Baby Bag

„თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ აკრძალვებს მივმართეთ, მოვა თუ არა პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი,“ - ნანა ჩაჩუა

„თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ აკრძალვებს მივმართეთ, მოვა თუ არა პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი,“ - ნანა ჩაჩუა

​​ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ორიდან ოთხ წლამდე ასაკის ბავშვების ქცევის თავისებურებების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ეს ბავშვის ცხოვრებაში ჯიუტობის ხანაა:

„ორი წლიდან ოთხ წლამდე ბავშვი აცნობიერებს, რომ „მე ვარ მე.“ ამიტომ ეს არის ჯიუტობის ხანა. ბავშვს უნდა, რომ ყველას ყველაფერი წაართვას, თვითონ არაფერი არ მისცეს. მშობლები შეწუხებულები არიან, იმართლებენ თავს, ამბობენ: „არ არის ასეთი ძუნწი. ეს აუცილებლად ასე უნდა გააკეთოს ბავშვმა. ამ დროს ბავშვი აცნობიერებს, ვინ არის. ბავშვი ფიქრობს: „მე ვარ მაშინ, როდესაც ეს ჩემია.“ ამიტომ უნდა, რომ მას ჰქონდეს ეს. ბავშვებმა ამ ასაკში იციან: „დედა ჩემია, არ მოკიდო ხელი.“ არ აძლევს ნივთს სხვას. იმიტომ კი არა, რომ ეს ნივთია მისთვის მნიშვნელოვანი, უბრალოდ აცნობიერებს, რომ თუ ეს ჩემია, ე.ი. მე ვარ.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, გარდამავალ ასაკამდე ბავშვებს მშვიდი, ლატენტური პერიოდი აქვთ და ისინი მშობლებს ემორჩილებიან:

„გარდამავალ ასაკამდე, გოგონებთან ეს ასაკი 9-10 წელია, ბიჭებთან 10-11 წელი, ეს ასაკი ლატენტური, ფარული პერიოდია და მშვიდად მიმდინარეობს. თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ ავკრძალეთ, კი ბატონო, დაგემორჩილება, მეტი რა გზა აქვს ბავშვს. ყველანაირი ძალა მშობლის მხარესაა. ფარულ პერიოდში მორჩილება კი ჩანს და ​მშობელი აღფრთოვანებულია, რომ რასაც ეტყვის ბავშვს, ყველაფერს აკეთებს. მოვა თუ არა უკვე პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი.“

„დავუშვათ ბავშვს არაფერი არ ავუკრძალეთ და ყველაფრის ნება დავრთეთ. შედეგი არის იგივე. ​სად გადის ზღვარი და რა არის ოქროს შუალედი? ცოდნაა მთავარი. „ხერხი სჯობია ღონესა, თუ კაცი მოიგონებსა.“ ღონეზე უფრო მნიშვნელოვანი ხერხია. ამ ხერხებზეა აქ ლაპარაკი. უნდა ვიცოდეთ, როგორ დავუშალოთ ბავშვს, როგორ ვუთხრათ: „არა, ეს არ შეიძლება.“ ვთქვათ გვაქვს ოჯახისთვის ძვირფასი ლარნაკი. ჩვენ ბავშვს ვეუბნებით ხელით, არავერბალურად: „არა, ეს არ შეიძლება.“ ამას ვამბობთ მტკიცედ, მაგრამ ეს არ არის საყვედური, ეს არ არის ბრაზი, ეს არ არის ხმის ტონის აწევა. მერე უნდა ახსნა, რატომ არ შეიძლება ლარნაკით თამაში. „ეს გატყდება და მერე აღარ იქნება.“ მესამე საფეხურია, რომ უნდა შესთავაზო ალტერნატივა, რომ მოდი, ამით ვითამაშოთ, ნახე, რა ლამაზია.ჩვენ იმ წინააღმდეგობაში, რომელსაც ვუწევთ ამ დროს ბავშვებს, მეტ დროს ვხარჯავთ. მშობელი აღზრდის პროცესში ზრდის არამარტო თავის შვილს, არამედ საკუთარ თავსაც,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნანა ჩაჩუამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„სიყვარულისა და სიმკაცრის ერთდროული მოცემულობა უნდა მოვახერხოთ მოზარდთან ურთიერთობაში,“ -...
​ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ მოზარდთან ურთიერთობაში სიყვარულისა და სიმკაცრის ერთდროული გამოყენების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:„სიყვარულისა და სიმკაცრის ერთდროული მოცემულობა უნდა მოვახერხოთ მოზარდთან ურთიერთობაშ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მოიცადე, მოვიდეს მამა!“ - რატომ არ უნდა დავემუქროთ შვილებს მამის სახლში დაბრუნებით?

„მოიცადე, მოვიდეს მამა!“ - რატომ არ უნდა დავემუქროთ შვილებს მამის სახლში დაბრუნებით?

დედები ხშირად იყენებენ გამოთქმას: „მოიცადე, მოვიდეს მამა!“ ისინი ამ ცნობილ ფრაზას ბავშვების დასაშინებლად ამბობენ, რათა ბავშვებმა არასასურველი ქცევისგან თავი შეიკავონ. მამის მოსვლით ბავშვის დაშინება ტრადიციული „ხრიკია,“ რომლის გამოყენება თანამედროვე დედებმა უნდა შეწყვიტონ.

მამა ბავშვის თვალში ცუდ ადამიანად წარმოჩინდება

როდესაც დედები შვილის დასაშინებლად ამბობენ: „მოიცადე, მამა მოვიდეს!“ ისინი ბავშვს მამის ნეგატიურ ხატს უყალიბებენ. მამა ცუდი ადამიანის როლშია გამოყვანილი. ეს ბავშვისა და მშობლის ურთიერთობაზე უარყოფითად აისახება. სახლში მოსული მამა იძულებული ხდება ბავშვის ნეგატიურ ქცევებს „გაუმკლავდეს,“ რაც შვილებთან ურთიერთობას აზიანებს.

ბავშვს მამის მიმართ შიში უჩნდება

მსგავსი ფრაზების ხშირად მოსმენა ბავშვს მამის მიმართ შიშის გრძნობას უნერგავს. ბავშვს არცერთი მშობლის არ უნდა ეშინოდეს. როდესაც თქვენ მას ეუბნებით, რომ მამა სახლში მოვა და მას პრობლემები შეექმნება, ის აცნობიერებს, რომ პრობლემებს მამისგან უნდა ელოდოს, რაც ბავშვში მშობლისადმი შიშის გრძნობას აჩენს. მსგავსი ფრაზები ბავშვს მთელი დღის განმავლობაში შფოთვაში ამყოფებს. თუ ბავშვი დილით დედისთვის მიუღებელ ქცევას გამოავლენს, ის საღამომდე შიშით ელის მამის მოსვლას და როგორც კი მამა კარს შემოაღებს, ბავშვის შიში პიკს აღწევს. ეს მის ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე ნეგატიურად ზემოქმედებს.

დედა ბავშვის თვალში სუსტად გამოიყურება

როდესაც დედა ბავშვს მამის მოსვლით ემუქრება, ის ამით მას უმტკიცებს, რომ თავად არ აქვს უნარი შვილი სწორად აღზარდოს და ის დისციპლინას აზიაროს. დედა მთლიანად მამაზეა დამოკიდებული, რომელიც სახლში დაბრუნებისას არსებულ ვითარებას მარტო უნდა გაუმკლავდეს. ეს ბავშვის თვალში დედას სუსტ ადამიანად წარმოაჩენს.

მამის მოსვლით დამუქრება ბავშვს აფიქრებინებს, რომ მას დედასთან ერთად ყოფნისას ყველაფრის გაკეთების უფლება აქვს, რადგან დისციპლინისა და წესრიგის დამყარებაზე პასუხისმგებელი მხოლოდ მამაა.

გირჩევთ ბავშვებს არასდროს დაემუქროთ „მამის სახლში დაბრუნებით,“ რადგან ეს დისციპლინის დამყარებაში ნაკლებად დაგეხმარებათ და ბავშვის ფსიქიკაზეც ნეგატიურად აისახება.

წყარო:​ Moms.com

წაიკითხეთ სრულად