Baby Bag

რა განაპირობებს ბავშვების ტირილს საბავშვო ბაღში მიყვანისას?

რა განაპირობებს ბავშვების ტირილს საბავშვო ბაღში მიყვანისას?

205-ე საჯარო საბავშვო ბაღის დირექტორმა ია პატეიშვილმა იმ მიზეზებზე ისაუბრა, რომლის გამოც ბავშვებს უჭირთ ახალ გარემოსთან ადაპტაცია.

„ჩემი შვილები როცა პატარები იყვნენ, არასდროს არ მავიწყდება, როგორ მოვიწყვიტე გულიდან ატირებული ბავშვი, იქიდან მოყოლებული სულ ვღელავ, როდესაც ბავშვი ბაღში ატირებული მოდის. 

ჩემმა დაკვირვებამ ცხადყო რეგულაციებამდე რა განაპირობებდა ბავშვის ტირილს, ბაღში მიყვანის შემდეგ. ზოგიერთი მშობელი შემოდიოდა ბავშვთან ერთად და ჯდებოდა ჯგუფში, ჩვენ კი არ გვქონდა უფლება, მიგვეთითებინა, რომ არ შეიძლებოდა. მას შემდეგ, რაც აიკრძალა მშობლების შიდა სივრცეში შემოსვლა, უკეთეს მდგომარეობაში არიან, არა მარტო მათი შვილები, არამედ სხვა ბავშვებიც, ანუ ისინი ადაპტირდებიან სოციუმში ძალიან მალე. პატარები თვლიდნენ, რომ იტირებდნენ მანამ სანამ დედამისი იქნებოდა მათთან. ბავშვები, რომლებიც დედის გარეშე რჩებოდნენ და უყურებდნენ სხვას მშობელი ჰყავდა, ისინიც იწყებდნენ ტირილს“.

მისი თქმით, სანამ დედა და მამა ბავშვს ბაღში მიიყვანენ, უნდა ესაუბრონ, უთხრან, რომ იქ რომ მივა ძალიან კარგი გარემო და ბევრი ბავშვი დახვდება, რომლებიც მისი მეგობრები გახდებიან, პედაგოგები კი მისი დიდი მეგობრები იქნებიან:

,,რა თქმა უნდა, იქ უნდა დახვდნენ ძალიან კარგი აღმზრდელ-პედაგოგები, რომლებიც სითბოს და სიყვარულს არ დააკლებენ ბავშვს და ყველა პირობას შეუქმნიან, რათა ბავშვი მარტივად ადაპტირდეს,'' - აღნიშნა ია პატეიშვილმა. 

წყარო: ,,სხვა შუადღე"

შეიძლება დაინტერესდეთ

„10-15 წელი დედა რომ წასულია, მამების უმეტესობა შეიძლება ან გალოთდეს, ან სხვას გადაეყაროს, ბავშვისთვის ერთ გაჭირვებას მეორე ემატება,“ - მარინა კაჭარავა

„10-15 წელი დედა რომ წასულია, მამების უმეტესობა შეიძლება ან გალოთდეს, ან სხვას გადაეყაროს, ბავშვისთვის ერთ გაჭირვებას მეორე ემატება,“ - მარინა კაჭარავა

​ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ დედების გარეშე გაზრდილი ბავშვების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ბავშვისთვის მშობელთან ემოციური კონტაქტი ყველაზე მნიშვნელოვანია:

„ბავშვისთვის ემოციური კონტაქტი ყველაზე უფრო მნიშვნელოვანია. ჩვენ გვგონია, რომ თუ ბავშვი სუფთად არის, დავარცხნილია. დაბანილია, ნაჭამია, მორჩა, ყველაფერი აქვს. მას სჭირდება ჩახუტება, აღიარება, მოფერება, პატივისცემა. ხშირ შემთხვევაში მას არ აქვს ეს დედასთანაც კი, არათუ დედის გარეშე. დედა რომ ტოვებს ბავშვს, ეს ძალიან დიდი ტრაგედია და გაჭირვებაა. მე ძალიან თანავუგრძნობ ასეთ დედებს. ვინც დედაა ის გაიგებს, რამდენად ძნელია ბავშვის გარეშე გაატარო თუნდაც ერთი ღამე. დედები წლები მუშაობენ მონურად, რომ აქ უზრუნველყონ თავიანთი შვილები.“

მარინა კაჭარავას თქმით, ბავშვი დათრგუნული და დაჩაგრულია, როდესაც დედის გარეშე რჩება:

„შეიძლება ბავშვს ერჩივნოს ხახვი ჭამოს და პური, წვიმა ჩამოდიოდეს მის სახლში და დედ-მამა გვერდით ჰყავდეს. 10-15 წელი დედა რომ წასულია, მამების უმეტესობა შეიძლება ან გალოთდეს, ან სხვას გადაეყაროს. ბავშვისთვის ერთ გაჭირვებას მეორე ემატება. როდესაც ბებიასთან რჩება ბავშვი, ბებია არის ძალიან ცოდო ამ შემთხვევაში. ჩვენს კულტურაში ბებია არის ძალიან ტკბილი, ძალიან საყვარელი. ​ამ დროს ბებია ხდება ძალიან ავი. მას აქვს ორმაგი პასუხისმგებლობა შვილის წინაშე, ბავშვის წინაშე. თუ დედა გაუშვებდა ექსკურსიაზე, ბებია არ უშვებს, თუ დედა ჩაუშვებდა ეზოში, ბებია არ უშვებს. ის მაქსიმალურად სტრესავს კიდევ ბავშვს თავისი კონტროლით. ბავშვი დათრგუნული და დაჩაგრულია ყველა შემთხვევაში."

​ვერაფერი ვერ შეცვლის დედას და მამას. შეიძლება დედა მშობიარობას გადაჰყვეს და ბავშვი უდედოდ დარჩეს. ეს კიდევ სხვა შემთხვევაა. როდესაც არის ასეთი რეალობა, რომ დედა არ არსებობს, ვიღაც ხდება ბავშვისთვის ნამდვილი დედა, გამზრდელი,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ საპატრიარქოს ტელევიზია

წაიკითხეთ სრულად