Baby Bag

10 საფრთხის შემცველი ნივთი ბავშვის საძინებელში

10 საფრთხის შემცველი ნივთი ბავშვის საძინებელში

საყოფაცხოვრებო ნივთებში არსებული საფრთხეების ამოცნობა საკმაოდ რთულია. ზოგიერთი ნივთი, რომელიც ზრდასრული ადამიანისთვის სრულიად უსაფრთხოა, პატარებისთვის სახიფათოც შეიძლება აღმოჩნდეს. ჩვენს სტატიაში იმ 10 ნივთს გაგაცნობთ, ​რომლებიც ბავშვისთვის გარკვეულ რისკებს შეიცავს.

1. ბალიში

ზრდასრულებს კისრის არეში უსიამოვნო შეგრძნება უჩნდებათ, თუ ღამით თავი ბალიშზე არ უდევთ. ამის გამო ისინი საკუთარ გამოცდილებას ეყრდნობიან და ჩვილებისთვის ბალიშს დიდი მონდომებით ყიდულობენ. ბავშვის ჯანსაღი და უსაფრთხო ძილისთვის მას წლამდე ასაკში ბალიში საერთოდ არ ესაჭიროება. ჩვილმა, შესაძლოა, ძილის დროს მოულოდნელად სახე დაადოს ბალიშს, თუ ფეხზე დადგომა და სიარული იცის, ის ბალიშს საწოლიდან გადმოსაძრომად და საყრდენად გამოიყენებს. ბალიში, შესაძლოა, პატარასთვის ალერგენიც იყოს.

2. ჰაერის დამატენიანებელი

ჰაერის დამატენიანებელი ბავშვის ჯანმრთელობისთვის სასარგებლოა. კარგად დატენიანებული ჰაერი ბავშვს ჯანსაღად სუნთქვაში ეხმარება. თუ ჰაერის დამატენიანებელს არასწორად გამოვიყენებთ, შესაძლოა, მან სოკოვანი დაავადებების ჩამოყალიბებას შეუწყოს ხელი და ოთახში მეტისმეტად ნესტიანი გარემო შექმნას. მსგავსი შეცდომა რომ არ მოგვივიდეს, პედიატრები გვირჩევენ ჰაერის ტენიანობის შესამოწმებელი ხელსაწყო შევიძინოთ. ოპტიმალური მაჩვენებელი ჰაერის 50 % -იანი ტენიანობაა.

3. მაგნიტი

მაგნიტური სათამაშოები, ციფრები და ფიგურები ბავშვის ყურადღებას მარტივად იქცევს, თუმცა ისინი სერიოზულ საფრთხეს უქმნიან ბავშვის ჯანმრთელობას, განსაკუთრებით მაშინ, თუ მაგნიტი სათამაშოზე კარგად არ არის მიმაგრებული. შესაძლოა, ბავშვს მაგნიტი გადაეყლაპოს და მის სიცოცხლეს საფრთხე დაემუქროს. მსგავს სათამაშოებთან ბავშვი მარტო არასდროს დატოვოთ.

4. საწოლის გამოსაკრავები

მშობლებს ძალიან მოსწონთ საწოლის გამოსაკრავების შეძენა. მათი მეშვეობით ისინი ​ჩვილის ტრავმებისგან დაცვას ცდილობენ. როგორც აღმოჩნდა, მსგავსი გამოსაკრავები ბავშვისთვის უსაფრთხო არ არის. ბავშვი, შესაძლოა, სახით მიეჯახოს გამოსაკრავ ბალიშს, თუ გამოსაკრავი კარგად არ არის საწოლზე მიმაგრებული, შესაძლებელია, რომ ის ბავშვს სახეზე დაეცეს. გარდა ამისა, გამოსაკრავების გამოყენებამ, შესაძლოა, ბავშვის გადახურება გამოიწვიოს. ამერიკის პედიატრთა აკადემია საწოლის გამოსაკრავების გამოყენების რეკომენდაციას არ გასცემს.

5. რადიოძიძა

ელექტროგაყვანილობების გამოყენება ბავშვის ოთახში ძალიან სახიფათოა. ბავშვის საწოლთან ახლოს რადოძიძის დამონტაჟებას არ გირჩევთ. შესაძლოა, ბავშვმა გაყვანილობას შემთხვევით ხელი მოჰკიდოს ან მისი დაღეჭვა სცადოს. უმჯობესია, თუ უკაბელო მოწყობილობებს შეიძენთ, ან მას ბავშვისგან მოშორებით დაამაგრებთ.

6. პლედი

პლედის პატარებთან გამოყენება იმავე მიზეზით არ შეიძლება, რა მიზეზითაც საწოლის გამოსაკრავებს არ ვუწევთ რეკომენდაციას. შესაძლოა, ბავშვმა სახეზე აიფაროს პლედი, რაც ჰაერის უკმარისობის საფრთხეს ქმნის. პლედი ბავშვს გადახურების რისკსაც უქმნის. ​18 თვემდე ბავშვის საწოლში ზედმეტი ნივთები არ უნდა გქონდეთ. თუ გეშინიათ, რომ ბავშვს შესცივდება, სპეციალური საძილე კომბინიზონები გამოიყენეთ.

7. სათამაშოები ელემენტებით

ელემენტები ბავშვისთვის ძალიან სახიფათოა. იმ შემთხვევაში, თუ ის ელემენტს გადაყლაპავს, შესაძლოა, საყლაპავის სერიოზული დამწვრობა განუვითარდეს. ელემენტების მოხვედრა სახიფათოა ცხვირსა და ყურებშიც. არასდროს დატოვოთ ბავშვი ელემენტებთან ახლოს. კარგად დააკვირდით სათამაშოებს, თუ რამდენად უსაფრთხოდ არის მათში ელემენტები მოთავსებული.

8. არამყარი ავეჯი

ავეჯი ბავშვის ოთახში აუცილებლად მყარი უნდა იყოს. საქმე არ ეხება მხოლოდ კარადებსა და სხვა დიდი ზომის ავეჯს. ნებისმიერი სარკე, ტექნიკა ან სხვა სახის ავეჯი მყარი უნდა იყოს, რათა ბავშვს მოულოდნელად არ დაეცეს. ეცადეთ ავეჯი მყარად მიამაგროთ კედლებს. არასდროს დადოთ ბავშვისთვის მიმზიდველი ნივთი მისთვის მიუწვდომელ სიმაღლეზე, რათა​ ის გადმოვარდნის საფრთხისგან დაიცვათ.

9. არომატული სანთლები

არომატული სანთლები ქიმიურ ნივთიერებებს შეიცავს. თუ ოთახში ჰაერი კარგად არ ცირკულირებს, შესაძლოა, მძაფრმა არომატებმა ბავშვებში ალერგიული რეაქციები გამოიწვიოს, განსაკუთრებით, თუ მათ ასთმა აქვთ. ბავშვის ფილტვები განვითარების პროცესშია, რის გამოც მასზე მსგავსი მავნე ნაერთებით ზემოქმედება არ შეიძლება. თუ ოთახში უსიამოვნო სუნია, ბავშვი ოთახიდან გაიყვანეთ და ფანჯარა გამოაღეთ, რათა ჰაერი გასუფთავდეს.

10. რბილი სათამაშოები გრძელი ბეწვით

რბილი სათამაშო ბავშვის საწოლში არ დატოვოთ, როდესაც ის იძინებს, ​რათა ის მოგუდვის საფრთხისგან დაიცვათ. ყურადღება მიაქციეთ, რამდენად კარგად არის შეკერილი სათამაშო. ნუ იყიდით ისეთ სათამაშოს, რომელსაც გრძელი ბეწვი აქვს. ადრე თუ გვიან ბეწვი ცვენას დაიწყებს და ის ბავშვის პირის ღრუშიც შეიძლება აღმოჩნდეს.

მომზადებულია​ adme.ru - ს მიხედვით


არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

უსაფრთხოების 10 წესი, რომელიც ბავშვს აუცილებლად უნდა ასწავლოთ - ევგენი კომაროვსკი
​​ცნობილმა პედიატრმა ევგენი კომაროვსკიმ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც მშობლებს უსაფრთხოების ის წესები გააცნო, რომელთა შესახებ ბავშვმა აუცილებლად უნდა იცოდეს. მართალია, მშობლებს სურთ, რომ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია
როგორ უნდა მიუდგეს მშობელი ბავშვს, რომელიც არ უჯერებს (მაგალითად, ჭამის, ჩაცმის, მეცადინეობის დროს) და რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ პატარას, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ? ამ საკითხებზე ​Momsedu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია.

​- ქალბატონო ანა, ხშირად მშობლები ბავშვებს აშინებენ (პოლიცია მოვა, „ბუა“ წაგიყვანს და ა.შ.), რომ საჭმელი აჭამონ, ჩააცვან, დაუჯერონ. რა სახის ზეგავლენას ახდენს ეს ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებაზე?

​- მინდა გითხრათ, რომ საკმაოდ ნეგატიური გავლენა აქვს. მარტივად რომ ვთქვათ, ასე ბავშვებს ვასწავლით, საკუთარ საჭიროებებს არ მოუსმინონ. მათ ცხოვრებაში 0-1 წლამდე არის პერიოდი, როცა ბავშვი დამოკიდებულია მშობელზე და გარშემომყოფ უფროსებზე. ბავშვზე მზრუნველი ადამიანი მისი ტირილით უნდა მიხვდეს, თუ რა აწუხებს და რა სჭირდება მას. ასე უყალიბდება პატარას გარემოსა და ადამიანებისადმი ნდობა. თუმცა ამ დროსაც კი ბავშვი მიგვანიშნებს, როდის დანაყრდა, აღარ შია და ა.შ. ე.ი. მნიშვნელოვანია მოსმენა. ასაკის მატებასთან ერთად ნელ-ნელა სწავლობს, რომ მიგვანიშნოს და მერე გვითხრას თავისი საჭიროებების შესახებ, მაგალითად, როდის შია, წყალი უნდა თუ წვენი და ასე შემდეგ. ამ პერიოდში უყალიბდება დამოუკიდებლობისკენ სწრაფვის სურვილი და დამოუკიდებლობის ხარისხიც იზრდება. როცა მშობელი ბავშვს საკუთარი საჭიროებების დაკმაყოფილების შესაძლებლობას აძლევს და ბავშვთან ერთად ცდილობს ამოიცნოს მისი საჭიროებები, პატარა სწავლობს იმის გარჩევას, თუ რა მოსწონს ან არ მოსწონს, როდის სცივა ან შია, რა აინტერესებს და ა.შ. მაშინ კი, როცა მშობელი ბავშვის მაგივრად აკეთებს რაღაცას და თან არ უსმენს, მაგალითად, აცმევს 5 ან 4 წლის ასაკში, მხოლოდ იმას, რაც თავად სურს, ოთახსაც ისე უწყობს, როგორც თავად წარმოუდგენია, მაშინ აჭმევს და მხოლოდ იმას, რაც თვითონ უნდა, ასე ბავშვს ვეუბნებით და ვასწავლით, რომ ის, რაც მას სურს და აინტერესებს უმნიშვნელოა, სხვისი ინტერესები და საჭიროებები მეტად მნიშვნელოვანია, ვასწავლით საკუთარი თავის მიმართ უნდობლობას.

​- არის თუ არა დაშინებით მიღწეული შედეგი ბავშვზე ძალადობა?

​- დაშინება ემოციური, ფსიქოლოგიური ძალადობის ერთ-ერთი ფორმაა, რაც საკმაოდ ნეგატიურად აისახება ბავშვის ემოციურ მდგომარეობაზე და შემდეგ ქცევაზეც. „გუდიანით“ შეშინება კი ცალკე პრობლემაა, რადგან ამით, მშობელი ბავშვს მესიჯს აწვდის, რომ ის თავის პატარას ვერ დაიცავს, რაც უკიდურეს შფოთვასთან ასოცირდება. შედეგად კი ბავშვისგან შეიძლება, მივიღოთ უარესი ქცევა, რადგან მისი ემოციური მდგომარეობა არეულია. შესაძლოა, მშობლები იყენებდნენ დაშინებით მეთოდს და თავადაც ვერ ხვდებოდნენ ამას, ერთ-ერთი მაგალითია, როცა დედა, მამა ან ბებია-ბაბუები ეუბნებიან ხოლმე ბავშვს: „ამის მერე შენი დედა (მამა, ბაბუა) აღარ ვიქნები“, „ე.ი. არ გიყვარვარ, ხო? მაშინ აღარ მოხვიდე, არც მე მიყვარხარ!“. ამით ბავშვის უსაფრთხოების განცდას პირდაპირ ზიანს ვაყენებთ და ვეუბნებით, რომ თუ ის „კარგია“, ჩვენთან იქნება და თუ „ცუდია“, აღარ გვჭირდება. თანაც „ცუდია“ და „კარგია“ განისაზღვრება ბავშვისგან საკუთარი სურვილების, ინტერესების ან საჭიროებების დაცვის დროს (ზოგადად ბავშვის ამ კატეგორიებად დაყოფა, კიდევ ცალკე პრობლემას წარმოადგენს). თუნდაც, როდესაც ვეუბნებით, ჭამე თორე ბუა წაგიყვანს, ამ დროს, ბავშვს არ შია, ან საჭმელი არ მოსწონს და უარს გვეუბნება, ჩვენ კი ამით ვაწვდით მესიჯს, რომ თუ შენ საკუთარ ინტერესებს იცავ, ცუდი ხარ, მე აღარ მჭირდები. ჩვენ მათ ვაყენებთ არჩევანის წინაშე, ან საკუთარი თავი ან მშობელი (ბებია, ბაბუა). სევდიანია, არა?!

​- რამდენად დიდია შანსი, რომ ასეთი ქმედებით ბავშვის ფსიქიკა არასრულფასოვნად (არაჯანსაღად) ჩამოყალიბდეს?

​- როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ასეთ დროს ადამიანს, ბავშვს უჩნდება დაუცველობის განცდა, მომატებული შფოთვა, ექმნება თვითშეფასებასთან დაკავშირებული პრობლემები, დანაშაულის შეგრძნება სხვადასხვა საკითხის მიმართ.

​- არის კატეგორია ბავშვების, რომლებიც არანაირი ქმედებით არ უჯერებენ მშობლებს, ასეთ შემთხვევაში რას ურჩევდით, როგორ მიუდგნენ შვილებს?

​- მგონია, რომ ასეთი ბავშვები არ არსებობენ. ალბათ, ბავშვი, როცა ასეთ წინააღმდეგობას გვიწევს, აქვს განცდა იმისა, რომ არ უსმენენ და მხოლოდ ასე თუ შეძლებს, გააგებინოს მშობელს თავად რა სურს. მეორე ვარიანტია, რომ ბავშვი ზომავს სადამდე შეუძლია საკუთარი საზღვრის გადაწევა, ამიტომაც, ორივე შემთხვევისთვის მნიშვნელოვანია, რომ მშობელს ჰქონდეს ​ავტორიტეტული აღზრდის სტილი. ფსიქოლოგები საკმაოდ დიდხანს იკვლევდნენ და ეძებდნენ ოპტიმალურ აღზრდის სტილს და კვლევების თანახმად აღმოჩნდა, რომ ავტორიტეტული აღზრდის სტილით ბავშვის აღზრდა საუკეთესოა. ამ დროს, პატარებში ნაკლებია შფოთვა, დეპრესია, თვითშეფასების პრობლემები და ასეთ ოჯახში აღზრდილი ბავშვებიც თავს უფრო ბედნიერად და წარმატებულად გრძნობენ. ავტორიტეტული აღზრდა გულისხმობს სითბოსა და წესების დაცვას შორის ბალანსის დაჭერას. სადაც, ერთი მხრივ, ვითვალისწინებთ ბავშვის სურვილებსა და ინტერესებს, მის ხასიათს, გუნება-განწყობის ამოცნობას, პატივისცემას ვცდილობთ და ამასთან, წესების დაცვით ვამყარებთ ბალანსს. აქ ვგულისხმობ, რომ გვაქვს წესები (რამდენიმე, რასაც ოჯახის ყველა წევრი აუცილებლად იცავს) და ვაკვირდებით ბავშვის ემოციურ მდგომარეობას, რა აწუხებს, რა სურს და ა.შ.

​ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად