Baby Bag

ყოველთვის ენდეთ საკუთარ შვილებს და მათ მიმართ კრიტიკულები ნუ იქნებით

ყოველთვის ენდეთ საკუთარ შვილებს და მათ მიმართ კრიტიკულები ნუ იქნებით

მშობლებს შვილებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ყველაზე მეტად ბავშვის შესაძლებლობებისადმი რწმენა ეხმარებათ. მშობლებს შვილების ნდობა ძალიან უჭირთ. ისინი ფიქრობენ, რომ ბავშვებმა მათ კვალზე უნდა იარონ და მათი მითითებები შეასრულონ. თუმცა, ვინ ვართ უფროსები, რომ შვილებს ყველაფერი მივუთითოთ და ვასწავლოთ? რა ვიცით ჩვენ შვილების არჩევანის ავკარგიანობის შესახებ, რამდენად შეგვიძლია მათი არჩევანის სწორად შეფასება? მშობლის მოვალეობა შვილის გასავლელი გზის წინაღობებისგან გათავისუფლებაა და არა ამ გზის გაკვალვა.

ერთ-ერთი კომპოზიტორის დედა იხსენებს: „ჩემი შვილი ადრეული ასაკიდანვე უკრავდა ვიოლინოზე, მაგრამ მეცადინეობები არ მოსწონდა, ძალიან განიცდიდა. ვგრძნობდი, რომ ამის გამო ჩვენ შორის ურთიერთობა ძალიან დაიძაბა. შევთავაზე, რომ ვიოლონის შესწავლისთვის თავი დაენებებინა. ისიც დამთანხმდა. გარკვეული დროის შემდეგ სწავლის გაგრძელება თავად მოისურვა. ახლა ის ცნობილი კომპოზიტორია, რაც უზომოდ მახარებს.“

მშობლების ნდობა ბავშვს თავდაჯერების ამაღლებაში ეხმარება. ჩვენი ვალი არ არის შვილების ფარული ნიჭის აღმოჩენა, არამედ მათი სურვილების მხარდაჭერა. ბავშვები მშობლების კრიტიკას, უნდობლობას და ჭკუის სწავლებას ყოველთვის პროტესტით პასუხობენ. ისინი ვერ ეგუებიან, როდესაც მშობლებს მათი არ სჯერათ.

მშობლებს ეშინიათ, რომ მათი შვილები შეცდომებს დაუშვებენ. ისინი ცდილობენ ბავშვებს ცხოვრება ასწავლონ. როდესაც მშობელი გრძნობს, რომ შვილი არასწორად (მშობლის აზრით) იქცევა, ის მის გაკრიტიკებას იწყებს და ცდილობს მისი გადაწყვეტილება შეცვალოს. მშობელს სურს, რომ მისი შვილი საზოგადოებისთვის მისაღებ ქცევას ავლენდეს და საერთო წესებს ემორჩილებოდეს, მაგრამ რა ხდება მაშინ, თუ თქვენი შვილი ქვეყანას ახალი წესების შექმნისთვის მოევლინა? რატომ უნდა აიძულოთ ის, რომ არსებულ წესებს დაემორჩილოს?

მშობლებს ეშინიათ, რომ მათი შვილები სერიოზულ შეცდომებს დაუშვებენ. მათ ავიწყდებათ, რომ ერთ დროს თავადაც დამოუკიდებლობაზე ოცნებობდნენ და არ მოსწონდათ, როდესაც მშობლები მათ მიმართ უნდობლობას ავლენდნენ.

შვილებს ჩვენგან თანადგომა და მხარდაჭერა სჭირდებათ, ისინი ელიან, რომ ყოველთვის მხარს დავუჭერთ მათ მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებებს, დავიცავთ მათ ყოველგვარი საფრთხისგან და არასდროს დავტოვებთ მარტო. მშობელს უნდა სჯეროდეს, რომ შვილს წარმატების მიღწევა და მშობლის გაბედნიერება სურს, რადგან მას მშობელზე ძვირფასი არავინ ჰყავს. ბავშვებს საკუთარი გზის პოვნა სურთ, ისინი მზად არიან ისწავლონ და განვითარდნენ. მშობლების კრიტიკა და უნდობლობა ბავშვებს არწმუნებს, რომ მათ წარმატების მიღწევა არ შეუძლიათ, ისინი ვერავის ენდობიან და არავის იმედი არ აქვთ.

მასწავლებლობა და ლიდერობა არ გუსლიხმობს, რომ მშობელმა შვილს საკუთარი აზრები თავს მოახვიოს. ბავშვის დასჯა, იზოლორება, მისთვის შეზღუდვების დაწესება და მისი საყვარელი ნივთების ჩამორთმევა ის გზა არ არის, რომელიც მას მოტივაციას შესძენს. გამუდმებული კრიტიკით და ჭკუის სწავლებით მშობელი შვილს საშიში გზისკენ მიუძღვება. ბავშვები სამყაროსადმი ნდობას კარგავენ, ისინი არც საკუთარ თავს და არც მშობლებს აღარ ენდობიან. მშობლებო, საკუთარი შვილებისთვის სიკეთე თუ გსურთ, პირველ რიგში, ნდობა ისწავლეთ. მოუსმინეთ ბავშვებს და გაიგეთ, რა სურთ მათ, მაშინაც კი, როდესაც მათი იდეები არ მოგწონთ.

მომზადებულია​ bonnieharris.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სამწუხაროდ, მშობელი დღეში ათჯერ უზომავს ბავშვს ტემპერატურას. მან 37,3 ერთხელ მაინც შეიძლება დაიჭიროს,“ -თემურ მიქელაძე

„სამწუხაროდ, მშობელი დღეში ათჯერ უზომავს ბავშვს ტემპერატურას. მან 37,3 ერთხელ მაინც შეიძლება დაიჭიროს,“ -თემურ მიქელაძე

​​პედიატრი თემურ მიქელაძე გადაცემაში „დილა უქმეებზე“ ბავშვებში სუბფებრილური ტემპერატურის არსებობის შესახებ საუბრობს და მშობლებს სიმშვიდისკენ მოუწოდებს. თემურ მიქელაძის თქმით, უფროსები შეცდომას უშვებენ, როდესაც ბავშვს ტემპერატურას დღეში ათჯერ უმოწმებენ:

„კორონავირუსული ინფექციის შემდგომ სუბფებრილური ტემპერატურა 37,2-37,3 შეიძლება ისედაც დარჩეს. ტემპერატურას აქვს დღე-ღამის ცირკადული რიტმი. დღის გარკვეულ მონაკვეთში შეიძლება იყოს 36,5, შუადღეს ჯანმრთელ ადამიანშიც ავიდეს 37,3-მდე. ეს არის ნორმა. ​პანდემიის დროს მშობელი, სამწუხაროდ, დღეში 10-ჯერ უზომავს ბავშვს ტემპერატურას. მან ერთხელ მაინც შეიძლება დაიჭიროს 37,3. ეს არის ნორმა. ნუ შეგეშინდებათ, ეს ჩვეულებრივ ვითარებაშიც, კორონავირუსამდეც ასე იყო. ეს ტემპერატურა ამ შემთხვევაში არ არის საგანგაშო. უმეტეს შემთხვევაში ეს ტემპერატურა, თუ გადაზომავთ, უბრუნდება ნორმას. მთავარია, ტემპერატურის სწრაფი ავარდნა არ იყოს ზემოთ. სწორედ მაღალი მატების დროს შეგვიძლია ვიფიქროთ რაიმე გართულებაზე.“

​თემურ მიქელაძე აღნიშნავს, რომ ბავშვს, რომელმაც კორონავირუსი მსუბუქად გადაიტანა, ზედმეტი კვლევების და ანალიზების ჩატარება არ სჭირდება;

„თუ ბავშვმა კორონავირუსი გადაიტანა უსიმპტომოდ სახლის პირობებში, მას არანაირი ანალიზი და ზედმეტი სტრესი არ სჭირდება. ჩათვალეთ, რომ ბავშვი არის ჯანმრთელი. უმეტეს შემთხვევაში ბავშვებს არანაირი კვლევა არ სჭირდებათ, თუ არიან ბინის პირობებში. თუ ბავშვი კლინიკაშია გადაყვანილი, გამოწერის შემდეგ ექიმი წყვეტს ამ საკითხს. თუ იყო რაიმე ანთებითი რეაქცია, ამ პაციენტებს სჭირდებათ კვლევა. მსუბუქ და უსიმპტომო პაციენტებს, რომლებიც ბინის პირობებში არიან, არანაირი კვლევები არ სჭირდებათ.“

„თუ ​ბავშვი კოვიდის გადატანის შემდეგ სუსტად არის, ის ფიზიკურად უნდა დატვირთოთ. თუ ბავშვი იტვირთებოდა ერთი საათის განმავლობაში, დავიწყოთ ათწუთიანი დატვირთვით და ნელ-ნელა გავზარდოთ დრო. თუ ბავშვი უკვე ერთი კვირაა ითვლება გამოჯანმრთელებულად, ერთი კვირის შემდეგ მას შეუძლია დაიწყოს ფიზიკური დატვირთვა. აქტივობა სრული დატვირთვის ათი პროცენტით უნდა დავიწყოთ. უმჯობესია, დატვირთვის დაწყებამდე მოზარდმა ექიმთან გაიაროს კონსულტაცია. ერთი თვის განმავლობაში ის ნელ-ნელა უნდა მივიდეს იმ დატვირთვამდე, რომელიც იქამდე ჰქონდა. ხშირად გავიყვანოთ ბავშვი გარეთ, გავაკეთებინოთ მარტივი ვარჯიშები, თუ სპორტითაა დაკავებული, ერთ თვეში დაუბრუნდება თავის ფორმას,“ - აცხადებს თემურ მიქელაძე.

წყარო: ​დილა უქმეებზე


წაიკითხეთ სრულად