Baby Bag

ყურძნის მარცვალი მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის უდიდეს საფრთხეს წარმოადგენს

ყურძნის მარცვალი მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის უდიდეს საფრთხეს წარმოადგენს

ექიმები მშობლებს კატეგორიულად აფრთხილებენ, რომ ყურძნის მარცვლები მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის უდიდეს საფრთხეს წარმოადგენს. სამედიცინო დაწესებულებებში ყოველწლიურად არაერთი ბავშვი მიჰყავთ, რომლებიც ყურძნის მირთმევის გამო სასიკვდილო საფრთხის წინაშე დგებიან.

ხუთი წლის ბიჭი სკოლაში ყურძნის მირთმევის შემდეგ გარდაიცვალა. მიუხედავად იმისა, რომ მას პირველადი დახმარება სწრაფად აღმოუჩინეს, მისი გადარჩენა ვერ მოხერხდა, ბავშვს გულის შეტევა დაემართა. 17 თვის ბიჭი, რომელიც ყურძენს ოჯახის წევრებთან ერთად მიირთმევდა, გაიგუდა. ექიმებმა მისი გადარჩენა ვერ შეძლეს. მედიკოსებმა სასუნთქი გზებიდან ყურძნის მარცვლის ამოღება მოახერხეს, მაგრამ ის მაინც გარდაიცვალა.

ხუთი წლის ბიჭი პარკში ყოფნისას ყურძენს მიირთმევდა, მას მარცვალი გადასცდა, რის შედეგადაც გონება ორჯერ დაკარგა. საავადმყოფოში გატარებული მძიმე ხუთი დღის შემდეგ ბავშვი, საბედნიეროდ, გადარჩა.

ბავშვების დახრჩობის გამომწვევ მიზეზებს შორის საკვები ერთ-ერთი მოწინავეა. პატარების ნახევარზე მეტი სწორედ საკვების გადაცდენის შედეგად იღუპება. ყურძენი ყველაზე საშიშ საკვებ პროდუქტებს შორის მესამე ადგილს იკავებს.

ყურძენი მისი ზომისა და ფორმის გამო ბავშვის სასუნთქ გზებში მარტივად ხვდება და მას სრულად კეტავს. ყურძენს საკმაოდ გლუვი ზედაპირი აქვს, რის გამოც პირველადი დახმარების ჩატარებისას მისი სასუნთქი გზებიდან ამოტანა ძალიან რთულია. მცირეწლოვანი ბავშვები ყურძნის მირთმევისას უდიდესი საფრთხის წინაშე არიან, რადგან:

  • არ აქვთ კარგად განვითარებული კბილები, რის გამოც საკვების სრულფასოვნად ღეჭვას ვერ ახერხებენ.
  • მათი ყლაპვის რეფლექსი ჯერ კიდევ ვითარდება.
  • ბავშვის სასუნთქი გზები ძალიან ვიწროა.

მშობლებმა მცირეწლოვან ბავშვს ყურძენი შუაზე გაჭრილი ან ოთხ ნაწილად დაჭრილი უნდა მიაწოდონ. ეს პრაქტიკული რჩევა ყველა მშობელმა უნდა გაითვალისწინოს, რათა ბავშვი დახრჩობისგან დაიცვან.

მომზადებულია ​www.capt.org.uk-ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

რატომ არის გასაბერი აუზი ბავშვის სიცოცხლისთვის სახიფათო?
ზაფხულში მშობლები ბავშვების გასაგრილებლად გასაბერ საცურაო აუზებს ხშირად ყიდულობენ. პედიატრები ფიქრობენ, რომ პატარა აუზები ბავშვების სიცოცხლისთვის საფრთხის შემცველია და უფროსებს ურჩევენ მათი შეძენისგან...
რატომ არის ბუშტი ბავშვისთვის ყველაზე სახიფათო სათამაშო?
​რთული წარმოსადგენია, მაგრამ ბუშტებით თამაში ბავშვის სიცოცხლისთვის სერიოზულ საფრთხეს წარმოადგენს. ბუშტი სათამაშოებს შორის ყველაზე ხშირად ხდება ბავშვთა სიკვდილიანობისა და უეცარი გარდაცვალების მიზეზი. მ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლები ხშირად ბედნიერი შვილის სკულპტურის ძერწვაში იკარგებიან, ამ დროს ბავშვის რეალური განცდები იგნორირდება,“ - ფსიქოთერაპევტი ნინო ახალაია

ფსიქოთერაპევტი ნინო ახალაია გადაცემაში „იმედის დღე“ ბავშვებში ემოციური ინტელექტის განვითარების შესახებ საუბრობს:

“ემოციური ინტელექტის განვითარება ბავშვობის ასაკიდან იწყება, თუმცა ცვლილებები არასდროს არის გვიან. ჩვენ მუდმივად ვიცვლებით. ემოციური ინტელექტის განვითარებაში ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მიმართულება მოდის თვითგანვითარებაზე, თვითგანათლებაზე. სანამ პატარა თვითგანათლებას დაიწყებს, ის თვითგანვითარების პროცესში უკვე ჩართულია იმით, რომ მოძრაობს, მას აინტერესებს, ის სვამს ბევრ კითხვას, ტეხავს, აფუჭებს, ტირის, ბრაზობს. მშობლის მხრიდან უმთავრესია ბავშვის ემოციების შემჩნევა და დანახვა. პირველ რიგში, მნიშვნელოვანი არის ის, რომ მე შენ შეგამჩნიე შენი ბრაზით, შენი სიხარულით.“

ნინო ახალაიას თქმით, მშობლებს ხშირად არ სურთ შვილების ნამდვილი ემოციების გაგება, რაც ბავშვისადმი მათი ეგოცენტრული დამოკიდებულებით აიხსნება:

„ძალიან ადვილია ბედნიერი ადამიანის მიღება. მშობლები ხშირად ბედნიერი შვილის და ბედნიერი ოჯახის სკულპტურის ძერწვაში იკარგებიან. ასეთ დროს იგნორირდება რეალური განცდები. როდესაც პატარა ტირის, პირველი რა ხდება? მაშინვე იწყება ნუგეში, ან კანფეტით, ან შოკოლადით. ბავშვს ეუბნებიან, რომ სადმე წაიყვანენ, გაართობენ. შეიძლება ჩემთვის ძალიან მტკივნეულია ჩემი შვილი რომ ტირის, მაგრამ ეგოცენტრული გადაწყვეტილებაა ბავშვის გაჩუმება. ნუგეში თუ იმას გულისხმობს, რომ მე შენ გაგაჩუმებ, როდესაც ჩხუბობ, ტირი, ექსპრესიული ხარ, ეს ეგოიზმია. პირველი არის მხარდაჭერა იმით, რომ ვკითხოთ ბავშვს: როგორ გრძნობ თავს? როგორ ხარ? რას გრძნობ? რა ემოციები გაქვს?“

„მე, როგორც პრაქტიკოსი თერაპევტი, მოზრდილებთან მუშაობის დროს ხშირად ვაწყდები პრობლემას, როდესაც მათ ვეკითხები: რას გრძნობთ? მათ არ იციან რა მიპასუხონ. ეს იმიტომ ხდება, რომ არ არის კონტაქტი საკუთარ სხეულთან, საკუთარ ემოციებთან,“ - აღნიშნავს ნინო ახალაია. 

წაიკითხეთ სრულად