Baby Bag

„ბავშვებში არ უნდა დომინირებდეს „მე მინდა,“ მათ უნდა ისწავლონ პატივისცემა და სიმდაბლე,“ - დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე

„ბავშვებში არ უნდა დომინირებდეს „მე მინდა,“  მათ უნდა ისწავლონ პატივისცემა და სიმდაბლე,“ - დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე

დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე შვილის სწორად აღზრდის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ მშობლებს მართლმადიდებლური აღზრდა ხშირად არასწორად ესმით:

„ჩვენ ძალიან ხშირად გვგონია, რომ შვილის მართლმადიდებლურად აღზრდა ნიშნავს, რომ ბავშვს ლოცვები დააზეპირებინო, ამარხულო, ტაძარში მიიყვანო. ბავშვი ამ დროს ტირის, ჩვენ ვეუბნებით: „იყავი, გაუძელი!“ მართლმადიდებლური აღზრდა ნიშნავს შემდეგ რამეს: ოჯახში უნდა იგრძნობოდეს, რომ იქ არის ღმერთი. ბავშვი ამას ინტუიციურად გრძნობს და ხედავს. ამის დასტური, უპირველეს ყოვლისა, არიან მშობლები, როგორც მაგალითი. ნათელი ოჯახისთვის იყავი ჯერ, შენი შვილებისთვის იყავი. ძალიან მნიშვნელოვანია ქრისტიანული ზნეობა.“

მამა თეოდორე გიგნაძეს საინტერესო მაგალითი მოჰყავს იმის დემონსტრირებისთვის, თუ როგორ არ უნდა მოიქცნენ მშობლები, რათა ბავშვი არ გაირყვნას:

„მაგ. სუფრასთან სხედან მამა, დედა, ბავშვები და ბებია. წარმოვიდგინოთ, რომ სუფრაზე დადეს დაჭრილი ქათამი. ბებიამ ამ დროს აიღო ქათმის საუკეთესო ნაჭრები და ბავშვებს დაულაგა. ეს არის ბავშვების გარყვნა. ჩემი ბავშვობიდან ბევრი არაფერი მახსოვს, მაგრამ მახსენდება, ბებია რამეს რომ დაგვიდებდა, მამა დაუცაცხანებდა და კარგ ნაჭერს გვერდით გადადებდა. ყველაფერი საუკეთესო ბავშვისთვის გვინდა, აბა ვისთვის გვინდა, მაგრამ ეს ისე უნდა გაკეთდეს, რომ ბავშვმა ვერ დაინახოს. ის ვერ უნდა მიხვდეს, რომ ყველაზე საუკეთესო ნაჭერი მას დაუდეს. ეს არ უნდა იცოდეს ბავშვმა. მეტსაც გეტყვით, საუკეთესო ნაჭერი უნდა დაუდონ მამას. რატომ მამას? იმიტომ, რომ მამა ოჯახის მარჩენალია, ის ზნეობრივი მაგალითია. საუკეთესო ნაჭერი უნდა დაუდონ დედას, რომ ბავშვებმა ისწავლონ პატივისცემა, სიმდაბლე. დამერწმუნეთ, თეძოსა და ბარკალზე მნიშვნელოვანი სიმდაბლის სწავლაა.“

„სინამდვილეში ყველაფერი საუკეთესო ბავშვებს უნდა მისცე, აბა ვის უნდა მისცე?! მე უბრალოდ მაგალითი მოვიყვანე, რომ ბავშვები არ გაიზარდონ ეგოისტებად. ბავშვებში არ უნდა დომინირებდეს: „მე მინდა!“ ბავშვთან იმპერატიული ტონით საუბრით, ბარბაროსული მეთოდებით, პიროვნული თავისუფლების შელახვით არაფერი გამოვა. შენ ასე ცოტა ხნით დაიმორჩილებ ბავშვს, მაგრამ ის გაიზრდება, ხელს აგიქნევს და კარგად იყავიო, გეტყვის. მთავარია მაგალითი, ზნეობრივი მაგალითი,“ - აცხადებს მამა თეოდორე გიგნაძე.

​წყარო


არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ბავშვებო, მე გაძლევთ დავალებას: დილას, როცა ადგებით...“
„თქვენ იცით, რომ საქართველოში ქრისტიანობა პირველი საუკუნიდან შემოვიდა, ხოლო IV საუკუნეში უკვე სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადდა. ღვთის განგებით, ჩვენს ქვეყანაში პირველ საუკუნეშივე ჩამოიტანეს კვართი უფლის...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველ რიგში, ჩვენს თავს უნდა ვაპატიოთ. ყველანი ადამიანები ვართ, ხანდახან წყობიდან გამოვდივართ და რაღაცები გვეშლება,“ - ნეიროფსიქოლოგი მაია ჯავახიშვილი

„პირველ რიგში, ჩვენს თავს უნდა ვაპატიოთ. ყველანი ადამიანები ვართ, ხანდახან წყობიდან გამოვდივართ და რაღაცები გვეშლება,“ - ნეიროფსიქოლოგი მაია ჯავახიშვილი

ნეიროფსიქოლოგმა მაია ჯავახიშვილმა ბავშვთან ურთიერთობისას მშობლის მაგალითის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, მშობლობა მუდმივი განვითარება და თვითანალიზია:

„მე თუ შენ გასწავლი, რომ ​უზრდელური სიტყვები არ უნდა გამოიყენო, უფროსს პატივისცემით ელაპარაკო, არ უნდა იუხეშო და მე ამ დროს ყოველ წამს წყობიდან გამოვდივარ, ყველას და ყველაფერს შეურაცხყოფას ვაყენებ, რა თქმა უნდა, ეს ბავშვისთვის დამაბნეველია. რეალურად მშობლობა რა არის? მუდმივი განვითარება, თვითანალიზი, თვითდაკვირვება და საკუთარი თავის გაუმჯობესება. რამდენადაც მე, როგორც მშობელი, გავიუმჯობესებ თავს, იმდენად გავაუმჯობესებ ბავშვის ქცევას.“

მაია ჯავახიშვილმა აღნიშნა, რომ მშობელმა შეცდომის დაშვების შემთხვევაში ბავშვს უნდა მოუბოდიშოს, მან საკუთარ ქმედებაზე პასუხისმგებლობა თავად უნდა აიღოს:

„მობოდიშებას თავისი წონა და როლი რომ ჰქონდეს, რამდენიმე ფაქტორი უნდა გავითვალისწინოთ. ​ერთია, რომ არ ვადანაშაულებთ ბავშვს. ხშირად ვამბობთ, რომ მე შენ დაგიყვირე, მაგრამ ნელი რომ ხარ, ვაგვიანებთ დილით. მე კი მომეშვა, რომ ბოდიში მოგიხადე, მაგრამ რაღაცნაირად შენ გადმოგაბრალე. ტვირთი შენზე გადმოვიტანე და ისევ შენ გრძნობ თავს ცუდად. ბევრი ახსნა-განმარტება არ უნდა, მე თუ ცუდად მოვიქეცი, ვამბობ, რომ ვწუხვარ, მეტად უნდა მომეთოკა თავი. ადვილად შეიძლება შენი სინანული გადაიზარდოს დადანაშაულებაში.“

მაია ჯავახიშვილის თქმით, ჩვენს საზოგადოებაში ბოდიშის თქმა ადამიანებს ძალიან უჭირთ, რაც ჭარბი სიამაყით არის გამოწვეული:

„ჩვენი საზოგადოების ძალიან მწვავე პრობლემაა, რომ ბოდიში „არ მოსულა“ ჩვენთან. ​თუ მოვიბოდიშებ, ე.ი, უნდა ვაღიარო, რომ შემეშალა. სიამაყე ამას ეწინააღმდეგება. ეს იმ ეპოქის ნაწილია, როდესაც მაწავლებელი ტუალეტში არ დადიოდა, ისეთი აღმატებული იყო. ზრდასრულს, რომ შეცდომა არ მოსდის და ბავშვთან მიმართებაში არასდროს აღიარებს, ესეც იმ სცენარიდან არის. ჩვენ ხელახლა უნდა გადავხედოთ ამ საკითხს და ამ მიდგომებს ბავშვთან მიმართებაში. სამართალს ასაკი არ აქვს.“

„რა თქმა უნდა, ამას დანაშაულის განცდაც ახლავს მშობლის მხრიდან. შეიძლება არ ვაღიარო, მაგრამ ხომ ვხვდები, რომ ჩემი მხრიდან გული ვატკინე ბავშვს ღრიალით და წყობიდან გამოსვლით. პირველ რიგში, ჩვენს თავსაც უნდა ვაპატიოთ. ჩვენ ყველანი ადამიანები ვართ, ხანდახან წყობიდან გამოვდივართ და რაღაცები გვეშლება. ამით ბავშვსაც ვაძლევთ მაგალითს, რომ ​შენ თუ შეგეშლება, არ ნიშნავს, რომ ცუდი ხარ. მეც, როგორც მშობელი, თუ მოგიბოდიშებ და ვაღიარებ, რომ რაღაც შემეშალა, არ ნიშნავს, რომ მე ცუდი ვარ. მე შევცდი, როგორც ყველა ადამიანი ცდება და ვეცდები, რომ ეს გავაუმჯობესო. ჩემს თავს ვპატიობ, შენც მაგალითს გაძლევ, რომ შენს თავსაც უნდა აპატიო და სხვასაც,“ - აღნიშნულ თემაზე მაია ჯავახიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დილის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილის შოუ“

წაიკითხეთ სრულად