Baby Bag

„შეიძლება იუთუბის რგოლებზე აჩვენოს მშობელმა ბავშვს, თუ რა დახვდება ბაღში, წინასწარ შეამზადოს იმ გარემოსთვის,“ - ფსიქოლოგი ეკატერინე ბურკიაშვილი

ფსიქოლოგი ეკატერინე ბურკიაშვილი გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ბავშვის ბაღში წასვლისთვის მომზადების სტრატეგიებზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ მშობელმა შვილის ბაღში წაყვანამდე რამდენიმე მნიშვნელოვან ასპექტს უნდა მიაქციოს ყურადღება:

„ბაღის ასაკი ბავშვის განვითარებისთვის ერთ-ერთი მნიშველოვანი პერიოდია. შესაბამისად, ის შეიძლება იყოს ცოტათი სტრესული ბავშვისთვის და ასევე მშობლისთვისაც. ეს არის პირველი განშორება ბავშვისა და მშობლის. ბავშვს უწევს, რომ ახალ სოციუმს, ახალ ჯგუფს მოერგოს, გარკვეული უნარები განივითაროს. საჭიროა, რომ მივაქციოთ ყურადღება მის როგორც ფიზიკურ, ემოციურ და სოციალურ განვითარებას. მნიშვნელოვანია, ყურადღება მივაქციოთ მის ასაკს. ითვლება, რომ ოპტიმალური ასაკი ბავშვის ბაღში მისაყვანად არის სამი წელი, თუმცა ეს ინდივიდუალურია ნებისმიერი ბავშვის შემთხვევაში. მშობლებს ბაღში ორი წლიდან, წლინახევრიდანაც მიჰყავთ ხოლმე ბავშვები. მშობელი უნდა დააკვირდეს რა უნარები აქვს ბავშვს, რამდენად შეუძლია ადაპტირება ახალ გარემოში. ამის მიხედვით ხდება გადაწყვეტილების მიღება.“

ეკატერინე ბურკიაშვილის თქმით, ყველა ბავშვი ინდივიდუალურია და თითოეულ მათგანს ადაპტაციის განსხვავებული უნარი აქვს:

„ზოგიერთი ბავშვი უპრობლემოდ ადაპტირდება, ეგუება. ზოგს აქვს გარკვეული სირთულეები. ეს პირველი გამოწვევაა. ბავშვმა უნდა დაძლიოს, უნდა ისწავლოს გამკლავება პირველ პრობლემასთან, მაგრამ ამაში მას სჭირდება აუცილებლად მშობლის და აღმზრდელის დახმარება. კოორდინირებული მუშაობის საფუძველზე ხდება ბავშვის შეგუება გარემოსთან. ეს ნელ-ნელა, ნაბიჯ-ნაბიჯ უნდა შევძლოთ. ეს არ უნდა მოხდეს შემდეგნაირად: აბა, მე წავალ ახლა, შენ დარჩი და გაუმკლავდი.“

ეკატერინე ბურკიაშვილი აცხადებს, რომ პანდემიისა და ახალი შეზღუდვების პირობებში ბავშვებს ბაღთან ადაპტაცია უფრო გაუჭირდებათ:

„განსაკუთრებით რთულია ასეთ გარემოში ახალი ცხოვრების დაწყება ბავშვისთვის, სადაც არ არის მისი ნაცნობი სივრცე, მისი საყვარელი სათამაშოები. თუმცა სასურველი გარემოს შექმნისთვის საყვარელი სათამაშოს წაღების გარდა, სხვა ტექნიკებიც არსებობს. აქტიურად გამოიყენება ბავშვისთვის ბაღის მულტფილმების გმირებით შეყვარება, სახლის გარემოში შეგუება, შეიძლება იუთუბის რგოლებზე აჩვენოს მშობელმა ბავშვს, თუ რა დახვდება ბაღში, წინასწარ შეამზადოს იმ გარემოსთვის.“

„უკვე თვეების განმავლობაში ბავშვებს გარკვეული ინფორმაცია დაუგროვდათ ვირუსის შესახებ. მას რომ ზრუნვის მომენტი ჰქონდეს, ეს ისედაც მნიშვნელოვანია ბავშვის განვითარებისთვის, რომ იფიქროს სხვაზე. ეს ძალიან მარტივად ესმით ბავშვებს. ბავშვს უნდა ავუხსნათ, რატომ ვიცავთ დისტანციას, რომ არსებობს რაღაც ვირუსი. ეს ყველაფერი ძალიან არ უნდა გავაბუქოთ, რა თქმა უნდა. ბავშვებმა უკვე იციან, რომ ხელები ხშირად უნდა დაიბანონ და ა.შ. ისინი მაინც პატარები არიან და ყველაფერი აღმზრდელზეა დამოკიდებული,“ - აღნიშნავს ეკატერინე ბურკიაშვილი.

წყარო: ​დილა მშვიდობისა საქართველო

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ბავშვებში მეს" ცნობიერების ჩამოყალიბების საწყის ეტაპზე ისაუბრა და ადრეულ ასაკში ბავშვის მესაკუთრეობის პოზიტიურ მხარეებს გაუსვა ხაზი:

„მეს ცნობიერების ჩამოყალიბება ხდება სამი წლის ასაკიდან. „ეს ჩემია, მე ვარ მე“ - ეს განცდა მაქვს. როგორც კი მე ვარ მე, უკვე მაქვს პასუხისმგებლობა. ორი წლიდან იწყება ჯიუტობის ხანა. ხშირად მშობლები ბავშვებს ეუბნებიან: „მიეცი, ათხოვე, შენი მეგობარია.“ ბავშვი ამბობს, რომ არა, ეს ჩემია. ეს თუ ჩემია, ე.ი. მე ვარ. ისე ჰაერში ვარ, ასეთი რამ არ ხდება. ეს ჩემია, არ მოგცემ. ე.ი. მე ვარ. პატარა ბავშვი გაიხსენეთ. ერთი თვის ბავშვი ხელებს აკვირდება. შეცნობა იწყება.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, როდესაც ბავშვი სათამაშოს ვერ თმობს, მშობელი უნდა ჩაერთოს და ბავშვებს შორის მედიატორის ფუნქცია იკისროს:

​როდესაც ბავშვი ამბობს: „ეს ჩემია,“ ჩვენ უნდა ვუთხრათ: „ხო, ეს შენია, მოდი, ვითამაშოთ.“ შენც უნდა ჩაერთო იმ თამაშში. შენ იქნები მძღოლი, მე ვიქნები მგზავრი, წავიყვანოთ ის ბავშვიც მგზავრად? მაშინვე უნდა იყოს ჩართულობა. ეს 2 წლიდან ოთხ წლამდე გრძელდება. ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია. ეს სიძუნწე არ არის. “

„როდესაც ბავშვი სათამაშოს ართმევს სხვას, ძალიან კარგია. ის ამბობს: „ეს, მე მინდა.“ მშობელმა არ უნდა უთხრას: „ეს შენია,“ მაგრამ უნდა უთხრას: „ძალიან გინდა, ხომ? მოდი, ვითამაშოთ.“ ვკითხოთ მეორე ბავშვს, რა ჰქვია, ვუთხრათ ჩვენი შვილის სახელი. ვუთხრათ: „ვითამაშოთ? დედა ვინ იქნება?“ უნდა ჩაერთოთ თქვენც. თუ თქვენ ჩაერთვებით, ყველაფერი გამოგივათ,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად