Baby Bag

სხვა მშობელს და მისი აღზრდის მეთოდებს სანამ გააკრიტიკებთ, დაფიქრდით, თავად ხართ თუ არა იდეალური მშობელი

სხვა მშობელს  და მისი აღზრდის მეთოდებს სანამ გააკრიტიკებთ, დაფიქრდით, თავად ხართ თუ არა იდეალური მშობელი

ადამიანები წინასწარ გეგმავენ, როგორი მშობლები იქნებიან, რას გააკეთებენ ან არ გააკეთებენ, როდესაც შვილების აღზრდას დაიწყებენ. ბევრი ქალბატონი დედობის გამოცდილების მიღებამდე ხმამაღლა აცხადებს, რომ მისი შვილი ისტერიკას არასდროს მოაწყობს, რომ ის ყოველთვის მოუსმენს მშობელს. ადამიანები ვერ ვხდებიან, რომ მშობლობისთვის წინასწარ მომზადება შეუძლებელია. არავინ იცის, რა გადაწყვეტილების მიღება მოუწევს ცხოვრებაში შვილების გაჩენის შემდეგ.

მშობლები ძალიან ღიზიანდებიან, როდესაც მათ ისეთი ადამიანები აკრიტიკებენ, რომლებსაც შვილები უკვე ჰყავთ. ყველა მშობლისთვის ცნობილია, რამდენ სირთულესთან არის დაკავშირებული ბავშვის აღზრდა. როდესაც მშობლებს დასაოჯახებელი ადამიანები აკრიტიკებენ, მათი ნეგატიური შეფასებები შედარებით მისაღებია, რადგან გამოცდილების არქონის გამო ისინი ძალიან ბევრ რამეს ვერ ხვდებიან.

სხვა მშობელს და მისი აღზრდის მეთოდებს სანამ გააკრიტიკებთ, გირჩევთ კარგად დაფიქრდეთ, რა მიზეზები შეიძლება იდგეს მშობლის კონკრეტული ქცევის ან გადაწყვეტილების მიღმა. არ შეიძლება ადამიანის გაკრიტიკება, როდესაც მის შესახებ ბევრი არაფერი იცით.

  • ბავშვის აღზრდის ერთადერთი სწორი გზა არ არსებობს

ბავშვები ერთმანეთისგან ძალიან განსხვავდებიან. მათ სხვადასხვაგვარი დისციპლინა და ყურადღება ესაჭიროებათ. ბავშვს მშობელზე უკეთ არავინ იცნობს. როდესაც ხედავთ, რომ სხვა მშობელი თქვენგან განსხვავებულ აღზრდის მეთოდებს იყენებს, მისი გაკრიტიკება არ უნდა დაიწყოთ. მან თქვენზე უკეთ იცის, როგორ მოიქცეს საკუთარ შვილთან.

  • მშობლის შესახებ საკმარისი ინფორმაცია არ გაქვთ

მაღაზიაში ატირებულ ბავშვს თუ ხედავთ, რომლის ქცევასაც მშობელი ყურადღებას არ აქცევს და შვილის მიმართ გულგრილობას ავლენს, მისი გაკრიტიკება საჭირო არ არის. თქვენ არაფერი იცით ამ ადამიანის შესახებ. წარმოდგენა არ გაქვთ, რა ხდება მის ცხოვრებაში, რატომ იქცევა ის ასე და არა სხვაგვარად. თქვენი კრიტიკა უკანასკნელია, რაც ატირებული ბავშვის მშობელს სჭირდება.

  • სხვა მშობლების შვილები თქვენი შვილები არ არიან

სხვა მშობლების აღმზრდელობითი მეთოდები და მიდგომები თუ არ მოგწონთ, თქვენი ნეგატიური ფიქრები ღიად არ უნდა გამოხატოთ. ისინი თქვენს შვილებს არ ზრდიან. მათ უკეთ იციან, რა უფრო სწორია საკუთარ შვილებთან მიმართებაში. შესაძლოა, თქვენი აღზრდის მეთოდები მათთვის მოსაწონი სულაც არ იყოს. ნუ იფიქრებთ, რომ მხოლოდ თქვენ ხართ იდეალური მშობელი.

  • ნუ გააკრიტიკებთ სხვას იმის გამო, რასაც თავად აკეთებთ

არასდროს გქონიათ შემთხვევა, როდესაც ადამიანი გარკვეული ქცევისთვის გააკრიტიკეთ, შემდეგ კი თავადაც ასე მოიქეცით? რა თქმა უნდა, მსგავსი რამ ყველა ადამიანის ცხოვრებაში ხდება. თქვენ წინასწარ არასდროს იცით, რისი გაკეთება მოგიწევთ ხვალ. სწორედ ამიტომ, გირჩევთ, დაუფიქრებელი კრიტიკისგან თავი შეიკავოთ.

  • ბავშვის აღზრდის საკითხში ექსპერტები არ არსებობენ

შეუძლებელია, რომ რომელიმე ადამიანმა ზუსტად იცოდეს, როგორ აღზარდოს თითოეული ბავშვი, რომელიც სამყაროს ევლინება. ყველა პატარა ინდივიდუალურია და მათთან ერთნაირ მიდგომებს ვერ გამოვიყენებთ. შესაძლოა, თქვენ ბავშვთა აღზრდის სწორი მეთოდების შესახებ უამრავი წიგნი წაიკითხოთ, ყველა რჩევა გაითვალისწინოთ, მაგრამ მაინც უამრავი შეცდომა დაუშვათ. იდეალური ბავშვის აღზრდის ოქროს წესი არ არსებობს.

მშობლის მთავარ მიზანს ბავშვისთვის იდეალური როლური მოდელის შექმნა წარმოადგენს. სხვა მშობლების კრიტიკა ყველაზე მარტივი და ამავე დროს მიუღებელი ქცევაა. სხვების აღმზრდელობითი მეთოდების შეფასების ნაცვლად საკუთარი შვილების აღზრდაზე კონცენტრირდით. დისციპლინა, მატერიალური კეთილდღეობა ან მზრუნველობა ღირსეული ბავშვის აღზრდის გარანტი ვერ იქნება. თუ სხვების აღზრდის წესების შეფასებას მეტისმეტად დიდ დროს დაუთმობთ, შესაძლოა, აღმოაჩინოთ, რომ ძალიან ბევრი შეცდომა დაუშვით და ისეთი შვილები ვერ აღზარდეთ, როგორებზეც მთელი ცხოვრება ოცნებობდით.

მომზადებულია ​chicagonow.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რა უნარები ვითარდება ბავშვებში? ის უნარები, რასაც მშობელი აღიარებს, მშობელი ეს არის კარი სამყაროსი,“ - ფსიქოლოგი ნინო ბუაძე

ფსიქოლოგი ნინო ბუაძე გადაცემაში „რა დროს ძილია“ მიჯაჭვულობის თეორიის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ მშობლის შვილისადმი დამოკიდებულება ბავშვის თვითშეფასებას მნიშვნელოვნად განსაზღვრავს:

„არსებობს მიჯაჭვულობის თეორია, რომელიც გულისხმობს, როგორ მექცევიან მე დაბადებიდან. მე მაქვს გარკვეული დაძაბულობები, ეს დაძაბულობები მოდის ჩემი მოთხოვნილებებიდან: კვების მოთხოვნილება, კონტაქტის მოთხოვნილება, რომ ვიყო ჩახუტებული თბილად და ფიზიოლოგიუირი მოთხოვნილება. ეს დაძაბულობა რამდენად სწრაფად მეხსნება და რამდენად დროულად შემოდის ჩემთან სიმშვიდე, სიამოვნების განცდა, ამაზეა დამოკიდებული, მე ვენდობი თუ არ ვენდობი სამყაროს. დიდი ზომის ინსტიტუციებში, სადაც ორი აღმზრდელი იყო და თხუთმეტი ბავშვი, თავისთავად, ბავშვებს მოთხოვნილებები დროულად არ დაუკმაყოფილდებოდათ. თუ მე რიგით მეთვრამეტე ვარ, როდესაც ყველას გვშია, თავისთავად დროულად არ მიკმაყოფილდება ჩემი მოთხოვნილება. თუ მოთხოვნილება ყოველთვის დროულად მიკმაყოფილდება და არა ხანდახან ან ზოგჯერ, ამას მოაქვს განცდა, რომ მე ვარ სასურველი, მე ვარ მისაღები, რომ მე მელოდებოდნენ.“

ნინო ბუაძის თქმით, ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ბავშვთან თვალებით კონტაქტს, ღიმილს და მისდამი სითბოს გამოხატვას:

„ასევე მნიშვნელოვანია კონტაქტის მოთხოვნილება. ხშირად მშობლები ამბობენ, რომ არ აქვს მნიშვნელობა, ვინ დაიჭერს რძის ბოთლს ხელში, მაგრამ არის კიდევ უმნიშვნელოვანესი თვალით კონტაქტი, ღიმილი, რითიც ბავშვს გადავცემ, რომ ის არის სასურველი, მიხარია, ბედნიერი ვარ, ველოდებოდი. ამიტომაც არის საუბარი იმაზე, რომ მშობელი ეს არის კარი სამყაროსი. ის გეუბნება, რომ ეს სამყარო სასურველია, გელოდება და ღიაა შენთვის. ან გეუბნება, რომ შენ არ ხარ სასურველი, ხან ხარ სასურველი, ხან არა. ძალიან ბევრი უნდა იშრომო იმისთვის, რომ ვიღაცამ გაღიაროს. აქედან იწყება ყველაფერი. ამას ეძახიან მიჯაჭვულობის თეორიას. ამას სხვაგვარად ეძახიან უსაფრთხო მიჯაჭვულობას. მე ვენდობი, აქტიური გავდივარ, შემოქმედებითი გავდივარ ამ სამყაროში, ან არ ვენდობი, მეშინია, კრიტიკის მოლოდინი მაქვს.“

ნინო ბუაძე აღნიშნავს, რომ ბავშვს უნდა ავუხსნათ ყველაფერი, რასაც ის ვერ იგებს, რადგან გაურკვევლობა ბავშვებში სერიოზულ ტრავმებსა და ტკივილს იწვევს:

„როდესაც ბავშვი ვერ იგებს რამეს და მას არ უხსნიან, ეს წარმოქმნის უფრო მძაფრ ემოციებს. კონფლიქტის შემთხვევაში, სჯობს ბავშვმა უყუროს, ვიდრე ტიპიურად ვუთხრათ: „გადი შენს ოთახში!“ რატომ? იმიტომ, რომ იქ ის ყველაფერს უფრო მძაფრად წარმოიდგენს. როდესაც მას ინფორმაციას არ ვაწვდით, ამან შეიძლება იმხელა შიშები გააჩინოს, იმხელა ტრავმები. შესაძლოა, გაჩნდეს თვითბრალდების განცდა. როდესაც ბავშვს არ ვუხსნით რაღაცას, ის ფიქრობს, რომ იყო არასასურველი, რაღაც გააკეთა არასწორად. შეიძლება ბავშვმა თავი დაიდანაშაულოს. იფიქროს, რომ არ ისწავლა, არ ჭამა და იწყებს თვითბრალდებას. რაც ბევრად მტკივნეული და მატრავმირებელია, ვიდრე სიმართლის თქმა.“

„როდესაც ბავშვი ინიციატივას გამოხატავს, „მე თვითონ“ როდესაც იწყება, ხშირად ხდება, რომ ის არ არის ისეთი სრულყოფილი, როგორი მოთხოვნილებაც მშობელს აქვს. ვთქვათ ბავშვმა დახატა რვაფეხა და მას რვა ფეხი არ აქვს, მშობელი ერევა, რომ არ აქვს რვაფეხას ყველა ფეხი. ამით ის ბავშვს ეუბნება, რომ მისგან სრულყოფილ პროდუქტს ვერ იღებს. ამით ბავშვს ვეუბნებით: „არ ხარ საკმარისი, მე გაგაკეთებინებ, მე დაგაწერინებ.“ თუნდაც ბავშვმა მოკიდა რაღაცას ხელი და გადააადგილა, მას უხარია, მაგრამ არ ხდება ამის აღიარება. რა უნარები ვითარდება ბავშვებში? ის უნარები, რასაც მშობელი აღიარებს,“ - აცხადებს ნინო ბუაძე.

წყარო: ​რა დროს ძილია

წაიკითხეთ სრულად