Baby Bag

რატომ არის აბაზანის სათამაშო იხვი სახიფათო ბავშვის ჯანმრთელობისთვის?

რატომ არის აბაზანის სათამაშო იხვი სახიფათო ბავშვის ჯანმრთელობისთვის?

აბაზანის სათამაშოებს შორის პატარა ყვითელი იხვები ყველაზე დიდი პოპულარობით სარგებლობს. გარედან აღნიშნული სათამაშო აბსოლუტურად უსაფრთხოდ გამოიყურება, თუმცა მისი უხილავი მხარე არც ისე უწყინარია, როგორც ეს ხშირად გვგონია.

აბაზანის სათამაშო იხვს, რომელსაც ბავშვი აქტიურად იყენებს, შუაზე თუ გაჭრით, ნანახი უსიამოვნოდ გაგაკვირვებთ. ბავშვებს ძალიან სიამოვნებთ აბაზანაში იხვებით თამაში. რა ხდება, როდესაც სათამაშოში წყალი აღწევს? თბილ და ტენიან აბაზანაში იდეალური პირობებია ბაქტერიებისა და სოკოების გასამრავლებლად. ​დროთა განმავლობაში აბაზანის იხვი ბინძურდება, ბაქტერიები კი გარეთ მარტივად აღწევენ, როდესაც ბავშვი თამაშს იწყებს.

ილინოისის უნივერსიტეტის მკვლევარები აღნიშნულ საკითხს აქტიურად იკვლევდნენ. ისინი ახალ და გამოყენებულ აბაზანის სათამაშოებს ერთმანეთს ადარებდნენ. თერთმეტი კვირის განმავლობაში მეცნიერები საყოფაცხოვრებო პირობებში აქტიურად იყენებდნენ აბაზანის სათამაშოებს. შემდეგ ისინი აღნიშნულ სათამაშოებს შუაზე ჭრიდნენ, რათა მათი შიდა მხარე ყურადღებით დაეთვალიერებინათ.

გამოყენებული სათამაშოების შიდა ზედაპირის 1 კვადრატულ სანტიმეტრზე 5-დან 75 მილიონამდე სოკოსა და სხვასხვა ბაქტერიის უჯრედი აღმოაჩინეს. სათამაშოს შიდა ზედაპირზე პათოგენური ბაქტერია ლეგიონელაც აღმოჩნდა. მკვლევარებმა დაასკვნეს, რომ ​ბაქტერიების მსგავსი მომრავლება სათამაშოების დაბალი ხარისხის მასალით დამზადებასთან არის კავშირში. აღნიშნული სათამაშოები მოხმარებისას გარემოში დიდი რაოდენობით ნახშირბადოვან ნაერთებს გამოყოფს.

სააბაზანოში თამაშისას დაბალი ხარისხის სათამაშოების მავნე ეფექტებს სხვა ნეგატიური ფაქტორებიც ემატება. წყალი ჭუჭყიანდება, როდესაც ბავშვი ბანაობს. მასში რჩება ჰიგიენური მოვლის საშუალებების ნარჩენებიც. პატარები აბაზანის სათამაშოებით თამაშისას ხშირად ყლაპავენ წყალს, რადგან სათამაშოს ხელით მოჭერისას წყლის ჭავლი სახეზე ეშხეფებათ.

ფოტოზე თქვენ ხედავთ აბაზანის სათამაშო იხვს, რომელიც ​ხანგრძლივი გამოყენების შემდეგ ნამდვილად არასახარბიელოდ გამოიყურება.

მეცნიერების დასკვნით, აბაზანის სათამაშოებით თამაშმა, შესაძლოა, ბავშვის იმუნური სისტემა გააძლიეროს. მიუხედავად ამისა, ის შეიძლება თვალის, ყურის ან კუჭ-ნაწლავის ინფექციათა გამომწვევ მიზეზადაც იქცეს.

მკვლევარები მიიჩნევენ, რომ აღნიშნული ტიპის ​სათამაშოების დაბალი ხარისხი კიდევ ერთი სერიოზული პრობლემაა, რაც მეტ ზედამხედველობას და რეგულაციების გამკაცრებას საჭიროებს.

მომზადებულია ​brightside.me - ს მიხედვით

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

რატომ არის ბუშტი ბავშვისთვის ყველაზე სახიფათო სათამაშო?
​რთული წარმოსადგენია, მაგრამ ბუშტებით თამაში ბავშვის სიცოცხლისთვის სერიოზულ საფრთხეს წარმოადგენს. ბუშტი სათამაშოებს შორის ყველაზე ხშირად ხდება ბავშვთა სიკვდილიანობისა და უეცარი გარდაცვალების მიზეზი. მ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მნიშვნელოვანია, რომ ერთი წლიდან, როგორც კვება და ძილია მოწესრიგებული, გარემოც ასე იყოს მოწესრიგებული ბავშვისთვის,“ - თამარ გაგოშიძის რეკომენდაციები მშობლებს

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „პოსტ ალიონი“ ყურადღების დეფიციტისა და ჰიპერაქტივობის სინდრომის მქონე ბავშვების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ყურადღების დეფიციტი ბიჭებში უფრო ხშირად გვხვდება, ვიდრე გოგონებში. ამ მდგომარეობას რამოდენიმე ნიშანი აქვს. ბავშვი იმის ბავშვია, რომ მოძრავი უნდა იყოს და ცნობისმოყვარე. ყურადღება მცირეწლოვან ბავშვს არ აქვს ისეთი, როგორიც 7-8 წლის ბავშვს. ასე ხელაღებით ვერ დავაბრალებთ ვინმეს, რომ უყურადღებოა. 3 წლის ბავშვზე ვერ ვიტყვით ჩვენ, რომ მას აქვს ყურადღების დეფიციტი და ჰიპერაქტივობის დარღვევა. 5 წლის შემდეგ სვამენ ამ დიაგნოზს. ჩამოყალიბებული უნდა იყოს უკვე მიზანმიმართული ყურადღება. ამ მდგომარეობას 3 ნიშანი აქვს და სამივე გამოხატული არის ხოლმე: უყურადღებობა, იმპულსურობა და ჰიპერაქტიურობა.

ძალიან მცირე ასაკიდან შეგვიძლია შევატყოთ ბავშვს. ცელქ ბავშვზე არ არის საუბარი. გაუსაძლისი არის ხოლმე თვითონ ბავშვისთვისაც. ხშირად უთქვამთ ბავშვებსაც, რომ არ მინდა ამის გაკეთება, მაგრამ არ შემიძლია, შიგნიდან რაღაც მამოძრავებს, ვერ ვჩერდები. სიტუაციაში იმპულსურობამ ძალიან ცუდი რაღაცები შეიძლება დაგმართოს. ამის მკურნალობა დასავლეთში ხდება მედიკამენტებით, რასაც ბევრი ეწინააღმდეგება. ხომ უცნაურია, ძალიან აქტიური, მოძრავი ადამიანის ტვინს „ძინავს.“ მისი ტვინის აქტივობა არის ძალიან დაბალი. ასეთ ადამიანს მუდმივად სჭირდება ახალი გამღიზიანებლები, სიახლეები. ამ ადამიანებს რისკის შეგრძნება არ აქვთ.

როდესაც ამბობენ, რომ გოგონებში იშვიათად გვხვდება, ეჭვი მაქვს, რომ გოგონებში ყურადღების დეფიციტი არის ჰიპერაქტივობის გარეშე. ვისაც არ აქვს ჰიპერაქტივობა, ის ჩაკეტილია. ასეთ ადამიანებში უფრო ხშირია შფოთვა.

პირველი რჩევა, ბავშვობიდან, მცირეწლოვანი ასაკიდან, მშობლებისთვის ყველაზე მთავარია, რომ ბავშვისთვის შექმნან პროგნოზირებადი და სტრუქტურირებული გარემო. ქართველებისთვის ეს ცოტა ისეთი რჩევაა, მაგრამ ეს არის მთავარი. მცირეწლოვანი ბავშვები ვერ იტანენ ცვლილებას. დედები ხშირად ამბობენ: „დროზე უნდა ვაჭამო, დროზე უნდა დავაძინო!“ ეს იციან კარგად დედებმა, რომ თუ გადააცილეს კვებას, ან თუ გადააცილეს ძილს, მერე ცუდი რამეები შეიძლება მოხდეს. იგივეა ბავშვის ფსიქიკაზეც. თუ ბავშვის სხეული ვერ იტანს მოულოდნელ ცვლილებებს, ასევე ვერ იტანს მისი ფსიქიკა მოულოდნელ, დაუგეგმავ რაღაცებს გარემოდან. მნიშვნელოვანია, რომ ერთი წლიდან, როგორც კვება და ძილია მოწესრიგებული, გარემოც ასე იყოს მოწესრიგებული ბავშვისთვის. ბავშვმა უნდა იცოდეს, რის მერე რა აქტივობა ელოდება. ცოტა რომ იზრდება, უნდა იცოდეს მის ქცევას, რა შედეგი მოჰყვება. ამის სწავლება არის ძალიან მნიშვნელოვანი. ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვმა მითითებები შეასრულოს, ჯერი დაიცვას. ქართულ საზოგადოებაში ჯერის დაცვა და სხვის ლაპარაკში არჩართვა ცოტა ისეთი რაღაც არის. ერთ-ერთი ყველაზე მძიმე გამოვლინება ის არის, რომ არ გაცლის ლაპარაკს. ამას ვასწავლით პატარაობიდანვე.

ძალიან მნიშვნელოვანია ძილის რეჟიმი. ბავშვს ძილის წინ ერთი საათით ადრე არ უნდა ჰქონდეს ეს ლურჯი გამღიზიანებლები. ეს იწვევს სერიოზულ აღგზნება-შეკავების პატერნის რღვევას და ყურადღების პრობლემა უარესდება. ბავშვებს, ვისაც აქვს ყურადღების დეფიციტის და ჰიპერაქტივობის ტენდენცია, არაფრით არ შეიძლება ხელი შეუშალო, რომ იხვანცალოს. ვერ დაუშლი ამ ადამიანს ამას. თუ არ იხვანცალა, კონცენტრაციას ვერ აკეთებს და რა უნდა ქნას ამ ბავშვმა? ზოგი დგას და ისე წერს, დგას და ისე კითხულობს. თუ ბავშვი დგას და კონცენტრირებულად კითხულობს, იდგეს და იკითხოს. დილით სკოლაში წასვლაზე არის ხოლმე ამბავი, ამ ტიპის ბავშვებთან განსაკუთრებით. დააგვიანებს სკოლაში, რა ვქნათ? მერე ჩვენ ვნერვიულობთ. დააგვიანოს! მასწავლებელმა აუცილებლად უნდა ჰკითხოს, რატომ დააგვიანა და მშობელმა აუცილებლად უნდა უთხრას: „იმიტომ, რომ არ შეჭამა დროზე და არ ჩაიცვა დროზე!“ რამდენჯერმე ეს რომ განმეორდება, ის ისწავლის თვითმართვას,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „პოსტ ალიონი“ 

წაიკითხეთ სრულად