Baby Bag

„ჩვენ ყოველთვის ვაბრალებთ, რომ ეს არის ხასიათი. ეს არ არის ხასიათი, ბავშვი მოდელად იღებს მშობელს,“ - მაია ნანიტაშვილი

„ჩვენ  ყოველთვის ვაბრალებთ, რომ ეს არის ხასიათი.  ეს არ არის ხასიათი, ბავშვი მოდელად იღებს მშობელს,“ - მაია ნანიტაშვილი

ბავშვთა ფსიქოლოგმა მაია ნანიტაშვილმა ბავშვებში აგრესიის მიზეზებსა და მშობლების მიერ გამოყენებულ აღზრდის მეთოდებზე ისაუბრა. მისი თქმით, როდესაც ბავშვის აგრესიული ქცევა მის ხასიათს ბრალდება, ეს არასწორია:

„ჩვენ არ ვიბადებით ხასიათით. ეს არის გენეტიკა, რისი პროვოცირებაც ხდება გარემოდან. ჩვენ ყოველთვის ვაბრალებთ, რომ ეს არის ხასიათი, რაც მარტივი გამოსავალია. ეს არ არის ხასიათი. ეს არის, როდესაც ბავშვი იდენტიფიკაციას გადის მშობელთან, ემსგავსება მას. დედა აბრალებს, რომ მამას ჰგავს, მამა ამბობს, რომ დედას ჰგავს. ბავშვი იმ გარემოში იზრდება, სადაც მსგავსება ხდება. ​ის მოდელად იღებს მშობელს. დავუშვათ, რომ ლეკვი გავზარდოთ სხვა ცხოველებთან. ის ​აუცილებლად იქნება ქცევის გადამღები. ასე ვართ ჩვენც, ადამიანები, ვიღებთ ქცევას. ჩვენ ამას ვარქმევთ შემდეგ ხასიათს უბრალოდ. ეს არის ქცევის მოდელი, რომელსაც ჩვენ ვირგებთ.“

მაია ნანიტაშვილის თქმით, მშობელმა ბავშვთან ურთიერთობისას ყოველთვის უნდა გაითვალისწინოს მისი ასაკი:

„დიდი მნიშვნელობა აქვს ასაკს. ოთხი წლის ასაკი არის ჯიუტობის ხანა.​ ბუნებრივია, ეს ასეც უნდა იყოს. ამ დროს ბავშვი თითქოს გამოხატავს აგრესიას, მაგრამ ეს აგრესია არ არის. ის ამბობს: „მინდა, მე უნდა გავაკეთო.“ ჩვენ ამას აგრესიას ვერ დავარქმევთ. მშობლებს ერთადერთი რჩევა მინდა მივცე, რომ გაუმარტივდეთ ცხოვრება და ურთიერთობა ბავშვებთან. მოიძიონ მარტივი ინფორმაციები, განვითარების ​რა საფეხურზეა მათი შვილი და ამ საფეხურზე რა ქცევა ვლინდება. ზოგჯერ მშობელი ნორმად არ თვლის იმას, რაც ნორმაა. გადაჭარბებული მოლოდინების ქონა არის ძალადობა. ძალიან ხშირია, როდესაც დედამ ცეკვას დაანება თავი და შვილს აიძულებს, რომ იცეკვოს. ამ დროს არ უნდა ბავშვს ცეკვა. პრობლემა ის არის, რომ ფიზიკური ძალადობა ჩანს, ხოლო ემოციური ძალადობა არ ჩანს.“

თუ ბავშვი აგრესიას გამოხატავს, პირველ რიგში, რაც მშობელმა უნდა გააკეთოს, ეს არის თვითონ იყოს დარწმუნებული იმაში, რასაც აკეთებს. ემოცია უნდა იყოს მყარი ბავშვთან მიმართებაში. მაგ. მე ვარ დაღლილი და ბავშვს ვეუბნები, რომ დღეს ვარ დაღლილი და ვერ გეთამაშები. თუ ბავშვი ამას არ ითვალისწინებს, უნდა ვუთხრათ მის ენაზე: „შენ ხომ ყოფილხარ დაღლილი.“ ამის შემდეგ ხდება ის, რომ მე ამ გადაწყვეტილებაში მყარი ვარ. ​მე ვიცი ნამდვილად, რომ ვერ შევძლებ მასთან თამაშს და არც ველოდები ისტერიკას. მერე მანიპულაციის სწავლა ხდება ბავშვებში,“ - აღნიშნულ თემებზე მაია ნანიტაშვილმა ტელეკომპანია GDS-ის გადაცემაში „შუადღე GDS“ ისაუბრა.

წყარო: ​შუადღე GDS

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„როდესაც ბავშვს აქვს სამართლიანობის განცდა, ის შენიშვნასაც მშვენივრად იღებს,“ - ნეიროფსიქო...
​​ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე მოზრდილი და გარდატეხის ასაკში მყოფი შვილების მშობლებს ურჩევს, რომ ბავშვთან ინტენსიური დიალოგი ჰქონდეთ, რასაც ის ბავშვებთან კომინუკაციის საუკეთესო გზად მიიჩნევს:„ერ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენი შეხვედრა იყო რაღაც უცნაური... რომ შევხედე ამ გოგოს, ვიფიქრე: ვინ არის ესა?! ამას ხელიდან არ გავუშვებ!“ - შალვა ამონაშვილი მისი ცხოვრების უდიდეს სიყვარულზე

„ჩვენი შეხვედრა იყო რაღაც უცნაური... რომ შევხედე ამ გოგოს, ვიფიქრე: ვინ არის ესა?! ამას ხელიდან არ გავუშვებ!“ - შალვა ამონაშვილი მისი ცხოვრების უდიდეს სიყვარულზე

​​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მეუღლისადმი მისი უდიდესი სიყვარულის შესახებ ისაუბრა და ვალერია ნიორაძესთან პირველი შეხვედრა გაიხსენა:

„ჩემი მეუღლე, ვალერია ნიორაძე ძალიან განათლებული ქალი იყო. ჩვენი შეხვედრა იყო რაღაც უცნაური. სამინისტრომ გამოუყო ადგილი და ჩვენთან მოვიდა სამუშაოდ. შემოაღო ჩემთან კარი, შემომიტანა საქმე. რომ შევხედე ამ გოგოს, ვიფიქრე: „ვინ არის ესა?! ამას ხელიდან არ გავუშვებ!“ ერთობლივი ძალით ვქმნიდით ერთ იდეას. ის ისეთი ნიჭიერი იყო, რომ ბევრი ჩემი გზა და ბილიკი გაასწორა. ​არავინ არ იცის, როგორი მასწავლებელი იყო ის ჩემს ცხოვრებაში.

შალვა ამონაშვილის თქმით, ახალი პედაგოგიური სკოლის შექმნაში მასთან ერთად უდიდესი წვლილი მის მეუღლესაც მიუძღვის:

„ჩვენ საქართველოში შევქმენით ძალიან ძლიერი პედაგოგიური სკოლა. ეს სისტემა ძალიან გავრცელდა საბჭოთა კავშირის გარეთ. ჩემმა მეუღლემ ამ საქმეში დიდი როლი შეასრულა. მოხდა ისე, რომ თორმეტ წელიწადს აქ ყველაფერი განადგურდა, სეტყვა წამოვიდა, ხეზე ერთი ფოთოლიც აღარ დარჩა. ამა რომ შეხედა, გული მოუკვდა, ალბათ, ისედაც ავად იყო. წავიდა ცხოვრებიდან. მე ის გავაცილე. გვერდით ვეჯექი, იმან იცოდა, რომ მიდიოდა, მეც ვიცოდი, რომ მიდიოდა. მე დავინახე, როგორ წავიდა ის, როგორ ჩაუქრა ხელი.“

„მისგან ბევრი რამე დამრჩა. დამრჩა მისი ცოდნაც, ხმა ჩამრჩა იმისი, იმის ბოლო სიტყვები. ​ის თითქოს ჩემგან წასული არ არის. ადამიანს არ უნდა მისტირო, თუ ის მართლა უკვდავია. რომ მისტირი, თითქოს უკან ექაჩები. ის ბედნიერია იქ! ცოტა წამოიტირე, უსურვე მას მაღლა წასვლა. მე ასე ვარ მასთან ურთიერთობაში. ხან სიზმარში მომადგება, ხან ველაპარაკები გულში და აი, ასე. 50 წელი ვიცხოვრეთ ერთად,“ - შალვა ამონაშვილმა ამ თემაზე „მთავარი არხის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „მთავარი არხი“

წაიკითხეთ სრულად