Baby Bag

არა ნიშნავს არას - როგორ ვასწავლოთ ბავშვს უარის მშვიდად მიღება?

არა ნიშნავს არას - როგორ ვასწავლოთ ბავშვს უარის მშვიდად მიღება?

მშობლების დიდ ნაწილს შვილის თხოვნაზე უარის თქმა უძნელდება. ისინი ბავშვებს უხსნიან, თუ რატომ ვერ ასრულებენ მათ თხოვნას და საკუთარ უარს არგუმენტებით ამყარებენ, რაც ხშირად კიდევ უფრო მეტ გაურკვევლობას იწვევს. ბავშვები კიდევ უფრო მეტ ახსნას და განმარტებას მოითხოვენ, ვიდრე იღებენ. საბოლოოდ მშობლები მახეში ებმებიან და გამუდმებით თავის მართლების პოზიციაში იმყოფებიან. ასე რომ არ მოხდეს, ბავშვისთვის ერთი და მყარი არგუმენტის თქმით შემოიფარგლეთ. თქვენი უარის მიზეზები ბავშვს რამდენჯერმე არ უნდა განუმარტოთ.

იმისთვის, რომ ბავშვმა არას მიღება ისწავლოს და ყოველდღიური თავის მართლების რეჟიმში არ მოგიხდეთ ყოფნა, რამდენიმე მნიშვნელოვანი რეკომენდაცია უნდა გაითვალისწინოთ.

1. ყვირილი გამოსავალი არ არის

ბავშვი თქვენს უარს თუ არ მიიღებს, შეგეპასუხებათ და აგრესიულ ქცევას გამოავლენს, ყვირილს ნუ დაიწყებთ. გასაგებია, რომ ამ დროს ემოციების მოთოკვა რთულია, თუმცა თუ ბავშვის აგრესიას თქვენც აგრესიით უპასუხებთ, ის ეცდება საკუთარი უკმაყოფილება კიდევ უფრო მეტი აგრესიით გამოხატოს. შესაძლოა, დაყვირების შემდეგ მან მიიღოს უარი და გაჩუმდეს, თუმცა ეს მხოლოდ რამდენჯერმე გაჭრის. დადგება დღე, როდესაც ბავშვს ყვირილით ვეღარ დაიმორჩილებთ. თუ ის უარს ვერ ეგუება, გირჩევთ, მშვიდად აუხსნათ, რომ მან თქვენი წესებით უნდა ითამაშოს, ხოლო თუ ასე არ მოიქცევა, გარკვეულ პრივილეგიებს დაკარგავს, რომლითაც ის აქამდე სარგებლობდა.

2. ავტორიტეტი ადრეული ასაკიდანვე უნდა მოიპოვოთ

მშობელს ავტორიტეტი ადრეული ასაკიდანვე უნდა ჰქონდეს. მან გარკვეული სტრუქტურა უნდა შექმნას და ბავშვს საზღვრები დაუწესოს. ორი წლის პატარას ქუჩაში სათამაშოდ მარტოს არავინ უშვებს, ისევე როგორც სამი წლის ბავშვს ვერ გავუშვებთ აუზზე დამოუკიდებლად საცურაოდ. მშობელმა ბავშვებს მცირეწლოვანი ასაკიდანვე უნდა განუსაზღვროს, რა არის მისაღები და რა - მიუღებელი. თუ ბავშვები უკვე მოზარდები არიან, მშობელს ავტორიტეტის მოპოვება გაუჭირდება, თუმცა გარკვეული დროისა და მოთმინების ფასად, ის ამასაც შეძლებს.

3. გაღიზიანებულ ბავშვთან განსხვავებულად უნდა მოიქცეთ

ბავშვი თუ ძალიან გაღიზიანებულია, მასთან საუბარს აზრი არ აქვს. ის თავის ოთახში გაიყვანეთ და ხუთი წუთით იქ დატოვეთ, რათა დამშვიდება შეძლოს. შემდეგ გაესაუბრეთ და უთხარით, რომ მან თქვენი წესების მიღება უნდა ისწავლოს. თუ ის კვლავ წინააღმდეგობას გაგიწევთ, ისევ ოთახში დააბრუნეთ. ასე მოიქეცით მანამ, სანამ ბავშვი თქვენს უარს არ მიიღებს. თუ ბავშვი მაღაზიაში გიწევთ წინააღმდეგობას და აგრესიულია, დასამშვიდებელ სივრცედ ამ შემთხვევაში მანქანა გამოიყენეთ.

4. თუ ბავშვი წუწუნს არ წყვეტს, მას ზურგი აქციეთ და ყურადღება არ მიაქციოთ

თუ ბავშვი წუწუნს არ წყვეტს და ჩხუბს განაგრძობს, საუკეთესო არჩევანი მისი უყურადღებოდ დატოვებაა. უთხარით თქვენს შვილს: „ამ საკითხზე საუბარს აღარ ვაპირებ!“ შემდეგ ზურგი შეაქციეთ და აღარ დაელაპარაკოთ. არ აქვს მნიშვნელობა, რას გეტყვით ბავშვი ამის შემდეგ, პასუხი აღარ დაუბრუნოთ და არ უპასუხოთ. ბავშვს რაციონალური განმარტებები სჭირდება, თუმცა ამან შეუქცევადი ხასიათი არ უნდა მიიღოს. როდესაც მას ერთხელ აუხსნით უარის მიზეზს, ეს მისთვის საკმარისი უნდა იყოს.

5. ბავშვს წესები მას შემდეგ განუმარტეთ, როდესაც ის დამშვიდდება

ბავშვი როდესაც მშვიდად არის, მას მნიშვნელოვან საკითხებზე ესაუბრეთ. თქვენი შვილი დასვით და უთხარით: „როდესაც უარს გეუბნები, უნდა იცოდე, რომ არა ნიშნავს არას. თუ ეს სიტყვა შენზე ნეგატიურად მოქმედებს, შენს ოთახში შედი და ხუთი წუთით მარტო დარჩი, რომ დამშვიდდე. გააკეთე რამე, რაც გსიამოვნებს, რომ უსიამოვნო შეგრძნებები დაძლიო.“ თუ ორი, სამი ან ოთხი წლის ბავშვს უფლებას მისცემთ, რომ ისტერიკები მოაწყოს და თქვენი უარი არ მიიღოს, ის მოზრდილ ასაკში უარესად მოიქცევა, რაც მას ცხოვრებაში უდიდეს პრობლემებს შეუქმნის.

6. ზედმეტი სიმკაცრე ნეგატიურ შედეგს გამოიღებს

ბავშვს თქვენით მანიპულირების უფლება არ უნდა მისცეთ, თუმცა სიმკაცრე ზომიერად უნდა გამოიჩინოთ. დროსთან ერთად თქვენს შვილს მეტი თავისუფლება უნდა მიანიჭოთ, თუმცა თქვენი ავტორიტეტი ძველებურად უნდა შეინარჩუნოთ. ბავშვი, რა თქმა უნდა, შეეცდება, რომ საზღვრები გაარღვიოს და საკუთარი სურვილები აისრულოს, ეს ბუნებრივია და არ უნდა გაგიკვირდეთ.

7. ნუ ეცდებით თქვენი შვილის მეგობარი იყოთ

მშობლის მთავარი ფუნქცია ბავშვის განათლება, მისი წინამძღოლობა და მეურვეობაა. როდესაც მშობელს არ მოსწონს შვილისთვის გარკვეული საზღვრების დაწესება და მასთან მეგობრობით შემოიფარგლება, ის შეცდომას უშვებს. მცირეწლოვან ბავშვს მშობლის სახით არა მეგობარი, არამედ მასწავლებელი სჭირდება, რომელიც მას გარკვეულ მიმართულებას მისცემს. მშობელმა უნდა უთხრას ბავშვს, როდის მოდის ძილის დრო, როდის უნდა იმეცადინოს ან როდემდე შეიძლება ეზოში დარჩენა. მშობელმა შვილთან მეგობრობა მაშინ უნდა დაიწყოს, როდესაც ის უკვე მოზრდილია. შვილთან თბილი და მოსიყვარულე, მეგობრული დამოკიდებულება უნდა გამოიჩინოთ, მაგრამ, პირველ რიგში, მისი მასწავლებელი უნდა იყოთ.

ბავშვმა უნდა იგრძნოს, რომ მშობლის სიტყვას გარკვეული ძალა აქვს. თქვენმა შვილმა პატივი უნდა სცეს თქვენს მითითებებს და მოწოდებებს. მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვის დისციპლინაზე ზრუნვა ადრეული ასაკიდანვე დაიწყოთ.

მომზადებულია ​empoweringparents.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

უნდა იყოს თუ არა მშობელი მკაცრი შვილთან ურთიერთობისას?
​მშობლების ნაწილი თვლის, რომ ბავშვის სწორად აღსაზრდელად სიმკაცრის გამოჩენა აუცილებელია. ისინი ფიქრობენ, რომ თუ შვილებთან კომპრომისზე ნაკლებად წავლენ, მათ უკეთეს ადამიანებად ჩამოყალიბებაში დაეხმარებიან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

ბავშვებში ბრაზის მართვის 8 ეფექტიანი მეთოდი

ბავშვებში ბრაზის მართვის 8 ეფექტიანი მეთოდი

მშობლებს ძალიან აფრთხობთ ბავშვებში აგრესიული ქცევის გამოვლინებები: ყვირილი, ფიზიკური ძალადობისკენ მიდრეკილება და უხეშობა. ზოგიერთი ბავშვი ძალიან მარტივად ღიზიანდება და აგრესიისკენ აშკარა მიდრეკილებას ავლენს. ჩვენს სტატიაში ბავშვებში ბრაზის მართვისთვის საჭირო რეკომენდაციებს გაგაცნობთ, რომელიც თქვენი შვილის აგრესიულ ქცევებს მნიშვნელოვნად შეამცირებს.

  • 1.ბავშვს ემოციებზე ხშირად ესაუბრეთ

ბავშვს, პირველ რიგში, გრძნობებისა და ემოციების შესახებ უნდა მიაწოდოთ ინფორმაცია. ბავშვების ბრაზის გამომწვევი მიზეზი ხშირად საკუთარი გრძნობების და განცდების ამოცნობის უუნარობაა. შესაძლოა, ბავშვის ბრაზი თქვენი ყურადღების მიქცევის სტრატეგია იყოს. თუ ბავშვს თავის ემოციებზე ხშირად გაესაუბრებით, ის მათ სახელდებას და ამოცნობას უკეთ შეძლებს.

  • 2.ბავშვს დამშვიდების შესაძლებლობა მიეცით

გაღიზიანებულ ბავშვთან ურთიერთობისას შესვენების აღება ძალიან მნიშვნელოვანია. როდესაც ბავშვი ბრაზობს, მასთან საუბარი პრობლემას კიდევ უფრო ამწვავებს. მოერიდეთ ბავშვთან კამათს და მის დამოძღვრას, როდესაც თქვენი შვილი გაღიზიანებულია. ვიდრე პრობლემის მოგვარებას გადაწყვეტთ, ბავშვს დამშვიდების შესაძლებლობა მიეცით. ბრაზი ბავშვს აშინებს. თუ ატყობთ, რომ ბავშვს ეშინია, მასთან იყავით და თანადგომა გამოუცხადეთ.

  • 3.ბავშვთან გადაჭარბებულ საუბარს მოერიდეთ

ბავშვთან საუბრის დაწყებამდე, დაელოდეთ, რომ ის დამშვიდდეს. გაბრაზებულ ბავშვს ინფორმაციის გადამუშავება ძალიან უჭირს. ბავშვთან საუბრისას მშვიდი ტონი შეინარჩუნეთ და რაც შეიძლება ცოტა ისაუბრეთ. გამოიყენეთ მოკლე წინადადებები და ერთი და იგივე ფრაზა ხშირად გაიმეორეთ. გამეორება ბავშვს თქვენი ნათქვამის უკეთ გაგებაში დაეხმარება.

  • 4.შეიმუშავეთ ბავშვის დამშვიდების გეგმა

ბავშვს ასწავლეთ, როგორი რეაქცია უნდა ჰქონდეს, როდესაც რამეზე ბრაზობს ან ფრუსტრაციას განიცდის. ბრაზის პოზიტიური განცდებით ჩანაცვლება ბავშვს დამშვიდებაში დაეხმარება. შესაძლოა, ბავშვს სპეციალური დასამშვიდებელი კუთხე ან ოთახი მოუწყოთ. ბავშვი გააფრთხილეთ, რომ მას აღნიშნულ კუთხეში თავის დამშვიდება შეუძლია, როდესაც გრძნობს, რომ ბრაზდება. ბავშვის დამშვიდებისთვის იდეალურია საყვარელი თოჯინით თამაში, მისთვის მოსაწონი წიგნის დათვალიერება.

  • 5.გამოიყენეთ რელაქსაციის სპეციალური ტექნიკები

გონების განტვირთვა ბრაზისგან გათავისუფლებისთვის იდეალური საშუალებაა. ბრაზის მენეჯმენტისთვის სპეციალური ტექნიკების შესწავლა ძალიან ეფექტიანია. ბავშვს რელაქსაციისთვის სპეციალური ფრაზების, სიტყვების სწავლება შეგიძლიათ, რომლებიც მას ყურადღებას გადაატანინებს. მცირეწლოვან ბავშვებს განსაკუთრებით ამშვიდებს საყვარელი მუსიკის მოსმენა ან საინტერესო წიგნის დათვალიერება. შედარებით უფროსი ასაკის ბავშვებისთვის კი კარგია მედიტაცია, სუნთქვითი ვარჯიშები და სეირნობა.

  • 6. არ მისცეთ ბავშვს საშუალება, რომ ტანტრუმით საწადელს მიაღწიოს

ბავშვები მარტივად აცნობიერებენ, რომ ტანტრუმის წყალობით მშობლების ყურადღების მიქცევას ახერხებენ. თუ ბავშვი ამას შეამჩნევს, ტანტრუმი მისი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილი გახდება. ბავშვს ასწავლეთ, რომ ის აგრესიით ვერასდროს მიიღებს იმას, რაც სურს.

  • 7.ისწავლეთ ემპათიის გამოხატვა

თუ ბავშვი გაბრაზებულია, დაეხმარეთ მას, რომ სიბრაზის მიზეზებზე ღიად ისაუბროს. გაამხნევეთ თქვენი შვილი. თუ ბავშვი იგრძნობს, რომ თქვენთვის მისი განცდები მნიშვნელოვანია, ეს მას ძალიან დაეხმარება. ბავშვები ძალიან ბრაზობენ, როდესაც ხედავენ, რომ მათი გრძნობები მნიშვნელოვანი არ არის გარშემომყოფთათვის.

  • 8.შეაქეთ ბავშვი კარგი ქცევისთვის

ბავშვებს ყურადღება ძალიან სჭირდებათ. თქვენი შვილის კარგი ქცევა ყოველთვის უნდა შეამჩნიოთ და აღიაროთ კიდეც. თუ ბავშვს კარგი ქცევისთვის ხშირად შეაქებთ, ის ეცდება, რომ მსგავსი ქცევა ხშირად გაიმეოროს. მთავარია, რომ ქებაში არ გადააჭარბოთ, რადგან ეს ბავშვს კრიტიკასდმი ზედმეტად მგრძნობიარეს გახდის და მას შენიშვნის მიღება გაუჭირდება. შექება აუცილებლად დააბალანსეთ შენიშვნით, როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა.

მომზადებულია ​moms.com - ის მიხედვით

წაიკითხეთ სრულად