Baby Bag

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

აღმოვაჩინე, რომ ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია. მახსენდება, ბავშვობაში როგორი ხმაურიანი ვიყავი და ბევრ კითხვას ვსვამდი, ჩემს უფროს დას მოსვენებას არ ვაძლევდი და ჩემთან თამაშს ვთხოვდი. მე სათამაშოებს ვამტვრევდი, ჩემს სახელს კედელზე ვწერდი და მოუსვენრად ვიქცეოდი. ოთხიდან ათ წლამდე ჩემს თავს მოლაყბე, მშფოთვარე, ხმაურიან და ქაოტურ ადამიანად დავახასიათებდი.

ჩემი აღზრდაც არათანმიმდევრული იყო, რამაც ქცევითი პრობლემები შემიქმნა. ჩემი და მშვიდი და მოწესრიგებული ბავშვი იყო, მე კი მისგან აბსოლუტურად განვსხვავდებოდი. ჩემი მშობლები ასაკოვნები იყვნენ, როდესაც გავჩნდი, ისინი ბევრს მუშაობდნენ და ჩემთან თამაშის ენერგია არ ჰქონდათ.

შესაძლოა, ჩემს შემთხვევაში კარმამ იმოქმედა, რადგან ჩემს შვილებში ჩემს ბავშვობას ვხედავ. ისინი ხმაურიანები და მოუსვენრები არიან. ჩემი შვილები გამუდმებით ერთმანეთს ეჯიბრებიან, თუ ვინ უფრო მეტად მიიქცევს ხმაურით სამეზობლოს ყურადღებას. საბედნიეროდ, ჩემი შვილები არ იზრდებიან გარემოში, სადაც მათი ენერგია უგულებელყოფილია. ჩვენ მათ ყოველთვის ვეთამაშებით და ვცდილობთ ჩვენი ენერგია გავუზიაროთ. თუმცა, აღმოვაჩინე, რომ ეს ენერგია არ მაქვს, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრად ახალგაზრდა ვარ, ვიდრე დედაჩემი ჩემი ბავშვობის პერიოდში იყო. ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ დედა უგულებელყოფდა ჩემს სურვილებს და ცუდად მექცეოდა, თუმცა ახლა კარგად მესმის მისი.

ცხრა წელია დიასახლისი დედა ვარ... ჩემი შვილებისთვის ხშირად მითხოვია აბაზანის კარს მოშორებოდნენ, როდესაც შიგნით ვიყავი. ტელეფონზე საუბრისას ისინი ყოველთვის მოდიან, თავიანთი ამბების მოსაყოლად. არ მაქვს არცერთი წამით მშვიდად დაჯდომის შესაძლებლობა, რადგან ჩემს შვილებს ყოველწამიერად ვჭირდები. დისტანციური სწავლების პირობებში ოთახიდან-ოთახში დავრბივარ, რათა შევამოწმო, რას აკეთებენ ჩემი შვილები და როგორ მიმდინარეობს სწავლის პროცესი.

ჩემი შვილი ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ თავიდან აიცილოს საშინაო დავალება. მეც ასეთი ვიყავი. ჩემი ქალიშვილი არასდროს წყვეტს საუბარს, მეც ასე ვიქცეოდი. ის ყურადღების მისაქცევად ტირის, მეც ასე ვტიროდი. იმის გათვალისწინებით, რომ ისინი ჩემნაირები არიან, წარმომიდგენია, რა რთული წლები მელის წინ, როდესაც თინეიჯერები გახდებიან. საბედნიეროდ, მათთან ურთიერთობის ყველა ხრიკი ვიცი და იმედი მაქვს, შეცდომებს არ დავუშვებ.

წყარო: ​Moms.com

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

აღზრდის ჩუმი ტრაგედია, რომელიც ჩვენს სახლებში იმალება
​ჩვენს სახლებში ჩუმი ტრაგედია მჟღავნდება, რომელიც ჩვენთვის ყველაზე ძვირფას საჩუქარს - შვილებს ეხება.ჩვენი შვილები შიშისმომგვრელ ემოციურ მდგომარეობაში არიან. მკველვარები ბავშვებში ფსიქიკური დაავადებებ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მოზარდებში აგრესიას განაპირობებს სიყვარულის, ზრუნვის და უფროსებთან ურთიერთობის დეფიციტი,“ - მარიამ წიკლაური

„მოზარდებში აგრესიას განაპირობებს სიყვარულის, ზრუნვის და უფროსებთან ურთიერთობის დეფიციტი,“ - მარიამ წიკლაური

პოეტმა მარიამ წიკლაურმა მოზარდებში აგრესიის მომძლავრების პრობლემასა და მის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა. მისი თქმით, ბავშვები გამუდმებით აგრესიას უყურებენ, რის გამოც თავადაც მსგავს ქცევას ავლენენ:

„ის, რაც ინთხევა, გადმოდის, გაუთავებელი, ერთმანეთისადმი შეურაცხმყოფელი საუბარი, ბავშვს შეუძლია დაინახოს, რომ გალანძღონ, ელემენტარულად საუბარი არ აცალონ ერთმანეთს. ​ეს გაუთავებელი ლანძღვა, აგრესია, რა თქმა უნდა, ძალიან ცუდია. შეიძლება ყველაფრის ჩვენება ეკრანიდან?! ბავშვი გამუდმებით უყურებს მკვლელობას, სისხლს, გლეჯვას. სულ პატარა ბავშვებისთვის ისეთ რაღაცებს ამზადებენ, მე არ ვიცი ვის ტვინში იხარშება ეს. კაცობრიობა არასწორი გზით რომ მიდის, ამას ვიტყვი.“

მარიამ წიკლაურმა აღნიშნა, რომ მოზარდებში აგრესიის განმაპირობებელი მთავარი მიზეზი ზრუნვის და სიყვარულის დეფიციტია:

„მერე უკვე გვიკვირს,​ რატომ არიან ეს ბავშვები აგრესიულები. მოზარდებში აგრესიას რა განაპირობებს? ამას განაპირობებს სწორედ დეფიციტი სიყვარულის, ზრუნვის და უფროსებთან ურთიერთობის. თუ ბავშვს გამოვაცალეთ მშობლები, გავუშვით სხვაგან პურის ფულის საშოვნელად, თუ ტელეეკრანიდან მარტო აგრესია ვაყურებინეთ, თუ არავინ ამ ადამიანებს არ დაელაპარაკა, თუ მათ საყრდენი არ იპოვეს, ამას თუ ვერაფერს მოვახერხებთ, რა გამოვიდა მაშინ?!“

„ხომ გაგვიგონია, რომ განსაკუთრებით კულტურულ, ზნეობრივ ადამიანზე იტყოდნენ, მეცხრამეტე საუკუნის კაციაო. ​ჩვენ რა რეალობაში ვართ? ათასწლეული გარდატყდა ჩვენზე. ეს, რა თქმა უნდა, სრულიად ახალ ადამიანურ მენტალიტეტს აყალიბებს, სრულიად ახალ ინტელექტუალურ სვლებს, ახალ კავშირებს. ჩვენ ვერ ვართ ამისთვის მზად. ვერც ახალგაზრდებს განვაწყობთ საამისოდ, რომ სწორად, ადვილად იპოვონ გზა. ისინი თავიანთ გზებს ეძებენ და ხშირად ჩვენზე ბევრად უკეთესად, მაგრამ ყველა ერთნაირი არ არის. დიდი დანაკარგებით მივდივართ წინ, ან საერთოდ ვერ მივდივართ წინ,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარიამ წიკლაურმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „შემდეგი გაჩერება“ ისაუბრა.

წყარო:​ „შემდეგი გაჩერება“

წაიკითხეთ სრულად