის.“

„ჩემი და ბენის ურთიერთობა თავიდანვე შორი მანძილიდან დაიწყო. ორი წელი ასე ვცხოვრობდით, ჩავდიოდი, იქ ორი კვირა ვიყავი, მერე, შეიძლება, ექვსი თვე ან ერთი წელი არ მენახა. შესაბამისად, მესიჯები და ტელეფონით ლაპარაკი ჩვენთვის ურთიერთობის მისაღები ფორმაა. მეტსაც გეტყვით, ვამბობთ ხოლმე, რომ კარანტინში ერთად რომ ვყოფილიყავით, აუცილებლად დავშორდებოდით,“ - აღნიშნა ნუკი კოშკელიშვილმა.

წაიკითხეთ სრულად