Baby Bag

„თანამედროვე სამყაროში მარტო კარგი ოჯახის ქალობა არაფრით არ არის საკმარისი,“ - ფსიქოლოგი ინგა ბლესსი

„თანამედროვე სამყაროში მარტო კარგი ოჯახის ქალობა არაფრით არ არის საკმარისი,“ - ფსიქოლოგი ინგა ბლესსი

ფსიქოლოგმა ინგა ბლესსმა მეუღლეებს შორის ურთიერთობის პრობლემებზე ისაუბრა. მისი თქმით, როდესაც ერთ-ერთი მეუღლე მეორეს მიმართ ინტერესს კარგავს, ეს უმეტესად არათანაბარი განვითარების ბრალია:

„არსებობს ადამიანის განვითარების სხვადასხვა დონე. რაც უფრო მაღალ დონეზეა მამაკაცი, მას მით უფრო მეტი ენერგია სჭირდება. მაგალითად, დაქორწინდნენ ორი ძალიან საყვარელი, მშვენიერი ქალი და კაცი, დაიწყეს ერთად ცხოვრება. ​ქალი ბავშვებს აჩენს, ოჯახს უვლის და ა. შ. კაცი პროფესიაში ვითარდება და სოციალურად უფრო და უფრო მაღალ დონაზზე ადის. რაც უფრო მაღალ დონეზეა კაცი, მით უფრო მეტი ენერგია სჭირდება ამ თავისი პოზიციის შესანარჩუნებლად.“

ინგა ბლესსის თქმით, ქალბატონები ხშირად ოჯახურ საქმეებში ეფლობიან და განვითარებისთვის დრო არ რჩებათ:

„ცოლი მეუღლის განვითარებას 90 % შემთხვევაში ვერ მიჰყვება, იმიტომ, რომ ის სხვა რაღაცებით არის დაკავებული. ​ოჯახურ, საყოფაცხოვრებო საკითხებში ვეფლობით ხოლმე, სამწუხაროდ. ვთვლით, რომ როგორც მაგიდა არსად გაიქცევა, ისე კაციც არსად წავა, რადგან ორი შვილი გავუჩინე. ქალიც გაიქცევა და კაციც, როდესაც მისთვის ხელსაყრელი პირობები არ არის.“

„როდესაც კაცი გაიზარდა, ქალი ვერ მიჰყვა, უკვე იმას სჭირდება, რომ საერთაშორისო პოლიტიკაზე შეგეძლოს საუბარი. ​შენ მარტო წვნიანის მოხარშვა იცი, მეტი არაფერი. კარგი, ბავშვები სუფთად არიან, მაგრამ თანამედროვე სამყაროში მარტო კარგი ოჯახის ქალობა არაფრით არ არის საკმარისი. ძნელი ამოცანის წინაშე ვდგავართ. ზრდა უნდა მოხდეს ერთნაირად. ჩვენ ერთმანეთს ვაძლიერებთ,“ - აღნიშნა ინგა ბლესსმა.

წყარო:​ IBEL ACADEMY

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„როგორ მივუჩინოთ კულტურულად თავისი ადგილი არამკითხე, თავგასულ ადამიანს, რომელიც ნერვებს გვ...
​ფსიქოლოგმა ინგა ბლესსმა თავგასულ ადამიანებთან ურთიერთობის იმგვარ წესებზე ისაუბრა, რომელიც მათთვის კულტურულად ადგილის მიჩენას გვასწავლის:„​როგორ შეიძლება „ნაგლ“ ადამიანს მივუჩინოთ თავისი ადგილი კამათი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

რას ნიშნავს მიჯაჭვულობა, როდიდან ყალიბდება ის და რა უნდა იცოდეს მშობელმა, რომ ამ მხრივ სიტუაცია სწორად მართოს - ამის შესახებ ფსიქოდიაგნოსტი, ზანდა ჩეჩელაშვილი საუბრობს. 

,,მიჯაჭვულობა არის ერთ-ერთი პირველი, რაც ყალიბდება და რითაც საერთოდ  ჩვენ ვეცნობით სამყაროს, რომელშიც ვიბადებით. ყველამ ვიცით, რომ ადამიანის განვითარება იწყება დაბადების მომენტიდან და ერთ-ერთი პირველი, რაც ამ დროს უმნიშვნელოვანესია, გახლავთ მშობელთან ან აღმზრდელთან  მიჯაჭვულობა. ეს არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის, რაც ყალიბდება სიცოცხლის პირველივე დღიდან.

აქ ძალიან მნიშვნელოვანია სამყაროს, საკუთარი თავისა  და სხვა ადამიანების უსაფრთხოების ხატის შექმნა. ჩვენ ვიბადებით ძალიან მწირი რესურსით - ძირითადად, რეფლექსებითა და მოთხოვნილებებით, რაც უნდა დაკმაყოფილდეს - მცივა და უნდა ჩამაცვან, მშია და უნდა მაჭამონ. როგორ კმაყოფილდება ეს ყველაფერი, ამის მიხედვით ვიწყებ  ფიქრს: ,,მე, რომელსაც ამ საჭიროებებს მიკმაყოფილებენ, ესე იგი, კარგი ვარ; ჩემ გარშემო ადამიანები კარგები არიან და მე შემიძლია, მათ ვენდო,  თავი ვიგრძნო უსაფრთხოდ - შესაბამისად, სამყარო, რომელშიც ვიბადები, არ არის ცუდი, უსაფრთხო ადგილია, სადაც პირველ დღეებში შემიძლია, გადავრჩე.

მიჯაჭვულიბის ცნება არის უმნიშვნელოვანესი, რაზეც საერთოდ დგას წლების განმავლობაში ადამიანი. მიჯაჭვულობის ფუნქცია არ არის  მხოლოდ უსაფრთხოების განცდის შექმნა ან განვითარება, მისი უპირველესი ფუნქცია არის ბავშვის კომუნიკაციური და სოციალური განვითარება. მიჯაჭვულობა არ ყალიდება მხოლოდ ფიზიკური მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებით. შესაძლოა, ბავშვს ყოველთვის დროულად აჭამოთ, დროულად გამოუცვალოთ, მაგრამ თუ მშობელი ამ პროცესში ემოციურად არ არის ჩართული, სანდო მიჯაჭვულობა ვერ ყალიბდება. ამ ყველაფერს სჭირდება მუდმივობა და სტრუქტურირებულობა -  ყოველთვის, როცა ვტირი, მე ყურადღებას მაქცევენ. ზოგჯერ, როცა ბავშვი ტირის. მას დააპურებენ, ზოგჯერ - ყურადღებას არ აქცევენ . ასეთ დროს მას გარემოს მიმართ უჩნდება ამბივალენტური დამოკიდებულება - ხან უსაფრთხოა სამყაროა, ხან არ არის და საკუთარი თავის მიმართ უყალიბდება განცდა - რომ ის ხან იმსახურებს ზრუნვას, ხან - არა", - ამბობს ზანდა ჩეჩელაშვილი.

წყარო: ​,,რჩევები მშობლებს"

წაიკითხეთ სრულად