Baby Bag

ყოველთვის ენდეთ საკუთარ შვილებს და მათ მიმართ კრიტიკულები ნუ იქნებით

ყოველთვის ენდეთ საკუთარ შვილებს და მათ მიმართ კრიტიკულები ნუ იქნებით

მშობლებს შვილებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ყველაზე მეტად ბავშვის შესაძლებლობებისადმი რწმენა ეხმარებათ. მშობლებს შვილების ნდობა ძალიან უჭირთ. ისინი ფიქრობენ, რომ ბავშვებმა მათ კვალზე უნდა იარონ და მათი მითითებები შეასრულონ. თუმცა, ვინ ვართ უფროსები, რომ შვილებს ყველაფერი მივუთითოთ და ვასწავლოთ? რა ვიცით ჩვენ შვილების არჩევანის ავკარგიანობის შესახებ, რამდენად შეგვიძლია მათი არჩევანის სწორად შეფასება? მშობლის მოვალეობა შვილის გასავლელი გზის წინაღობებისგან გათავისუფლებაა და არა ამ გზის გაკვალვა.

ერთ-ერთი კომპოზიტორის დედა იხსენებს: „ჩემი შვილი ადრეული ასაკიდანვე უკრავდა ვიოლინოზე, მაგრამ მეცადინეობები არ მოსწონდა, ძალიან განიცდიდა. ვგრძნობდი, რომ ამის გამო ჩვენ შორის ურთიერთობა ძალიან დაიძაბა. შევთავაზე, რომ ვიოლონის შესწავლისთვის თავი დაენებებინა. ისიც დამთანხმდა. გარკვეული დროის შემდეგ სწავლის გაგრძელება თავად მოისურვა. ახლა ის ცნობილი კომპოზიტორია, რაც უზომოდ მახარებს.“

მშობლების ნდობა ბავშვს თავდაჯერების ამაღლებაში ეხმარება. ჩვენი ვალი არ არის შვილების ფარული ნიჭის აღმოჩენა, არამედ მათი სურვილების მხარდაჭერა. ბავშვები მშობლების კრიტიკას, უნდობლობას და ჭკუის სწავლებას ყოველთვის პროტესტით პასუხობენ. ისინი ვერ ეგუებიან, როდესაც მშობლებს მათი არ სჯერათ.

მშობლებს ეშინიათ, რომ მათი შვილები შეცდომებს დაუშვებენ. ისინი ცდილობენ ბავშვებს ცხოვრება ასწავლონ. როდესაც მშობელი გრძნობს, რომ შვილი არასწორად (მშობლის აზრით) იქცევა, ის მის გაკრიტიკებას იწყებს და ცდილობს მისი გადაწყვეტილება შეცვალოს. მშობელს სურს, რომ მისი შვილი საზოგადოებისთვის მისაღებ ქცევას ავლენდეს და საერთო წესებს ემორჩილებოდეს, მაგრამ რა ხდება მაშინ, თუ თქვენი შვილი ქვეყანას ახალი წესების შექმნისთვის მოევლინა? რატომ უნდა აიძულოთ ის, რომ არსებულ წესებს დაემორჩილოს?

მშობლებს ეშინიათ, რომ მათი შვილები სერიოზულ შეცდომებს დაუშვებენ. მათ ავიწყდებათ, რომ ერთ დროს თავადაც დამოუკიდებლობაზე ოცნებობდნენ და არ მოსწონდათ, როდესაც მშობლები მათ მიმართ უნდობლობას ავლენდნენ.

შვილებს ჩვენგან თანადგომა და მხარდაჭერა სჭირდებათ, ისინი ელიან, რომ ყოველთვის მხარს დავუჭერთ მათ მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებებს, დავიცავთ მათ ყოველგვარი საფრთხისგან და არასდროს დავტოვებთ მარტო. მშობელს უნდა სჯეროდეს, რომ შვილს წარმატების მიღწევა და მშობლის გაბედნიერება სურს, რადგან მას მშობელზე ძვირფასი არავინ ჰყავს. ბავშვებს საკუთარი გზის პოვნა სურთ, ისინი მზად არიან ისწავლონ და განვითარდნენ. მშობლების კრიტიკა და უნდობლობა ბავშვებს არწმუნებს, რომ მათ წარმატების მიღწევა არ შეუძლიათ, ისინი ვერავის ენდობიან და არავის იმედი არ აქვთ.

მასწავლებლობა და ლიდერობა არ გუსლიხმობს, რომ მშობელმა შვილს საკუთარი აზრები თავს მოახვიოს. ბავშვის დასჯა, იზოლორება, მისთვის შეზღუდვების დაწესება და მისი საყვარელი ნივთების ჩამორთმევა ის გზა არ არის, რომელიც მას მოტივაციას შესძენს. გამუდმებული კრიტიკით და ჭკუის სწავლებით მშობელი შვილს საშიში გზისკენ მიუძღვება. ბავშვები სამყაროსადმი ნდობას კარგავენ, ისინი არც საკუთარ თავს და არც მშობლებს აღარ ენდობიან. მშობლებო, საკუთარი შვილებისთვის სიკეთე თუ გსურთ, პირველ რიგში, ნდობა ისწავლეთ. მოუსმინეთ ბავშვებს და გაიგეთ, რა სურთ მათ, მაშინაც კი, როდესაც მათი იდეები არ მოგწონთ.

მომზადებულია​ bonnieharris.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„წავიდა ის დრო, როდესაც სიცხიან ბავშვს საფენებს ვადებდით, შეიძლება ამან პირიქით პრობლემები შეგვიქმნას,“ - ნუგზარ უბერი

„წავიდა ის დრო, როდესაც სიცხიან ბავშვს საფენებს ვადებდით, შეიძლება ამან პირიქით პრობლემები შეგვიქმნას,“ - ნუგზარ უბერი

პროფესორმა ნუგზარ უბერმა ბავშვებში მაღალი ტემპერატურის მართვის სწორი მეთოდების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„38,5 ტემპერატურამდე სიცხის დამწევი არ არის რეკომენდებული. ეს არის კლასიკური წინადადება, თუმცა ამის მიღმა იმალება პრობლემები. როდესაც 38-ნახევარზე აძლევ დამწევს და სიცხე მაღლა მიდის, ამ დროს აუცილებელია ბავშვის გადაყვანა გადაუდებელი დახმარების დეპარტამენტში. არის სიტუაცია, როდესაც თუნდაც სტაციონარში​ სიცხე არ ექვემდებარება სიცხის დამწევს. ძალიან ხშირად მშობლებმა იციან თქმა, რომ გადასხმა გაუკეთეს ბავშვს ან მოდიან, გეუბნებიან: „ექიმო, გადასხმაზე წავიყვან.“ თუ ბავშვი სითხეს არ იღებს, საკვები არ მიიღო, მოითენთა, მივარდა, აღებინებს, რასაკვირველია, მას სტაციონარი სჭირდება. იქ ექიმი გადაწყვეტს, რა გადასხმა სჭირდება ბავშვს.“

ნუგზარ უბერის თქმით, ზოგიერთი ბავშვი 40 გრადუს ტემპერატურასაც იტანს, თუმცა ეს დროებითია და საყურადღებო:

„ხანდახან 40 გრადუსიან ბავშვთანაც მივსულვარ, რომელიც დახტის, დარბის, კედელზე დადის. 40 გრადუსი აქვს ბავშვს სიცხე და ამ სიცხეს კარგად იტანს. სხვა ამბავია, რამდენ ხანს აიტანს ამ სიცხეს ბავშვი. ამ მაღალი სიცხის დროს ოთხით ხშირდება სუნთქვა, ათით ხშირდება გულისცემა. პატარა ორგანიზმის რესურსი ამოუწურავი არ არის.“

„ბევრჯერ დამიჭერია, რომ მშობელი ამბობს: ვერ დავალევინე სიცხის დამწევი ბავშვს. დედას ჩამოწერილი უნდა ჰქონდეს თავისი ექიმისგან: თუ ბავშვმა ვერ დალია სიცხის დამწევი, მაშინ გამოიყენოს სანთელი. თუ სანთელიც ვერ გამოიყენა, მაშინ სასწრაფო დახმარება გამოიძახოს.​ წავიდა ის დრო, როდესაც სიცხიან ბავშვს საფენებს ვადებდით, ძმრიან წინდებს ვაცმევდით, აღმოჩნდა, რომ ეს არაეფექტიანია, შეიძლება ამან პირიქით პრობლემები შეგვიქმნას,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნუგზარ უბერმა რადიო ფორტუნას ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო ფორტუნა

წაიკითხეთ სრულად