Baby Bag

„როგორ შეიძლება ქალი ასე გაუშვა კაცმა, პატივი არ სცე, არ მიხედო შენს ოჯახს?! როგორ უნდა გავაკეთოთ ეს?“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

„როგორ შეიძლება ქალი ასე გაუშვა კაცმა, პატივი არ სცე, არ მიხედო შენს ოჯახს?! როგორ უნდა გავაკეთოთ ეს?“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ ქალის პატივისცემის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ტრადიციულად საქართველოში მამაკაცები ქალებს პატივს სცემდნენ, თუმცა კომუნისტურმა წყობამ ადამიანის გონება დაამახინჯა და ბევრი რამ შეცვალა:

„ადამიანის გონება დამახინჯდა კომუნისტების დროს. დაამახინჯეს ქართველი კაცის გონება. ის ცოლს ხელს ურტყამდა, აგინებდა, საშინლად ექცეოდა. მე ბაბუაჩემისგან მახსოვს, ოჯახში რომ შევიდოდა ბაბუა, თუ დაინახავდა, რომ კაცი უხეშად დაელაპარაკებოდა ქალს, იმ სახლს ბაბუაჩემი ტოვებდა. კაცი, რომელიც საკუთარ ცოლს პატივს არ სცემს, უხეშად ელაპარაკება მას, ის მე როგორ მცემს პატივს, რად მინდა მაგის პატივისცემა?! ​როგორ შეიძლება კაცი ქალს როდესმე ასე მოექცეს?!“

მამა შალვა კეკელიას თქმით, ქალბატონების დიდი ნაწილი უცხოეთში მუშაობს და ოჯახებს მძიმე შრომით არჩენს:

„ჩვენი ქალების ძალიან დიდი პროცენტი გასულია უცხოეთში. იქ მუშაობენ,​ წვალობენ ჩვენი ქალები, იქიდან არჩენენ ამ ოჯახებს. რომ არა ეს ქალბატონები, ქართველი ქალები, დღეს რა მძიმე მდგომარეობაში იქნებოდა ჩვენი ქვეყანა! ძალიან ბევრი მათგანი საშინელ სამსახურშია, ძალიან ბევრი საშინელი შრომით შრომობს. ეს არის კაცების ბრალი, რომ ქალებს ასე მოუწიათ წასვლა და მუშაობა. როგორ შეიძლება ქალი ასე გაუშვა კაცმა, პატივი არ სცე, არ მიხედო შენს ოჯახს?! როგორ უნდა გავაკეთოთ ეს?! ჩვენი ბრალია ეს, რომ ქართველ ქალს უწევს ქვეყნის დატოვება და უცხოეთში მუშაობა.“

„როგორ შეიძლება ასეთ მდგომარეობაში იყოს ჩვენი ქვეყანა?! გული მწყდება, ძალიან ბევრს ვფიქრობ ამაზე. როგორ შეიძლება, რომ ბავშვები დედების გარეშე იზრდებიან სახლებში?! ეს ადამიანები გმირები არიან, ვინც უცხოეთში მუშაობს. ისინი ძალიან ბევრს წვალობენ, ბევრ ოჯახს არჩენენ. ღმერთმა დაგლოცოთ, ქალბატონებო! ერთი რამ უნდა იცოდეთ, რომ თქვენზე ბევრი რამ არის დამოკიდებული, თქვენს სიწმინდეზე, თქვენს მონდომებაზე, თქვენს ლოცვაზე. ​ქალს შეუძლია კაცი ძალიან დიდ სიმაღლეზე აიყვანოს. თქვენ ეს შეგიძლიათ, რომ გააკეთოთ. უნდა გაამხნევოთ, ძალა მისცეთ კაცებს. კაცებმა თქვენზე უნდა იფიქრონ, თქვენ კი კაცებზე. ერთმანეთს უნდა დავეხმაროთ, შევეწიოთ ყველანი, რომ ეს ქვეყანა სხვა სიმაღლეზე ავიდეს,“ - აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.

​წყარო

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„შვილიც კი არ უნდა გიყვარდეს შენს მეუღლეზე მეტად, არც მშობელი, არც არავინ,“ - დეკანოზი შალ...
​დეკანოზმა შალვა კეკელიამ მეუღლეებს შორის სიყვარულის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, ადამიანს მეუღლეზე მეტად არავინ უნდა უყვარდეს:„თქვენ ერთმანეთზე მეტად არავინ არ უნდა გიყვარდეთ. შვილიც კი არ უნდა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯის მეთოდებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა. ჰუმანური პედაგოგიკა არ გულისხმობს, რომ თავდაყირა იარე და მე მოგეფერები. ჰუმანურ პედაგოგიკაში, რა თქმა უნდა, არის დასჯა, მაგრამ ის ძირეულად განსხვავდება ავტორიტარული პედაგოგიკის დასჯისგან. მბრძანებლურ პედაგოგიკაში დასჯაში აქვს გარეგნული სახე, მაგალითად, „წადი კუთხეში,“- თავისუფლება მოვაკელით. თუ წამოარტყამს ვინმე ბავშვს, მაშინ ფიზიკური შეურაცხყოფაც მიაყენეს. ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯას აქვს სინდისის გახსნის ხასიათი. აქ ისეთი ფორმაა დასჯის, როდესაც ბავშვში იხსნება სინდისი. ის თვითონ გრძნობს ხოლმე თავის დანაშაულს. ის თვითონ წუხს ჩადენილის გამო. გარეგნულად შეიძლება საყვედური არავინ არ უთხრას.

ერთხელ მე სახლიდან დაუკითხავად რაღაც ფული ავიღე, იმიტომ, რომ შატალოზე მივდიოდით. 5 მანეთი მოვიპარე. იმ ფულით ნახევარმა კლასმა ვისეირნეთ. ყველა დავპატიჟე კარუსელებზე, ნაყინებზე. სახლში რომ მოვედი, რა თქმა უნდა, დაინახეს, რომ ჩემი აღებული იყო ეს ფული, მაგრამ არც შემარცხვინეს, არც თავში ჩამარტყეს. უბრალოდ საღამოს დედაჩემმა თქვა, დილით რძეზე ვარ წასასვლელი და შენ ხომ არ წახვალო? მე ვუთხარი, წავალ-თქო. მან მითხრა, მაშინ იქ გუშინ დადებული 5 მანეთი დევს და ის აიღეო. აქ დაიწყო ჩემი ტანჯვა. ის 5 მანეთი უკვე დახარჯული მქონდა. მე ვუთხარი, რომ აღარ იდო იქ ფული, მაგრამ არ ვთქვი, რომ მე ავიღე. არავინ არ შემარცხვინა მაინც. ყველამ ერთხმად დაიწყო იმ 5 მანეთის ძებნა. ეძებდნენ უჯრებში და ყველგან. უსინდისოდ მეც ვეძებდი მათთან ერთად, ვითომც არაფერი. ძებნისას შინაგანად ძალიან ვიტანჯებოდი. მოგვიანებით ამ ვითარებას რომ ვაანალიზებდი, ვფიქრობდი, რა იქნებოდა, რომ დავესაჯე სიტყვიერად, გაველანძღე. ბავშვი როდესაც ასე ისჯება, ცხადია, იწყებს თავის მართლებას. არავინ არაფერი მითხრა და ვის შევეწინააღმდეგებოდი? ერთადერთი სინდისი იღვიძებს და სინდისს ხომ ვერ დაემალები? ბოლოს დედაჩემმა თქვა, არაუშავს, მეორე 5 მანეთიც მაქვს, დაანებეთ თავი, ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს, ქვიშაა ეგ ფული, სხვა არაფერიო და დადო მეორე 5 მანეთი, ეს აიღეო. იმის მერე ფული რომ დევს, ხელი აღარ გამირბის. ეს არის დასჯის ფორმა. საუკეთესო დასჯა არის დასჯა ბრჭყალებში. დასჯის საუკეთესო ფორმა არის, როდესაც ბრძენი აღმზრდელი კარგ განსჯას ჩაუდებს თავის აღსაზრდელს."

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად