Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ის მითი უნდა დაინგრეს ჩვენთან, რომ ბავშვი ფეხიდან ცივდება და მუცელი ებერება,“- პედიატრი ნინო კამკამიძე

„ის მითი უნდა დაინგრეს ჩვენთან, რომ ბავშვი ფეხიდან ცივდება და მუცელი ებერება,“- პედიატრი ნინო კამკამიძე

პედიატრმა ნინო კამკამიძემ ბავშვის მოტორული განვითარების ხელშეწყობის შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ამ შემთხვევაში სწორად ჩაცმას უდიდესი მნიშვნელობა ენიჭება:

„პირველ რიგში, სწორი ჩაცმაა მნიშვნელოვანი. როდესაც ბავშვი მიდის გადახურებისკენ, ​არასწორი ჩაცმულობაა მის ცხოვრებაში წესად, იკარგება სითხე. სითხის და ელექტროლიტების დანაკარგი იწვევს კუნთების ტონუსის მოდუნებას. კუნთების ტონუსის მოდუნება ბავშვს ხდის უხალისოს. მას ჭამა ეზარება, ყველაფრის კეთება ეზარება. სად გინახავთ ადამიანს სცხელოდეს და ის ხალისით მუშაობდეს ან ჭამდეს?! ვითომ რა მოხდა, რომ ბავშვს ორი შარვალი და ორი წინდა ეცვას, ეს არის უკვე პირველი დანაშაული და ძალადობა მის ფიზიოლოგიაზე. ეს პირდაპირპროპორციულად მისი ტვინის განვითარებაზე მეტყველებს ცუდად.“

ნინო კამკამიძის თქმით, უნდა დაინგრეს მითი იმის შესახებ, რომ ბავშვი ფეხიდან ცივდება, რაც მუცლის ტკივილს იწვევს:

„ის მითები უნდა დაინგრეს ჩვენთან, რომ ბავშვი ფეხიდან ცივდება და მუცელი ებერება. ​მუცლის კოლიკები 12-16 კვირამდე ყველა ჩვილის პრობლემაა. წინდა ეცმევა თუ არ ეცმევა, ამას მნიშვნელობა არ აქვს. მტევანი და ტერფი არის ერთი ფუნქციით. ამიტომ ძალიან დიდი მნიშვნელობა ენიჭება სწორ ჩაცმას. მინდა, დედიკოებს ვუთხრა, რომ ჭამა არის შრომა მათ ცხოვრებაში. შრომის დროს ადამიანის სისხლის მიმოქცევა ძლიერდება. ჭამის დროს ბავშვს ერთი ზედმეტი ტანსაცმელი გავხადოთ.“

ნინო კამკამიძემ ხაზი გაუსვა ბავშვთან კომუნიკაციის მნიშვნელობას და აღნიშნა, რომ პატარებს პოზიტიური ინფორმაციის და ქათინაურების მოსმენა უყვართ:

„ბავშვებს მუცლად ყოფნის პერიოდან ესმით მშობლის ხმა, დამახსოვრებული აქვთ ხმები. მათ ძალიან სიამოვნებთ პოზიტიური ინფორმაციის მოსმენა და ბევრი ქათინაური. ​ოჯახის წევრები ვალდებულნი არიან მუდმივად ეკონტაქტონ, ესაუბრონ, შეათანხმონ ჭამის, ბანაობის, სტუმრიანობის საკითხი. მუდმივ დიალოგში უნდა იყოს ოჯახი ჩვილთან, რომ მისგან გამოიწვიონ ემოცია. ეს მისი ტვინის განვითარებისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია." 

გარეთ არის ყველაზე ნაკლები ვირუსის კონცენტრაცია, მეტია ჟანგბადი. აივანიც თურმე არ ითვლება გარეთა სივრცედ, აივანზეც გადადის სახლის სიმხურვალე. კლიმატოთერაპია დღეს არ განიხილება მკურნალობის მეთოდად. რასაკვირველია, სუფთა გარემო და ბუნებასთან ურთიერთობა ყველა ადამიანისთვის სასიკეთოა და მით უმეტეს, ჩვილობაში,​ მაგრამ დოგმატურად აქაც არ უნდა მივუდგეთ, რომ გინდა თუ არა კურორტი და მეტი არაფერი. სადაც წავა ჩვილი, სასურველია, რომ იმ კურორტზე 2-3 კვირა გაჩერდეს, რომ სწრაფ აკლიმატიზაციაში არ იყოს წასვლა-წამოსვლაში. წასვლა ყველგან შეიძლება. სადაც დედა და მამა ჰყავს შვილს, სადაც მშობლების სიყვარულია, ნებისმიერ ადგილზე შეიძლება იმოგზაუროს ბავშვმა,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნინო კამკამიძემ LIFE FM-ის გადაცემაში „FM-პედიატრი“ ისაუბრა.

წყარო: ​LIFE FM

წაიკითხეთ სრულად