Baby Bag

როგორ გამოვიცნოთ ჩვილის ტირილის მიზეზი? - პედიატრი გასწავლით

როგორ გამოვიცნოთ ჩვილის ტირილის მიზეზი? - პედიატრი გასწავლით

ტირილის დეკოდერი - როგორ გამოვიცნოთ ჩვილის ტირილის მიზეზი - აღნიშნულ თემაზე ​პედიატრი თამარ ობგაიძე წერს:

,,მშია!

გამოვლინება:

წყვეტილი, რიტმულად განმეორებადი ტირილი, რასაც თან ახლავს ტუჩების წკლაპუნი, წოვითი მოძრაობები,თითების პირში ჩადება და წოვა.

რა უნდა გააკეთოთ:

თუ ბუნებრივ კვებაზე გყავთ, დაყოვების გარეშე მიეცით ძუძუ, ხელოვნური კვებაზე მყოფ პატარას კი სასწრაფოდ მოუმზადეთ ხელოვნური ნარევი. თუ თბილი წყალი უკვე მზად გაქვთ, შედარებით იოლად გადარჩებით.

დავიღალე!

გამოვლინება:

არ გაგიკვირდეთ, პატარებიც იღლებიან და გაცილებით მალე, ვიდრე ჩვენ. ამ შემთხვევში მისი ტირილი არ არის ხმამაღალი და ზედმეტად პრეტენზიული, ტირის დაბალი ხმით, შეუსვენებლად, ისრესს თვალებს.

რა უნდა გააკეთოთ:

ბუნებრივ კვებაზე მყოფ პატარას ძუძუ შესთავაზეთ, ხელოვნურ კვებისას კი, თუ პატარა უკვე ნაჭამია, მატყუარა საწოვარი მიეცით და ჩააწვინეთ ლოგინში. არ დატოვოთ ჩაძინებამდე, დაარწიეთ და ჩაძინებაში მიეხმარეთ.

იმ შემთხვევაში, თუ დროულად არ დააძინებთ, დაბალი ტონალობის ტირილი სრულფასოვან ისტერიკაში გადავა და ბავშვის დაძინება უფრო გაგიჭირდებათ.

დისკომფორტი მაქვს!

გამოვლინება:

იწყება ერთეული წამოყვირებით, რაც გადადის გამუდმებულ ტირილში შესვენების გარეშე, რომლის ინტენსივობა თანდათან მატულობს.

შეამოწმეთ საფენი. შეცვალეთ, თუ ის შარდითაა გაჟღენთილი. ნაწლავთა მოქმედების შემთხვევაში, ჩაბანეთ, გაამშრალეთ და მცირე ხნით დააყოვენთ ჰაერზე უსაფენოდ, შემდეგ კი ახალი საფენი მოარგეთ. აიყვანეთ ხელში, დაუყვავეთ და დაამშვიდეთ.

თუ საფენი მშრალია, დაფიქრდით ხომ არ სცივა ან სცხელა. პატარები ამ დროსაც ტირიან. ჩახურებული პატარას ტანსაცმელი შეუცვალეთ. სიცივის დროს კი დაათბუნეთ.

მუცელი მტკივა!

გამოვლინება:

ძლიერი შეტევითი ტირილი, რასაც თან სდევს მუცლისაკენ ქვედა კიდურების მოხრა, სხეულის მოძრაობები, ჭმხუნის სახეს, წითლდება.

რა უნდა გააკეთოთ:

გაუკეთეთ თბილი ხელით მასაჟი მუცლის არეში. დააწვინეთ მუცელზე. მიეცით ძუძუ ან საწოვარი.

თუ ტირილი არ წყდება, ექიმს დაურეკეთ.

კოლიკა მაქვს!

გამოვლინება:

ძლიერი განუწყვეტელი ტირილი, არ ჩუმდება, იწყება საღამოს საათებში, იგრიხება. დამახასიათებელი ტირილის ამ შეტევების განვითარება 3 კვირიდან 3 თვემდე ასაკში, უპირატესად საღამოს საათებში.

რა უნდა გააკეთოთ:

აიყვანეთ, შესთავაზეთ ძუძუ, ჩასვით თბილ წყალში წელამდე. მოეფერეთ, მიიხუტეთ, გაატარ-გამოატარეთ ოთახში. განსკუთრებით მტირალებს გარეთ, სუფთა ჰაერზე გაყვანა შველით, ზოგსაც მანქანით სეირნობა აწყნარებს.

ავად ვარ!

დაბალი ტონალობის წამოტირება. პერიოდულად ჩუმდება და ისევ იწყებს ტირილს დაბალ ხმაზე, თითქოს დაღილილია.

რა უნდა გააკეთოთ:

პირველ რიგში გაზომეთ ტემპერატურა, დააკვირდით. და თუ რაიმე ცვლილებას შენიშნავთ, ექიმს დაუკავშირდით.

ყური მტკივა!

გამოვლინება:

ტირის მაღალი ხმით, იქნევს თავს. უარს ამბობს წოვაზე, რადგან ამ დროს ტკივილი უძლიერდება.

რა უნდა გააკეთოთ:

მიეცით პარაცეტამოლი, რომელიც არჩევის პირველი ჯგუფის პრეპარატია ტკივილისა და ცხელების დროს და დაუკავშირდით ექიმს.

და რაც ყველაზე მთავარია, გახსოვდეთ ორი რამ:

პატარები უმიზეზოდ არ ტირიან. ტირილი მათი კომუნიკაციაა და ყურადღება აუცილებლად უნდა მივაქციოთ.

და კიდევ, ტირილისა და ჭირვეულობის დროს ხშირად საუკეთესო წამალი ძუძუს მიცემაა!'' - აღნიშნავს თამარ ობგაიძე. 


არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფ​ი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვს ტირილის შეკავებას ვთხოვთ, ვარღვევთ ადამიანის ბუნებრივ, ფიზიოლოგიურ პროცესებს,“ - ფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

ფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი „იმედის დღეში“ მშობლებს მნიშვნელოვან რეკომენდაციებს აძლევს. ის უფროსებს ურჩევს ბავშვს ტირილის შეკავებისკენ არ მოუწოდონ:

„ტირილი ცუდია თუ კარგი, ამაზე ზუსტი პასუხი არ არსებობს. ის ისეთივე ფიზიოლოგიური მოვლენაა, როგორიც ცრემლდენა წიწაკის ჭამის დროს. წარმოიდგინეთ, ამ დროს ადამიანს რომ უთხრათ, ცრემლი არ წამოგივიდესო. დაახლოებით ასეთივე პროცესია, როდესაც გარკვეულ ემოციურ მდგომარეობაში ადამიანს მოსდის ცრემლები. შესაბამისად, როდესაც ბავშვს ტირილის შეკავებას ვთხოვთ, ვარღვევთ ადამიანის ბუნებრივ. ფიზიოლოგიურ პროცესებს. როდესაც ბავშვს ან ზრდასრულს ცრემლები მოსდის, ორგანიზმი ამას ითხოვს. ამის შეკავება იწვევს ემოციების შეკავებას, არ გაზიარებას. მე თუ ცრემლი უნდა შევიკავო, რა უნდა შევიკავო? ის, რაც მაწუხებს, ის, რაც მეთვლება სისუსტედ. სამწუხაროდ, თითქმის ყველა ბავშვს ასე ზრდიან. თუ სკოლის ასაკში ბიჭს ცრემლები წამოუვიდა, ნახევარი კლასი მას დასცინის. მე არ ვამბობ, რომ ტირილს პროპაგანდა უნდა გავუწიოთ, მაგრამ აკრძალვას აზრი არ აქვს. თუ ეტირება ბავშვს, მან უნდა იტიროს.“

მარიამ ხვადაგიანის თქმით, მშობლის მხრიდან ბავშვისთვის რაიმეს დამადლება არასწორი ქცევაა და ბავშვზე ნეგატიურად ზემოქმედებს:

„მშობელი ბავშვს რამეს თუ ამადლის, მიზანზე უნდა დავფიქრდეთ, რა მიზანი გვაქვს, რატომ ვეუბნებით შვილს ამას. რა თქმა უნდა, ბავშვზე ეს სტრესულად მოქმედებს. ამით მას მოტივაცია არ გაეზრდება, რომ კარგად მოიქცეს. როდესაც ბავშვს ეუბნებიან: „მე შენ გამო ყველაფერს ვაკეთებ, შენ კიდევ მარცხვენ, კარგად არ სწავლობ,“ ის ისტრესება, თვლის რომ ვალშია და ცუდი შვილია. ყველა ადამიანი ბავშვის ყოლის გადაწყვეტილებას შეგნებულად იღებს. ბავშვს თვითონ არ უთხოვია გამაჩინეთო. დაყვედრების მიზანი ვერ იქნება ბავშვის მოტივაციის გაზრდა, მშობელი უბრალოდ გულს იოხებს და თავისი ემოციები გარეთ არასწორი ფორმით გამოაქვს. ნამდვილად არ შეიძლება მსგავსი ფორმით ბავშვთან საუბარი.“

„როდესაც ბავშვს ვაშინებთ, მას შფოთვას ვუმატებთ. ბავშვებს ისედაც ახასიათებთ შფოთვა, ისედაც ეშინიათ. როდესაც ვეუბნებით: „იქ არ წახვიდე, ეს არ გააკეთო!“ - ისინი თავის ნაჭუჭში იკეტებიან. სამყაროს კვლევა აღარ უნდათ. დღეს ბევრ ბავშვს აქვს გაძლიერებული შფოთვა, ყველაფრის ეშინიათ. ვირუსთან დაკავშირებითაც ღელავენ, რომ რამე არ დაემართოთ. როდესაც ბავშვს ესმის, რომ რამე არის საშიში, ის ფანტაზიას შლის და ყველაფერს უფრო ამძაფრებს. რა თქმა უნდა, სიფრთხილისკენ უნდა მოვუწოდოთ ბავშვს და ავუხსნათ, რომ რაღაცის გაკეთება არ შეიძლება, მაგრამ შიშის დანერგვა არ არის გამოსავალი. შეიძლება ეს ზრდასრულ ასაკშიც გაჰყვეს ძლიერი შფოთვის სახით,“ - აღნიშნავს მარიამ ხვადაგიანი. 

წაიკითხეთ სრულად