Baby Bag

ბავშვები არასდროს გვისმენენ, მაგრამ ჩვენს ქცევებს ყოველთვის იმეორებენ

ბავშვები არასდროს გვისმენენ, მაგრამ ჩვენს ქცევებს ყოველთვის იმეორებენ

დანიაში მშობლები ბავშვის აღზრდის განსაკუთრებულ მეთოდებს იყენებენ. ისინი ფიქრობენ, რომ კარგი შვილის აღსაზრდელად აუცილებელი არ არის იდეალური მშობელი იყო. დანიელი მშობლებისთვის სწავლა ბავშვისთვის ცოდნის პრაქტიკული გზით გადაცემას გულისხმობს. ისინი თვლიან, რომ პატარებისთვის უფროსების მაგალითი მთავარი გაკვეთილია. ბავშვები არასდროს გვისმენენ, მაგრამ ჩვენს ქცევებს ყოველთვის იმეორებენ, სწორედ ამიტომ, დანიაში მშობლები ცდილობენ, პირველ რიგში, თავად იცხოვრონ სწორად.

დანიაში მშობლები იმავე პრობლემებს აწყდებიან, რასაც მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. დედებს ისევე უხდებათ ბავშვების ჭირვეულობასთან და ისტერიკასთან გამკლავება, ხოლო მამებს უამრავი კითხვა აქვთ ბავშვთან ურთიერთობის სხვადასხვა მეთოდის შესახებ. რა თქმა უნდა, შეცდომებს დანიელი მშობლებიც უშვებენ, ხშირად მათი მიდგომებიც არ ამართლებს. პრობლემები აქვთ ბავშვებსაც, რომლებიც ყოველთვის ვერ ეგუებიან მშობლების მიდგომებს. მიუხედავად ამისა, დანიელ მშობლებს ბავშვის აღზრდის საკმაოდ ორიგინალური და ინდივიდუალური მეთოდი აქვთ, რომელიც ურყევ პრინციპებს ეფუძნება.

  • სამართლიანობა

მშობლები და ბავშვები ერთად უნდა თამაშობდნენ. მათი ურთიერთობა თანასწორობის პრინციპს უნდა ემყარებოდეს. სამართლიან ურთიერთობებში ფიზიკური ან მორალური ძალადობისთვის ადგილი არ რჩება. ოჯახებში, სადაც სამართლიანობა მთავარი პრინციპია, ბავშვებს ისევე აფასებენ, როგორც უფროსებს. რა თქმა უნდა, მშობლები ბავშვების კაპრიზებს უპირობოდ არ ასრულებენ, მაგრამ ბავშვის პირადი სივრცის ხელშეუხებლობა მათთვის ერთ-ერთ მთავარ პრინციპს წარმოადგენს.

  • ჰარმონიულობა

ჰარმონიულობა გულისხმობს საკუთარი თავისთვის „კის“ თქმას, მაშინ როდესაც სხვების თხოვნას ზოგჯერ უარყოფითი პასუხით ისტუმრებთ. ეს ეგოიზმი და ნარცისიზმი ნამდვილად არ არის. ჰარმონიულ ოჯახებში მშობლები ერთმანეთს გარკვეულ საზღვრებს უწესებენ. ბავშვები ყველაფერს უფროსებისგან სწავლობენ. საკუთარ თავზე ზრუნვაც მათ მშობლებისგან უნდა ისწავლონ. დანიაში მშობლები საკუთარ სურვილებს ყოველთვის იკმაყოფილებენ, შემდეგ კი სხვების საჭიროებების დაკმაყოფილებაზე ზრუნვას იწყებენ.

  • გულახდილობა

დანიელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია საკუთარი თავის შესახებ სიმართლის ცოდნა და ნიღბების გარეშე ცხოვრება. ისინი ნებისმიერი ადამიანის უნიკალურობას აღიარებენ. მშობლებს ხშირად უჭირთ იმის აღიარება, რომ ბავშვები სამყაროს განსხვავებულად უყურებენ. მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვებსა და უფროსებს შორის სხვაობა ნათლად დავინახოთ. ბავშვის უნიკალურობის აღიარებით, მას ვაძლევთ თავისუფლებას იყოს ის, ვინც სინამდვილეშია.

  • პასუხისმგებლობა

პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე ყოველთვის უფროსებმა უნდა აიღონ. ბავშვებს ამქვეყნად უფროსები ავლენენ და არა - პირიქით. ჩვენ პატარებისგან ძალიან ბევრ რამეს ვსწავლობთ, მაგრამ ოჯახში არსებულ ატმოსფეროზე პასუხისმგებლობა ყოველთვის საკუთარ თავზე უნდა ავიღოთ.

მშობელმა, პირველ რიგში, თავად უნდა აღიაროს საკუთარი თავი, როგორც უნიკალური პიროვნება, რათა ბავშვის ხასიათის თავისებურებებთან შეგუება არ გაუჭირდეს. მშობელმა საკუთარ თავს უნდა დაუწესოს გარკვეული საზღვრები, მას უნდა ჰქონდეს ურყევი ფასეულობები, რომელსაც არასდროს ღალატობს და არასდროს დაავიწყდეს, რომ ბავშვი მშობლის მაგალითზე სწავლობს.

მომზადებულია ​mel.fm- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

ფსიქოლოგმა თეო გუბიანურმა ბავშვსა და მშობელს შორის უსაფრთხო მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მიჯაჭვულობაში ვგულისხმობთ ემოციურ კავშირს. ეს კავშირი არ არის მხოლოდ ბავშვს და მშობელს შორის კავშირი, შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, რომელიც ზრუნავს ბავშვზე. ჩვილობიდან იწყება მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება. რა ფორმის იქნება მიჯაჭვულობა, ეს დამოკიდებულია მზრუნველ ადამიანზე. უსაფრთხო მიჯაჭვულობისას ბავშვს აქვს განცდა, რომ ვიღაც მასზე ზრუნავს და მხარს უჭერს. მას ეს შემდგომში განუზოგადდება გარემოზე, სამყაროზე. თუ მას ბავშვობიდან ასწავლეს, რომ ეს სამყარო და შენ ირგვლივ ადამიანები უსაფრთხოა და შეგიძლია ენდო, მას ეს გაჰყვება. მეორე ტიპის მიჯაჭვულობისას საფრთხის განცდაა. ეს მაშინ ხდება, როდესაც მას უვლიან, აჭმევენ, მაგრამ არ აქვთ მასთან ემოციური კავშირი.

ბავშვს რომ ვაწყენინებთ, გვგონია, რომ არაფერია, მეორე დღეს შემოვირიგებთ. ასე არ არის. იმას დრო უნდა, რომ ისევ გვენდოს. კარგად უნდა დავფიქრდეთ და დავგეგმოთ, როგორ მოვიპოვოთ ბავშვის ნდობა. ბავშვი რომ იზრდება, მიჯაჭვულობა, რომელიც ჩამოუყალიბდა, მოზარდობაში აისახება იმაზე, როგორ ურთიერთობას ამყარებს სხვებთან. შეიძლება ადამიანმა რაღაც მომენტში გადაიაროს არასანდო მიჯაჭვულობის ტრავმა, მოაგვაროს ამ ტრავმასთან თავისი ურთიერთობა.

ბავშვი რომ იბადება, ის იბადება და მან საერთოდ არ იცის ქცევის წესები, როგორ უნდა მოიქცეს. როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში. თუ იქ ყველაფერი წესრიგშია, მერე მივადგეთ ბავშვს. პრობლემა ვეძებოთ ჩვენში, უფროსებში. პიროვნული თვისებები გენეტიკურად განპირობებულია, მაგრამ ნახევარს იღებს ბავშვი გარემოდან, ამიტომ გარემოს დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ,“- მოცემულ საკითხზე თეო გუბიანურმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად