Baby Bag

მიზანშეწონილია თუ არა და რა უარყოფითი შედეგები შეიძლება, მოჰყვეს დამამშვიდებლის მიღებას ბავშვებში?

მიზანშეწონილია თუ არა და რა უარყოფითი შედეგები შეიძლება, მოჰყვეს დამამშვიდებლის მიღებას ბავშვებში?
მიზანშეწონილია თუ არა და რა უარყოფითი შედეგები შეიძლება, მოჰყვეს დამამშვიდებლის მიღებას ბავშვებში? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ექიმი-პედიატრი, რადიოლოგი ნანა საპანაძე.

- მიზანშეწონილია თუ არა ბავშვებისთვის დამამშვიდებლის მიცემა?

- თავდაპირველად, ვისაუბროთ ადრეული ასაკის 2, 3, 4 თვის ბავშვებზე. მშობელთა უმეტესობის გადმოცემით, ზოგიერთ ბავშვს 6 თვის ასაკამდე განუწყვეტელი ტირილი ახასიათებს. მოდით, თავდაპირველად დავაზუსტოთ, რას ნიშნავს ტირილი ამ ასაკის ბავშვისთვის, ეს მშობლებისთვის საკუთარი საჭიროებების შესახებ ინფორმაციის მიწოდების ერთადერთი გზაა. ამ ასაკში პატარა სიტყვით ვერ აგებინებს დედას, რა სჭირდება და ამიტომაც ცდილობს, ტირილით მიიქციოს ყურადღება. 

ჩვილის ტირილს სხვადასხვა სახე, ტონალობა, ხანგრძლივობა, ინტენსივობა აქვს, რაც ამა თუ იმ საჭიროებაზე მიგვანიშნებს. შიმშილი, სველი საფენი, ტკივილი, გადაღლა და ა.შ. აღსანიშნავია ისიც, რომ თავად დაბადების პროცესი ბავშვისთვის ერთობ სტრესულია, ამავდროულად მისთვის ჩვეული, უსაფრთხო გარემო შეიცვალა სრულიად განსხვავებულით, ვიდრე იგი ამ გადაწყობას შეეგუება, შფოთავს და ამ გრძნობას ტირილით გამოხატავს. 

ითვლება, რომ გესტაცია – დედის ორგანიზმში განაყოფიერებული კვერცხუჯრედის მომწიფებისა და ბავშვად ჩამოყალიბების პერიოდი, პოსტნატალურადაც, ანუ ბავშვის დაბადების შემდგომაც, რამდენიმე ხანს გრძელდება, ეს დაახლოებით გესტაციის 46 კვირას მოიცავს, და ტირილის მაქსიმალური პერიოდიც ამ დრომდე შეიძლება გაგრძელდეს. მაგალითად, თუ ბავშვი დროული, ჯანმრთელი დაიბადა გესტაციის 39–40 კვირაზე, სავარაუდოა, რომ დაბადების შემდგომ მას 6–7 კვირა ტირილის აქტიური პერიოდები ექნება. 

როდესაც ბავშვი ვითარდება ასაკის შესაბამისად, კარგად ჭამს, იმატებს წონაში, აქვს ცნობიერების ადეკვატური დონე, კუნთების ნორმალური ტონუსი, მას დამამშვიდებელი მედიკამენტი არ სჭირდება. 

აღსანიშნავია, რომ განვითარებადი ტვინი ძალიან მოწყვლადია ინტოქსიკაციისადმი და ადრეულ ასაკში საძილე, დამამშვიდებელი საშუალებების გამოყენება არაეფექტურია, ამის გამო მშობელი ზრდის დოზას და ერთვება მანკიერ წრეში, რამაც საბოლოოდ ბავშვის განვითარებაზე ცუდი შედეგი შეიძლება იქონიოს. ვინაიდან ითრგუნება ბავშვის გარემოსთან კომუნიკაციის მნიშვნელოვანი, ერთადერთი საშუალება. ამავდროულად არ არის გამორიცხული ალერგიული რეაქციის განვითარების რისკი. ასე რომ, ერთი შეხედვით მარტივმა და მსუბუქმა, თუნდაც მცენარეულმა მედიკამენტებმა შეიძლება სავალალო შედეგი გამოიწვიოს. 

- ხშირად, როდესაც ბავშვი განუწყვეტლივ ტირის და მშობლებს უჭირთ დამშვიდება, ისინი თვლიან, რომ მცირე დოზით, მსუბუქი დამამშვიდებელი ზიანს არ მოუტანს პატარას. როგორ მოიქცნენ ასეთ დროს, რას ურჩევდით?

- უნდა გავითვალისწინოთ, რომ დედა უძილობისაგან შეიძლება გამოიფიტოს და აღარ ჰქონდეს შესაბამისი ემოციური მდგომარეობა, ამიტომ დამამშვიდებელი მედიკამენტის გამოყენება ყველაზე ოპტიმალურ და ხშირად ერთადერთ გამოსავლად მიაჩნია. ძალიან მნიშვნელოვანია, ამ პერიოდში დაეხმარონ დედას, კერძოდ, აუცილებელია ბავშვზე ზრუნვის გადანაწილება მშობლებს შორის, საჭიროების შემთხვევაში ოჯახის წევრების ჩართვა ბავშვზე ზრუნვის პროცესში. ყოველივე ეს საშუალებას მისცემს დედას თავად იყოს მშვიდად, ჰქონდეს ბავშვის ტირილთან გამკლავების ადეკვატური ქმედებები და ეს რთული პერიოდი გაივლის ყოველგვარი დამამშვიდებელი მედიკამენტის გარეშე.

აუცილებლად მინდა განვასხვაოთ ტიპური ბავშვის ქცევის დარღვევა და ქცევის რადიკალური დარღვევა, განვითარების გარკვეული დარღვევების მქონე ბავშვთან. ჩაერთონ სპეციალისტები, ნევროლოგი, ბავშვთა ფსიქოლოგი, რომლებიც ზუსტად განსაზღვრავენ პრობლემას და მისი მართვის ტაქტიკას, მედიკამენტების გამოყენების ჩათვლით.

- შედარებით მოზრდილ ბავშვებზე რას გვეტყოდით? შეიძლება თუ არა უარყოფითი ზეგავლენა მოახდინოს დამამშვიდებლის მიღებამ?

- ახლა შევეხოთ ცოტა მოზრდილ ბავშვებს, 2-დან 4 წლამდე ასაკს. ამ პერიოდში ბავშვი იწყებს სწრაფვას დამოუკიდებლობისკენ, ცდილობს საკუთარი მე დაამკვიდროს. იძენს დამოუკიდებელ უნარ-ჩვევებს, ხშირად იყენებს სიტყვა „არას“ და ძალიან ოპოზიციურია, მაქსიმალურად ცდილობს გარემო დაუქვემდებაროს საკუთარ მოთხოვნებს. ეს ე.წ. პირველადი სიჯიუტის პერიოდია. აქ მშობლები უნდა ეცადონ იპოვონ ოქროს შუალედი და დაიცვან ზომიერება აკრძალვებსა და ნებადართულობაში.

თუ ბავშვს კატეგორიულად ავუკრძალავთ ყველაფერს და დიდი წნეხის ქვეშ მოვაქცევთ მის „მეს“, ამან მომავალში შესაძლოა, ძალიან სერიოზული თვითშეფასების პრობლემები ჩამოუყალიბოს. ამ პერიოდის შემადგენელი ნაწილია ე.წ „მრისხანების შეტევები“, ქცევითი დარღვევები და დაუმორჩილებლობა ბავშვის მხრიდან, მიზეზი – დამოუკიდებლობის სურვილთან ერთად თავს იჩენს ბავშვის გამოუცდელობა. მან არ იცის, როგორ მოიპოვოს დამოუკიდებლობა, არ აქვს გარემოსთან კომუნიკაციის გამოცდილება, სრულფასოვნად არ არის ჩამოყალიბებული მეტყველება.

ხშირად „არას“ თქმის შემდეგ ბავშვმა არ იცის, როგორ გააგრძელოს მშობელთან ურთიერთობა. ამას მოჰყვება ემოციების მოზღვავება და თავს იჩენს მანიპულაციური ქცევები, რომლითაც ის ცდილობს მიიღოს სასურველი. აქ დამამშვიდებელი მედიკამენტები მშობლებს ვერ დაეხმარება. მედიკამენტის გამოყენების შედეგად ბავშვი დაკარგავს წინააღმდეგობის გაწევის ძალას ფიზიკურად, მაგრამ როგორც კი მედიკამენტი მოიხსნება, არასასურველი ქცევა ისევ იჩენს თავს და ზოგადად, დარჩება უცვლელად. 

ამ დროს ძალიან მნიშვნელოვანია მშობელმა თავისი ქცევით გააგებინოს შვილს, რომ ეს არ არის ის ქმედება, რის შედეგადაც მან შეიძლება მიიღოს სასურველი და შესთავაზოს ალტერნატივა, რითიც ბავშვი სურვილის ასრულებას შესძლებს. 

უმჯობესია, მშობელმა გაიჭირვოს რამოდენიმე კვირა, ისწავლოს ქცევითი ტექნიკები და ასე მართოს პატარას ქცევა, შემდეგ კი დიდი ხნის განმავლობაში იყოს მშვიდად

თუ ოჯახის ყველა წევრი, წინასწარგანსაზღვრულად, შეთანხმებულად იმოქმედებს, შედარებით ადვილად და მოკლე დროში მივიღებთ სასურველი ქცევის ჩამოყალიბებას. გაცილებით პრობლემურია მრავალთაობიანი ოჯახი იმიტომ, რომ ბავშვი არაჩვეულებრივად ხვდება, როგორ იმანიპულატოროს სხვადასხვა ადამიანთან. როგორც წესი, ხშირად ბავშვის მშობლებს აქვთ ურთიერთშეთანხმებული ქმედებები, რომლებსაც იყენებენ ბავშვთან ურთიერთობაში, მაგრამ ამ ყველაფერს საერთოდ არ ითვალისწინებს ბებია-ბაბუა, ან არსებობს სხვადასხვა ვარიაცია. ასეთ შემთხვევაში ადეკვატური ქცევის ჩამოსაყალიბებლად ოჯახს დასჭირდება გაცილებით დიდი დრო.


და ბოლოს, ძვირფასო მშობლებო, რაც უფრო ნაკლებად მოსთხოვთ ექიმებს დამამშვიდებელი მედიკამენტის დანიშვნას, მით უფრო დაეხმარებით თქვენს შვილს. აუცილებელია იცოდეთ საკუთარი ემოციური შესაძლებლობების ზღვარი, ის ტექნიკები და მექანიზმები, რომლებიც დაგეხმარებათ პრობლემური სიტუაციების მართვაში. აუცილებელია გქონდეთ აქტიური კომუნიკაცია შვილთან და როდესაც ოჯახის ყველა წევრი ჩართული, ურთიერთშეთანხმებული იქნება აღზრდის პროცესში, მედიკამენტების გამოყენების საჭიროება არ დადგება. 

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი​“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

​„პაციენტები ტკივილისგან იღვიძებენ, მგონია მდუღარე გადამესხაო“ - ნეიროქირურგი რუდიკო ჯიგანია პერიფერიული ნერვული სისტემების დაზიანებებზე გვესაუბრება

​„პაციენტები ტკივილისგან იღვიძებენ, მგონია მდუღარე გადამესხაო“ - ნეიროქირურგი რუდიკო ჯიგანია პერიფერიული ნერვული სისტემების დაზიანებებზე გვესაუბრება

ტკივილი, მოძრაობისა და მგრძნობელობის შეზღუდვა - ყურადღების მიღმა დარჩენილი პერიფერიული ნერვული სისტემის დაზიანებები. 

კარზე ათეულჯერ დააკაკუნეს, ნეიროქირურგს ეძებდნენ, ერთი შეხედვით მარტივი და ყოველდღიური ჩივილებით. ეს ახლა, თორემ ჯერ კიდევ ერთი წლის წინ ყურადღების მიღმა გვრჩებოდა მსოფლიოში მზარდად გავრცელებული და რთული ტრავმები, რომელთა გადაჭრის აუცილებლობა „ნიუ ჰოსპიტალსმა“ ერთ-ერთმა პირველმა დააყენა და მრავალწლიანი უცხოური გამოცდილების მქონე ნეიროქირურგთან და მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორ რუდიკო ჯიგანიასთან ერთად უკვე ასობით პაციენტი განკურნა.

დღეს ​MOMSEDU.GE-ს რესპონდენტი სწორედ რუდიკო ჯიგანიაა, რომელიც პერიფერიული ნერვული სისტემის დაზიანებებსა და გვირაბულ სინდრომებზე გვესაუბრება.

ნეიროქირურგია ცენტრალურ და პერიფერიულ სისტემებად იყოფა, ცენტრალურია თავისა და ზურგის ტვინი, ზურგის ტვინიდან გამოსული სხვა დანარჩენი ფესვებით შეკრული ნერვები არის პერიფერიული ნერვული სისტემა.

  • რა შეიძლება იყოს პერიფერიული ნერვული სისტემის დაზიანების მიზეზები და რა სიმპტომები იჩენს ამ დროსთავს?

რუდიკო ჯიგანია: პერიფერიული ნერვის დაზიანება სხვადასხვა მიზეზით შეიძლება იყოს გამოწვეული, იქნება ეს საყოფაცხოვრებო ტრავმა, ბლაგვი ან მჭრელი საგნით, ცეცხლსასროლი იარაღით ან ტრაქციული დაზიანების შედეგად მიღებული. ნერვის ღეროს დაზიანება მისი მთლიანობის დარღვევას ან ნაწილობრივ დაზიანებას გულისხმობს, რის შედეგადაც იწყება კიდურების ფუნქციის მოშლა - მოძრაობის შეზღუდვა, მგრძნობელობის დარღვევა, ტკივილი და კუნთების განლევა.

პერიფერიული ნერვების დაზიანება მეტწილად ახალგაზრდა ასაკში გვხვდება, ის სიცოცხლისთვის საშიშ ტრავმას არ წარმოადგენს, თუმცა შესაძლოა,შრომისუნარიანობის ნაწილობრივი ან სრული დაკარგვა გამოიწვიოს. ამდენად, დროული დიაგნოსტიკა და სწორი მკურნალობა არსებითად მნიშვნელოვანია. შედეგის ეფექტურობის დრო 1-18 თვემდე განისაზღვრება.

აღსანიშნავია, რომ „ნიუ ჰოსპიტალსში“ პერიფერიული ნერვული სისტემის დიაგნოსტირებისთვის საერთაშორისო სტანდარტებით დადგენილი, მაღალტექნოლოგიური კვლევები გამოიყენება:

  • ელექტრონეირომიოგრაფია - ნერვის გამტარობის დადგენა.
  • ნერვის ექოსკოპია - ვიგებთ დაზიანებულია თუ არა ნერვის მთლიანობა, მოქმედებს თუ არა გარე ფაქტორები, კომპრესია.
  • მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფია (MRI) - უფრო ნატიფი მიდგომაა, რომელიც დეტალურ ინფორმაციას გვაწვდის და საბოლოო დიაგნოზს განსაზღვრავს.
  • როგორ ხდება პერიფერიული ნერვული სისტემის დაზიანების მკურნალობა?

რუდიკო ჯიგანია: იმ შემთხვევაში თუ ნერვის მთლიანობა არაა დარღვეული, ვიწყებთ კონსერვატიულ მკურნალობას, რაც პრეპარატებითა და ფიზიოთერაპიით კომბინირებულ მკურნალობას გულისხმობს. თუ შედეგი არ გვაქვს, სხვადასხვა მიდგომით, ქირურგიულ ჩარევაზე გადავდივართ, იქნება ეს ნერვის მთლიანობის აღდგენა, ნერვის ნევროლიზი თუ ენდონევროლიზი.

  • კომპიუტერთან მუშაობისასაც კი ხელზე არასწორმა დატვირთვამ შესაძლოა, პირველი სამი თითის გაბუჟება და სისტემატიური ტკივილი გამოიწვიოს, რაც გვირაბულ სინდრომთანაა დაკავშირებული. უფრო ვრცლად რომ გავაცნოთ მკითხველს მისი არსი:

რუდიკო ჯიგანია: გვირაბის სინდრომი პერიფერიული ნერვული სისტემის დაავადებაა, რომელიც ნერვის ანატომიურად ვიწრო გვირაბებში კომპერსიითაა (მოჭყლეტვით) გამოწვეული. ანატომიური გვირაბის კედლები წარმოდგენილია ისეთი სტრუქტურებით, როგორებიცაა: ძვლები, მყესები და კუნთები. ჩვეულებრივ, გვირაბებში გადის პერიფერიული ნერვები და სისხლძარღვები, მაგრამ გარკვეული პათოლოგიურ-ფიზიოლოგიური ცვლილებების შედეგად არხი ვიწროვდება, რაც ნერვზე ზეწოლას იწვევს.

გვირაბული სინდრომი კიდურების ძვლების მოტეხილობამ, იდაყვის ძვლის ტრავმამ, დიდი ხნით ერთ პოზაში ჯდომამ, შაქრიანმა დიაბეტმა და სხვა ფაქტორებმა შეიძლება გამოიწვიოს.

  • რა სიმპტომები ახასიათებს გვირაბულ სინდრომებს?

რუდიკო ჯიგანია: არსებობს სხვადასხვა ტიპის გვირაბული სინდრომი, შემდეგი სიმპტომატიკით:

კარპალური არხის სინდრომი (შუათანა ნერვის ნეიროპათია) - ახასიათებს დაბუჟების შეგრძნება მტევნის I, II, III და IV თითის ნახევარში, თითებში აუტანელი ტკივილები, რომელიც არ ექვემდებარება ტკივილგამაყუჩებლებს. პაციენტები ტკივილისგან იღვიძებენ, მგონია მდუღარე გადამასხესო, ზოგი დენის დარტყმასთან აიგივებს შეგრძნებას. კარპალური არხის სინდრომი კისრის ოსტეოქონდროზის დროს არსებულ ჩივილებს მოგვაგონებს.

კუბიტალური არხის სინდრომი (იდაყვის ნერვის ნეიროპათია) - ახასიათებს დაბუჟების შეგრძნება მტევანში, ნაწილობრივ მეოთხე და მეხუთე თითში, სისუსტე მტევანსა და მეოთხე და მეხუთე თითში, მეოთხე, მეხუთე თითების გაშლის გართულება, ცერა და საჩვენებელ თითებს შორის კუნთის განლევა.

სხივის ნერვის ნეიროპათია - სხივის ნერვის ნეიროპათიის ძირითადი კლინიკური სიმპტომი მტევნის ჩამოვარდნაა, რაც მაჯისა და თითების გამშლელი კუნთების პარეზითაა გამოწვეული. პაციენტი ვერ ახერხებს თითებისა და მტევნის გაშლას.

მცირე წვივის ნერვის ნეიროპათია - ამ დროს შეუძლებელია ტერფისა და თითების გაშლა, მგრძნობელობითი დარღვევები წარმოიქმნება წვივის გარეთა ზედაპირსა და ტერფის უკანა ზედაპირზე.

მხრის წნულის ნეიროპათია - მხრის წნულის დაზიანება პერიფერიულ ნერვულ სისტემაში ერთერთ ყველაზე რთულს და ძნელად აღსადგენ პათოლოგიას წარმოადგენს. დაზიანების დროს მთლიან კიდურზე ვლინდება როგორც მამოძრავებელი, ასევე მგძნობიარე ფუნქციის დაკარგვა.

დიდი წვივის ნერვის ნეიროპათია - დიდი წვივის ნერვის დაზიანება იწვევს ტერფისა და თითების მომხრელი კუნთების და ტერფის მომზიდველი კუნთების დამბლას.

მგრძნობიარობის დარღვევები ვითარდება წვივის უკანა ზედაპირზე, ტერფზე, თითების დორსალურ ზედაპირზე.

  • გვირაბული სინდრომების მკურნალობის რა მეთოდებია დანერგილი „ნიუ ჰოსპიტალსში“?

რუდიკო ჯიგანია: გვირაბული სინდრომისას პაციენტების 20-25% კონსერვატიულ მკურნალობას ექვემდებარება, 6-თვიანი კურსის გავლის შემდეგ თუ სასურველი შედეგი არ მიიღება, ქირურგიული ჩარევა ხდება საჭირო. არსებობს ოქროს სტანდარტებით დადგენილი სხვადასხვა მეთოდი: ნერვის ნევროლიზი ან ენდონევროლიზი, ნერვის დეკომპრესია გვირაბულ არხებში, ნერვის ტრანსპოზიცია, გამღიზიანებელი ფაქტორის მოცილება.

  • არსებობს პერიფერიული ნერვების კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი სიმსივნეები, როგორია მათი მკურნალობის გზები?

რუდიკო ჯიგანია: პერიფერიული ნერვების კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი სიმსივნეები, როგორებიცაა: შვანომა, ნეიროფიბრომა, ავთვისებიანი სიმსივნე პერიფერიული ნერვის გარსიდან, ბარრე-მასსონის სიმსივნე, წარმოიქმნება პერიფერიული ნერვებიდან, რაიმე ზემოქმედების გარეშე. ხოლო რაც შეეხება მორტონის ნევრომას, ის ტერფის ნერვის დაზიანების შედეგად ვითარდება. სიმსივნეების მკურნალობა, იქნება ეს ავთვისებიანი თუ კეთილთვისებიანი, მხოლოდ ქირურგიული ჩარევითაა შესაძლებელი.

რომ შევაჯამოთ, პერიფერიული ნერვების დაზიანება ერთ-ერთი ყველაზე ხშირი და რთული ტრავმაა, რომელსაც დროული მკურნალობა სჭირდება. საუკეთესო შედეგის მისაღებად მნიშვნელოვანია მაღალტექნოლოგიური დიაგნოსტიკა, სწორი მკურნალობა და რეაბილიტაციის კურსის გავლა. საბედნიეროდ, საერთაშორისო სტანდარტების დაცვით, მომსახურების სრული პაკეტის მიღება ქვეყნიდან გაუსვლელად, „ნიუ ჰოსპიტალსში“ შეგვიძლია.

R. 

წაიკითხეთ სრულად