Baby Bag

ეს 7 ჩვევა ჯანსაღი და სტაბილური ოჯახური გარემოს შექმნაში დაგეხმარებათ

ეს 7 ჩვევა ჯანსაღი და სტაბილური ოჯახური გარემოს შექმნაში დაგეხმარებათ

ბავშვების ჯანსაღ საოჯახო გარემოში აღზრდას ზრუნვა და სიყვარული სჭირდება. ბავშვის აღზრდა ბევრ ადამიანს შეუძლია, თუმცა ყველა ვერ ახერხებს აღზარდოს ბავშვი სტაბილურ, სიყვარულით, ბედნიერებით და მზრუნველობით სავსე ატმოსფეროში. ​ჯანსაღი ოჯახური გარემო​ს შექმნისთვის გარკვეული ჩვევევის ჩამოყალიბებაა საჭირო.

  • 1. საოჯახო სადილების მოწყობა

სადილზე ოჯახის წევრებმა ერთმანეთის ნახვა უნდა მოახერხონ. საუზმეზე ყველას ეჩქარება. სადილობისას ადამიანები თავს კომფორტულად უნდა გრძნობდნენ და განტვირთვას ახერხებდნენ. ერთობლივი სადილები კომუნიკაციისა და ერთიანობის შესაძლებლობას იძლევა. ეცადეთ საოჯახო სადილები ტელევიზორის, ტელეფონისა და სხვა გასართობების გარეშე მიირთვათ.

  • 2. ოჯახური საუბრების გამართვა

ბავშვები ზრდასთან ერთად სოციალურად მეტად აქტიურები ხდებიან. ისინი ოჯახის მიღმაც ბევრ დროს ატარებენ და თავგადასავლებიც აქვთ. ყოველდღიურად ესაუბრეთ ბავშვებს. ჰკითხეთ, როგორ გაატარეს დრო და რა ხდება მათ ცხოვრებაში. შესაძლოა, მათ ყოველთვის არ მოისურვონ თქვენთან საუბარი, მაგრამ გააცნობიერებენ, რომ თქვენთვის მათი ცხოვრება მნიშვნელოვანია. ​თქვენც აუცილებლად გაუზიარეთ შვილებს თქვენი ყოველდღიური ამბები, რათა ბავშვებს არ ჰქონდეთ განცდა, რომ თქვენთან საუბრისას დაკითხვაზე იმყოფებიან.

  • 3. ოჯახური ტრადიციების დამკვიდრება

ბავშვობა ხანმოკლეა. აუცილებელია, რომ ის ბედნიერი და მოგონებებით აღსავსე იყოს. ოჯახური ტრადიციები მნიშვნელოვანია, რათა დაბადების დღეები და დღესასწაულები ერთად იზეიმოთ. რუტინა ყოველდღიურობის ნაწილია. ტრადიციები კი ყველასთვის განსაკუთრებულია. ბავშვებისთვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი და დასამახსოვრებელი სადღესასწაულო ტრადიციებია.

  • 4. ძილის რუტინის მოწესრიგება

ბ​ავშვის ძილის რუტინის მოწესრიგება არამხოლოდ მცირეწლოვან ასაკში, არამედ მოზარდობაშიც მნიშვნელოვანია. თინეიჯერებსაც კი მეტი ძილი სჭირდებათ, ვიდრე ზრდასრულებს. ბავშვები ყოველ ღამეს ერთსა და იმავე დროს დააძინეთ. ძილის წინ ბავშვს კითხვის ან თქვენთან საუბრის შესაძლებლობა მიეცით.

  • 5. ეკრანთან გატარებული დროის შეზღუდვა

ეკრანი ნებისმიერ ოჯახშია, რის გამოც ის ყველას ძალიან დიდ დროს გვართმევს. ​გირჩევთ, კვირაში ერთხელ მაინც ტელეფონები გვერდით გადადოთ, ტელევიზორი გამორთოთ და ოჯახთან ერთად დრო სასიამოვნოდ გაატაროთ. ოჯახურ გარემოში ყოფნისას დარწმუნდებით, თუ რამდენ დროს და ბედნიერ წუთს გართმევთ ეკრანი ყოველდღიურად.

  • 6. ბავშვის ხშირად შექება

ბავშვი ყოველდღიურად უნდა წაახალისოთ და მისი ნებისმიერი მიღწევა აღნიშნოთ. მცირეწლოვან ბავშვებს მცირე მიღწევების დროსაც შექება და აღიარება ესაჭიროებათ. შეაქეთ ბავშვი, როდესაც სათამაშოებს ალაგებს ან დამოუკიდებლად ჩაცმას ცდილობს. მოზარდები საშინაო დავალების შესრულებისთვის შეაქეთ.

  • 7. ერთობლივი ვარჯიში და ფიზიკური აქტივობა

ვარჯიში ჯანმრთელი და ბედნიერი ცხოვრებისთვის საუკეთესო აქტივობაა. ზაფხულში კარგია ბავშვებთან ერთად ცურვა, მათთან ერთად სუფთა ჰაერზე სეირნობა. ძალიან კარგია სადილის შემდეგ ოჯახთან ერთად ფეხით სიარული. ბავშვების განწყობაზე დადებითად მოქმედებს სახლის ეზოში ან პარკში მათთვის საყვარელი სპორტული აქტივობებით დაკავება.

მომზადებულია ​moms.com - ის მიხედვით

შეიძლება დაინტერესდეთ

​უნდა ჩავრთოთ თუ არა უფროსი შვილები უმცროსების გაზრდის პროცესში, როგორ და რამდენად მიზანშეწონილია ეს?

​უნდა ჩავრთოთ თუ არა უფროსი შვილები უმცროსების გაზრდის პროცესში, როგორ და რამდენად მიზანშეწონილია ეს?

უნდა ჩავრთოთ თუ არა უფროსი შვილები უმცროსების გაზრდის პროცესში, როგორ და რამდენად მიზანშეწონილია ეს? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, სოფო მელაძე.

- ხშირად მშობლები უმცროს შვილებს უფროსებს აზრდევინებენ, ან ავალდებულებენ დიდი დოზით მიიღონ მონაწილეობა ამ პროცესში. რამდენად მიზანშეწონილია ეს მიდგომა?

- აქ რამდენიმე ფაქტორია გასათვალისწინებელი - რამდენია ასაკობრივი სხვაობა დედმამიშვილებს შორის, რამდენად ყოველდღიური ხასიათი აქვს უფროსი შვილის დახმარებას, რამდენად სასურველ და საინტერესო აქტივობებში ვრთავთ მას, რას იღებს სანაცვლოდ აქედან და ა.შ. მისთვისაც საინტერესო უნდა იყოს პროცესში ჩართვა, უნდა იღებდეს შექებას ან რაიმე სასურველ ჯილდოს მაინც. პატარა და-ძმაზე ზრუნვა ბავშვს უვითარებს ემპათიის გრძნობას, მზრუნველობას, პასუხისმგებლობის გრძნობას და ასევე აგრძნობინებს თავს უფრო კომპეტენტურ და „დიდ“ ადამიანად, რაც ზრდის მის თვითშეფასებას. კარგია თუ ასეთ „დახმარებას“ ექნება სიტუაციური ხასიათი, მაგალითად: თუ დედას რამე სტკივა და უფროსი შვილი ეხმარება, დედას უცბად დაურეკეს და ბავშვმა საწოვარა გამოართვა მას და ა.შ. მნიშვნელოვანია, ამ დახმარებას ჰქონდეს მიზეზი და საჭიროება. თუ ამას აქვს ყოველდღიური და სავალდებულო ხასიათი, რა თქმა უნდა, ეს ბავშვისთვის სტრესის გამომწვევი მიზეზი გახდება. განსაკუთრებით თუ ბავშვი 7 წლამდე ასაკისაა და თამაშის მაგივრად, რაც ამ პერიოდში ბავშვის განვითარებისთვის უმნიშვნელოვანესია, მშობელი აიძულებს ყოველდღე ბავშვმა „დედის ან მამის ფუნქცია“ შეითავსოს.
ასევე მნიშვნელოვანია, ამ მხრივ უსაფრთხოების გათვალისწინებაც. ჩვენ, უფროს შვილებს უნდა დავავალოთ ის, რაშიც უკვე თვითონაც მომწიფებულნი და დამოუკიდებელნი არიან. თუ ბავშვი თვითონ საჭიროებს ყურადღებას ან თვითონ არ არის ბოლომდე დამოუკიდებელი ყოველდღიური საჭიროებების დაკმაყოფილებაში, რა თქმა უნდა, ის უუნაროა ამ დროს უმცროს და-ძმაზე იზრუნოს.
- ხომ არ დავაკარვინებთ ამით ბავშვობის მნიშვნელოვან პერიოდს და დავაზიანებთ მათ ფსიქიკას?
- ამ თემაზე ძალიან საინტერესო თეორიები ჰქონდათ, ორ ფსიქოთერაპევტს, ზიგმუნდ ფროიდს და ალფრედ ადლერს. ფროიდის აზრით, ბავშვის როლი ოჯახში, მისი ურთიერთობები და-ძმებთან შემდგომში განაპირობებენ მისი პიროვნების ფორმირებას და სხვებთან ურთიერთობების ფორმებს. ადლერის აზრით, კი მნიშვნელოვანია იმის გათვალისწინებაც კი, თუ მერამდენეა ბავშვი დაბადების რიგით - დედისერთა, უფროსი, შუათანა თუ ნაბოლარა. როცა ბავშვი დედისერთაა, მშობლების მთელი ყურადღება მას ეკუთვნის, ანებივრებენ, ეჩვევა დიდი რაოდენობით ყურადღებას. ძირითადად არც აფრთხილებენ ხოლმე ბავშვს, რომ ოჯახში მატებაა და უცებ ის ხედავს პატარა დას ან ძმას, რომელმაც მისთვის ნაცნობი ყურადღება „მიითვისა“. უმეტესობას ამ დროს ეჭვიანობის და კონკურენციის გრძნობა უჩნდება, რის მოდიფიკაციას და ჩანაცვლებასაც ჩვენ ვახდენთ მსუბუქი, სიტუაციური ზრუნვით უმცროს დედმამიშვილზე. ამიტომ თუ ჩვენ ამ დროს ძალიან დავტვირთავთ, მოვწყვეტთ მისთვის საინტერესო აქტივობებს, თამაშებს, მეგობრებს, ეს უფრო გააღვივებს მის კონკურენტულ დამოკიდებულებას დედმამიშვილთან.
- გარდა უფროსი შვილებისა, თვითონ უმცროს ბავშვზეც უარყოფით ზეგავლენას ხომ არ მოახდენს დედის ნაკლები ჩართულობა?
- დედის ნაკლები ჩართულობა ყოველთვის მოქმედებს ბავშვის ცხოვრებასა და განვითარებაზე. ბავშვზე ზრუნვა ეს მხოლოდ მისი მატერიალური ან ფუნქციური დახმარება არაა, ეს ემოციური კავშირიცაა. რამდენად იდენტური იქნება 13 წლის მოზარდის და დედის შედარება ერთმანეთთან, როცა 13 წლის მოზარდი ამ ასაკში ფსიქოლოგიურად თუ ემოციურად საერთოდ არაა მომწიფებული „მშობლობისთვის“.
- ბევრი მშობელი მარტო ზრდის ბავშვებს, ამიტომ უწევთ დახმარება უფროს შვილებს სთხოვონ, თუმცა მოზარდებს პირადი სივრცე სჭირდებათ. როგორ უნდა მივუდგეთ შვილებს ასეთ სიტუაციაში?
- პირველ რიგში, მნიშვნელოვანია, რომ წინასწარ შევუთანმხდეთ უფროსს შვილს, რატომ და რისთვის, რამდენი ხანი და რა ფორმით გვჭირდება მისი დახმარება. ასე ვთქვათ, ვაგრძნობინოთ, რომ ეს იძულება არაა, ნებართვას ვიღებთ მისგანაც, მის აზრსაც ვითვალისწინებთ და არჩევანის საშუალება აქვს. ასეთი შეთანხმებების დროს ხაზი გაესმევა იმას, თუ რისი გადადება შეუძლია უფროს შვილს და რა არის იმდენად პრიორიტეტული, რომ ამ შემთხვევაში დედასაც მოუწევს მასზე მორგება. მნიშვნელოვანია ვაგრძნობინოთ ჩვენი სიყვარული და მადლიერება ამ დახმარებისთვის, წავახალისოთ მისი დახმარება და მისი ინტერესებიც ჩავრთოთ ამ პროცესში. მაგალითად, „თუ შენი დაიკოს ოთახში იქნები, სანამ სძინავს შეგიძლია შენს საყვარელ ფილმებს უყურო.“ შეჯამების სახით რომ ვთქვათ, მნიშვნელოვანია გავითვალისწინოთ უფროსი შვილის ინტერესებიც, არჩევანის საშუალება დავუტოვოთ და დავაფასოთ მისი ძალისხმევა.

​ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად