Baby Bag

მდიდარ და ღარიბ ოჯახებში მცხოვრებ ბავშვებს ბედნიერების თანაბარი შესაძლებლობა აქვთ

მდიდარ და ღარიბ ოჯახებში მცხოვრებ ბავშვებს ბედნიერების თანაბარი შესაძლებლობა აქვთ

საზოგადოებაში გავრცელებული თვალსაზრისის თანახმად, მდიდარი ადამიანები შვილებს საყვარელი სათამაშოებითა და მხიარული თავგადასავლებით ძალიან ანებივრებენ, ღარიბ მშობლებს კი ამის შესაძლებლობა არ აქვთ. ბევრი ზღაპარი და კინოფილმი გვიჩვენებს, როგორ ფუფუნებაში ცხოვრობენ მდიდარი ბავშვები, მაშინ როდესაც ღარიბი ოჯახები მთელი ცხოვრების მანძილზე იტანჯებიან. სწორედ ამიტომ, ადამიანები ფიქრობენ, რომ მდიდარი ოჯახის შვილები უფრო ბედნიერები არიან, ვიდრე ღარიბი მშობლების ბავშვები, რაც სიმართლეს არ შეესაბამება.

მდიდარ და ღარიბ ოჯახში მცხოვრებ ბავშვებს ბედნიერების თანაბარი შესაძლებლობა აქვთ. არაერთხელ გვსმენია, როგორ მსხვერპლზე მიდიან ღარიბი მშობლები, რათა შვილებს კომფორტი შეუქმნან. მამები დამატებით სამუშაოზე თანხმდებიან, რათა ბავშვებს ძვირადღირებული სათამაშო უყიდონ.

მდიდარ ოჯახში მცხოვრები ბავშვები ყოველთვის ვერ იღებენ იმას, რაც სურთ. ბევრი შეძლებული მამა შვილს აიძულებს საკუთარ თავზე თავად იზრუნოს, იმუშაოს და ფული ასე გამოიმუშაოს. მდიდარი მშობლები ცდილობენ შვილებს ძვირადღირებული სათამაშოები არ აჩუქონ, რათა მათ შრომის ფასი ისწავლონ. ბავშვის ბედნიერებას არა მშობლების მატერიალური მდგომარეობა, არამედ შვილისადმი მათი დამოკიდებულება განსაზღვრავს.

მდიდარი მშობლების ყოლა და ბევრი ფულის ქონა ბედნიერების წინაპირობა ნამდვილად არ არის. როგორც წესი, ღარიბ მშობლებს შვილებთან მეტი სიახლოვე აქვთ. ბავშვები მათგან ყველაზე მთავარ საჩუქარს - სიყვარულს იღებენ, რაც მდიდარი ოჯახის შვილებს ხშირად აკლიათ. მდიდარი მშობლები, როგორც წესი, ძალიან დაკავებულები არიან. ისინი ცდილობენ, რაც შეიძლება მეტი გამოიმუშაონ და საკუთარი შემოსავალი გაზარდონ. ხშირად მდიდარი მშობლები შვილისადმი ხელგაშლილობას ავლენენ და მას ყველაფერს აძლევენ, რასაც მოისურვებს. ამ შემთხვევაში მდიდარი ბავშვები ნაწილობრივ ბედნიერები არიან. მათ ყველაფერი აქვთ, მაგრამ ურთიერთობები ძალიან აკლიათ. ფინანსური კეთილდღეობის მიუხედავად, მათ არ იციან მეგობრობის ფასი, რაც უდიდესი დანაკლისია.

მდიდარი მშობლები, რომლებიც შვილებს ძალიან ანებივრებენ და მათთვის ძვირფას სათამაშოებს ყიდულობენ, ბავშვს ბედნიერებაზე ყალბ წარმოდგენას უქმნიან. ზრდასრულ ასაკში მათი შვილი აუცილებლად გააცნობიერებს, რომ ბედნიერებას ფულით ვერ იყიდი, ამასთან მას არ ეცოდინება, რა უნდა გააკეთოს ბედნიერების მოსაპოვებლად.

მდიდარი ოჯახის შვილები ღარიბ ბავშვებთან შედარებით ბედნიერები ნამდვილად არ არიან. ბედნიერება ღარიბებსა და მდიდრებს თანაბრად შეუძლიათ, რადგან ის ფულის ქონა-არქონაზე საერთოდ არ არის დამოკიდებული.

მომზადებულია ​streetdirectory.com-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვებს ვხედავთ საჭესთან, მძღოლის გვერდით ფანჯრებიდან გადმოწოლილებს... ჩვენთან ბავშვების სიცოცხლე არ არის დაცული,“- ორგანიზაცია „your car seat“-ის წარმომადგენელი ლანა გიორგიძე

„ბავშვებს ვხედავთ საჭესთან, მძღოლის გვერდით ფანჯრებიდან გადმოწოლილებს... ჩვენთან ბავშვების სიცოცხლე არ არის დაცული,“- ორგანიზაცია „your car seat“-ის წარმომადგენელი ლანა გიორგიძე

ორგანიზაცია „your car seat“-ის წარმომადგენელმა ლანა გიორგიძემ საბავშვო სავარძლის გამოყენებასთან დაკავშირებით საქართველოში კანონმდებლობით განსაზღვრული წესების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ჩვენს ქვეყანაში კანონი მშობლებს სამგზავრო სავარძლის გამოყენებას არ ავალდებულებს, რაც ბავშვის სიცოცხლეს საფრთხის წინაშე აყენებს:

„საქართველოს კანონის თანახმად, სამ წლამდე ასაკის ბავშვი უნდა იჯდეს სავარძელში ან 16 წელზე უფრო დიდი მოზარდის მუხლებზე. ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ ამ ბავშვის სიცოცხლეს ვრისკავთ. მუხლებზე ვერ დავიცავთ ბავშვის სიცოცხლეს. შეჯახების დროს ბავშვი ინერციით წავა წინ, ჩვენი წონაც ემატება მას და უფრო დიდი ძალით გადავისვრით ბავშვს. 40 კილომეტრი საათი სიჩქარით თუ მივდივართ და შეჯახება მოხდება, ბავშვის ხელში დაჭერის შანსი იგივეა, რომ 300 კილოგრამი დავიჭიროთ ხელში. ეს ხომ წარმოუდგენელია. შეუძლებელია, რომ ასე უსაფრთხოდ შევინარჩუნოთ ბავშვი ხელში. ამიტომ აუცილებელია, რომ ბავშვი იჯდეს სამგზავრო სავარძელში.

ევროპის ქვეყნებსა და აშშ-ში სავალდებულოა სამგზავრო სავარძლის ტარება. ევროპის ქვეყნებში ეს არის 12 წლამდე, აშშ-ში 8 წლამდე. გარდა ევროპისა და ამერიკისა, ეს სავალდებულოა აზიის ქვეყნებშიც. ჩვენთან კი ბავშვების სიცოცხლე არ არის დაცული, იმიტომ, რომ ეს არ არის სავალდებულო. გარდა სამგზავრო სავარძლებისა, ბავშვებს ვხედავთ საჭესთან, მძღოლის გვერდით ფანჯრებიდან გადმოწოლილებს. ეს ხომ არ არის ფინანსებთან დაკავშირებული, რომ ჩვენი შვილების სიცოცხლე დავიცვათ და მოვათავსოთ უკანა სავარძელზე,“- მოცემულ საკითხზე ლანა გიორგიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ახალი დღე“

წაიკითხეთ სრულად