Baby Bag

რომელ საოჯახო საქმეებში დავიხმაროთ ორიდან თორმეტ წლამდე ასაკის ბავშვები?

რომელ საოჯახო საქმეებში დავიხმაროთ ორიდან თორმეტ წლამდე ასაკის ბავშვები?

დედები ოცნებობენ, რომ შვილები დამოუკიდებლობას დროულად მიაჩვიონ. ამასთან, ისინი ხშირად ბავშვს უფლებას არ აძლევენ დამოუკიდებლად გააკეთოს ისეთი საქმეები, რომლის გაკეთების უნარი მას უკვე აქვს. საქმე იმაშია, რომ დედები შვილებს ვერ ენდობიან. ისინი ფიქრობენ, რომ ბავშვები საოჯახო საქმეებთან დამოუკიდებლად გამკლავებას ვერ შეძლებენ, რაც ხშირად არასწორია. ჩვენს სტატიაში მარია მონტესორის აღზრდის პრინციპებზე დაყრდნობით, იმ საოჯახო საქმეების ნუსხას შემოგთავაზებთ, რომლებშიც ორიდან თორმეტ წლამდე ასაკის ბავშვები თავისუფლად დაგეხმარებიან. 

ორიდან სამ წლამდე პატარები სამზარეულოს ჭუჭყიანი ტილოების სათანადო ადგილას დადებაში დაგეხმარებიან. ორი წლის ასაკიდან ბავშვს მაგიდის იმ მონაკვეთის მოწესრიგება უნდა ასწავლოთ, რომელსაც ის კვების დროს იყენებს. 



ოთხი-ხუთი წლის ასაკის ბავშვი ჭურჭლის სარეცხი მანქანიდან თეფშების ამოლაგებაში დაგეხმარებათ. ის სამზარეულოს ტილოებს დაკეცავს და უჯრაში ჩაალაგებს. 




ექვსი-შვიდი წლის ასაკის ბავშვი საკვების მიღების შემდეგ მაგიდას მოაწესრიგებს. ის ბოსტნეულისა და ხილის გარეცხვასაც შეძლებს. ბავშვს ყუთებში ნივთების ჩალაგებაც არ გაუჭირდება. 



რვა-ცხრა წლის ასაკის ბავშვი ჭურჭლის სარეცხ მანქანაში თეფშებს ჩაგილაგებთ. ის მაცივრის გასუფთავებასაც შეძლებს. თუ ბავშვს მაღაზიაში პროდუქტების სიას გაატანთ, ის საყიდლებზე დამოუკიდებლად წასვლასაც მოახერხებს. ბავშვი ჩაის ან ყავას მოგიმზადებთ და ჭიქაშიც ჩამოასხამს.



ათი-თერთმეტი წლის ასაკის ბავშვი ღუმელს დაასუფთავებს. ის სამზარეულოს დალაგებაში დაგეხმარებათ.



თორმეტ წელს გადაცილებული ბავშვი საოჯახო საქმეების გაკეთებას თავისუფლად შეძლებს. ის საოჯახო სადილსაც კი მოამზადებს, თუ მას ამის შესაძლებლობას მისცემთ.



მომზადებულია ​adme.ru-ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ჩვენმა შვილმა სიამოვნებით ისწავლოს, არ გვქონდეს ჭიდაობა მეცადინეობის პროცესში, ეს კომპონენტები უნდა გავითვალისწინოთ,“- თამარ გაგოშიძე

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ჩვენმა შვილმა სიამოვნებით ისწავლოს, არ გვქონდეს ჭიდაობა მეცადინეობის პროცესში, ეს კომპონენტები უნდა გავითვალისწინოთ,“- თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვის სწავლის პროცესით დასაინტერესებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„განათლების სისტემის მიზნები არის სწორედ ის, რომ შენ რაც შეიძლება ბევრი ცოდნა მოგცეს. კომპიუტერული სამყაროს პირობებში ეს უკვე მოძველებულია. ეს ჩემს დროს იყო ფუნდამენტური ცოდნა მნიშვნელოვანი, იმიტომ, რომ თან უნდა გეტარებინა, იმიტომ, რომ კომპიუტერი არ იყო. უფრო ნაკლებ დროს დახარჯავდი, ვიდრე მერე რომ ბიბლიოთეკაში გევლო. მთელი ჩვენი პროგრამები, სილაბუსები გავსებულია ინფორმაციით, რომლის გადამუშავების სტრატეგიასაც არ ვასწვალით ჩვენ ბავშვებს. შესაბამისად თვითკომპეტენტურობა კლებულობს, ამდენს მაინც ვერ ითვისებს და დემოტივაციაც იწყება. ეს არის ის კომპონენტები, რომელიც ჩვენ, როგორც მშობლებმა უნდა გავითვალისწინოთ, თუ ჩვენ გვინდა, რომ ჩვენმა შვილმა სიამოვნებით ისწავლოს, არ გვქონდეს ჭიდაობა, საომარი ბატალიები მეცადინეობის პროცესში.“

„ჩვენ არ გვჯერა ხოლმე, რომ ჩვენი შვილი რაღაცას თავისით გააკეთებს. ხშირად მშობელი გვეუბნება ხოლმე, მე თუ არ დავჯექი, მე თუ არ ვუთხარი, მე თუ არ გავაკეთე, არ აკეთებს. აქ ყველაზე მთავარ საკითხთან მივდივართ. თვითკომპეტენტურობას სჭირდება პასუხისმგებლობა და არჩევანი. ჩემი არჩევანია, ამას გავაკეთებ თუ არა. თუ ამას არ გავაკეთებ და შემდგომში მოჰყვება სანქცია მასწავლებლის მხრიდან, ვისწავლი იმას, რომ თვითონ მომიწევს ამის კეთება. დედაჩემი რომ მეუბნება: ამის მერე ის უნდა გააკეთო, იმის მერე ეს უნდა გააკეთო, შიგნით ეს სქემა არ მიყალიბდება. ძალიან დიდი ძალისხმევა გვჭირდება მშობლების დასაჯერებლად, რომ შეთანხმდით, მიეცით ბავშვს გეგმა და თვითონ აკეთოს. რომ ვერ გააკეთოს, თვითონ უნდა აგოს პასუხი და არა თქვენ. უნდა იყოს ბავშვი წარუმატებელი, უნდა დაუშვას შეცდომა, რომ ამით ისწავლოს წინააღმდეგობის გადალახვა. ჩვენ გვაქვს ძალიან კარგი შედეგები რთული განვითარების ბავშვებთანაც კი, როდესაც ასეთ მიდგომას ვიყენებთ. ძალიან მნიშვნელოვანია ინტერესი, ბავშვის ცნობისმოყვარეობის დაკმაყოფილება, თვითკომპეტენტურობის განცდა, რომელიც ჩვენ უნდა აღვზარდოთ ბავშვში, ასევე შეცდომის ლეგიტიმაცია, მოლოდინი იმაზე მეტი, რისი შესაძლებლობებიც ბავშვს აქვს,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად