Baby Bag

რატომ არის აბაზანის სათამაშო იხვი სახიფათო ბავშვის ჯანმრთელობისთვის?

რატომ არის აბაზანის სათამაშო იხვი სახიფათო ბავშვის ჯანმრთელობისთვის?

აბაზანის სათამაშოებს შორის პატარა ყვითელი იხვები ყველაზე დიდი პოპულარობით სარგებლობს. გარედან აღნიშნული სათამაშო აბსოლუტურად უსაფრთხოდ გამოიყურება, თუმცა მისი უხილავი მხარე არც ისე უწყინარია, როგორც ეს ხშირად გვგონია.

აბაზანის სათამაშო იხვს, რომელსაც ბავშვი აქტიურად იყენებს, შუაზე თუ გაჭრით, ნანახი უსიამოვნოდ გაგაკვირვებთ. ბავშვებს ძალიან სიამოვნებთ აბაზანაში იხვებით თამაში. რა ხდება, როდესაც სათამაშოში წყალი აღწევს? თბილ და ტენიან აბაზანაში იდეალური პირობებია ბაქტერიებისა და სოკოების გასამრავლებლად. ​დროთა განმავლობაში აბაზანის იხვი ბინძურდება, ბაქტერიები კი გარეთ მარტივად აღწევენ, როდესაც ბავშვი თამაშს იწყებს.

ილინოისის უნივერსიტეტის მკვლევარები აღნიშნულ საკითხს აქტიურად იკვლევდნენ. ისინი ახალ და გამოყენებულ აბაზანის სათამაშოებს ერთმანეთს ადარებდნენ. თერთმეტი კვირის განმავლობაში მეცნიერები საყოფაცხოვრებო პირობებში აქტიურად იყენებდნენ აბაზანის სათამაშოებს. შემდეგ ისინი აღნიშნულ სათამაშოებს შუაზე ჭრიდნენ, რათა მათი შიდა მხარე ყურადღებით დაეთვალიერებინათ.

გამოყენებული სათამაშოების შიდა ზედაპირის 1 კვადრატულ სანტიმეტრზე 5-დან 75 მილიონამდე სოკოსა და სხვასხვა ბაქტერიის უჯრედი აღმოაჩინეს. სათამაშოს შიდა ზედაპირზე პათოგენური ბაქტერია ლეგიონელაც აღმოჩნდა. მკვლევარებმა დაასკვნეს, რომ ​ბაქტერიების მსგავსი მომრავლება სათამაშოების დაბალი ხარისხის მასალით დამზადებასთან არის კავშირში. აღნიშნული სათამაშოები მოხმარებისას გარემოში დიდი რაოდენობით ნახშირბადოვან ნაერთებს გამოყოფს.

სააბაზანოში თამაშისას დაბალი ხარისხის სათამაშოების მავნე ეფექტებს სხვა ნეგატიური ფაქტორებიც ემატება. წყალი ჭუჭყიანდება, როდესაც ბავშვი ბანაობს. მასში რჩება ჰიგიენური მოვლის საშუალებების ნარჩენებიც. პატარები აბაზანის სათამაშოებით თამაშისას ხშირად ყლაპავენ წყალს, რადგან სათამაშოს ხელით მოჭერისას წყლის ჭავლი სახეზე ეშხეფებათ.

ფოტოზე თქვენ ხედავთ აბაზანის სათამაშო იხვს, რომელიც ​ხანგრძლივი გამოყენების შემდეგ ნამდვილად არასახარბიელოდ გამოიყურება.

მეცნიერების დასკვნით, აბაზანის სათამაშოებით თამაშმა, შესაძლოა, ბავშვის იმუნური სისტემა გააძლიეროს. მიუხედავად ამისა, ის შეიძლება თვალის, ყურის ან კუჭ-ნაწლავის ინფექციათა გამომწვევ მიზეზადაც იქცეს.

მკვლევარები მიიჩნევენ, რომ აღნიშნული ტიპის ​სათამაშოების დაბალი ხარისხი კიდევ ერთი სერიოზული პრობლემაა, რაც მეტ ზედამხედველობას და რეგულაციების გამკაცრებას საჭიროებს.

მომზადებულია ​brightside.me - ს მიხედვით

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

რატომ არის ბუშტი ბავშვისთვის ყველაზე სახიფათო სათამაშო?
​რთული წარმოსადგენია, მაგრამ ბუშტებით თამაში ბავშვის სიცოცხლისთვის სერიოზულ საფრთხეს წარმოადგენს. ბუშტი სათამაშოებს შორის ყველაზე ხშირად ხდება ბავშვთა სიკვდილიანობისა და უეცარი გარდაცვალების მიზეზი. მ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია

ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია
როდესაც მშობლები პატარას დააძინებენ და მათ გვერდით რჩებიან, ბავშვები მშვიდად აგრძელებენ ძილს, თუმცა ხშირად საკმარისია, ორი წუთით გავიდეს მშობელი, ისინი მაშინვე იღვიძებენ. ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, ქცევითი თერაპევტი მაკო გაგნიძე.
- თავიდან, როდესაც ბავშვი ჩვილია, შესაძლოა მშობელი შფოთავდეს, განიცდიდეს, ნერვიულობდეს და ერჩივნოს ის ახლოს ჰყავდეს. ამასთან, ჩვილი დაბადებამდე 9 თვეს დედის სხეულში ატარებს, მიჩვეულია იმ გარემოს და სამყარო მისთვის უცხოა, ამიტომ საწყის ეტაპზე, მშობლის სიახლოვე ძალიან სჭირდება. ამ პერიოდში შესაძლოა, ეძინოს მასთან ახლოს, მაგალითად, გვერდზე მოიდგას მისი საწოლი ან გამოიყენოს საწოლი-მანეჟი, ასე ვთქვათ, მშობლის საწოლზე მისადგამი. რადგან ყველა ბავშვი და შემთხევა ინდივიდუალურია, მიდგომაც უნდა იყოს ინდივიდუალური, მზა და საყოველთაო რეცეპტი ამ სიტუაციისთვის არ არსებობს.
6 თვემდე ასაკში ბავშვს მუდმივად სჭირდება დედა, მისი მზრუნველობა და მოვლა. 6-დან 1,5 წლამდე ვითარდება წარმოსახვა, პატარა ხდება მეტად ემოციური, შესაძლოა დაეწყოს შფოთვა, რამაც ხელი შეუშალოს ძილს. ასეთ დროს ბავშვი თავს დაცულად გრძნობს მშობლების სიახლოვეს. 1,5-დან 2,5 წლმდე ბავშვეს ეშინიათ სიბნელის, მარტო ყოფნის. ვთანხმდებით, რომ ბავშვს შესაძლოა ეძინოს ჩვილობიდან გარკვეულ ასაკამდე მშობლის საძინებელში, თუმცა არა მათ საწოლში. ამასთან, დროთა განმავლობაში, იქნება ეს ცალკე საწოლი თუ საწოლი-მანეჟი ნელ-ნელა, სანიტიმეტრ-სანტიმეტრ უნდა დავაშოროთ მშობლების საწოლს, რათა უმტკივნეულოდ გადავიდეს 3-4 წლის ასაკში, ჯერ საწოლში, რომელიც ცოტა მოშორებით დგას და შემდეგ, დაახლოებით, 6 წლიდან უკვე საკუთარ ოთახში. შესაძლოა, ეს უფრო ადრე მოხდეს. გავიმეორებ, რომ ყველა შემთხვევა არის ინდივიდუალური და თავისებურ მიდგომას საჭიროებს.
- არის თუ არა ეს მიჯაჭვულობა?
- რაც შეეხება მიჯაჭვულობას, ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია. მიჯაჭვულობა გულისხმობს არა ამ სიტყვის პირდაპირ გაგებას. მიჯაჭვულობა არის ძლიერი ემოციური კაშირი, რომელიც ყალიბდება შვილს და მშობელს შორის (ან ადამიანს, რომელიც ზრუნავს და პასუხისმგებლობა აკისრია), რისი გადატანაც შემდგომში სამყაროზე და სხვა ადამიანებზე ხდება, ასე ვთქვათ, ეს უნარი გენერალიზდება. 0-1 წლის ასაკში არის ნდობა-უნდობლობის პერიოდი სამყაროსთან მიმართებაში, ხოლო 1-2 წლამდე უკვე სწავლობენ ზემოთ აღნიშნულს და პირველადი შთაბეჭდილებით, თუ როგორი იქნება პირველადი გამოცდილება ურთიერთობებში, ყალიბდება ნდობა ან უნდობლობა. ასე რომ, ეს სიახლოვე საწყის ეტაპზე ამ მდგომარეობისთვის კარგიც არის, თუმცა დრო და დრო საჭიროა დამოუკიდებლობის ხარისხის ზრდა.
- ზოგ შემთხვევებში დიდხანს გრძელდება და უკვე მოზრდილებსაც უჭირთ მშობლის გარეშე ძილი. რა უნდა გააკეთოს მშობლებმა, რომ ბავშვი მიეჩვიოს მარტო ძილს?
- საწყის ეტაპზე გავუსი ხაზი ინდივიდუალიზმს, ახლაც მინდა ვახსენო, თუმცა თუკი რაიმე განსკუთრებული საჭიროება არ აქვს ბავშვს (მოზარდს), 6 წლიდან სასურველია ეძინოს ცალკე ოთახში. აღსანიშნავია, რომ ცალკე საწოლში წოლის გამოცდილების მქონე ბავშვები უფრო ადვილად ეჩვევინ სხვა ოთახში ძილს, თუმცა მშობელმა აუცილებლად უნდა შეიმუშავოს რუტინა, რაც ბავშვს მშობლების ოთახში ძილის ასოციაციას დაურღვევს. მნიშვნელოვანია სწორად შერჩეული დრო, საუბარი და შემზადება აღნიშნულ თემასთან დაკავშირებით. ასევე, მშობელსაც უნდა ჰქონდეს ფსიქოლოგიური მზაობა და მყარი პოზიცია, რომელსაც არ დათმობს. არსებობს გარკვეული სტრატეგიები, თუკი მშობელს დამოუკიდებლად უჭირს ამ პროცედურის განხორციელება და სიტუაციასთან გამკლავება. სამოქმედო გეგმის შესადგენად უნდა მიმართოს სპეციალისტს (ფსიქოლოგი, ქცევითი თერაპევტი). 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური
წაიკითხეთ სრულად